Απομακρύνεται από ΝΑΤΟ και ΗΠΑ η απεγνωσμένη Τουρκία – Απειλεί να κλείσει την βάση Ιντσιρλίκ – Στην γωνία περιμένουν οι Ρώσοι

Η Άγκυρα, βλέπει ότι η Ουάσινγκτον δείχνει απρόθυμη να προβεί σε πολεμικές και πολιτικές ενέργειες κατά του κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) στην Συρία, καθώς έχει δρομολογηθεί η δημιουργία κουρδικού κράτους.

Σε απόγνωση τα κυβερνητικά επιτελεία του Ερντογάν αποφάσισαν να απειλήσουν τις ΗΠΑ, με οριστικό κλείσιμο της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ. Αυτό δήλωσε σύμβουλος του Ερντογάν, σύμφωνα με το ρωσικό Sputnik.

Οι ΗΠΑ κατηγορούνται, και όχι άδικα, ότι από την βάση του Ιντσιρλίκ, βοηθούν τους …………

Advertisements

Γιατί οι ΗΠΑ δεν υπάρχουν στα Panama Papers

Από την Κίνα μέχρι τη Ρωσία και τη Βρετανία, οι αποκαλύψεις των Panama Papers εκθέτουν μία στρατιά από πολιτικές και άλλες προσωπικότητες σε όλον τον πλανήτη , αλλά μέχρι στιγμής εξαιρούν τον πρωταγωνιστικό παίκτη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μόνο μία χούφτα Αμερικανοί – απλοί ιδιώτες – περιλαμβάνονται στα πρόσωπα που έχουν μεταφέρει περιουσιακά τους στοιχεία σε φορολογικούς παραδείσους και offshore εταιρείες με τη βοήθεια της δικηγορικής εταιρείας Mossack Fonceca.

Άρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η λευκή περιστερά της χρηματοπιστωτικές διαφάνειας; Σε καμία περίπτωση. «Αυτό δεν σημαίνει ότι η χώρα εξαιρείται του συστήματος offshore. Μάλιστα είναι σημαντικός παίκτης», απαντά η Μαρίνα Γουόκερ Γκεβάρα.  η υποδιευθύντρια του International Consortium of Investigative Journalists που συντόνισε τη δημοσιογραφική έρευνα επί των 11,5 εκατομμυρίων αρχείων που διέρρευσαν.

– Η απουσία της από τα Panama Papers εξηγείται κατ΄αρχήν από μία ………..

Κέντρο υποκλοπών η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα

Στο κτήριο της Β. Σοφίας είχε στηθεί υπερσύγχρονη μονάδα παρακολούθησης – Ο εξοπλισμός τοποθετούνταν σε ταράτσες και τον κάλυπταν με πάνελ – Αναφέρονται όλα σε εγγραφα που διέρρευσε ο Σνόουντεν
Ένα από τα κέντρα υποκλοπών και παρακολούθησης επικοινωνιών που χρησιμοποιούσαν οι υπηρεσίες των ΗΠΑ ήταν και η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, σύμφωνα με έγγραφο της αμερικανικής υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας που δημοσίευσε το γερμανικό περιοδικό Spiegel.
Σύμφωνα με το Spiegel, ειδικές μονάδες συλλογής πληροφοριών που ονομάζονται Special Collection Service στελεχωμένες από αμερικανούς πράκτορες υπάρχουν σε 80 χώρες, οι 19 εκ των οποίων στην Ευρώπη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.
Μάλιστα στην Αθήνα δεν υπάρχει μόνο αυτή η μονάδα καταγραφής, αλλά και εξοπλισμός που λειτουργεί εξ αποστάσεως χωρίς να απαιτείται η παρουσία προσωπικού. Ο εξοπλισμός τοποθετείται στους υψηλότερους ορόφους ή και στην ταράτσα των πρεσβειών και καλύπτεται με πάνελ ή κατασκευές για προστασία από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Μια τέτοια κατασκευή από λευκά δομικά υλικά διακρίνεται και στην οροφή της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα στο παλαιό κτίριο προς την πλευρά της οδού Πέτρου Κόκκαλη που καταλήγει στη Βασιλίσσης Σοφίας.
Τέτοιες μονάδες παρακολούθησης υπάρχουν μόνο στην Αθήνα, τη Μόσχα και τη Βιέννη, όσον αφορά την Ευρώπη.
Το έγγραφο όπως αναφέρουν Τα Νέα περιλαμβάνεται στα στοιχεία που διέρρευσαν από τον πρώην συνεργάτη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Έντουαρντ Σνόουντεν.
πηγή

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΠΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ!

ΗΠΑ: 800.000 ομοσπονδιακοί δημόσιοι υπάλληλοι τέθηκαν σε προσωρινή διαθεσιμότητα

Μνημόνιο εξέδωσε και το Γραφείο Προυπολογισμού του Λευκού Οίκου

Βρυξέλλες,Δ.Πορφύρης/Π.Σταφυλά

 Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έπαυσε επίσημα κάθε δραστηριότητα καθώς η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν για τον προυπολογισμό. Περίπου 800.000 ομοσπονδιακοί υπάλληλοι από το σύνολο των 2.000.000 θεωρήθηκαν ως μη « απαραίτητοι » και τέθηκαν σε προσωρινή παύση! Aποφασίσθηκε ότι για όσο διάστημα διαρκέσει αυτή η διαθεσιμότητα θα λαμβάνουν μια ελάχιστη μηνιαία αποζημίωση. Ωστόσο, η Νew York Times επικαλείται πηγές του Πενταγώνου που δήλωσαν ότι ακόμα και οι πολιτικοί υπάλληλοι της Εθνικής Άμυνας δε θα πληρώνονται για όσο διάστημα διαρκέσει η διαθεσιμότητα.

Στη Γερουσία την πλειοψηφία έχουν οι δημοκράτες και στη Βουλή των Αντιπροσώπων οι Ρεπουμπλικάνοι με αποτέλεσμα να μην επιτευχθεί η απαιτούμενη συμφωνία για τον προυπολογισμό του κράτους λόγω ασυμφωνίας για το πρόγραμμα ιατρικής περίθαλψης. Έτσι, ο Λευκός Οικος υποχρεώθηκε να διατάξει την αναστολή των εργασιών κάποιων ομοσπονδιακών υπηρεσιών από τα μεσάνυχτα της Δευτέρας προς Τρίτη, τοπική ώρα Ουάσινγκτον.

Η Διευθύντρια του Γραφείου Προυπολογισμού του Λευκού Οίκου, κα  Sylvia M. Burwell δήλωσε ότι ‘ δυστυχώς δεν διαφαίνεται ότι ο Πρόεδρος θα υπογράψει κάποια απόφαση προυπολογισμού την Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013 και επομένως οι υπηρεσίες πρέπει να διακόψουν κάθε δραστηριότητα ‘. Επί προεδρίας Bill Clinton το χειμώνα του 1995-1996 η αναστολή λειτουργίας των ομοσπονδιακών υπηρεσιών είχε διαρκέσει 22 ημέρες. Σε αυτήν την 19η παύση εργασιών στην Ιστορία των ΗΠΑ, το κράτος οφείλει να περιορίσει στο ελάχιστο τις παρεχόμενες υπηρεσίες του. Για παράδειγμα, σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ θα παραμείνουν κλειστά μουσεία, εθνικά πάρκα και άλλες συναφείς υπηρεσίες κρινόμενες ως ‘μη σημαντικές’. Ακόμα και το περίφημο Άγαλμα της Ελευθερίας θα παραμείνει κλειστό για τους επισκέπτες. Αντίθετα οι τομείς του στρατού που συμεριλαμβάνουν τις επιχειρήσεις στο εξωτερικό είναι οι μόνες που θα συνεχίσουν κανονικά το έργο τους. Ο πρόεδρος Ομπάμα σε τηλεοπτικό μύνημά του δεν παρέλειψε να κάνει ειδική μνεία στον αμερικανικό στρατό : « Εσείς και οι οικογένειές σας δεν αξίζετε αυτήν τη δυσλειτουργία του Κονκγρέσσου » ενώ καθυσύχασε τους αμερικανούς πολίτες ότι ‘οι στρατιωτικοί θα πληρωθούν, τα κοινωνικά επιδόματα θα δοθούν και το ταχυδρομείο θα το παραλάβετε’. Ωστόσο, οι κοινωνικές υπηρεσίες θα υπολειτουργούν με μειωμένο προσωπικό και δε θα επεξεργάζονται κανένα νέο φάκελο ή αίτημα.

Όλες οι ομοσποδιακές δημόσιες υπηρεσίες θα λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας, οι λιγότερες μειώσεις προσωπικού παρατηρούνται στους τομείς Δικαιοσύνης και Ασφάλειας.

H New York Times σε άρθρο της ‘Ποιός θα πάει και ποιός δεν θα πάει για δουλειά σήμερα’ παραθέτει πίνακα με τους τομείς υπηρεσιών οι οποίες είτε θα είναι κλειστές είτε θα λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας. Πριν τα  μεσάνυχτα το Γραφείο Διοίκησης και Προυπολογισμού του Λευκού Οίκου εξέδωσε Μνημόνιο ( Memorandum) προς τους διοικητές όλων των ομοσπονδιακών υπηρεσιών.

olympia

Το απόρρητο σχέδιο των Αμερικανών για την Ελλάδα – Το τέλος της κρίσης και τα γεωπολιτικά ανταλλάγματα

Κωδικός «Σταθερότητα»: Αυτός είναι ο τίτλος του απόρρητου σχεδίου των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται λίγο πριν από τις γερμανικές εκλογές, με τελικό στόχο τη μετάθεση της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους κατά πενήντα χρόνια, το 2063.

Οπως αποκαλύπτει σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία», οι Αμερικανοί έχουν χάσει την υπομονή τους με τους Γερμανούς και θεωρούν επικίνδυνη πολυτέλεια την αναμονή μέχρι την άνοιξη του 2014, προκειμένου να αρχίσουν οι συζητήσεις για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους. 
Αξιολογούν προσεκτικά την κατάσταση στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου, ανησυχούν για τη ρευστότητα σε Συρία, Αίγυπτο, Τουρκία και, επειδή θεωρούν την Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της, όαση σταθερότητας (stability story), αποφάσισαν να κινηθούν στη μόνη χρονική συγκυρία που κρίνουν ότι οι Γερμανοί μπορούν να εκβιαστούν: Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής τους εκστρατείας. Η καγκελάριος Μέρκελ, που δίνει τη μάχη για την επανεκλογή της στο αξίωμα με τους δικούς της όρους, δεν θέλει με τίποτε την επιστροφή του ελληνικού θέματος στην καρδιά των εκλογών.

Τα «νούμερα» που έκανε η τρόικα και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Μπομπ Τράα για την καταβολή της δόσης του Αυγούστου (αυτός, με ενθάρρυνση των ΗΠΑ, προκάλεσε την εμπλοκή, όχι οι Γερμανοί) ανησύχησαν το Βερολίνο, μολονότι προσπάθησε να το κρύψει. Το τελευταίο που χρειάζονται οι Χριστιανοδημοκράτες του CDU στην τελική ευθεία της κούρσας θα ήταν μια αναβολή καταβολής της δόσης, μια πιθανή στάση πληρωμών τον Αύγουστο και μια πρόωρη αναζωπύρωση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. Δημοσίως ο Σόιμπλε υπερθεμάτισε στην αυστηρότητα που έδειξε η τρόικα για την υλοποίηση των ελληνικών προαπαιτούμενων, αλλά κατά βάθος ο προβληματισμός του για την εξέλιξη είναι έντονος.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από ανώτατες διπλωματικές πηγές, τα υπουργεία Εξωτερικών, Οικονομικών και Αμυνας των ΗΠΑ επεξεργάζονται ένα πλήρες σχέδιο για την οριστική έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, το οποίο προβλέπει τα εξής σημεία:

-Μετάθεση -και όχι διαγραφή- της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους προς τον επίσημο κρατικό τομέα κατά πενήντα χρόνια (OSI), με έκδοση νέων ομολόγων λήξης 2063.
-Νέα μείωση των επιτοκίων αποπληρωμής κατά 50%, προκειμένου να ανασάνει ακόμη περισσότερο ο κρατικός προϋπολογισμός σε ετήσια βάση.
-Επιστροφή τω
ν 9 δισ. ευρώ που κέρδισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τα ελληνικά ομόλογα τα οποία έχει στην κατοχή της.
-Σύσταση επενδυτικού fund αλληλεγγύης γενεών κατά το πρότυπο της Νορβηγίας, στο οποίο θα διοχετεύεται τμήμα των μελλοντικών εσόδων από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων του ελληνικού φυσικού αερίου, προκειμένου να είναι εγγυημένη σε βάθος χρόνου η αποπληρωμή των δανείων.
-Ενίσχυση της αποτρεπτικής ικανότητας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων μέσω της δωρεάν παραχώρησης στρατιωτικού υλικού.
-Αποχώρηση του ΔΝΤ από την Ελλάδα στα τέλη του 2013 και ανάθεση της επιτήρησης εφαρμογής του ελληνικού προγράμματος στο μέλλον αποκλειστικά από τις υπηρεσίες της Ευρωπαικής Επιτροπής και την Τask Force.

Αξιόπιστες πηγές από την αμερικανική πρωτεύουσα αναφέρουν ότι η εμπλοκή που υπήρξε για την ελληνική δόση και οι διαρκείς απαιτήσεις που ήγειραν οι δανειστές μας έως την τελική έγκρισή της δεν οφείλονται σε κάποια παραξενιά του Σόιμπλε, αλλά στην Αμερική, η οποία, μέσω του ΔΝΤ, στέλνει μηνύματα στη γερμανική πλευρά ότι ο ελληνικός φάκελος πρέπει να κλείσει το ταχύτερο δυνατό με μια συμφωνία-πακέτο, που να περιλαμβάνει το χρέος, την ενέργεια, την ΑΟΖ, το Σκοπιανό και το Κυπριακό.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, η πληροφορία για τα υπερκέρδη αξίας 9 δισ. ευρώ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από την κερδοσκοπία στα ελληνικά ομόλογα διοχετεύθηκε στα Μέσα Ενημέρωσης από δυτικές πηγές και ο στόχος είναι ένας: Η απαίτηση για την καταβολή τους στην ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να κλείσει αμέσως η τρύπα του κρατικού προϋπολογισμού, η οποία εκτιμάται ότι σε ακραίες συνθήκες μπορεί να φτάσει μέχρι τα 10 δισ. ευρώ.


Πώς θα πουν «ναι» οι Ρώσοι

Η Νέα Γιάλτα στην περιοχή, και ιδιαίτερα στο Αιγαίο και στην Κύπρο, βρίσκει εν μέρει σύμφωνη τη ρωσική πλευρά, υπό την προϋπόθεση ότι θα της δοθούν στο πλαίσιο των ιδιωτικοποιήσεων ο ΟΣΕ, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και ναυτική βάση στην Αλεξανδρούπολη. Για τον ΟΣΕ έχουν έρθει, μάλιστα, σε συμφωνία με τους Γάλλους για την προμήθεια ηλεκτραμαξών και με τους Γερμανούς για τα ηλεκτρομηχανολογικά του σιδηρόδρομου. (Οι Ρώσοι έχουν αποφασίσει να περιορίσουν την έκθεσή τους στην παραπαίουσα Τουρκία.)


Δεν εμπιστ�
�ύονται τον Αλέξη Τσίπρα

Οι Αμερικανοί, που παρακολουθούν στενά τα ελληνικά πολιτικά πράγματα και στέλνουν ως πρέσβη τους στην Αθήνα από τον Σεπτέμβριο τον έμπειρο διπλωμάτη Ρίτσαρντ Πιρς, ο οποίος θήτευσε στο ελληνικό desk του Στέιτ Ντιπάρτμεντ από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 (1985-1987), καταλαβαίνουν ότι, αν η κυβέρνηση Σαμαρά χρειαστεί να λάβει νέα μέτρα το φθινόπωρο, δεν θα καταφέρει να αντέξει. Η ιδέα ότι η τοπική φθίνουσα διαπλοκή απεργάζεται σενάρια αλλαγής πρωθυπουργού χωρίς προκήρυξη εκλογών δεν τους ενθουσιάζει, καθώς σε μια εποχή που δοκιμάζονται οι κυβερνήσεις στην Τουρκία, την Αίγυπτο και τη Συρία το τελευταίο που θα ήθελαν θα ήταν η αναζωπύρωση της κρίσης και στο ελληνικό έδαφος. Επιπροσθέτως και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κάνει ο Αλέξης Τσίπρας για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει αισθητά έδαφος στις προτιμήσεις τους, καθώς τα εσωκομματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει λόγω της ισχυρής νεομαρξιστικής ομάδας Λαφαζάνη δεν τον καθιστούν πολιτικά ελκυστικό. Τα όσα περίεργα άκουσε και είδε ως παρατηρητής στο Συνέδριο της Αριστεράς ο νούμερο 2 του τμήματος Πολιτικών Υποθέσεων Ρόμπερτ Μποντ επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις τους.

Η λύση-πακέτο που προωθούν οι Αμερικανοί θεωρείται πολιτικά διαχειρίσιμη από τους Γερμανούς, καθώς:
– Προβλέπει την εγγυημένη αποπληρωμή του ελληνικού χρέους και δεν εκθέτει τη Μέρκελ στις κατηγορίες των αντιπάλων της για διαγραφή και χάρισμα των χρημάτων των Γερμανών φορολογουμένων.
– Βάζει στο παιχνίδι το θέμα της απεξάρτησης της Ευρώπης και του Βερολίνου από ρωσικές πηγές ενέργειας. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ζητούν απευθείας αναθέσεις των ενεργειακών κοιτασμάτων στη νότιο Κρήτη και το Ιόνιο, που, μαζί με την υφαλοκρηπίδα στην Αλβανία (θα υπάρξει πίεση Σαμαρά στον νέο πρωθυπουργό Ράμα για εφαρμογή της συμφωνίας Καραμανλή – Μπακογιάννη – Μπερίσα), αποτελούν το 40% της συνολικής ελληνικής ΑΟΖ.


Κατά την επίσκεψη του Σαμαρά θα δρομολογηθούν οι εξελίξεις

Οι εξελίξεις θα τροχιοδρομηθούν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στις ΗΠΑ τόσο στις 8 Αυγούστου, όταν θα συναντηθεί με τον πρόεδρο Ομπάμα, όσο και κατά την ομιλία που θα απευθύνει ο Ελληνας ηγέτης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις αρχές Σεπτεμβρίου, όπου θα κάνει αναφορά στα ελληνικά εθνικά θέματα. Δεν είναι τυχαίο που ο κύριος Σαμαράς θα έχει μαζί τους στις ΗΠΑ τους υπουργούς Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα και Αμυνας Δημήτρη Αβραμόπουλο. Ο πρώτος είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος τόσο για θέματα χρέους όσο και επενδύσεων, ενώ ο δεύτερος είναι από καιρό ένθερμος υποστηρικτής της προσέγγισης με ΗΠΑ – Ισραήλ και θεωρεί ότι δικαιώνεται από την εξέλιξη των πραγμάτων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, μετά το ταξίδι στις ΗΠΑ θα ακολουθήσουν δύο επισκέψεις υψηλού πολιτικού και διπλωματικού συμβολισμού: Θα έρθουν στην Αθήνα για διαβουλεύσεις με τους κυρίους Βενιζέλο και Αβραμόπουλο ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι και ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Τσακ Χάγκελ. Μεγάλο μέρος της αμερικανικής ατζέντας συμπίπτει απολύτως με την ατζέντα που έχει καταρτίσει για την ελληνική προεδρία της Ε.Ε. ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Η Ελλάδα, παρά τα προβλήματά της, θα επιχειρήσει να εμφανιστεί και πάλι ως ηγέτιδα δύναμη στα Βαλκάνια, προωθώντας τις υποψηφιότητες της Αλβανίας και των Σκοπίων (υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει λύση στο θέμα της ονομασίας) για ένταξη στην Ε.Ε., ενώ ανοίγει νέο βηματισμό στις σχέσεις της με Σερβία και Βουλγαρία. Επίσης, κατά τη διάρκεια της προεδρίας, θα τεθεί και πάλι το θέμα της ευρωπαϊκής ΑΟΖ στο τραπέζι. Αλλα θέματα που είναι στην κορυφή της ατζέντας Σαμαρά κα θα τεθούν στον πρόεδρο Ομπάμα είναι η προώθηση της ζώνης ελεύθερου εμπορίου Ε.Ε. – ΗΠΑ, για την οποία ο πρωθυπουργός μίλησε πρώτος στους Γερμανούς τον Νοέμβριο του 2012 (σε δείπνο επιχειρηματιών που οργάνωσε η εφημερίδα «Die Zeit») και η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης.


Τι προβλέπει το «κείμενο εργασίας» για Σκοπιανό, Κυπριακό και ΑΟΖ

Βεβαίως, στη διεθνή διπλωματία δεν παίρνεις τίποτε χωρίς αντάλλαγμα. Οι ΗΠΑ θεωρούν ιδανική τη συγκυρία να κλείσει τώρα το Σκοπιανό και να ενταχθούν οι γείτονες στο ΝΑΤΟ προτού διασπαστούν από την αποσχιστική δραστηριότητα του αλβανικού στοιχείου, να ανοίξει εκ νέου η συζήτηση τον Οκτώβριο για το Κυπριακό και να τροχιοδρομηθούν οι εξελίξεις για τη νέα «αρχιτεκτονική» της Μεσογείου στο θέμα της ενέργειας. Το πακέτο παραείναι γενναιόδωρο για να μη ζητηθούν ανταλλάγματα. Στο Σκοπιανό ο πρωθυπουργός υποστηρίζει την πάγια ελληνική θέση, όπως αυτή αναθεωρήθηκε το 2007 από τους Καραμανλή – Μπακογιάννη, αλλά διπλωματικές πηγές παρατηρούν ότι:

Πρώτον, ο κύριος Σαμαράς έχει μετατοπίσει το βάρος της διαπραγμάτευσης στην πάση θυσία διασφάλιση της ονομασίας erga omnes. Δεύτερον, στην πρόσφατη τοποθέτησή του στο Συνέδριο της Ν.Δ., χωρίς να κάνει αναφορά στον γεωγραφικό προσδιορισμό, ζήτησε να παραιτηθούν οι Σκοπιανοί από τους αλυτρωτισμούς και να συμφωνήσουν με ένα «νέο όνομα, που δεν θα θίγει την ελληνικότητα της ελληνικής Μακεδονίας».

Στο Κυπριακό, τα πράγματα είναι πιο σύνθετα: Οι ΗΠΑ επιθυμούν την επανέναρξη των συνομιλιών για διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, ενώ στον πρόεδρο Αναστασιάδη έχουν φτάσει πληροφορίες ότι θα του ζητηθεί κάτι που είναι δύσκολα διαχειρίσιμο: Η σύσταση ταμείου αλληλεγγύης γενεών για τα έσοδα από την αξιοποίηση του φυσικού αερίου, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν μελλοντικά για τη σύσταση του νέου κυπριακού κράτους, με βάση το σχέδιο Ανάν. Και σε αυτό το πλαίσιο θα επιδιωχθεί η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης. Τέλος, οι ΗΠΑ προωθούν την ιδέα μιας νέας Γιάλτας στο Αιγαίο: Επιθυμούν το φυσικό αέριο Ισραήλ – Κύπρου να διοχετεύεται στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας (όχι μέσω Κρήτης) και μετά Ελλάδας (βορείως, διά της αξιοποίησης του αγωγού TAP), ενώ της Ελλάδας (Ιόνιο – νότια Κρήτη) �
�έσω Ιταλίας – Μάλτας. Πρόκειται για ένα συνολικό πακέτο που, αν υιοθετηθεί, θα αλλάξει την «αρχιτεκτονική» της 
περιοχής για πολλά χρόνια.

 «Κυριακάτικη δημοκρατία» μέσω http://infognomonpolitics.blogspot.gr/

Λιού και Σόιμπλε ανάβουν το φυτίλι!! Στηρίζουν Σαμαρά και τον καλούν να διαλέξει πλευρά. Η ώρα των αποφάσεων για χρέος-πολιτική έφτασε

Ενώ οι σχέσεις Ουάσινγκτον και Βερολίνου διανύουν τη χειρότερη μεταψυχροπολεμική φάση, λόγω της οικονομικής κρίσης και των αποκαλύψεων για τη δράση της NSA, η Αθήνα αναδεικνύεται σε ρυθμιστικό παράγοντα που θα επηρεάσει την έκβαση της διελκυστίνδας. Σόιμπλε και Λιού επισκέπτονται μεσούντος του θέρους την Ελλάδα και έχουν μπαράζ επαφών και συναντήσεων με τον πρωθυπουργό και το οικονομικό επιτελείο, καταδεικνύοντας με τον πλέον σαφή και αδιαμφισβήτητο τρόπο την κρισιμότητα των στιγμών.
Οι Βρυξέλλες και οι αγορές παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις καθώς ΔΝΤ και Γερμανία έχουν διαμορφώσει συνθήκες σύγκρουσης και διάλυσης της τρόικας που επιβλέπει την εξέλιξη της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, χωρίς ωστόσο να έχει αναδειχθεί κάποια αξιόπιστη λύση που θα δημιουργούσε προοπτική εξόδου από την κόλαση της λιτότητας και των υφεσιακών πολιτικών.
Η προειδοποιητική βολή της Moody’s με την υποβάθμιση της Γαλλίας και του EFSF, η επίσπευση εφαρμογής των προτύπων της Βασιλείας ΙΙΙ στις αμερικανικές τράπεζες και η αναθέρμανση της συζήτησης για τη βιωσιμότητα του χρέους Ελλάδας και Πορτογαλίας καθιστούν σαφές ότι η επικείμενη σύρραξη θα έχει παράπλευρες απώλειες.
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα η ελληνική κυβέρνηση καλείται πλέον να λάβει αποφάσεις που θα δημιουργήσουν την επόμενη μέρα. Σόιμπλε και Λου δημοσίως στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά αλλά στα παρασκήνια κομίζουν μηνύματα πολέμου, στήνουν ναρκοπέδια και περιχαρακώνουν περιοχές.
Τώρα κρίνεται αν και κατά πόσο η Αθήνα είναι σε θέση να τοποθετηθεί στο διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές σκηνικό και αν θα μπορέσει να «διαβάσει» σωστά τις προθέσεις των εμπλεκομένων μερών. Η Ελλάδα μπορεί να βρει λύση για τα προβλήματά της ή να επιτρέψει τη διαιώνιση τους.

 

 

sofokleousin

Το Δόγμα Κλίντον !!! «Είναι η οικονομία ηλίθιε»!

«Η βία της κυριαρχίας έχει μιά δεσμευτική δύναμη.
Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μιά ποινή για την διάπραξη κάποιου αδικήματος.
Είναι η πρωτογενής έκφραση της απαραβίαστης, αξιολάτρευτης εξουσίας.
Η βία κρατά τον θάνατο παρόντα, διατηρεί τον θάνατο παρόντα, στον οποίον στηρίζεται η αυθεντία της εξουσίας».
W.Sofsky
Πραγματεία περί της βίας.

Τα γεγονότα διαψεύδουν όσους φαντάστηκαν ότι μετά το 1989, το μέλλον του κόσμου θα είναι ειρηνικό, ασφαλές, καπιταλιστικό και δημοκρατικό, ένας επίγειος παράδεισος της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σε αυτό το καινοφανές διεθνές τοπίο, το σύγχρονο σημερινό Ευρωπαϊκό σύστημα των εθνικών κρατών, διαμορφώθηκε με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας, ύστερα από τριάντα χρόνια πολυαίμακτων πολέμων.

Η συνθήκη της Βεστφαλίας συνομολογήθηκε το 1648, μεταξύ της Σουηδίας και της Γαλλίας από τη μία πλευρά και της Αγίας Ρωμαϊκής (Γερμανικής) Αυτοκρατορίας, της Ισπανίας και των κάτω χωρών από την άλλη, για τον τερματισμό του Τριακονταετούς πολέμου.

Ουσιαστικά, η συνθήκη αυτή σηματοδότησε το τέλος της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και περιείχε τα ψήγματα της δημιουργίας των σύγχρονων ευρωπαϊκών κρατών μεταξύ των οποίων το Βέλγιο και η Ολλανδία.

Ο κ. Michael T. Klare, καθηγητής των Five College Consortium, σε σπουδές της ειρήνης και της παγκόσμιας ασφάλειας στο Hampshire College, μάς λέει ότι, «τις προσεχείς δεκαετίες θα εμπλακούμε, σε παγκόσμιο επίπεδο, σε έναν ανταγωνισμό ανάμεσα στις κυριότερες μορφές ενέργειας, στις επιχειρήσεις οι οποίες θα τις παρέχουν και στις χώρες οι οποίες θα τις διαθέτουν».

Και το μεγάλο ερώτημα το οποίο προκύπτει είναι: Ποιος θα κυριαρχήσει στην παγκόσμια προσφορά ενέργειας στο δεύτερο ήμισυ του εικοστού πρώτου αιώνα ;;;

Οι νικητές αυτού του πολέμου θα καθορίσουν πώς και πόσο άσχημα ή καλά θα ζούμε, εν ολίγοις την ποιότητα ζωής μας, πώς θα εργαζόμαστε και πώς θα “παίζουμε” στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον.

Οι νικητές θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη, οι δέ ηττημένοι θα παραμεριστούν ή και θα διαλυθούν.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει, βέβαια, πώς θα είναι η νέα εκδοχή της Συνθήκης της Βεστφαλίας ανά τον κόσμο, ύστερα από τον επικείμενο παγκόσμιο ενεργειακό πόλεμο, ή ποιοι θα είναι οι νικητές και οι ηττημένοι.
Ούτε μπορεί να ξέρει ποιες θα είναι οι μορφές ενέργειας οι οποίες θα κυριαρχήσουν το 2040.

Στελέχη των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων διέγνωσαν προ πολλού την απειλή την οποίαν συνιστά η σταδιακή μείωση των αποθεμάτων πετρελαίου για το αξιόμαχο των αμερικανικών στρατευμάτων.
Χαρακτηριστικός δε, είναι ο τίτλος έρευνας του αμερικανού επιστήμονα Μάικλ Χόρνιτσεκ για λογαριασμό του Πενταγώνου «War Without Oil» (Πόλεμος Χωρίς Πετρέλαιο), έρευνας η οποία έγινε το 2006.

Όπως επίσης και η πρόσφατη ανακοίνωση προθέσεων του κ. Ρέι Μάμπους, αμερικανού υπουργού πολεμικού ναυτικού, να μειώσει στο μισό την κατανάλωση ορυκτών πηγών ενέργειας των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του, έως το 2020.
Το αμερικανικό Πεντάγωνο είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής πετρελαίου παγκοσμίως. Παράλληλα όμως είναι και ο πρωτοπόρος στην αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, αντικατάστασης του πετρελαίου ως βασική πηγή ενέργειας και κατανάλωσης.

Οι πολιτικές θεωρήσεις ή Δόγματα, όταν διατυπώνονται από ηγέτες και οδηγούνται στην εφαρμογή τους ώς “projects εφαρμογής” ή υπό μορφή πολιτικού Δόγματος υφίστανται την “βάσανον” της κρίσης σε πραγματικό χρόνο (real time).
Και μόνον ο χαρακτηρισμός μιάς πολιτικο-οικονομικής θεώρησης ως Δόγμα της προσδίδει αυτόματα ανελαστικότητα και μονολιθικότητα.

Όταν πρωτοδιατυπώθηκε αυτό το ουδόλως καινοφανές στην ουσία του “δόγμα Κλίντον”, το 1992, το ευρώ υπήρχε μόνο ως πολιτικός στόχος.

Μερικά χρόνια αργότερα, υλοποιήθηκε ως κατεξοχήν πολιτικό εγχείρημα, ένα θεμέλιο για τον επόμενο στόχο, ο οποίος ήταν η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

Στην πορεία όμως, ωστόσο, εντάχθηκε με άνεση στο «δόγμα Κλίντον», καθώς αποδείχθηκε άκρως επικερδές. Και κάπως έτσι αυτονομήθηκε από τον αρχικό του σχεδιασμό κι υπακούει σε οικονομικούς κανόνες, όπως κάθε νόμισμα ανά τον πλανήτη.

Τα πάντα λοιπόν είναι “οικονομία”, η πολιτική δεν υφίσταται ή τουλάχιστον υποχωρεί ενώπιον της
“οικονομίας” κατά τον κ. William Jefferson «Bill» Clinton.

Έγραφα σε προηγούμενο άρθρο μου, ότι το αποκαλούμενο και “δόγμα Κλίντον” δηλαδή το δόγμα του οποίου η “μετάφραση” στην γλώσσα της γεωπολιτικής “περί υπεροχής των ανθρώπινων ελευθεριών έναντι της εθνικής κυριαρχίας”, (the primacy of human liberties against national sovereignty), ουσιαστικά νομιμοποιεί τις οποιεσδήποτε και οπουδήποτε επιλεκτικές “επεμβάσεις” των ΗΠΑ, στο όνομα των “ανθρώπινων ελευθεριών” ήδη έχει αρχίσει να υλοποιείται.

Πρόκειται ουσιαστικά για ένα “ανεφυές” και “ευτελές” υποκατάστατο του “δόγματος Τρούμαν”, στην υπηρεσία της αμερικανικής εθνικής στρατηγικής και πολιτικής.
Έλεγε ο κ. William Jefferson «Bill» Clinton, «οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να παίζουν τον μοναδικό ηγετικό ρόλο τους στον κόσμο μέσω πολυεθνικών οργάνων, όπως ο ΟΗΕ, τα οποία κατανέμουν το κόστος και εκφράζουν την ενιαία βούληση της διεθνούς κοινότητας (σ.σ. μιάς υπερεθνικής ελίτ, είναι αυτή η ελίτ την οποίαν ο Γιωργάκης ονόμαζε ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ).»

Το “πρότυπο”, το οποίο καθιέρωνε το δόγμα αυτό ήταν, ότι οποτεδήποτε η “υπερεθνική ελίτ” θεωρούσε ότι ήταν δυνατή η άσκηση της εξουσίας της, χωρίς να αντιμετωπίζει αποτελεσματική αντίδραση από το «αντικείμενο» της ειρηνευτικής της αποστολής, τότε η ηγεμονική δύναμη μέσα στην υπερεθνική ελίτ, η Αμερικανική εν προκειμένω, δεν θα δίσταζε να αναλάβει επιθετική στρατιωτική δράση, μετά από ψήφισμα του ΟΗΕ.

Το Αμερικανικό Πεντάγωνο σύντομα πήρε τη μορφή μιας “αυτοκρατορικής” αστυνομικής δύναμης, παρόμοιας με αυτήν του Βρετανικού στρατού τον 19ο αιώνα, ώστε να μπορεί να διεκπεραιώνει αποτελεσματικά τον ρόλο τον οποίον του ανέθεσε το δόγμα Κλίντον, ως τον εν έσχατη ανάγκη εκτελεστή των αποφάσεων του ΟΗΕ.
Στο πλαίσιο αυτού του “δόγματος Κλίντον”, ο βαλκανικός χώρος ισοπεδώνεται στρατιωτικά από το ΝΑΤΟ, με στόχο μια «πολιτική» αναδόμηση και “αναδιανομή” στα μέτρα των αμερικανικών σχεδιασμών, με αποκλειστικό και μοναδικό κριτήριο την “οικονομία”.

Το “Δόγμα Κλίντον” συνοψίζεται στην φράση την οποίαν είπε ο κ. William Jefferson «Bill» Clinton, τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, “itʼs the economy, stupid !!!”.

Το τί περιλαμβάνει το “δόγμα” του “δημοκρατικού” Κλίντον για τα Βαλκάνια επομένως και για την χώρα μας, μάς έδωσε μία πρόγευση ο “φίλος” του, ο σοσιαλ(η)στής τέως πρωθυπουργός της χώρας, Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου.
Η φράση αυτή έχει χρησιμεύσει για να υποδηλώσει ότι επί το πλείστον, η εξήγηση των περισσοτέρων γεγονότων και εξελίξεων, τάσεων κι αποφάσεων, σε μικρο και μακρο-επίπεδο, έχουν να κάνουν με την οικονομία, σε αντιδιαστολή, εννοείται, με την πολιτική.

Το Κέντρο Στρατηγικών και δημοσιονομικών εκτιμήσεων (CSBA) είναι ένα ανεξάρτητο, ακομμάτιστο ερευνητικό ινστιτούτο παραγωγής πολιτικής το οποίο θεσπίστηκε για την προώθηση της καινοτόμου σκέψης και της συζήτησης, σχετικά με την στρατηγική εθνικής ασφάλειας και τις επενδυτικές επιλογές.

Στόχος του CSBA είναι να επιτρέψει σε αυτούς οι οποίοι χαράσσουν πολιτική, να λαμβάνουν ενημερωμένες αποφάσεις, σχετικά με τα θέματα της στρατηγικής, της ασφάλειας, της πολιτικής και της κατανομής των πόρων.

Η ανάλυση και η προβολή του CSBA, επικεντρώνεται σε βασικά ζητήματα
τα οποία σχετίζονται με τις υφιστάμενες και τις αναδυόμενες απειλές για την ασφάλεια των ΗΠΑ σε εθνικό επίπεδο.

Ο πρέσβης κ. Eric S. Edelman αποσύρθηκε ως υπουργός εργασίας από τις ΗΠΑ, από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης την 1 Μάη 2009. Έχει υπηρετήσει σε ανώτατες θέσεις στο Τμήματα του κράτους και Άμυνας, καθώς και το Λευκό Οίκο, όπου οδήγησε τους οργανισμούς οι οποίοι παρέχουν την ανάλυση, την στρατηγική, την ανάπτυξη της πολιτικής, και της ασφάλειας, τις υπηρεσίες, την υπεράσπιση του εμπορίου, της ευαισθητοποίησης του κοινού, των υπηρεσιών και τίς σχέσεις των πολιτών με το Κογκρέσο.

Ως Υφυπουργός Άμυνας αρμόδιος για την προαναφερόμενη Πολιτική (Αύγουστος 2005-Ιανουάριος 2009) επέβλεψε την ανάπτυξη στρατηγικής, ως ανώτερος και επιβλέπων του Υπουργείου Άμυνας, της επίσημης πολιτικής με παγκόσμια ευθύνη για τις διμερείς σχέσεις της άμυνας, την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τις πωλήσεις όπλων, και τους ελέγχους εμπορικής άμυνας.
Ο Δρ Edelman υπηρέτησε ως πρέσβης των ΗΠΑ προς τις Δημοκρατίες της Φινλανδίας, της Τουρκίας, κατά την περίοδο της προεδρίας Κλίντον και Μπους και ήταν ο κύριος αναπληρωτής Βοηθός του Αντιπροέδρου για τις υποθέσεις εθνικής ασφάλειας.

Ο πρέσβης κ. Eric S. Edelman είναι ο συντάκτης της έκθεσης του CSBA, στο δεύτερο κεφάλαιο της οποίας, στο Ass
essment of Great Powers (Αξιολόγηση των μεγάλων Δυνάμεων) εκτός των άλλων γράφει και ερωτά, είναι το τέλος της μονοπολικής στιγμής και η έλευση ενός πολυπολικού κόσμου ;»

Η πολυπολικότητα θα υποδηλώνει ότι και άλλες δυνάμεις, είτε μόνες τους, είτε σε συνδυασμό, θα έχουν αρκετή “δύναμη” στο διεθνές σύστημα για την εξισορρόπηση των Ηνωμένων Πολιτειών ;;;

Τα κράτη και οι άλλες χώρες θα μπορούσαν να συσπειρώσουν μαζί σε κάποια στιγμή μία ρητή, αντι-αμερικανική συμμαχία ;;;

Ο ρόλος των ΗΠΑ στις παραδοσιακές «ειδικές σχέσεις» με χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και το Ισραήλ, σε μία δεύτερη μονοπολική εποχή θα απαιτήσει επίσης επανεξέταση δηλώνει ο κ. Eric S. Edelman.

Η ανάπτυξη του Ιράν με πυρηνικά όπλα θα αναγκάσει την επανεξέταση των σχέσεων των ΗΠΑ με την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία και τα κράτη του Κόλπου.
“Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόκειται να διαχειριστούν με επιτυχία τις προκλήσεις μιάς προσβαλλόμενης χώρας η στιγμή για να ξεκινήσει η συζήτηση σχετικά με τη στρατηγική την οποίαν θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ σε ότι αφορά την δύναμη της και τις συμμαχίες της οδεύοντας στον εικοστό πρώτο αιώνα, είναι τώρα” καταλήγει ο πρέσβης κ. Eric S. Edelman.

Οι ΗΠΑ, κατά τη διατύπωση του προέδρου Μπους β!, «φιλοδοξούν να διαμορφώσουν τον κόσμο, αντί να τον αφήσουν να διαμορφωθεί αφ’ εαυτού∙ φιλοδοξούν να επηρεάσουν τα γεγονότα, αντί να αφεθούν στο έλεος των γεγονότων».
Η αποτυχία του “Δόγματος Κλίντον” ήταν και είναι δεδομένη και ώς πολιτικο-οικονομική θεώρηση και διάσταση και ως γεωπολιτικό δόγμα. Την διαψεύδει καθημερινά η “ζωή”, την ακυρώνει η βούληση των λαών για αυτοδιάθεση, την ισοπεδώνει η ίδια η πολιτική τάξη, οι αντιθέσεις των υπερεθνικών ελίτ, εφαρμόζοντας και “λειτουργώντας” πολιτικά, λειτουργεί ο άγραφος νόμος της απαίτησης Δημοκρατικής νομιμοποίησης των αποφάσεων της εκάστοτε εξουσίας.

Η απόφαση του Eurogroup του Δεκεμβρίου του 2012, σε ότι αφορά την Ελλάδα, ήταν αμιγώς πολιτική και σε ύστερο βαθμό “οικονομική”, όπως και η Ένταξη της Ελλάδος στην ζώνη του Ευρώ ήταν ΠΟΛΙΤΙΚΗ και όχι οικονομική.

Η πολιτική επιβάλει σήμερα τη διάσωση της Ελλάδας και τη διατήρησή της στην ευρωζώνη, με την ίδια άνεση όμως, μπορεί αύριο να επιβάλει την εγκατάλειψή της και την περιθωριοποίησή της.

Η βάση για την επιβίωση της χώρας εντός του ευρωζωνικού, και ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι οι επιδόσεις της ελληνικής πολιτικής, της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας.
Η αποσύνδεση της συσσώρευσης του κεφαλαίου από την μαζική κατανάλωση
και το κοινωνικό κράτος αναθέρμανε τις διαδικασίες διεθνοποίησης του κεφαλαίου (παγκοσμιοποίηση), μετατόπισε τους συσχετισμούς δυνάμεων, αποκατέστησε την οικονομική ισχύ των ΗΠΑ και εισήλθε βίαια στις πολιτικές όλων των κομμάτων εξουσίας, τα οποία αναζητούσαν την έξοδο από την κρίση ιδεολογικο-πολιτικής ταυτότητος.

Οι νεοφιλελεύθερες “ροές” της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, οι κοινωνικοπολιτικές τους επιπτώσεις και η κατάρρευση του σοβιετικού μπλόγκ, μετέτρεψαν την ιμπεριαλιστική προοπτική σε κρίσιμη οικονομική εφαρμογή.

Ο κυρίαρχος ρόλος των ΗΠΑ στο διεθνές σκηνικό έγινε αδιαμφισβήτητος, χάρη στην ανανεωμένη οικονομική ευρωστία, την ιδεολογική τους ηγεμονία, και την στρατιωτική τους υπεροχή.

Για πρώτη φορά μετά το 1648 από την συνθήκη της Βεστφαλίας οι διακρατικές σχέσεις δεν στηρίζονται στην “ισορροπία δυνάμεων”.

Το δόγμα Κλίντον εμπλούτιζε τον ηθικοπολιτικό χαρακτήρα της Αμερικανικής ηγεμονίας. Στο νεοφιλελεύθερο πεδίο ιδεών προσετέθη μία μεγάλη «καινοτομία», η αρχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ξαφνικά οι περίπατοι θανάτου πάνω από τα Βαλκάνια (τέως Γιουγκοσλαβία) έγιναν ευεργετικοί ιμπεριαλιστικοί περίπατοι προς αναμόρφωση των “βαρβάρων”.

Μιά «pax americana», στην οποίαν κυριαρχούν ή επιβάλλονται δια της βίας, τα “ανθρώπινα δικαιώματα” και η «οικουμενική δικαιοσύνη».

Και μη χειρότερα !!!

''Τελειωμένη'' θεωρούν στις ΗΠΑ την συγκυβέρνηση Αντ. Σαμαρά

Εκτιμούν ότι θα γίνουν πάλι εκλογές στα μέσα 2013 στην Ελλάδα, εξαιτίας της μεγάλης λαϊκής δυσαρέσκειας, που οφείλεται βασικά στα εξοντωτικά μέτρα και στα πολλαπλά ψέμματα, ανακολουθίες, υποσχέσεις χωρίς αντίκρυσμα, πρωθυπουργού και συγκυβερνώντων, με αποτέλεσμα να έχουν απωλέσει την αξιοπιστία τους.
Τι σημαίνει η »προσεκτική» προβολή τελευταία, του Α. Τσίπρα, από το »μιντιακό κατεστημένο» ΗΠΑ (θυμίζει περίοδο 1979-81 στην Ελλάδα), οι θέσεις του οποίου γιά το μη βιώσιμο χρέος της Ελλάδας, ταυτίζονται σχεδόν με αυτές των… ΗΠΑ (»τσάκισμα» ύφεσης με διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και ανάπτυξη). Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία, μεγάλα αμερικανικά ΜΜΕ, είναι υπέρ διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους (ή όλου) του ελληνικού χρέους.
Η κυβέρνηση Ομπάμα, ΔΕΝ είναι υπέρ »κουρέματος» του ελληνικού χρέους, ειδικά με τον τρόπο που αυτό, πονηρά και εσφαλμένα, λέγεται στην Ελλάδα, γιατί έτσι πάει κόντρα στην αμερικάνικη Δικαιοσύνη, που ακόμα »κυνηγά» την Αργεντινή, επειδή Αμερικανοί πολίτες έχασαν από τα »κουρέματα-αναδιάρθρωση χρέους».
Το Στέητ Ντηπάρτμεντ »μελετά» πάλι, 32 χρόνια μετά, συμπεριφορές… Ανδρέα Παπανδρέου, »διαβάζοντας» έτσι και τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, που τον…»ανάλαβαν» Αμερικανοί επικοινωνιολόγοι-αναλυτές. Γεγονός που φαίνεται τελευταία και από τις »ήπιες», αλλά ουσιαστικές φιλολαϊκές παρεμβάσεις-ομιλίες του. Τότε ο Ανδρέας ήταν κατά των ΗΠΑ. Τώρα ο Τσίπρας είναι κατά της Γερμανίας και των δανειστών. Αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πρόσωπα και στόχοι αλλάζουν.
Στην Ουάσιγκτον εκτιμούν ότι, το ΠΑΣΟΚ, αν δεν διαλυθεί, θα αφομοιωθεί από την »Νέα Δημοκρατία». Θεωρούν τα δύο αυτά κόμματα ως μόνα υπεύθυνα γιά την άνοδο της »Χρυσής Αυγής» και την διαφθορά-ατιμωρησία, ενώ (μακροπρόθεσμα) δεν βλέπουν να έχουν μέλλον, έστω ως συνασπισμός…

 http://www.kalami.net/

ΚΑΛΩΣΗΛΘΕ ΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ ΛΕΕΙ ΤΟ STRATFOR σε απόρρητη επικοινωνία! “Οι ισχυροί ιστορικοί δεσμοί Ελλάδος – ΗΠΑ, δίνουν την λύση απέναντι στην μέγγενη της λιτότητας”!

olympiada

Το μακρύ χέρι της Αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής, το ινστιτούτο Stratfor είχε “παίξει” το σενάριο του δολαρίου πριν την πτώση Παπανδρέου, όταν ο τελευταίος παραμύθιαζε τον λαό και ετοίμαζε την έλευση του Παπαδήμου με το φονικό PSI.

Το σενάριο αυτό ως εναλλακτική ήταν σίγουρα στο τραπέζι, αλλά δεν το ήθελε η Γερμανία. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία ο πρόλογος του ινστιτούτου, που τονίζει τις συμμαχικές σχέσεις των δύο χωρών με έμφαση τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, στοχεύοντας στην μνήμη των σφαγών Ελληνικών πληθυσμών από τους Γερμανούς.

Εξέχουσας σημασίας όμως είναι η αναφορά στους υδρογονάνθρακες και το πετρέλαιο. Εδώ το ινστιτούτο σε αντίθεση με παλαιότερες αναφορές του, κάνει ευθύ καταμερισμό των κοιτασμάτων υπέρ της Ελλάδας. Τόσο για τις περιοχές γύρω από την Κύπρο, όσο και νοτίως της Κρήτης. Στέλνοντας ίσως και ένα σαφές μήνυμα ξέχωρα από ΑΟΖ και άλλους ευσεβείς πόθους ότι η δολαριοποίηση της Ελλάδας λύνει αυτόματα το θέμα των γκρίζων ζωνών και των προβλημάτων εκμετάλλευσης.

Βεβαίως, αυτό το σχέδιο εκπονήθηκε πριν το PSI, οπότε και τα ενδεχόμενα οφέλη για την Ελλάδα θα ήταν πολλαπλάσια. Τώρα ένας πακτωλός δισεκατομμυρίων “φτερούγισε” προς τις Γερμανικές τράπεζες και τα Vulture Funds του ΔΝΤ. Μόνο ένα δεδομένο παραμένει, που το έχουμε αναφέρει και παλαιότερα: Πετρέλαιο εκτός Δολαρίου, ιστορικά όποιος το έχει επιχειρήσει είχε την τύχη του Καντάφι και του Σαντάμ.

Πετρέλαιο όμως σημαίνει και Failed State. Εμφύλιος και αιματοχυσία, όπως βλέπουμε στην Νιγηρία και σε άλλες χώρες που δεν επικρατούν ισλαμοφασιστικά καθεστώτα όπου τον φυσικό πλούτο λυμαίνονται μουλάδες, βασιλικές οικογένειες και οι “μεγάλες αδελφές” εις βάρος του λαού. Ας είναι τα βήματα εξαιρετικά προσεκτικά, διακυβεύεται το μέλλον του Έθνους που δεν θα πρέπει να αισθάνεται και δικαιωμένο από τους ενίοτε “συμμάχους”. Διαβάστε το έγγραφο – βόμβα:

 Τι θέλει να πει ο ποιητής εδώ;

Η διεθνής υποκρισία κι η υποταγή στη διεθνή τρομοκρατία ΗΠΑ-Ισραήλ…

Χθες το απόγευμα το Ισραήλ με μια αεροπορική επίθεση, πέρα και έξω από κάθε διεθνή κανόνα και νόμο δικαίου, βομβάρδισε το Σουδάν (2 νεκροί)

4 πολεμικά αεροπλάνα του Ισραήλ βομβάρδισαν εργοστάσιο στο Σουδάν!

Η χώρα νταβατζής των ΗΠΑ στη Μεσόγειο και τη Μ. Ανατολή προχωρεί σε τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον ανεξαρτήτων χωρών, που μάλιστα όχι μόνον δεν συνορεύουν μαζί της, αλλά βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά της.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η βραβευμένη με το φετινό Νόμπελ Ειρήνης, κυρίως γιατί θεσμοθέτησε «Ειδικό Επιτετραμμένο» για τα “Ανθρώπινα Δικαιώματα” -τον κηπουρό υπουργό του γΑΠ και του ΔΝΤ-, ώστε να επιλαμβάνεται τέτοιου είδους παραβιάσεων του…

διεθνούς δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, παραμένει σιωπηρά ένοχη.

Πως θα μπορούσε να πείσει η «Ευρωπαϊκή Ένωση», αυτό το Νατοϊκό έκτρωμα, εργαλείο των ΗΠΑ και τους διεθνούς τραπεζιτικού κεφαλαίου, μαζί με τους υπαλλήλους-μαριονέτες του σιωνισμού ότι δεν προσφέρει υπηρεσίες και είναι υποταγμένη στο σιωνιστικό ναζιστικό ισραηλινό καθεστώς;

Ο κ. Λαμπρινίδης, αν δεν ήταν ένας κύριος τίποτα, ένας υπαλληλάκος αυτού του συστήματος -όπως κι ο μέντοράς του που μας τον φόρτωσε στο σβέρκο του ελληνικού λαού- δεν θα ασχολιόταν με το πώς παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Συρία, που δέχεται τη χυδαία επίθεση των ιμπεριαλιστών, με μισθοφόρους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, χρηματοδοτούμενους από τις ΗΠΑ.

ΟΜΑΡ. Σ.

 

sibilla 

Τι βλέπουν οι Αμερικανοί για τις εξελίξεις στην Ελλάδα

• Παράλυτο το κράτος, αναλώσιμη η κυβέρνηση
• «Το υπάρχον σύστημα είναι αποσταθεροποιημένο και αποσταθεροποιείται περαιτέρω από μόνο του»
• Οι σποραδικές εκδηλώσεις αντίδρασης συγκεκριμένων ομάδων θα πάρουν γρήγορα πιο διευρυμένη μορφή, με ανεξέλεγκτες συνέπειες, εκτιμούν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι

Μέσα από συζητήσεις με Αμερικανούς αξιωματούχους και οικονομικούς παράγοντες, η εφημερίδα «Ελλάδα» αποκαλύπτει το περιεχόμενο του ενημερωτικού σημειώματος της πρεσβείας των ΗΠΑ προς το State Department, με τις εκτιμήσεις των ειδικών απεσταλμένων της Ουάσινγκτον για τις εξελίξεις στη χώρα μας.

Το ενδιαφέρον του αμερικανικού παράγοντα είναι μεγάλο το τελευταίο διάστημα, τόσο εξαιτίας της γεωπολιτικής θέσης που κατέχει η Ελλάδα στη Νοτιανατολική Μεσόγειο -σε συνδυασμό, μάλιστα, με τον «αναβρασμό» στη Μέση Ανατολή- όσο και για τα ευρωοικονομικά, αφού κατά τους Αμερικανούς η οικονομική πορεία μιας υπό δοκιμασία χώρας της Ευρωζώνης συνδέεται άμεσα με την πορεία της αμερικανικής οικονομίας.

Οι συνομιλητές μας κρίνουν το νέο πακέτο μέτρων ατελέσφορο, την ώρα που έχει εξαντληθεί η αντοχή των πολιτών. Θεωρούν ότι οι Έλληνες βρίσκονται στα όρια της κοινωνικής έκρηξης, πιεζόμενοι τόσο από την οικονομική κρίση όσο και από άλλους παράγοντες (μετανάστες, εγκληματικότητα, κοινωνική ανισότητα).

Οι σποραδικές εκδηλώσεις αντίδρασης συγκεκριμένων ομάδων θα πάρουν γρήγορα πιο διευρυμένη μορφή, με ανεξέλεγκτες συνέπειες.

Σε ό,τι αφορά την κυβέρνηση, θεωρούν ότι αποδυναμώθηκε εντελώς μέσα στις πρώτες 100 ημέρες της. Αν και αρχικά υπήρχε συγκρατημένη αισιοδοξία, λόγω του ενωτικού χαρακτήρα και της σύνθεσής της, οι υποστηρικτές της στο εξωτερικό γρήγορα απογοητεύθηκαν, με αποτέλεσμα να την εντάξουν στην κατηγορία των «αναλώσιμων κυβερνήσεων», όπως αυτές που προηγήθηκαν, δηλαδή των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και την υπηρεσιακή Πικραμμένου.

Η συγκυβέρνηση των τριών δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ελλήνων, κυρίως, όμως, δεν κατόρθωσε να ανακτήσει την αξιοπιστία του διεθνούς παράγοντα. Αυτό οφείλεται, όπως εκτιμούν, στην παράλυση του κράτους, καθώς οι αλλεπάλληλες περικοπές και η υπερφορολόγηση του στενού πυρήνα του (ένστολοι, δικαστικοί, ανώτερα στελέχη των δημόσιων οργανισμών κ.λπ.) δεν βοήθησαν στην ανοικοδόμησή του σε στέρεες βάσεις.

Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις οι Αμερικανοί βλέπουν και σύμπραξη κρατικών αξιωματούχων με το οργανωμένο έγκλημα, διαιωνίζοντας έτσι το αέναο σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής στη χώρα μας.

Παράλληλα, παρατηρούν ότι υπάρχουν αλλοίωση του πολιτεύματος και περαιτέρω αποσταθεροποίηση όλου του πολιτικού συστήματος, αν και, όπως σημειώνουν, «το υπάρχον σύστημα είναι αποσταθεροποιημένο και αποσταθεροποιείται περαιτέρω από μόνο του»!

Η κυβέρνηση Σαμαρά

Σχετικά με τις εκτιμήσεις τους για τον Αντώνη Σαμαρά, σημειώνουν ότι ο πρωθυπουργός καθημερινά χάνει την ευκαιρία να βελτιώσει τα κακώς κείμενα στη χώρα, να εξορθολογήσει τη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης, να πατάξει τα φαινόμενα κακοδιαχείρισης, αφού το περιβάλλον του είναι «άκρως επικίνδυνο, μωροφιλόδοξο και δεν καταλαβαίνει ότι οι ξένοι παράγοντες που προσεταιρίζονται είναι αυτοί που τους βλέπουν ως “χρήσιμα κορόιδα”».

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η παρατήρηση των ξένων παρατηρητών για τη λεγόμενη «ομάδα Σαμαρά – Βενιζέλου», κάτι που τον εκθέτει περισσότερο, αφού γνωρίζουν πολύ καλά τον ρόλο και τα τεχνάσματα του πρώην «τσάρου» της Οικονομίας και νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ στις περσινές διαπραγματεύσεις με την Τρόικα (σ.σ.: στην ουσία, ενώ πριόνιζε την καρέκλα του Γιώργου Παπανδρέ�
�υ, πριόνιζε το δέντρο που ονομάζεται Ελλάδα!)

πηγη

Σύμβουλος της Hillary Clinton η επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στις ΗΠΑ… Για να μαθαίνουν όσοι υπερασπίζονται ανθρώπινα δικαιώματα παγιδευμένοι σε οργανώσεις CIA…

Γράφει η Μαργαρίτα Ισιδώρου

Η κυρία Suzanne Nossel, πρώην σύμβουλος του Richard Holbrooke και τώρα σύμβουλος της Hillary Clinton για τις διεθνείς οργανώσεις, είναι η επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας στις ΗΠΑ (Amnesty International USA).

Η εν λόγω κυρία που ανέλαβε την ηγεσία της μεγαλύτερης «ανθρωπιστικής» οργάνωσης του πλανήτη, εκτός από τις υπηρεσίες που έχει προσφέρει στην αμερικάνικη κυβέρνηση έχει και προϋπηρεσία στον «εθελοντισμό» και τους αγώνες για τα «ανθρώπινα δικαιώματα»…

Η κυρία Suzanne Nossel έχει «εργαστεί» για τις…
«ανθρωπιστικές» οργανώσεις Human Rights Watch, Bertelsmann Media Worldwide και στη διοίκηση της Wall Street Journal.

Η πρόσφατη «ανθρωπιστική» δράση της νέας ηγέτιδας της Διεθνούς Αμνηστίας ήταν η συμμετοχή της στην προπαγανδιστική οργάνωση των επιχειρήσεων της αμερικάνικης κυβέρνησης εναντίον του Ιράν, της Λιβύης και της Συρίας. Βέβαια, στα υπέρ της προϋπηρεσίας της σε θέσεις κλειδιά των κυβερνήσεων Clinton και Obama, τα εγκλήματα στη Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λίβανο κ.λπ.

Τους τελευταίους μήνες και πριν αναλάβει την ηγεσία της Διεθνούς Αμνηστίας, η κυρία Nossel δραστηριοποιήθηκε στην επιχείρηση παραπληροφόρησης στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γενεύης για να υιοθετηθεί η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που εξουσιοδοτούσε τις μεγάλες δυτικές «δημοκρατίες» να επιχειρήσουν πολεμικά στη Λιβύη, ώστε να εξάγουν τη δημοκρατία. Και αυτή η καταγγελία, για τον ρόλο της στον πόλεμο εναντίον της Λιβύης στον ΟΗΕ, διαψεύστηκαν από την ίδια, αλλά σε τέτοιες «υποθέσεις» και με τέτοιες σημαντικές θέσεις σε αμερικάνικες κυβερνήσεις, η διάψευση είναι η καλύτερη επιβεβαίωση.

* Σήμερα εξελίσσεται μια ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας. Στόχος, μετά τη Συρία, η εξόντωση της Αντίστασης στο λίβανο (Χεζμπολάχ) και μετά το Ιράν…

Οι επονομαζόμενες «ανθρωπιστικές» οργανώσεις, ελεγχόμενες και χρηματοδοτούμενες από τις ΗΠΑ, παγιδεύουν χιλιάδες αγνούς ακτιβιστές, αλλά και στελέχη κομμάτων της αριστεράς.

Η περίπτωση της Suzanne Nossel, ίσως προβληματίσει εκείνο το μικρό τμήμα της ελληνικής αριστεράς, που μαζί με τη δεξιά, στηρίζουν την ιμπεριαλιστική επίθεση εναντίον της Συρίας.

 

sibilla

 

 

ΗΠΑ και Ρωσία ανατρέπουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή – Ερχονται ραγδαίες εξελίξεις Ορκο εκδίκησης κατά της Συρίας έδωσε ο Ερντογάν!!!

Η Τουρκία “ορκίζεται” για δράση μετά από την κατάρριψη του μαχητικού-αναγνωριστικού της, F-4 Phantom, από την Συρία.

Ως κίνηση “αντιποίνων”, θα μπορούσε να επιλεγεί η διπλωματική οδός, όπως η προσφυγή σε διεθνείς οργανισμούς, στο ΝΑΤΟ ή άλλη, δηλώνει το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας.

Η Συρία δήλωσε το Σάββατο, ότι κατέρριψε ένα τουρκικό αεροσκάφος αναγνώρισης, διότι το αεροπλάνο εισήλθε στον εναέριο χώρο της, επιμένοντας παρ’όλα αυτά, ότι «δεν ήταν μια επίθεση», όπως η Τουρκία θέλει να εμφανίζει το περιστατικό, και απείλησε με αντίποινα, αλλά δεν είπε και τι μέτρα θα λάβει, όπως η αναζήτηση των δύο πιλότων του αεροσκάφους.

Ο πρόεδρος της Τουρκίας κ. Αμπντουλάχ Γκιούλ, δήλωσε, ότι η χώρα του θα λάβει τα «αναγκαία» μέτρα εναντίον της Συρίας. Ο κ. Αμπντουλάχ Γκιούλ, δήλωσε το Σάββατο, ότι η Τουρκία εξακολουθεί να προσπαθεί να καθορίσει τις ακριβείς συνθήκες του συμβάντος, αλλά παραδέχθηκε ότι η πτήση του τζέτ, μπορεί να έγινε σε συριακό εναέριο χώρο.

Έχει συγκληθεί νέα συνεδρίαση του Σαββάτου τού Συμβουλίου ασφαλείας της Τουρκίας.

Η Γερμανία και το Ιράκ κάλεσαν την Τουρκία και τη Συρία να παραμείνουν “ήρεμοι” και να μην αφήσουν, η αναταραχή στη Συρία, να γίνει μια ευρύτερη σύγκρουση στην περιοχή.

Σε μια τηλεφωνική συνέντευξη με το Τουρκικό ειδησεογραφικό κανάλι TV “A Haber” το Σάββατο, ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Συρίας, κ. Makdissi Τζιχάντ, δήλωσε ότι η κατάρριψη του τζέτ της Τουρκίας (του F-4), ήταν ένα «ατύχημα και όχι επίθεση.»

Ο Φαρούκ Τσελίκ, υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, και υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας, δήλωσε, ότι η Τουρκία θα προβεί σε “αντίποινα”, είτε στο διπλωματικό πεδίο ή θα προχωρήσει σε άλλες μορφές αντίδρασης.

«Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπήρχε παραβίαση του εναέριου χώρου της Συρίας – αν και ακόμα εξακολουθεί να μην είναι σαφές το τι πραγματικά συνέβη- η απάντηση της Συρίας δεν μπορεί να είναι, να καταρρίψει το αεροπλάνο», δήλωσε στον δημοσιογράφο ο κ. Celik το Σάββατο.

«Το περιστατικό αυτό είναι απαράδεκτο», είπε ο κ. Φαρούκ Τσελίκ. «Η Τουρκία δεν μπορεί να αντέξει στη σιωπή.»

Η πραγματικότητα όμως έρχεται να διαψεύσει τους Τούρκους, είναι προφανές ότι ένα αεροπλάνο κατασκοπευτικής τεχνολογίας όπως το F-4, μόνον τουρισμό δέν έκανε μέσα στόν Εναέριο χώρο της Συρίας.

Συντρίμμια του τουρκικού μαχητικού που κατέρριψε η Συρία την Παρασκευή εντόπισαν στα συριακά χωρικά ύδατα και σε βάθος 1.300 μέτρων τα συνεργεία της Συρίας, σύμφωνα με τουρκικά ειδησεογραφικά δίκτυα.

«Η αεράμυνά μας αντιμετώπισε ένα στόχο ο οποίος παραβίασε τον εναέριο χώρο μας πετώντας πάνω από τα χωρικά μας ύδατα, πριν από το απόγευμα την Παρασκευή και τον κατέρριψε.

Αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για ένα τουρκικό στρατιωτικό αεροσκάφος», ανέφερε ανακοίνωση των συριακών ένοπλων δυνάμεων την οποία μετέδωσαν κρατικά συριακά ΜΜΕ.

Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι το αεροσκάφος το οποίο κατερρίφθη ήταν ένα F-4 Phantom, υπερηχητικό μαχητικό, το οποίο μπορεί και να πραγματοποιεί επιχειρήσεις αναγνώρισης (στην έκδοση RF-4), δηλ. πτήσεις αναγνώρισης στόχων εντός του Συριακού Εναέριου χώρου.

Αργά προχθές βράδυ, πραγματοποιήθηκε στην Άγκυρα, σύσκεψη υπό την προεδρία του πρωθυπουργού κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και την συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, του υπουργού Άμυνας Ισμέτ Γιλμάζ, του αρχηγού του τουρκικού ΓΕΑ πτέραρχου Μεχμέτ Ερτέν και του διοικητή της υπηρεσίας πληροφοριών ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν.

Είναι αυτό το περιστατικό ικανό να αποτελέσει την «θρυαλίδα» της έναρξης γενικευμένης επίθεσης των Δυτικών εναντίων της Συρίας ;;;

Η Συρία και η Τουρκία έχουν απελάσει τούς πρεσβευτές τους, και η Συρία κατηγόρησε την Τουρκία για την υποστήριξη της ένοπλης αντιπολίτευσης της Συρίας, ακόμη και επιτρέποντας αντάρτες να λειτουργούν έξω από το τουρκικό έδαφος.

Η Τουρκία αρνείται κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς.

Μετά από μια διασυνοριακή ανταλλαγή πυροβολισμών των συριακών δυνάμεων και των Τουρκικών τον Απρίλιο του 2012, η Τουρκία δήλωσε, ότι δεν θα ανεχθεί οποιαδήποτε ενέργεια η οποία θεωρείται ότι παραβιάζει την ασφάλεια του εδάφους της. Η εκτόξευση πυραύλων, είχε ώς αποτέλε�
�μα, δύο πρόσφυγες νεκρούς, σε ένα στρατόπεδο κοντά στην πόλη της Kilis, στο εσωτερικό της Τουρκίας.

Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Σελτσούκ Ουνάλ, ενωρίτερα την Παρασκευή, απέρριψε τους ισχυρισμούς, ότι η Τουρκία εξακολουθεί να στέλνει όπλα και λοιπό εξοπλισμό στους αντάρτες της Συρίας, ως αβάσιμους.

Ο κ. Σελτσούκ Ουνάλ δήλωσε, ότι η Τουρκία δεν στέλνει όπλα σε οποιονδήποτε από τους γείτονές της, συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας.

Η Συρία υποστήριξε ότι η πτήση του τζέτ, παραβίασε τον εναέριο χώρο της πάνω από τα χωρικά ύδατά της, διεισδύοντας με αυτόν τον τρόπο, περίπου ένα χιλιόμετρο εντός των χωρικών της υδάτων, και για αυτόν τον λόγο κατερρίφθη και ότι τα σκάφη της Συρίας προσχώρησαν στην αναζήτηση των δύο πιλότων με αντίστοιχα Τουρκικά, σύμφωνα με την τηλεόραση NTV της Τουρκίας.

Ανέφερε επίσης ότι οι δυνάμεις της Συρίας συνειδητοποίησαν ότι ήταν ένα Τουρκικό τζετ, μετά την κατάρριψη του.

Η Τουρκία έχει χάσει την υπομονή της με τη Συρία, σύμφωνα με Τούρκους αξιωματούχους που αναφέρονται στην εφημερίδα Hurriyet, και έχει εκδώσει τελεσίγραφο προς τον κ. Άσαντ.

Η Τουρκία μπορεί να εξετάσει την συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς σε περίπτωση που αποφασίσει να επέμβει στρατιωτικά στη Συρία, σύμφωνα με μια έκθεση στην τουρκική «Χουριέτ» εφημερίδα το Σάββατο.

Η Τουρκία έχει χάσει την υπομονή της με τη Συρία, σύμφωνα με Τούρκους αξιωματούχους, και ο Τούρκος Πρόεδρος κ. Αμπντουλάχ Γκιούλ έχει εκδώσει τελεσίγραφο προς τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ Άσαντ μέσω του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος επισκέφθηκε τη Συρία, την Τρίτη.

Σύμφωνα με αξιωματούχους, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κατέστησε σαφές στον κ. Άσαντ ότι σε περίπτωση κατά την οποίαν, οι συριακές δυνάμεις θα συνεχίσουν να δρουν επιθετικά εναντίον διαδηλωτών στη Συρία, δεν θα πρέπει να βασίζονται στη φιλία της Τουρκίας.

Τούρκοι αξιωματούχοι δήλωσαν στην Hurriyet ότι «η Τουρκία είχε αρχικά προσπαθήσει να πείσει τους συμμάχους της, να χορηγηθεί χρόνος στον κ. Άσαντ να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις πριν από οκτώ μήνες. Διακείμεθα φιλικά προς τη Συρία, όσο ήταν δυνατόν, αλλά ένα καθεστώς που δεν ακούει τις συμβουλές από τον φίλο και γείτονά της, δεν μπορεί να είναι ένας φίλος της Τουρκίας».

Η επιστολή από Τούρκου Προέδρου Γκιουλ, και η διαρροή του περιεχομένου της προς τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, είναι η μαρτυρία για τη στρατηγική απόφαση της Τουρκίας να κρίνουν το “καθεστώς Ασαντ”, ως παράνομο, πράγμα το οποίο της επιτρέπει να κινηθεί με μια πιο “ενεργή” στάση εναντίον της Συρίας.

Μήπως η πρόκληση ενός περιστατικού κατάρριψης, αποτελεί και την αφορμή, για αυτό το οποίο η Τουρκία έχει προαποφασίσει, την επίθεση εναντίον της Συρίας, προκαλώντας ένα “ντόμινο” συγκρούσεων στην περιοχή και όχι μόνον.

Είναι τοις πάσι γνωστόν ότι οι Ρώσοι έχουν στρατηγικά συμφέροντα στην Συρία, τα οποία θα προσπαθήσουν να προστατεύσουν με κάθε τρόπο.

Αυτό προφανώς το γνωρίζει καλύτερα από τον καθέναν η Τουρκία, επομένως η με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση για εμπλοκή των Ρώσων σε πόλεμο, έχει στρατηγική στόχευση την ανακατανομή ρόλων και ισσορροπιών στην Μ. Ανατολή και όχι μόνον, και με οποιοδήποτε κόστος.

Η ανάδειξη του Ιράν σε “πυρηνική” δύναμη αλλάζει ισορροπίες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές, δημιουργούνται ανισορροπίες στον έλεγχο των μεγαλυτέρων ενεργειακών πηγών του πλανήτη (Μ.Ανατολή και Ν.Α. Μεσόγειος), και αυτό δέν είναι ανεκτό από αυτούς οι οποίοι “χάνουν” τον έλεγχο.

Η Τουρκία αποτελεί σήμερα τον “πολιορκητικό κριό” των δυνάμεων οι οποίες θεωρούν ότι “χάνουν” απο την αλλαγή της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής ισορροπίας στην περιοχή των μεγαλυτέρων αποθεμάτων υδρογονανθράκων του πλανήτη, απο την αναγόρευση του Ιράν σε παγκόσμιο “πυρηνικό” παίκτη.

Η Συρία και το Ιράν αποτελούν τα κράτη, τα οποία, εάν αποτελέσουν “πόλο” εξουσίας στην περιοχή, με ισχυρούς συμμάχους όπως η Ρωσία και η Κίνα, με πυρηνική ισχύ, τότε μεγάλα γεωπολιτικά συμφέροντα “θίγονται” και γεωπολιτικές ισορροπίες καταρρέουν.

Η “μάχη” της επικράτησης, προς το παρόν, εξαντλείται σε ένταση, στο διπλωματικό πεδίο, με μικροεπεισόδια διασυνοριακά και δηλώσεις εκατέρωθεν, ελεγχόμενα απόλυτα και καθοδηγούμενα πλήρως.

Ο κίνδυνος γενικότερης ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α Μεσογείου είναι μεγάλος, οι “ασθένειες” των νέων κυβερνητών μας, δεν μάς σώζουν, είναι απαραίτητη η ενημέρωση του Ελληνικού λαού.

aegean

Η πρόβλεψη της Αμερικής για τις εκλογές!!

Μεγάλο το ενδιαφέρον και της Αμερικής για τις Ελληνικές εκλογές. Σε κύριο άρθρο του το  αμερικανικό Τhink Τank Stratfor  με τίτλο  After Greece’s Elections, Parties Face Immense Task γράφου

«Οι  δημοσκοπήσεις δείχνουν  ισοπαλία μεταξύ του Συνασπισμού κατά της λιτότητας της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) και το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έτσι ώστε κανείς δεν…….

ξέρει ποιός θα κερδίσει πιθανόν την πλειοψηφία. Αυτό θα απαιτήσει τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνασπισμού….»
Ολες οι πληροφορίες τελικά συγκλίνουν ότι πρόκειται για το απόλυτο ντέρμπυ που θα κριθεί στους 70.000 αναποφάσιστους. 

 

ΕΥΧΗ ΛΗΜΕΡΙ: Εμείς πιστεύουμε την «Πιάτσα»….και η πιάτσα θέλει την ανατροπή και την τιμωρία των φαύλων.  Ευχόμαστε η ΑΝΑΤΡΟΠΗ που όλοι επιθυμούν να έρθει με δημοκρατικό τρόπο….. επειδή είναι σίγουρο ότι τα χαράτσια .. η πείνα… η υπερφορολόγηση ..οι κατασχέσεις και ότι έχει διατάξει του «πρόθυμους» εγχώριους λακέδες της η τρόικα για την εξαθλίωση των Ελλήνων …. θα οδηγήσει τον λαό στην ΑΝΑΤΡΟΠΗ τους με ΑΙΜΑ….. Πιστέψτε το δεν είναι υπερβολή η πρόβλεψη μας…

ΚΑΛΟ ΒΟΛΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ 

Παράξενη ανακοίνωση (ή μήνυμα) των ΗΠΑ για την στρατιωτική ισορροπία Ελλάδας – Τουρκίας

HΠΑ: “Η μείωση των αμυντικών δαπανών της Ελλάδας ενθαρρύνει την Τουρκία να εισβάλλει”!

Oι ΗΠΑ “ανησυχούν” ότι η Τουρκία θα μπορούσε να θελήσει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα να εκμεταλλευθεί την “πρωτοφανή οικονομική και πολιτική κρίση” στην Ελλάδα και να προχωρήσει σε κινήσεις που θα αποσκοπούν στην απόσπαση εδαφών από την Ελλάδα! Αυτό αναφέρεται σε έκθεση της ειδικής ομάδας εργασίας που σύστησε η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χ.Κλίντον στο «Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων» (Council on Foreign Relations – CFR) για να μελετήσει τις προοπτικές των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και να τις καταγράψει.

Επικεφαλής της ομάδας εργασίας ετέθη η πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και στενή φίλη της κυρίας Κλίντον, η Μάντλιν Oλμπραϊτ, ενώ συμμετείχε και ο Στίβεν Χάντλεϊ, πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του προέδρου Τζορτζ Μπους (του νεότερου).

Η ομάδα αυτή που συστήθηκε ειιδκά για να μελετήσει τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις έχει λάβει υπ’όψιν της πολλά σενάρια κι στην τελική της έκθεση, όπως αναφέρουν απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες αναφέρεται ότι “Η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να συμβάλει ώστε οι διαφορές μεταξύ των δύο χωρών να μην εκτραχυνθούν. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια πολιτική και οικονομική κρίση χωρίς προηγούμενο και δεν αποτελεί καμία απειλή για την Τουρκία.

Η Τουρκία θα έπρεπε να αποφύγει οτιδήποτε υποδηλώνει ότι “θα εκμεταλλευθεί τα τρέχοντα προβλήματα της Αθήνας και να αποσπάσει… εδαφικα οφέλη από την τελευταία”!

Μάλιστα προτείνεται η δημιουργία μιας τριμερούς στρατιωτικής ομάδας επαφής (trilateral military contact group) στην οποία θα συμμετέχουν αξιωματικοί του Ναυτικού και της Αεροπορίας από Ελλάδα, Τουρκία και ΗΠΑ, προκειμένου μέω της συνεχούς διαβούλευσης να αποφευχθούν κινήσεις από την πλευρά της Άγκυρας στο Αιγαίο και στην Α.Μεσόγειο.

Δηλαδή θα υπάρχει κανονικά Αμερικανός τοποτηρητής ο οποίος θα προσπαθεί να “συμβιβάσει τις διαφορές”. Όπου “διαφορές” είναι οι τουρκικές απαιτήσεις. Δηλαδή στην καλύτερη περίπτωση οι Αμερικανοί προβλέπουν απλά “ελληνικό συμβιβασμό”.

Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι μια ελληνική στρατιωτική ήττα και απόσπαση εδαφών από την ελληνικό εθνικό κορμό ως απόρροια της μείωσης των αμυντικών δαπανών λόγω της οικονομικής κρίσης, απλά θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου αφού η Ελλάδα και οι συνέπειες θα ήταν ανεξέλεγκτες ίσως όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Αντ’αυτού προτείνουν ένα είδος “έντιμης ειρήνης” με την Ελλάδα με την ουσιαστική παραχώρηση δικαιωμάτων σε περιοχές που ελέγχει η Τουρκία η οποία κατά την ίδια έκθεση, είναι το μόνο κράτος-μέλος της Συμμαχίας που αυξάνει την επιρροή του. Και κατά τον Μπρζεζίνσκι η Τουρκία είναι ένα από τα τέσσερα σπουδαιότερα μέλη του ΝΑΤΟ μαζί με Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία.

Πηγή

Ρωσική οργάνωση για την παρακολούθηση των εκλογών στην Ρωσία χρηματοδοτείται απο το State Depatment

Πίσω απο μάθε απελευθερωτικό, αντιδικτατορικό ή πατριωτικό κίνημα βρίσκονται ξένα συμφέροντα, τα παγκόσμια συμφέροντα του Ηγεμόνα. Το ίδιο και στην Ρωσία κατα τίς προσφατες εκλογές, όπου τα κινήματα αυτά διαπίστωσαν δήθεν παρατυπίες κ.λπ.

Μεγεθύνατε

του Εμμανουήλ Σαρίδη

Δεν είναι μόνο ο Geoffrey Παπανδρέου, που έπαιξε – με μεγάλη επιτυχία – το ρόλο του Δούρειου Ίππου για την άλωση της Ευρωζώνης απο τους χρηματοπιστωτικούς ιπποκόμους του Ηγεμόνα, αλυσοδένοντας μαζί και την Ελλάδα στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως τους, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ναί, το εκάστοτε κόμμα της Δυναστείας Παπανδρέου τέθηκε απο τότε που ιδρύθηκε στην υπηρεσία του Ηγεμόνα, με την υπαγωγή της Ελλάδος στην λεγόμενη Δύση από τον πρώτο Παπανδρέου, τον εκσυγχρονισμό της, δηλαδή την διάλυση δομών και κρατικής ισχύος απο τον δεύτερο και την απώλεια της εθνικής της αυτοδιάθεσης (μέσω Μνημονίων κ.λπ.) απο τον τρίτο και φαρμακερό Παπανδρέου.

Και το κόμμα αυτό δεν καταβαράθρωσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως και για την ανάμειξη του Ηγεμόνα στα εσωτερικά ξένων κρατών. Έτσι μεγάλη ήταν η έκπληξή μου, όταν την βραδιά των προσφατών εκλογών είδα στην γερμανική τηλεόραση έναν αντιπρόσωπο του ΟΑΣΕ να λέει ότι οι εκλογές δεν έγιναν σωστά, υπήρξαν παρατυπίες καί άλλα τέτοια. Κάπου την ξέρω αυτή τη φάτσα, είπα μέσα μου, και ώσπου να προλάβω να σκεφθώ παραπέρα, αναρτήθηκε το όνομα του κατηγορητή: Πέτρος Ευθυμίου. Ναι, έτσι είναι αγαπητοί μου, το κοπάδι αυτό που συγκεντρώθηκε γύρω από τους Παπανδρέηδες και το ΠΑΣΟΚ τους, μπορεί για την δόξα, την ματαιοδοξία και το χρήμα να πουλήσει ακόμη και την μάνα του. Ξέρει αυτός ο αντιπρόσωπος του ΟΑΣΕ που βρίσκεται η Ρωσία; Ποιός ξέρει. Είναι όμως μια απο τις φιγούρες που χρησιμοποιεί ο Ηγεμόνας, για να δείχνει, ότι δεν είναι μόνο η περίφημη διεθνής κοινότητα, δηλαδή οι ΗΠΑ, που αποφασίζουν ποιός είναι σωστός ή όχι, ποιόν θα πρέπει να ανατρέψουμε ή πότε να ξεσηκώσουμε τον κόσμο για να αποκαθηλώσει κάποιον δικτάτορα, αλλά και άτομα με λιγότερο νιονιό, όπως ο νοτιοκορεάτης γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Ban Ki-moon, ή η δικαστής στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης Fatoumata Dembélé Diarra απο το Μαλί, που αποφασίζουν ποιός έκανε τα μεγαλύτερα εγκλήματα στον κόσμο. Και μην νομίζεται ότι αυτοί που εγκλημάτισαν και θα δικαστούν είναι οι ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ, όχι, στις περισσότρες περιπτώσεις πρόκεται για φιγούρες, που η Δύση η ίδια ξεσήκωσε ή ενέπλεξε σε πολέμους και τώρα, πάλι η Δύση με τους υποτακτικούς της, δικάζει.   

Ας παραμείνουμε στις εκλογές που έγιναν πρόσφατα στη Ρωσία. Και για τις οποίες τα μαζικά μας μέσα, εδω στη Γερμανία, δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν, ότι δεν έγιναν σωστά, ότι υπήρξαν πιέσεις απο δω και απο κεί και ότι πρέπει να ξαναγίνουν. Το ότι πρόκειται για σκέτη προπαγάνδα δεν χωρεί αμφιβολία. Γιατί όμως; Πρώτα, γιατί αν ύστερα απο τόση φασαρία ξαναγίνουν εκλογές, το κόμμα του Πούτιν θα χάσει ακόμη περισσότερους ψήφους, που θα πάνε στα κόμματα της αντιπολιτεύσεως και θα μπορούν έτσι να μπλοκάρουν ότι νομοσχέδιο θα φερνει για ψήφιση ο Πούτιν. Το ξέρουμε άλλωστε απο την δική μας περίοδο 2004-2009, που οτιδήποτε μεταρρυθμιστικό έφερνε ο Καραμανλής για ψήφιση, συναντούσε την λυσώδη αντίσταση του Geoffrey. Και δεύτερο, γιατί η Ρωσία με τον Πούτιν άρχισε να δυναμώνει και να μην χαίζεται πλέον επάνω της όταν ακούει ΗΠΑ, όπως επι Γκορμπατσώφ και Γιέλτσιν, που άφησαν τους εβραίους ολιγάρχες να την κατακλέψουν και σχεδόν είχε πάψει να υπάρχει. 

Στο berlin-athen.eu έχω ασχοληθεί πολλές φορές με οργανώσεις, κινήματα και μεμονομένα άτομα, που χρηματοδοτούνται
γενναία για να κάνουν αντιπολίτευση Το ότι ο George Soros έχει γίνει συνώνυμο των πάσης φύσεως απελευθερωτικών, αντιδικτατορικών, πατριωτικών ή δημοκρατικών κινημάτων, είναι πλέον τοις πάσι γνωστόν. Αυτο που είναι λίγότερο γνωστο, είναι η χρηματοδότηση τέτοιων κινημάτων απο άλλες πηγές, υπουργεία εξωτερικών, μυστικές υπηρεσίες, ιδρύματα πολιτικών κομμάτων, φιλανθρωπικές οργανώσεις κ.α.π.. Απο τις ΗΠΑ, την Γερμανία, την Γαλλία και άλλες χώρες. 

Στην περίπτωση της Ρωσίας ο πόλεμος προπαγάνδας εναντίον της – και εναντίον της Κίνας, του Ιραν και της Συρίας, βρίσκεται τελευταία σε μεγάλη ένταση. Στην Ρωσία ο Ηγεμόνας φαίνεται να νοσταλγεί την χρυσή εποχή του Γκορμπατσόφ και του Γιέλτσιν, όταν οι διάφοροι ολιγάρχες σε συνεργασία μαζί του κατόρθωσαν να γίνουν κύριοι των φυσικών πόρων της χώρας – που απόκτησαν σε τιμές ευκαιρίας. Και βέβαια είναι και η στρατηγική του Πούτιν, που σε συνεργασία με την Κίνα κατόρθωσε να επανακτήσει την βιομηχανική βάση της χώρας του, που τους είναι απο καιρό τώρα ένα αγκάθι στο μάτι. Γι’ αυτό και η προπαγάνδα που εξαπέλυσε μέσω ΜΜΕ και υποκινημένων κινημάτων εναντίον του Πούτιν κατα τις πρόσφατες εκλογες, έχει φτάσει στην διαπασών. 

Στην ιστοσελίδα bueso.de διαβάζω, ότι την περασμένη Παρασκευή η αγγλόφωνη ηλεκτρονική εφημερίδα Russia Today ανέφερε, ότι το U. S. State Department χρηματοδότησε μια ρωσική οργάνωση παρακολούθησης των εκλογών ονόματι GOLOS. Η Russia Today (RT) αναφέρεται σε μια είδηση που δημοσιεύθηκε στην ρωσική Life News, η οποία είχε στην κατοχή της έναν μεγάλο αριθμό απο e-mails μεταξύ της GOLOS και του U. S. State Department. Σύμφωνα με αυτά τα e-mails το U. S. State Department πλήρωνε για κάθε μία καταχώρηση για εκλογικές παρατυπίες, ανάλογα με την επιτυχία που είχε. Η GOLOS δεν είναι όμως ο ανεξάρτητος οργανισμός, που αυτοπαρουσιάζεται, αλλά χρηματοδοτείται απο τα ταμεία του State Department για να προωθεί τα αμερικανικά συμφέροντα. Ένα έγγραφο της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης (USAID) προς την GOLOS περιγράφει με λεπτομέρειες, τι θα πλήρωνε η USAID για δημοσιεύματα σχετικά με παρατυπίες στις εκλογές και τι πακτωλός χρημάτων θα εισέρεε, αν οι εκλογές θα επαναλαμβάνονταν. Η Russia Today (RT) γράφει, ότι το U. S. State Department ανέφερε το ποσό των 9.000.000.000 δολαρίων που διέθεσε για τις ρωσικές εκλογές.

  

Αυτό είναι ένα επίσημο νούμερο, ο Πούτιν όμως είπε σε μια συνάντηση με το προσωπικό της εκλογικής του εκστρατείας την περασμένη Πέμπτη, ότι τα χρήματα που δίεθεσαν οι Αμερικανοί είναι πολύ περισσότερα. Και η υπουργός εξωτερικών Hilary Clinton στηρίχθηκε σε μια κριτική που έκανε για τις ρωσικές εκλογές σε μία συνάντηση του ΟΑΣΕ στο Βίλνιους στις 6 Δεκεμβρίου στις αναφορές της οργάνωσης GOLOS, χωρίς να περιμένει την επίσημη έκθεση του Γραφείου για τη Δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ΟΑΣΕ, που ανέφεραν ότι οι εκλογές διεξήχθηκαν χωρίς παρατυπίες. Την πάτησε όμως και ο δικός μας παπαγάλος Ευθυμίου, που επανέλαβε τα ψέμματα της Χίλαρη.
 
Ενώ η προπαγάνδα απο τα δυτικά ΜΜΕ έδινε και έπερνε. Παράδειγμα ένα βίντεο, που έδειχνε συγκρούσεις με αστυνομικούς, φωτιές και τραυματισμούς που δήθεν έγιναν κατα τις διαδηλώσεις στην Ρωσία. Στην πραγματικότητα όμως ήταν απο διαδηλώσεις στην Αθήνα. Το βίντεο είναι απο τον FFox-News, έναν απο τους μεγαλύτερους σταθμούς προπαγάνδας των ΗΠΑ. Αυτές είναι οι ειδήσεις που μεταδίδουν, αυτά ξέρει ο κόσμος. Τα ίδια όπως στην Ελλάδα 

Για την οργάνωση GOLOS χρησιμοποιήθηκαν ορισμένα υλικά απο το 

http://www.bueso.de/node/5204, 11.12.2012 

Πηγη

Το δημοψήφισμα του Παπανδρέου με τις ευλογίες των ΗΠΑ;

Όλοι στην Ευρώπη, εκτός Μέρκελ, έδειξαν να αιφνιδιάζονται από το δημοψήφισμα του Γιώργου Παπανδρέου. Σαν να μην ήξερε τίποτα κανείς… Ωστόσο, προσπάθησαν να κρατήσουν τους τόνους χαμηλά και κάλεσαν τον πρωθυπουργό σήμερα στις Κάννες, εκεί που συνεδριάζουν οι G20, για εξηγήσεις.

Παρέμβαση για το δημοψήφισμα έκανε και ο Λευκός Οίκος. Το «Κουτί της Πανδώρας» γράφει: Ο Λευκός Οίκος παρενέβη στη διαπλανητική -πλέον- συζήτηση που έχει ξεσηκώσει η απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου για δημοψήφισμα. Ενω λοιπόν οι ηγέτες της ευρωζώνης δεν κρύβουν τη δυσφορία τους προς τον κύριο Παπανδρέου, ο εκπρόσωπος τύπου του Λευκού Οίκου, Τζέι Κάρνεϊ, υποστήριξε ότι «η απόφαση του Γ. Παπανδρέου να διοργανώσει δημοψήφισμα έδειξε την ανάγκη για την Ευρώπη να επεξεργαστεί περαιτέρω και να εφαρμόσει ταχέως το πακέτο αντιμετώπισης του χρέους που συμφώνησαν την προηγούμενη εβδομάδα οι ηγέτες της ευρωζώνης». Τέλος, επανέλαβε το ότι η Ουάσινγκτον πιστεύει ότι η Ευρώπη έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει την κρίση που αντιμετωπίζει.

Η δήλωση θεωρήθηκε από πολλούς «υποστηρικτική» στον Γιώργο Παπανδρέου, τον «μικρό Ομπάμα» -όπως τον αποκαλεί ο γερμανικός Τύπος-, από τον… μεγάλο Ομπάμα.

Εμείς από εχθές γράψαμε ότι θεωρούμε το δημοψήφισμα καταστροφικό. Όχι γιατί φοβόμαστε το αποτέλεσμά του, αλλά γιατί θεωρούμε ότι το τρίμηνο μέχρι τη διεξαγωγή του πάει πολύ μακριά και μέχρι τότε θα έχουν διαλυθεί όλα στη χώρα:
Το χειρότερο όμως όλων είναι, ότι αυτό το δημοψήφισμα δεν θα γίνει -εάν γίνει- σε ένα μήνα…
Θα το κάνει σε 3 μήνες! Έτσι είπε… Για να ολοκληρώσει την καταστροφή της πατρίδας, να νεκρώσει την πραγματική οικονομία, να εξαθλιώσει το λαό στο βαρύ χειμώνα και στο τέλος, αυτού του εφιαλτικού τριμήνου, να εκβιάσει τη θετική του ψήφο!
Ποντάρει και στην πολιτική αστάθεια, στις διαδηλώσεις, στις κοινωνικές συγκρούσεις!
Ποντάρει στο χάος για να επικρατήσει! ήταν το χτεσινό μας σχόλιο. Και ζητήσαμε άμεσα εθνικές εκλογές.

Ο Παπανδρέου και η παρέα του, που όταν στριμώχνονται εφευρίσκουν ή ανακαλύπτουν εχθρούς, πρόσθεσαν στη λίστα, μετά τους ΣΥΡΙΖΑίους και τις «οργανωμένες μειοψηφίες» των παρελάσεων, τους χρεοκοπημένους εκδότες (σαφέστατο υπονοούμενο τόσο στην «Ελευθεροτυπία» που τους μάχεται δίχως εκπτώσεις όσο και στο ALTER που δεν πάει με τα νερά τους) και τις… τράπεζες! (sic). Ξαφνικά η κυβέρνηση αυτή, που μέχρι στιγμής έχει προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες στο εγχώριο και διεθνές τραπεζικό σύστημα, που έχει τοποθετήσει σε νευραλγικά πόστα ανθρώπους αυτού του συστήματος, για παράδειγμα ο Χριστοδούλου της Goldman Sachs στον ΟΔΔΗΧ και ο Γεωργίου της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας – υπάλληλος του ΔΝΤ, ανακάλυψε ότι την πολεμούν οι τράπεζες…

Λίγο έλειψε να μας πει ότι οι τράπεζες «χρηματοδοτούν» τη λαϊκή αγανάκτηση για να την ανατρέψουν, που δεν αποκλείεται να το πουν, η αμετροέπεια και η φτηνή προπαγάνδα τους είναι πράγματα γνωστά στο Πανελλήνιο.

Η Ευρώπη τραβά τα μαλλιά της με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Ο Παπανδρέου, που θα είχε κάθε λόγο να ακολουθήσει αυτή την τακτική πριν 2 χρόνια, για να «εκβιάσει» τη Διεθνή Κοινότητα να μην μας επιβάλλουν την εξαθλίωση, το κάνει τώρα που όχι μόνο δεν υπάρχει πλέον όφελος για κανέναν αλλά απειλεί να τινάξει και την Ευρώπη στον αέρα! Ποιον τελικά εξυπηρετεί αυτή η πολιτική; Την προσωπική του διάσωση; Όχι φυσικά! Ο Παπανδρέου δεν μας έχει αποδείξει ότι έχει το σθένος να σηκώσει κεφάλι σε κανέναν, θα το είχε κάνει 2 χρόνια πριν.
Βλέποντας όμως τη στάση των ΗΠΑ δεν θέλει και ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς ποιος «κερδίζει». Τις λεπτομέρειες δεν τις ξέρουμε και είναι νωρίς για να τις μάθουμε. Όμως ο «μεγάλος Ομπάμα» δείχνει ικανοποιημένος με τα «παιχνίδια» του «μικρού Ομπάμα» και αυτό δεν έχει να κάνει με την αμοιβαία συμπάθεια των δύο ανδρών. Έχει να κ
άνει με τη διάλυση της Ευρώπης και την κυριαρχία της PAX Americana στον δυτικό κόσμο.

Το πρόβλημα με τον Παπανδρέου είναι, ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ούτε Έλληνας, ούτε Ευρωπαίος. Είναι Αμερικανός. Και ως τέτοιος πολιτεύεται.
Το πρόβλημα για τον ελληνικό λαό είναι, ότι στο οικόπεδο Ελλάς συγκρούονται τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα του πλανήτη και είναι ο πρωθυπουργός της χώρας που έδωσε το δικαίωμα στους ξένους να μετατρέψουν την Ελλάδα σε αρένα – πεδίο μάχης για την παγκόσμια κυριαρχία τους. Λάφυρο του πολέμου αυτού θα είναι ο λαός και οι θησαυροί της Ελλάδας, διότι όποιος κατέχει την Ελλάδα είναι και ο κυρίαρχος της Δύσης. Ο Παπανδρέου προσπάθησε να τους μοιράσει την «πίτα», να τους έχει όλους ευχαριστημένους. Προφανώς και μάλλον οι Αμερικανοί θέλουν όλη την πίτα δική τους…

Το δημοψήφισμα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός δεν έχει να κάνει πουθενά με τη «δημοκρατική διαδικασία» και τη «λαϊκή μας κυριαρχία». Πότε σεβάστηκε ο Παπανδρέου το Σύνταγμα και τους Νόμους, τη Λαϊκή Κυριαρχία, για να το κάνει τώρα; Μη ξεχνάμε ότι στο Συνέδριο των Γερμανών Βιομηχάνων διακήρυττε γεμάτος αλαζονεία, ότι δεν υπολογίζει καθόλου τι λέει ο λαός! Το δημοψήφισμα είναι μια κίνηση στην παγκόσμια σκακιέρα, γι’ αυτό και τον κάλεσαν σήμερα στις Κάννες. Γι’ αυτό και δεν ανατράπηκε εχθές, κάποιος έπρεπε να πάει στις Κάννες. Στις Κάννες όπου θα είναι και ο Ομπάμα, για τις σχετικές διαβουλεύσεις.

Οι δημοκρατικές και πατριωτικές αντιμνημονιακές δυνάμεις της χώρας πολύ ορθά κατήγγειλαν το δημοψήφισμα και ζήτησαν εκλογές. Μόνο ένας ηλίθιος δεν μπορεί να δει τι κρύβεται πίσω από αυτό και να επιμένει ότι το εν λόγω δημοψήφισμα είναι έκφραση λαϊκής κυριαρχίας… Ένας ηλίθιος ή ένας ευθυγραμμισμένος με την αμερικανική πολιτική…

Σαφώς και η εσωκομματική αντιπολίτευση που θέλει να ανατρέψει τον Παπανδρέου, όπως εκφράστηκε εχθές, δεν έχει να κάνει με το «κοινωνικό» ΠΑΣΟΚ. Είναι της ομάδας των Βενιζελικών εκσυγχρονιστών, δηλαδή της «δεξιάς» πτέρυγας του Κινήματος. Ωστόσο, ακόμα κι αν ο Παπανδρέου ανατραπεί από τις «συμμορίες» και τα «συμφέροντα», όπως ούρλιαζαν εχθές κάποιοι βουλευτές του, το ζητούμενο παραμένει: η ανατροπή του!
Σίγουρα υπάρχουν σχεδιασμοί της ντόπιας – ευρωπαϊκής ολιγαρχίας να τον ξεφορτωθούν ως αμερικανόφιλο.
Υπάρχει όμως και η λαϊκή απαίτηση που δεν τον αντέχει άλλο, όπως και τους υπόλοιπους.
Η λογική λοιπόν λέει «ναι» στην ανατροπή του. Ακόμα και από τους ολιγαρχικούς, δεν έχει σημασία πώς θα πέσει.

Σημασία έχει να είναι ο λαός και οι αντιμνημονιακές δυνάμεις έτοιμες να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας, να οδηγήσουν την Ελλάδα σε νέα αμεσοδημοκρατική μεταπολίτευση και να ματαιώσουν τους σχεδιασμούς των Ολίγων εις βάρος των πολλών.

Στέφανος Μυτιληναίος

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ! Κίνημα στις ΗΠΑ: “Πάρε τα λεφτά σου από τις τράπεζες”…

…για το οποίο όχι απλά σιωπούν, αλλά παλεύουν να το πνίξουν τα ΜΜΕ!

Ένα μεγάλο κίνημα αναπτύσσεται στις ΗΠΑ και κατευθύνει τους πολίτες ν’ αποσύρουν τα χρήματά τους, τις αποταμιεύσεις τους από τις τράπεζες!

Επικαλούνται τις 157 φορές (μέχρι τέλους του 2010) που πτώχευσαν οι τράπεζες, τις οποίες είχε «στηρίξει» το κράτος -όπως ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα από τις κυβερνήσεις Καραμανλή-Παπανδρέου- με χρήματα του λαού.

Το κίνημα Move your money, τώρα και στο Facebook, καλεί όλους τους…

αμερικανούς να αποσύρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες που «έσωσε» το κράτος…

Μια απλή είδηση;

Για την οποία όμως οι τράπεζες πληρώνουν αδρά τα ΜΜΕ σ’ ολόκληρο τον πλανήτη ώστε να μην διαδοθεί!

Τα «ελληνικά» ΜΜΕ δεν γνωρίζουν τίποτα;

Sibilla

 

Μια μεγάλη σημαία …για να σκεπάζει τη ντροπή των δολοφονιών

«Στο όνομα του Θεού, εξάγουμε ειρήνη και δημοκρατία» είναι το σλόγκαν των δολοφόνων των Λαών…

Ας δούμε ορισμένες επεμβάσεις για την εξαγωγή «ειρήνης και δημοκρατίας»:

Ιαπωνία 1945, Κίνα 1945-46, Κορέα 1950-53, Γουατεμάλα 1954, Ινδονησία 1958, Κούβα 1959-60, Γουατεμάλα 1969, Κονγκό 1964, Γουατεμάλα 1964, Δομινικανή Δημοκρατία 1965-66, Περού 1965, Λάος 1964-73, Βιετνάμ 1961-73, Ελλάδα 21 Απρίλη 1967, Καμπότζη 1969-70, Γουατεμάλα…

1966-69, Λίβανο 1982-84, Γρενάδα 1983-84, Λιβύη 1986, Ελ Σαλβαδόρ 1981-92, Νικαράγουα 1981-90, Γιουγκοσλαβία 1999, Παναμά – Ιράκ 1990-2002, Αφγανιστάν 2001, Λιβύη 2011…

 

sibilla

Ο Μ. Ιγνατίου αποκαλύπτει! Οι ΗΠΑ έβλεπαν τον Κώστα Λαλιώτη ως αρχηγό της 17 Νοέμβρη!

Οι αρρωστημένοι ηλίθιοι “εγκέφαλοι” των αμερικανών, των υπεύθυνων για την επτάχρονη αμερικανοφασιστική δικτατορία στην πατρίδα μας, για την προδοσία της Κύπρου και που σήμερα δυστυχώς κυβερνούν τον τόπο μας, ήθελαν ως «αρχηγό της τρομοκρατίας» τον Κώστα Λαλιώτη.

Ακολουθεί ολόκληρο το…

 συγκλονιστικό άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου στο “Έθνος”

(κλικ στις εικόνες, για καλύτερη ανάγνωση)

sibilla

Ότι δεν αναφέρουν και κρύβουν τα αργυρώνητα ΜΜΕ της “πολιτισμένης” δύσης…

Οι Δέκα Πληγές του Φαραώ "χτύπησαν" τις ΗΠΑ

Οι προφητείες εκπληρώθηκαν.

Οι Δέκα Πληγές του Φαραώ

«χτύπησαν» τις ΗΠΑ.

Η πρώην υπερδύναμη προσβλήθηκε

από τη «νόσο» των αυτοκρατοριών

και τώρα κινδυνεύει με «θάνατο»

το σύνολο του χριστιανισμού.

Βλέποντας τον Πρόεδρο Ομπάμα να ανακοινώνει τον φετινό κρατικό προϋπολογισμό των ΗΠΑ, αισθανθήκαμε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ιμπεριαλιστική δύναμη, η οποία να μας προκαλεί τον οίκτο, πρώτη φορά βλέπουμε. Μιλάμε για πρωτοφανή πράγματα. 1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται το φετινό έλλειμμά τους και το εξωτερικό τους χρέος έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Πιάνει νούμερα, τα οποία ελάχιστες δεκαετίες πριν τα γνώριζαν μόνον οι μαθηματικοί και οι αστροφυσικοί. Δεν τα «χωράνε» οι ηλεκτρονικοί πίνακες και αναγκάζονται να προσθέτουν επιπλέον στοιχεία πάνω σ’ αυτούς.

Περίπου δεκατρία τρισεκατομμύρια δολάρια «χρωστάνε» οι ΗΠΑ. 13.000.000.000.000 δολάρια —για να δει ο αναγνώστης το νούμερο σε όλο του το μεγαλειώδες αριθμητικό «πλάτος»—. Ένα χρέος, το οποίο αυξάνεται από τον Σεπτέμβρη του 2007 με τον ιλιγγιώδη ρυθμό των 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων την ΗΜΕΡΑ. Με τον ρυθμό των 120 δισεκατομμυρίων τον ΜΗΝΑ. Με τον ρυθμό των 1,440,000,000,000 δολαρίων τον ΧΡΟΝΟ. Το ελάχιστο τόσα, είτε επιχειρήσει ο Ομπάμα να δώσει σάρκα και οστά στα κοινωνικά του «οράματα» είτε όχι.

Οι ιμπεριαλιστές είναι σε χειρότερη κατάσταση ακόμα και από τα θύματά τους. Αυτοί, οι οποίοι υποτίθεται ότι λεηλατούν τα κράτη ολόκληρου του Πλανήτη, δείχνουν να κάθονται σε μια «καμένη» απ’ όλες τις απόψεις γη. Με πληθυσμό 307.212.123, προκύπτει ότι ο μέσος Αμερικανός «ιμπεριαλιστής» πολίτης χρωστά 42.316 δολάρια. Για να καταλάβει ο αναγνώστης τι ακριβώς σημαίνει αυτό, θα πρέπει να έχει ένα μέτρο σύγκρισης. Ο «πλούσιος» υπήκοος της «άρχουσας» δύναμης του Πλανήτη «χρωστάει» τα διπλάσια σχεδόν από τους «φτωχούς» Έλληνες της «χρεοκοπημένης» Ελλάδας. Τέτοια αξιολύπητη «αυτοκρατορία» δεν έχει ξαναδεί η ανθρώπινη ιστορία. Με μια ανεργία να καλπάζει πάνω από το 10%, η κατάσταση διαρκώς θα επιβαρύνεται, γιατί απλούστατα το κράτος θα πρέπει να χρηματοδοτήσει την κοινωνική «ειρήνη».

Στην πραγματικότητα θα πρέπει να «αγοράσει» την κοινωνική «ειρήνη», γιατί απλούστατα στις ΗΠΑ δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κοινωνικό κράτος. Οι Αμερικανοί μέχρι τώρα βασίζονταν στο γεγονός ότι είναι πολύ πλούσιοι ως άτομα, για να έχουν ανάγκη το κοινωνικό κράτος. Στη χώρα τους ήταν όλα τεράστια, για ν’ ασχοληθούν με τις «μιζέριες», που απασχολούσαν τους «στριμωγμένους» στη μικρή Ευρώπη Ευρωπαίους. Στη χώρα τους ήταν όλα πολύ πλούσια, για να έχουν τις ανασφάλειες των φτωχών. Πίστευαν ότι πά
ντα θα είχαν τα ιδιωτικά χρήματα, για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής τους. Σήμερα —και μπροστά στην τεράστια οικονομική κρίση— φαίνονται αδύναμοι ν’ αντιμετωπίσουν το παραμικρό. Όταν δεν πεθαίνουν στους δρόμους από έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, έχουν αρχίζει να ζουν σε σκηνές όπως οι αυτόχθονες Αμερικανοί, που συνάντησε ο Κολόμβος.

Τι έγινε όμως και φτάσανε σ’ αυτό το σημείο; Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη —όπως θα έλεγε και ένας γιατρός— ή ο «ασθενής» θα «καταλήξει»; Ο σοφός λαός έχει έναν ανεπανάληπτο τρόπο να εξηγεί με τον πιο απλό τρόπο ακόμα και τα πιο περίπλοκα πράγματα. Αυτός ο τρόπος εκφράζεται συνήθως μέσα από τις παροιμίες του. Στην περίπτωση των Αμερικανών υπάρχει μια ελληνική παροιμία, που μπορεί να περιγράψει άριστα το πάθημά τους …»Όποιος τη νύχτα περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί». Όποιος αναζητά το μεγάλο κέρδος μέσα από τη συνεργασία του με τους «σκοτεινούς» Εβραίους, στα «σκατά» των χρεών θα βρεθεί. Στο τέλος …όχι κέρδος δεν θα έχει, αλλά δεν θα κατορθώσει να σώσει ούτε την προηγούμενη περιουσία του. Οι Αμερικανοί αυτό ακριβώς έπαθαν. Ήταν άπειροι και αφελείς και την «πάτησαν» από τους Εβραίους. Συνεργάστηκαν μ’ αυτούς με την ελπίδα να λεηλατήσουν τον κόσμο και βρέθηκαν στο τέλος να είναι τα μεγαλύτερα θύματα του κόσμου.

Δεν σκέφτηκαν το πιο απλό πράγμα. Εφόσον δεν ήξεραν, γιατί δεν ρώταγαν αυτούς που γνώριζαν; Γιατί δεν ρώταγαν τους Ευρωπαίους για τους Εβραίους; Γιατί δεν ρώταγαν οι άπειροι τους έμπειρους; Οι Ευρωπαίοι γνώριζαν τους Εβραίους και γνώριζαν πώς να προστατεύονται από αυτούς. Όταν δεν τους είχαν καθηλωμένους στα γκέτο, τους κυνηγούσαν στους δρόμους. Στα πορνεία και στον τζόγο τους επέτρεπαν να πρωταγωνιστούν και όχι στην οικονομική λειτουργία των κρατών τους. Στα καταγώγια τους συναντούσαν και δεν τους έβαζαν στα σαλόνια τους.

Από τα στενά μετακινούνταν οι Εβραίοι στις χριστιανικές πόλεις και όχι από τις λεωφόρους τους. Οι Εβραίοι ήταν οι χρήσιμοι «άγνωστοι», που έκαναν τις βρόμικες δουλειές των χριστιανών και όχι οι γνωστοί φίλοι τους, που θα τους έβαζαν στα σπίτια τους. Οι Εβραίες ήταν ο πιο προσιτός και φτηνός τρόπος για τη σεξουαλική εκπαίδευση των χριστιανικών γόνων και όχι για γάμους. Οι εβραϊκές συνοικίες ήταν ο πιο σίγουρος τόπος για να σε κλέψουν, να σε μαχαιρώσουν ή να κολλήσεις ακόμα και το πιο σπάνιο αφροδίσιο νόσημα. Οι εβραϊκές συνοικίες ήταν για τις χριστιανικές πόλεις ό,τι είναι για ένα σπίτι ο καμπινές του. Είναι χρήσιμος, όλοι τον χρησιμοποιούν, αλλά κανένας δεν θέλει να κατοικεί μέσα σ’ αυτόν.

Επί αιώνες αυτή ήταν η αντιμετώπιση των Εβραίων από τους Ευρωπαίους και γι’ αυτόν τον λόγο ποτέ και κανείς τους δεν απειλήθηκε από αυτούς. Τους εκμεταλλεύονταν όσο τους είχαν ανάγκη και κατόπιν τους άφηναν ξανά να υπάρχουν μέχρι να τους ξαναχρειαστούν. Αυτά όλα βέβαια σε συνεννόηση με την εκάστοτε εβραϊκή ηγεσία. Τίποτε δεν γινόταν ερήμην αυτής της ηγεσίας. Οι χριστιανοί βολεύονταν από την εβραϊκή «συμμετοχή» στην επίλυση των προβλημάτων τους και οι ισχυροί Εβραίοι κέρδιζαν χρήματα.

Μια εβραϊκή ηγεσία, η οποία μπροστά στο κέρδος δεν δίσταζε να τους εξυπηρετήσει ακόμα και στις πιο παράλογες απαιτήσεις τους. Κέρδος να υπήρχε και όλα έμπαιναν στο τραπέζι της συζήτησης. Στα περισσότερα εγκλήματα κατά του εβραϊκού λαού πάντα πρωταγωνιστούσαν και οι ισχυροί ομοεθνείς τους. Ποτέ και από κανένα μεγάλο έγκλημα κατά του εβραϊκού λαού δεν έλειψαν οι Χέρτζλ, οι Ρότσιλντ ή οι Ροκφέλερ. Ο πρώτος ήταν αυτός ο οποίος απέδειξε ότι προκύπτει κέρδος για τους Εβραίους από τους διωγμούς εναντίον τους και οι δεύτεροι απλά χρηματοδοτούσαν όποιον Χίτλερ μπορούσε κάθε φορά να δρομολογήσει την έξυπνη «ιδέα» του.

Όλα αυτά τα περίεργα για έναν απλό άνθρωπο δεν είναι καθόλου τέτοια για τους Εβραίους. Οι Εβραίοι εκπαιδεύονται, για να έχουν μια πιο «σφαιρική» άποψη για τα συμφέροντά τους. Δεν εξαιρούν κανέναν από αυτά. Ούτε καν τους δικ
ούς τους ανθρώπους. Η λογική τους είναι απλή. Αν δεν μάθεις την εκμετάλλευση πάνω στον αδερφό σου, πώς θα μάθεις να εκμεταλλεύεσαι τον ξένο; Αν δεν μάθεις να ξεγελάς τον αδερφό σου, πώς θα ξεγελάς τους υπολοίπους; Αν δεν βγάλεις στο «πεζοδρόμιο» την αδερφή σου, πώς θα γίνεις καλός «νταβατζής»; Αν δεν πουλήσεις «προστασία» στον αδερφό σου, πώς θα την πουλήσεις στους υπόλοιπους; Μιλάμε για παράδοση αιώνων. Παράδοση, η οποία στηρίζεται στη σκληρή «ενδοοικογενειακή» εκπαίδευση. Αυτά, που «είδαν» τα Λονδίνα και τα Παρίσια, τα είχαν δει αιώνες πριν η Βαβυλώνα, οι Θήβες και η Ρώμη.

Οι Αμερικανοί —δυστυχώς για τους ίδιους— ήταν «νέοι» στην «πιάτσα» και αυτό το «έργο» δεν το είχαν δει. Έπεσαν πάνω στον «παπατζή» της ανθρωπότητας και μπερδεύτηκαν από τα πρώτα εύκολα κέρδη που εισέπραξαν από το «παιχνίδι» του. Ό,τι έδειχναν με το «δάκτυλό» τους, «παπάς» έβγαινε. Ενθουσιασμένοι και αφελείς όπως ήταν, πήραν αυτούς τους γύφτους στα σπίτια τους, νομίζοντας ότι είναι φίλοι τους. Τους παρέδωσαν στην κυριολεξία τη διαχείριση της οικονομίας τους και άρα και του κράτους τους. Μέχρι και τον έλεγχο του εθνικού τους νομίσματος τους παραχώρησαν. Όταν αφήνεις αυτούς τους ανθρώπους να ελέγχουν το νόμισμά σου, τι ακριβώς περιμένεις ως κέρδος; Με διπλοβάρδιες τύπωναν οι Εβραίοι τα αμερικανικά δολάρια. Χαρτί αγόραζαν, δολάρια πουλούσαν. Με αυτά τα «πέτσινα» δολάρια εξαγόρασαν το κεφάλαιο των Αμερικανών και το έκαναν δικό τους. Μέσα σε λίγες δεκαετίες οι Αμερικανοί είχαν γίνει υπάλληλοι των Εβραίων.

Οι Αμερικανοί την πάτησαν με τους Εβραίους, όπως την πατά ένας αφελής πλούσιος, όταν πέφτει μπροστά σε κάποιον επιτήδειο απατεώνα, ο οποίος έχει μεγάλο ταλέντο να ξεγελά ανθρώπους. Θεωρεί «επένδυση» να τον χρηματοδοτήσει, για να ξεγελά ακόμα περισσότερους και να του δίνει μερίδιο από τα νέα αυξημένα κέρδη. Ξεχνά ότι και ο ίδιος είναι άνθρωπος που ξεγελιέται και ότι, όσο ισχυροποιείται ο απατεώνας, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να «συναντηθεί» μαζί του. Την πάτησαν, δηλαδή, όπως ένας αφελής λύκος, που βάζει στη φωλιά του ένα λιοντάρι. Ενθουσιάζεται από τα πλούσια απομεινάρια της λείας του ισχυρότατου κυνηγού, αλλά δεν γνωρίζει ότι, όταν τελειώσει η ορατή λεία, θα γίνει ο ίδιος λεία του.

Οι Αμερικανοί δεν αντιλαμβάνονταν ότι, κάθε φορά που οι Εβραίοι τους έδιναν «κέρδη», έχαναν κάποιο μέρος του κεφαλαίου τους. Όσο πιο πολλά κέρδη έπαιρναν, τόσο μεγαλύτερο μερίδιο έχαναν. Τώρα, που παγκοσμίως το αμερικανικό κεφάλαιο αγγίζει το ζενίθ των κερδών του, οι Αμερικανοί απλά δεν έχουν μερίδιο σ’ αυτό το κεφάλαιο. Τα απίστευτα κέρδη αυτού του απίστευτου κεφαλαίου χάνονται στις πιο απίθανες «γωνιές» του Πλανήτη και δεν επιστρέφουν ποτέ στην αμερικανική οικονομία και άρα στους Αμερικανούς. Όλα αυτά έγιναν μέσω ενός συγκεκριμένου σχεδίου των Εβραίων, που τους επέτρεπε διαρκώς να «προοδεύουν» εις βάρος των θυμάτων τους, χωρίς να προκαλούν. Ένα σχέδιο, το οποίο είχε κομβικά σημεία προκειμένου να ολοκληρωθεί και να φτάσει στο σημείο που βλέπουμε.

Όλα ξεκίνησαν στη μεγάλη κρίση του 1929. Η αμερικανική οικονομία, εξαιτίας της κοινωνικής της «παθογένειας», έφτασε σε ένα αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο, που την έφερνε σε κατάσταση οικονομικής κρίσης με διαφορετικούς —πιο γρήγορους— ρυθμούς από τις υπόλοιπες βιομηχανικές δυνάμεις της εποχής. Έπρεπε να παρθούν σημαντικές αποφάσεις —κυρίως κοινωνικής φύσεως— και αυτό δεν άρεσε στους λευκούς και κυρίως στους κυρίαρχους των λευκών …τους Αγγλοσάξονες. Η κοινωνία των ΗΠΑ, είτε θα έπρεπε να ομογενοποιηθεί και να «ξεχάσει» τον ρατσισμό της απέναντι στους μαύρους είτε να βρεθεί σε ένα μόνιμο αδιέξοδο, που θα την απειλούσε με κοινωνική έκρηξη. Αν δεν εξίσωναν τους μαύρους εργαζόμενους με τους λευκούς συναδέρφους τους, ώστε να μην υπάρχει η προβληματικότητα στους μισθούς, που απειλούσε το εθνικό νόμισμα, δεν θα απέφευγαν την αντίδραση και ό,τι αυτή συνεπάγεται.

Το πρόβλημα, το οποίο από κοινωνικό μετατρεπόταν σε οικονομικό, ήταν το εξής απλό. Για όσο διάστημα η οικονομία λειτουργούσε ικανοπο
ιητικά ο μαύρος πληθυσμός εργαζόταν και διεκδικούσε αυτά που δικαιούταν ως εργαζόμενοι άνθρωποι, οι λευκοί εργοδότες ήταν αναγκασμένοι να «χρηματοδοτούν» με έξτρα χρήματα τη «λευκότητα» των λευκών εργαζομένων. Για να μην διαμαρτύρεται ο λευκός εργάτης, σε περίπτωση που έπαιρνε τον ίδιο μισθό με τον μαύρο συνάδερφό του, αναγκάζονταν οι εργοδότες και του έδιναν παραπάνω χρήματα. Οι απαιτήσεις του ενός «έσπρωχναν» τις απαιτήσεις του άλλου και όλες μαζί κατέληγαν στην ίδια τσέπη, εφόσον η εργοδοσία ήταν κοινή. Το πρόβλημα, το οποίο προέκυπτε από αυτήν την «περίεργη» τακτική, ήταν ότι οι αυξημένες εισπράξεις των «ανώτερων» λευκών εργαζομένων αναζητούσαν διέξοδο στην επένδυση και εκεί απειλούσαν το κεφάλαιο. Με τους πιο υψηλούς μισθούς αγόραζαν περισσότερα σπίτια, αγόραζαν μετοχές κλπ..

Όμως, αυτά όλα δημιούργησαν μια «φούσκα». Ήταν θέμα χρόνου αυτή η «φούσκα» να «σκάσει», γιατί απλούστατα όλα αυτά τα «λευκά» χρήματα ήταν απλούστατα ψεύτικα. Όταν αυτά τα ψεύτικα χρήματα θα ερχόταν η ώρα να δώσουν «αποδόσεις», θα αποκαλύπτονταν. Αυτό έγινε στο κραχ του 1929. Τότε κατέρρευσε το χρηματιστήριο των ΗΠΑ. Δεν καταστράφηκαν τα εργοστάσια. Καταστράφηκαν οι απλοί εργαζόμενοι, οι οποίοι είχαν επενδύσει τις οικονομίες τους σ’ αυτά και όταν αυτές χάθηκαν, έπαψαν οι ίδιοι να είναι πλέον αποδοτικοί καταναλωτές για τα προϊόντα αυτών των εργοστασίων. Τα εργοστάσια έκλειναν, γιατί οι πελάτες τους δεν είχαν τα χρήματά τους στις τσέπες τους, αλλά στο χρηματιστήριο. Χάθηκαν οι οικονομίες τους, δεν μπορούσαν να καταναλώσουν προϊόντα και έκλεισαν τα εργοστάσια που παρήγαγαν αυτά τα προϊόντα και άρα τους έδιναν εργασία, για να επαναληφθεί ο «κύκλος».

Σε αυτό το αδιέξοδο βρήκαν τους Αμερικανούς οι Εβραίοι. Οι «παπατζήδες» είχαν τη λύση στο «τσεπάκι» τους. Τι έκαναν; Την προηγούμενη άσχημη οικονομική πολιτική του «πέτσινου» χρήματος την έκαναν ασχημότερη. Τα σχετικά λίγα «πέτσινα» δολάρια των λευκών εργαζομένων τα έκαναν ακόμα πιο πολλά. Όχι απλά θα μοίραζαν εκ νέου «λευκά» χρήματα, αλλά θα επινοούσαν ακόμα «λευκότερα». Πήραν τον έλεγχο της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ και άρχισαν να «κόβουν» χρήμα. Άρχισαν να μοιράζουν χρήμα στους ανέργους και άρα να τους ξανακάνουν εκ του μηδενός αποδοτικούς πελάτες. Τα εργοστάσια ξανάνοιξαν, για να καλύψουν τις ανάγκες τους και άρα οι πρώην άνεργοι καταναλωτές άρχισαν να εισπράττουν και μισθό εργαζομένων. Η οικονομία είχε αρχίσει να λειτουργεί με το ψεύτικο χρήμα, χωρίς ν’ αλλάξουν τα δεδομένα, που την είχαν βυθίσει στην κρίση.

Δημιούργησαν εκ νέου συνθήκες ανάπτυξης, χωρίς ν’ αναγκαστούν οι Αγγλοσάξονες ν’ αλλάξουν την κοινωνική «παθογένεια» των ΗΠΑ. Οι μαύροι εργαζόμενοι έπαιρναν πλέον αρκετά και οι λευκοί συνάδερφοί τους πολλά περισσότερα. Όλοι ευτυχείς στη ρατσιστική κοινωνία των ΗΠΑ. Το πρόβλημα όμως δεν είχε επιλυθεί. Ήταν θέμα χρόνου αυτά τα «αρκετά» και «πολλά» χρήματα να ξανασυσσωρευτούν και να δημιουργήσουν πάλι «φούσκα» και άρα κρίση. Μια δεκαετία δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει αυτός ο σχεδιασμός. Οι εργαζόμενοι θα κάλυπταν τις καταναλωτικές τους ανάγκες σε πρώτη φάση και μετά θα αποταμίευαν και στο τέλος θα επένδυαν τις αποταμιεύσεις τους. Τι θα γινόταν τότε; Ξανά τα ίδια. Τα «πέτσινα» χρήματα δεν θα απέδιδαν τα αναμενόμενα και η οικονομία θα ξανάμπαινε σε κρίση. Οι Αγγλοσάξονες στο σημείο αυτό ήταν ανήσυχοι, εφόσον αυτό ήταν πρόβλημα, το οποίο δεν μπορούσαν να το λύσουν, χωρίς να έρθουν σε σύγκρουση με τους υπόλοιπους λευκούς των ΗΠΑ. Όμως, σ’ αυτό το σημείο τούς έβγαλαν από το αδιέξοδο οι «παπατζήδες».

Η λύση, που τους πρότειναν, ήταν απλή. Τα «πέτσινα» δολάρια θα τα «εξήγαγαν» στο εξωτερικό. Δεν θα τα άφηναν να «λιμνάζουν» στην αμερικανική οικονομία και να την απειλούν, αλλά θα τα «εξήγαγαν». Οι εσωτερικές τάσεις του «πέτσινου» αμερικανικού χρήματος θα εκτονώνονταν στο εξωτερικό. Ποιος όμως θα είχε ανάγκη τα «ξένα» δολάρια, εφόσον οι εθνικές οικονομίες εκείνη την εποχή ήταν ασύνδετες μεταξύ τους; Τα βιομηχανικά κράτη είχαν τις δικές τους ανεξάρτητες οικονομίες με τα δικά τους νομίσματα και λειτουργούσαν αυτόνομα. Δεν επέτρεπαν σε ξένα χρήματα να μπουν μέσα σ’ αυτές κα�
� να απειλήσουν με εξαγορές το κεφάλαιό τους. Με τον νόμο προστάτευαν το κεφάλαιό τους από το χρήμα και με τα όπλα το προστάτευαν από τους άρπαγες.

Χρήματα «ξένα», δηλαδή, δεν ήθελε κανένας, γιατί κανένας δεν ήθελε να «υποθηκεύσει» το κεφάλαιό του. Το «κανένας» όμως είναι σχετικό. Γιατί; Γιατί, όταν δεν υπάρχει κάτι, μπορείς να το δημιουργήσεις. Οι Αμερικανοί αναζητούσαν κάποιον ξένο να πάρει τα χρήματά τους. Τι να τα κάνει; Να τα φάει. Να τα κάψει. Να τα κάνει ταπετσαρίες. Δεν τους ενδιέφερε τι θα τα έκανε. Αρκεί να τα έπαιρνε. Να έφευγαν από τα δικά τους χέρια. Να «τακτοποιούσαν» λογιστικά τα δικά τους οικονομικά και να φαινόταν ότι τα χρήματα αυτά κάπου «επενδύθηκαν» και άρα αναμένονται κέρδη. Με τον τρόπο αυτόν «αγόραζαν» χρόνο, καθυστερώντας την εκδήλωση της δικής τους οικονομικής κρίσης. «Αγόραζαν» χρόνο, για να ευθυγραμμιστούν με την οικονομική κρίση των πιο «αργών» οικονομιών της βιομηχανίας. Μετά είχε ο Θεός. Αν οι «αργοί» έμπαιναν σε πόλεμο, θα «δικαιολογούνταν» και οι ζημιές στις «επενδύσεις» των «γρήγορων». Οι πάντες σε κρίση και άρα και οι Αμερικανοί. Γενικό reset …και πάλι από την αρχή.

Άρα τι αναζητούσαν; Τον αδύναμο «κρίκο» στην «αλυσίδα» των βιομηχανικών κρατών. Αυτόν, ο οποίος βρισκόταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση και είχε ανάγκη τα χρήματα. Γιατί; Για να δημιουργήσει κι αυτός ψεύτικη ανάπτυξη, «αγοράζοντας» χρόνο, χωρίς να αλλοιώσει τη γενική οικονομική λειτουργία του συστήματος. Κάποιος, που να πάρει τα χρήματά τους και να τα καταναλώσει, χωρίς να τους «παραδώσει» το εθνικό του κεφάλαιο και εκτεθεί τόσο ο ίδιος όσο κι αυτοί που τον χρηματοδοτούν. Να καταναλώνεται το χρήμα. Να εισαχθεί το αμερικανικό χρήμα στην οικονομία του και να «εξαχθεί» γρήγορα, χωρίς να την παραμορφώσει. Πώς όμως θα μπει τόσο πολύ χρήμα και θα εξαχθεί χωρίς πρόβλημα; Πολύ απλά. Θα εισαχθεί, γιατί βολεύει αυτόν που το παίρνει και θα εξαχθεί ακόμα κι αν δεν βολεύει αυτούς που θ’ αναγκαστούν να δεχθούν την επανεξαγωγή του. Τι σημαίνει αυτό; Θα εισαχθεί, για να δημιουργήσει συνθήκες ψευδούς οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα που το παίρνει και θα εξαχθεί σε μορφή βομβών. Δολάρια θα έμπαιναν σε μια οικονομία και βόμβες θα μοιράζονταν στον περίγυρο.

Η λύση βρέθηκε εύκολα. Η Γερμανία βρισκόταν σε τρομερή κρίση και στην κυριολεξία πεινούσε. Η κρίση και η πείνα ευνοούν τους αγράμματους δεκανείς και ο Χίτλερ ήταν ένας τέτοιος. Αυτόν θα χρηματοδοτούσαν, για να δώσει «ανάπτυξη» στη Γερμανία. Με τα αμερικανικά χρήματα θα χρηματοδοτούσε «ανάπτυξη» αμερικανικού τύπου. Απλά τα εργοστάσια αυτής της ανάπτυξης δεν θα παρήγαγαν ψυγεία και πλυντήρια, αλλά τανκ και βόμβες. Οι εργάτες θα πληρώνονταν κανονικά και τα προϊόντα απλά δεν θα πήγαιναν σε εμπορικές αποθήκες, αλλά σε στρατιωτικά στρατόπεδα. Οι εργάτες θα πληρώνονταν από τα αμερικανικά χρήματα και όχι από τα χρήματα των καταναλωτών των προϊόντων τους, εφόσον τέτοιοι δεν υπήρχαν. Οι «καταναλωτές», όταν θα ερχόταν η ώρα, θα τα «απολάμβαναν» δωρεάν.

Στο σημείο αυτό οι Εβραίοι ήταν απόλυτα απαραίτητοι στους Αγγλοσάξονες των ΗΠΑ. Ακόμα κι αν γνώριζαν οι Αγγλοσάξονες το «κόλπο», δεν θα μπορούσαν να το εφαρμόσουν μόνοι τους χωρίς τους Εβραίους. Γιατί; Γιατί δεν θα μπορούσαν να «μεταφέρουν» τα χρήματά τους στη Γερμανία μόνοι τους. Θα ήταν «ορατοί» και θα υπήρχαν αντιδράσεις. Θα φαινόταν ότι χρηματοδοτούν τον Χίτλερ και ο Χίτλερ με βάση τον σχεδιασμό θα έπρεπε να κάνει πόλεμο, για να «επανεξάγει» τα χρήματά τους. Ενιαίο διεθνές τραπεζικό σύστημα δεν υπήρχε και δεν μπορούσαν να μεταφερθούν τα χρήματα, χωρίς να γίνουν αντιληπτά. Μόνον οι Εβραίοι μπορούσαν να καταφέρουν να φέρουν εις πέρας τον σχεδιασμό τους. Γιατί; Γιατί το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα μπορεί να μην ήταν ενιαίο, αλλά οι Εβραίοι τραπεζίτες είχαν παγκόσμια παρουσία.

Ως ανεξάρτητοι τραπεζίτες διαφορετικών εθνικοτήτων μπορούσαν να «μεταφέρουν» τα χρήματα από τη μία δική τους τράπεζα σε μια άλλη επίσης δική τους τράπεζα σε άλλη χώρα, χωρίς να φαίνεται τι γίνεται. Έβαλαν τον Χίτλερ να κάνει διωγμούς εναντίον των Εβρα
ίων, για ν’ αποκτήσουν ακλόνητο «άλλοθι» και τα αμερικανικά χρήματα μεταφέρθηκαν στη Γερμανία. Ποιος «ανήθικος» θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι οι Εβραίοι χρηματοδοτούσαν το «Ολοκαύτωμα»; Ποιος ευφάνταστος «συνομωσιολόγος» θα τολμούσε να σκεφτεί ότι Εβραίοι έθεσαν στον Χίτλερ ως βασική προϋπόθεση, για να πάρει αυτά τα χρήματα, να χτίσει στρατόπεδα συγκέντρωσης;

Ο Χίτλερ ήταν ευτυχής και οι Εβραίοι ευτυχέστεροι. Γιατί; Γιατί θα αύξαναν το εθνικό τους μερίδιο τους στο παγκόσμιο κεφάλαιο. Μετά το αμερικανικό κεφάλαιο θα είχαν μερίδιο και στο ευρωπαϊκό. Πώς θα γινόταν αυτό; Ο Χίτλερ θα έκανε πόλεμο και θα ισοπέδωνε την Ευρώπη. Θα κατέστρεφε δηλαδή το κεφάλαιο των υπολοίπων Ευρωπαίων και με τη σίγουρη ήττα του θα κατέστρεφε και το κεφάλαιο της Γερμανίας. Όμως, για να ανορθωθεί το κεφάλαιο, απαιτεί χρήμα και η Ευρώπη θα είχε ανάγκη το χρήμα. Το δικό τους «πέτσινο» χρήμα.

Μέχρι την ισοπέδωση της Ευρώπης το αμερικανικό χρήμα, που δόθηκε στον Χίτλερ, δεν θα είχε απόδοση. Θα δινόταν τζάμπα ως «δώρο», για να καταναλωθεί. Μετά τον Χίτλερ όμως το αμερικανικό χρήμα θα «εξαγόραζε» την ίδια την Ευρώπη. Τότε θα έρχονταν τα κέρδη της αμερικανικής επένδυσης. Η επένδυση του νεκροθάφτη. Χαρίζεις σε κάποιον αυτοκαταστροφικό ένα ακριβό πιστόλι με το ρίσκο να μην αυτοκτονήσει, αλλά, αν αυτοκτονήσει, θα «κονομήσεις» από το πανάκριβο φέρετρο, που θα πουλήσεις στην οικογένειά του.

Αυτό και έγινε. Μετά την καταστροφή της Ευρώπης η εβραϊκή FED δούλευε διπλοβάρδιες. Μέρα και νύχτα τύπωναν δολάρια, για να «βοηθήσουν» την Ευρώπη. «Χάριζαν» χρήμα ψεύτικο, για να φαίνονται σαν «ευεργέτες» της Ευρώπης και αγόραζαν με της ίδιας ποιότητας χρήμα το μεγαλύτερο μερίδιο της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Η «επανεκκίνηση» της ευρωπαϊκής οικονομίας θα γινόταν και πάλι με τεχνητό τρόπο. Η Ευρώπη θα έμπαινε σε τροχιά αμερικανικής «ανάπτυξης». Με «ψεύτικα» χρήματα οι κατεστραμμένοι και άνεργοι Ευρωπαίοι πολίτες θα γίνονταν καταναλωτές και ως τέτοιοι θα έδιναν δουλειά στα καινούργια εργοστάσια, τα οποία θα τους προσλάμβαναν ως εργάτες. Στα καινούργια ευρωπαϊκά εργοστάσια, τα οποία ήταν πλέον αμερικανοεβραϊκής ιδιοκτησίας. Τότε έγινε και το περίφημο «γερμανικό θαύμα». Το «πέτσινο» θαύμα των «πέτσινων» χρημάτων.

Αυτή όμως η αμερικανικού τύπου οικονομία του «πέτσινου» χρήματος δεν έπαψε να έχει την παθογένεια που πάντα τη χαρακτήριζε. Ήταν θέμα χρόνου το «πέτσινο» συσσωρευμένο χρήμα να δημιουργήσει «φούσκα» και να την καταστρέψει. Αυτό και έγινε. Μέσα σε λίγες δεκαετίες άρχισε να δείχνει συμπτώματα «συμφόρησης». Η «πίεση» ήταν ανεβασμένη και ο «ασθενής» έτοιμος να βαρέσει «μπιέλα». Ο αμερικανοεβραϊκής ιδιοκτησίας Δυτικός Κόσμος έδειχνε σημάδια διάλυσης. Είχε συγκεντρώσει τόνους «πέτσινου» χρήματος και έπρεπε να το εξάγει, γιατί θα «πέθαινε». Χρειαζόταν επειγόντως μια σωτήρια «παρακέντηση», για να εκτονωθεί η κατάσταση.

Οι Εβραίοι δεν είχαν πρόβλημα. Είχαν και πάλι τη λύση. Θα «εξήγαγαν» το πρόβλημα στην Ανατολή. Το Ανατολικό Μπλοκ ήταν ένα στεγνό «λιβάδι», που θα μπορούσε να δεχθεί την πλημμύρα τους. Εκείνη την εποχή το Ανατολικό Μπλοκ μπορεί να διέθετε κεφάλαιο σε τεράστιες ποσότητες, αλλά το χρήμα το έδινε με το «σταγονόμετρο» στους εργαζομένους του. Γι’ αυτό ήταν «στεγνό». Τότε αποφασίστηκε να καταστραφεί το Ανατολικό Μπλοκ, για να ξεφορτωθεί η Δύση το πλεονάζον και επικίνδυνο για την ίδια χρήμα της. Το 1991 πήγε ο Κορμπατσώφ και κατέθεσε τα «κλειδιά» της αυτοκρατορίας του στο Βατικανό. Κατόπιν ο πρώην αυτοκράτορας πήρε την αμοιβή του, διαφημίζοντας τις πίτσες Hut των Αμερικανοεβραίων. Ο κύβος είχε ριφθεί. Η πλημμύρα του «πέτσινου» χρήματος θα ξεκινούσε στην Ανατολή. Η Ανατολή θα δεχόταν το «πύο» της «παρακέντησης».

Και πάλι η ίδια μεθόδευση με τους ίδιους ανθρώπους και για τους ίδιους λόγους. Και πάλι οι Εβραίοι ήταν πολύτιμοι για τους Αμερικανούς. Δεν μπορούσαν και πάλι να τους παρακάμψουν, ακόμα κι αν γνώριζαν το κόλπο. Γιατί; Γιατί
αυτό απαιτούσε τη συνενοχή την ηγεσιών των χωρών αυτών και μόνον οι Εβραίοι είχαν δικούς τους ανθρώπους σε εκείνες τις χώρες. Όλοι οι χαφιέδες, οι δολοφόνοι, οι πράκτορες, οι πόρνες, οι νταβατζήδες, οι μαυραγορίτες του Ανατολικού Μπλοκ ήταν Εβραίοι. Γιατί; Γιατί στο Ανατολικό Μπλοκ δεν άλλαξε ο κοινωνικός χάρτης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν μπήκαν οι Εβραίοι στα σαλόνια του, όπως συνέβη στη Δύση. Παρέμειναν στους βόθρους, όπου βρίσκονταν πριν από τον πόλεμο. Αυτά τα «τρωκτικά» των «βόθρων» ήταν το «όπλο» των Εβραίων της Δύσης.

Με αυτούς ως συνεργάτες θα δημιουργούσαν τους νέους ηγέτες της Ανατολής. Τους ηγέτες, οι οποίοι θα έπαιρναν το χρήμα της Δύσης. Τους Εβραίους Τσουμπάις, οι οποίοι θα μετέφεραν τη «δημοκρατία» στην κομμουνιστική ανατολή. Απλά, σ’ αυτήν την περίπτωση δεν είχαν το πρόβλημα που είχαν με τον Χίτλερ. Δεν χρειαζόταν μυστικότητα στη μεταφορά του χρήματος και ούτε τους ενδιέφερε αν θα φαίνονταν ή δεν θα φαίνονταν οι ίδιοι ως οι «επενδυτές» της λεηλασίας των εθνικών κεφαλαίων των λαών αυτού του μπλοκ. Ο μόνος περιορισμός τους ήταν ότι, ανάλογα με το κεφάλαιο που τους συνέφερε να κατέχουν ή να μην κατέχουν, είτε θα το αγόραζαν είτε θα το κατέστρεφαν. Για να έχουν τη δυνατότητα να παίζουν με τα κεφάλαια των λαών, ξεκίνησαν να χτίζουν τις άμυνές τους πριν αρχίσουν να «παίζουν» και συναντήσουν αντιδράσεις.

Γι’ αυτόν τον λόγο χρηματοδότησαν τη «μαφία», η οποία στην πραγματικότητα είναι το αυθεντικό σταλινικό παρακράτος της προηγούμενης εποχής. Πρώην στελέχη των κομμουνιστικών κομμάτων στελεχώνουν τον εγκληματικό μηχανισμό, τον οποίο γνωρίζουμε σήμερα με τον δυτικό του όρο. Γιατί όμως χρηματοδότησαν τη «μαφία»; Για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος ήταν ότι η «μαφία» είχε τη δύναμη και βέβαια τα όπλα για να τρομοκρατεί τους πληθυσμούς, όταν αυτοί θα αντιδρούσαν στην απίστευτη καταστροφή τους. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι η «μαφία» συντίθεται από τεμπέλικα παράσιτα, που θέλουν να ζήσουν πλούσια. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά της την έκαναν υπερπολύτιμη. Με μέσον τους δικούς τους ανθρώπους δημιούργησαν την εξωφρενικά σπάταλη «μαφία» του πρώην ανατολικού μπλοκ. Τους Εβραίους πρώην χαφιέδες, δολοφόνους και μαστροπούς. Τέτοιοι είναι στο σύνολό τους οι «Ρώσοι» «ολιγάρχες» τύπου Ρομάν Αμπράμοβιτς, Μιχαήλ Φρίντμαν, Λεονίντ Μπλαβάτνικ, Βίκτορ Βέκσελμπεργκ, Μπορίς Μπερεζόφσκι και πάρα πολλοί άλλοι.

Αυτοί έδιναν τον ρυθμό της εξωφρενικής σπατάλης και οι υπόλοιποι μαφιόζοι τους ακολουθούσαν ευτυχείς. Τους Εβραίους αυτό τους ενδιέφερε. Δεν τους ενδιέφερε τι θα έκαναν τα χρήματα οι μαφιόζοι. Αν θα τα έκαναν Mercedes με χρυσά τιμόνια, γιοτ με πισίνες ή γούνες για τις πόρνες. Να ξοδεύονται τα χρήματα τους ενδιέφερε. Να τα δίνουν με τον τόνο και να τους τα επιστρέφουν επίσης με τον τόνο. Το πρώην κομμουνιστικό μπλοκ έχει δει απίθανες «καπιταλιστικές» καταστάσεις. Πρώην πεινασμένα «συντρόφια» σκούπιζαν στην κυριολεξία τους κώλους τους με «πεντακοσάρικα», για να νιώσουν τον καπιταλισμό με όλο τους το «είναι». Δολοφόνοι σκούπιζαν τα αίματα από πάνω τους με «διακοσάρικα», επειδή δεν είχαν πάνω τους χαρτομάντιλα. Πόρνες είχαν μεροκάματα μεγαλύτερα από τα κέρδη βιοτεχνών της Δύσης.

Όλες οι ηγεσίες των κρατών της πρώην κομμουνιστικής Ανατολής τέτοιοι είναι. Μπράβοι της νύχτας, αλκοολικοί, έμποροι ναρκωτικών, δολοφόνοι και χαφιέδες. Από τον «πρώτο» διδάξαντα Γιέλτσιν και όσους τον «ακολούθησαν» στη συνέχεια. Από τον Πούτιν της Σιβηρίας μέχρι τους Μπορίσοφ και Γκρουέφσκι στη βαλκανική «γειτονιά» μας. Λογικό είναι αυτό. Με ποιους θα συνεργάζονταν οι Εβραίοι των «βόθρων»; Με τους επιστήμονες, τους ιδεολόγους ή τους διανοούμενους; Μ’ αυτούς που γνώριζαν από πάντα. Με τους συγκάτοικούς τους στο «κατακάθι» της κοινωνίας. Από τη στιγμή που έλεγξαν τη «μαφία» και άρα και τα όπλα της, ήταν έτοιμοι να παίξουν με το κεφάλαιο του πρώην Ανατολικού Μπλοκ.

Εξαιτίας των συμφερόντων τους ακολούθησαν διαφορετική τακτική, ανάλογα με τον χώρο που τους ενδιέφερε. Στον ευρωπαϊκό τομέα αυτού του πρώην Ανατολικού Μπλο
κ αγόραζαν με το «πέτσινο» χρήμα ακίνητα και έκλειναν τα εργοστάσια, για να μην τους απειλούν με την παραγωγή τους και χαλάνε την «πιάτσα» στην Ευρώπη. Οικόπεδα, κάστρα, παλάτια, αγροκτήματα και έργα τέχνης άλλαξαν ιδιοκτησία μέσα σε λίγες ημέρες. Τα εργοστάσια έκλεισαν στο σύνολό τους.

Τα ακριβώς αντίθετα έκαναν στην Κίνα. Αυτήν θα την ανέπτυσσαν με όρους χιτλερικής Γερμανίας. Γι’ αυτόν τον λόγο δεν προχώρησαν στον δήθεν «εκδημοκρατισμό» της, όπως έκαναν με όλα τα ομοειδή σταλινικά καθεστώτα στις υπόλοιπες χώρες στην κομμουνιστική Ανατολή. Το φασιστικό καθεστώς της Κίνας τους ευνοούσε, εφόσον γνώριζαν πώς να δημιουργούν και να ελέγχουν «πετυχημένους» Χίτλερ. Ήθελαν να ελέγχουν απόλυτα την παραγωγή και ένα τέτοιο καθεστώς τους εξασφάλιζε τον έλεγχο αυτόν. Ελάχιστα τους απασχολούσε αν αυτός ο νέος Χίτλερ ήταν λίγο πιο κίτρινος από τον αυθεντικό. Με τα χρήματα της Δύσης πήραν παράταση ζωής οι «μαοσταλινικοί» του Πεκίνου και η Κίνα άρχισε να παράγει με δαιμονιώδεις ρυθμούς.

Αυτός ήταν ο σχεδιασμός. Αποβιομηχάνισαν Δύση και Ανατολή και μετέφεραν την παραγωγή στην Κίνα σε δικά τους νέα εργοστάσια. Τα εργοστάσια στην ακριβή Δύση έκλεισαν στο σύνολό τους —ελλείψει ανταγωνιστικότητας– μπροστά στα φτηνά κινεζικά χέρια. Τα εργοστάσια στη φτηνή Ανατολή απλά —μετά την «πτώση του τείχους»— δεν λειτούργησαν ποτέ, ώστε να τα ανταγωνιστούν. Μόνον η Κίνα με το φασιστικό καθεστώς —το οποίο ευγνωμονούσε τους Εβραίους, όπως και ο Χίτλερ— θα παρήγαγε. Οι Εβραίοι πλέον ήταν κυρίαρχοι των πάντων. Έλεγχαν το σύνολο του παγκοσμίου κεφαλαίου και το σύνολο της αγοράς. Έλεγχαν το σύνολο του παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος και όλων των «περιφερειακών» τραπεζικών μηχανισμών, που ελέγχουν τα κράτη τύπου ΔΝΤ κλπ.. Δεν έχουν πλέον κανέναν «συνέταιρο» …ούτε στο τυπικό επίπεδο.

Οι Αμερικανοί εκεί τη «πάτησαν». Κάθε φορά που έπαιρναν κέρδος σε χρήμα, έχαναν κεφάλαιο. Ως γνήσιοι «Ινδιάνοι» της Νέας Γης, έπαιρναν «χάντρες» και «καθρεπτάκια» και έδιναν μέρος της γης και του ύδατός τους στους συνεταίρους τους. Με το «New Deal» και εξαιτίας του χρήματος της εβραϊκής FED εισέπραξαν μεγάλα «κέρδη», αλλά έχασαν ένα σοβαρό μερίδιο του κεφαλαίου τους μέσα στις ΗΠΑ. Μέσα στις ΗΠΑ, που μέχρι τότε τους ανήκαν αποκλειστικά. Με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και εξαιτίας των ιδίων λόγων, έγιναν ισότιμοι συνέταιροι με τους Εβραίους στο διευρυμένο πλέον υπερεθνικό κεφάλαιό τους. Τα κέρδη τους ήταν τεράστια, αλλά είχαν χάσει την ιδιοκτησία του μισού κεφαλαίου τους. Με την Νέα Τάξη έχασαν παντελώς το κεφάλαιό τους και το μόνο που τους έμεινε ήταν ο αμερικανικός τίτλος αυτού του κεφαλαίου.

Την «πάτησαν», γιατί δεν γνώριζαν τα κόλπα του «παπατζή». Έβλεπαν τα ταμεία τους να γεμίζουν δολάρια, αλλά δεν έβλεπαν ότι στα μετοχικά «μερίδια» υπήρχαν απώλειες. Έβλεπαν τα ταμεία στους πάγκους τους, αλλά δεν έβλεπαν τα «συρτάρια» στα γραφεία τους. Είχαν «ξεχάσει» ότι με τη δική τους άδεια αυτά τα δολάρια ήταν στο μεγαλύτερό τους μέρος «πέτσινα». Τους είχε μπερδέψει ο «παπατζής» και στην τελική παρτίδα δεν ήξεραν πού είναι ο «παπάς». Τώρα τους έχουν αφήσει με ένα τεράστιο χρέος και χωρίς σχεδόν καθόλου κεφάλαιο, για να ελπίζουν σε σωτηρία. Το αμερικανικό κεφάλαιο, το οποίο μονοπωλεί σχεδόν το σύνολο της παγκόσμιας αγοράς —όπως αρμόζει στο κεφάλαιο των ιμπεριαλιστών—, είναι μόνον κατ’ όνομα αμερικανικό. Στην πραγματικότητα είναι εβραϊκό και τόσο η «έδρα» του όσο και τα «κέρδη» του είναι περιφερόμενα, όπως ταιριάζει στους περιφερόμενους ιδιοκτήτες του.

Στην κυριολεξία δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή ούτε μία σοβαρή αμερικανική εταιρεία, που να μην ανήκει στους Εβραίους, είτε έμμεσα στις τράπεζές τους είτε άμεσα σε ιδιώτες. Ακόμα και το «σύμβολο» των ΗΠΑ, που είναι η Coca-Cola, ανήκει στον γνωστό Εβραίο Μπάφετ. Στους Αμερικανούς έμειναν τα παλιά χωράφια, που άρπαξαν από τους Ινδιάνους …κι αυτά όχι όλα. Ακόμα και τα σπίτια, στα οποία κατοικούν, δεν τους ανήκουν. Στους Εβραίους πληρώνουν ενοίκια και πάλι είτε έμμεσα μέσω των στεγαστικών δανείων είτε άμε
σα ως ενοικιαστές.

Η απόλυτη τραγωδία των ΗΠΑ. Οι πρώην λαθρομετανάστες είχαν γίνει τα αφεντικά του τόπου τους. Τα απόλυτα αφεντικά. Αυτοί, που ήθελαν να συνεργαστούν με τους Εβραίους, για να γίνουν «Φαραώ», είχαν την κακή του τύχη. Η άπληστη «ακρίδα» της ασιατικής ερήμου πέρασε από τις ΗΠΑ και στην κυριολεξία δεν άφησε τίποτε όρθιο. Οι πάλαι ποτέ «παχιές «αγελάδες» του Νέου Κόσμου αφαιμάχθηκαν σε τέτοιο βαθμό, που έχει ξεπεράσει την απλή «ισχνότητα» και να μιλάμε πλέον για βέβαιο θάνατο από ασιτία. Τώρα οι Αμερικανοί βαδίζουν την ατέλειωτη νύχτα της απελπισίας, εναποθέτοντας την ελπίδα τους στον Θεό. Φτωχοί και πεινασμένοι ζεσταίνονται γύρω από βαρέλια της φωτιάς, κοιτώντας τον Ουρανό. Την τελευταία τους ελπίδα. Οι μέχρι πριν λίγες ημέρες Πλανητάρχες.

Οι δέκα πληγές του Φαραώ.

Στο σημείο αυτό θα δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι το περίεργο και ο αναγνώστης θα πρέπει να προσέξει ιδιαίτερα, για να το καταλάβει. Όλοι έχουμε μάθει στα σχολεία όπου πηγαίναμε μερικά πολύ σημαντικά ιστορικά συμβάντα, τα οποία επηρέασαν σε καθοριστικό βαθμό την πορεία της ανθρωπότητας. Ανάμεσα σ’ αυτά τα συμβάντα ήταν και το περιστατικό με τις πληγές του Φαραώ, για το οποίο μάθαμε στα θρησκευτικά. Όταν όμως αναφερόμαστε στις δέκα πληγές του Φαραώ, για τι πράγμα ακριβώς μιλάμε; Μιλάμε για τα προβλήματα, που απασχολούσαν τον Φαραώ. Μιλάμε για τα προβλήματα, που απασχολούσαν την αυτοκρατορία του και τον λαό του. Άρα μιλάμε για «πληγές», οι οποίες μπορούν να κλονίσουν μια αυτοκρατορία και να την οδηγήσουν στο θάνατο. Τέτοια αυτοκρατορία δεν είναι και οι ΗΠΑ; Τη διαχείριση της Πλανηταρχίας δεν έχουν; Αυτήν τη στιγμή δεν είναι «άρρωστες» και κινδυνεύουν να «πεθάνουν» ως τέτοιες; Να «πεθάνουν» και να οδηγήσουν τον λαό τους στον «θρήνο»;

Οι πληγές του Φαραώ, δηλαδή, θα μπορούσαν να είναι οι «πληγές» του σημερινού ενοίκου του Λευκού Οίκου. Θα μπορούσαν να είναι το πρόβλημα του Ομπάμα. Ένα πρόβλημα, που θα χωρούσε μια εξήγηση. Όταν εμείς γνωρίζουμε ποιοι οδήγησαν την αμερικανική αυτοκρατορία στην πτώση και τον θάνατο, ευνόητο είναι ότι μπορούμε να τους «παρακολουθήσουμε» μέσα στον χρόνο, όπως παρακολουθούμε και την πρόοδο μιας «αρρώστιας». Έχουμε γνώση των πρακτικών τους και έχουμε την πολυτέλεια να επιβεβαιώσουμε αυτές τις πρακτικές από τα καταγεγραμμένα ιστορικά στοιχεία. Έχουμε δηλαδή τα πάντα. Γνωρίζουμε ότι η γνώση είναι πάντα το κεφάλαιο της κάθε αυτοκρατορίας και άρα ότι από εκεί ξεκινούν τα προβλήματά της. Γνωρίζουμε την «πορεία» των Εβραίων μέσα στις ΗΠΑ. Γνωρίζουμε και τη σταδιακή «μετάλλαξη» που υπέστη η αμερικανική κοινωνία, εξαιτίας της ύπαρξης των Εβραίων μέσα σ’ αυτήν.

Όλα αυτά, τα οποία έχουν μια συγκεκριμένη σειρά μεταξύ τους, θα προσπαθήσουμε να τα βάλουμε απέναντι από τις Δέκα Πληγές του Φαραώ. Να δούμε, δηλαδή, αν επιβεβαιώνεται η σειρά που εκδηλώνεται η «νόσος» των αυτοκρατοριών. Να δούμε αν μπορεί να καταστραφεί μια αυτοκρατορία και ο λαός της με τη σειρά εκδήλωσης αυτών των γεγονότων. Αυτό, το οποίο «στερεώνει» τη σκέψη μας, είναι ότι υπάρχει μια λογική σ’ αυτήν τη σειρά. Πρώτα κολλάς μια αρρώστια και κατόπιν νοσείς. Πρώτα νοσείς και κατόπιν πεθαίνεις. Πεθαμένοι, που να νοσούν, δεν υπάρχουν. Άρρωστοι, που εκ των υστέρων να κολλάνε τις αρρώστιες που τους ταλαιπωρούν, δεν υπάρχουν.

Αυτήν τη λογική αναζητούμε στις Πληγές του Φαραώ. Εφόσον πρόκειται για περιγραφή μιας «αρρώστιας», που οδηγεί μια αυτοκρατορία στον «θάνατο», φυσικό είναι ν’ ακολουθεί τη λογική της αρρώστιας. Φυσικό είναι η εκδήλωση των πληγών ν’ ακολουθεί την ίδια λογική. Δεν είναι δυνατόν η πρώτη πληγή να είναι ο «θάνατος» του ασθενούς και στη συνέχεια η δεύτερη πληγή να περιγράφει την εκδήλωση τ�
�ς ασθένειας που τον σκότωσε. Δεν είναι δυνατόν την πληγή της αρρώστιας να την ακολουθεί η πληγή που προειδοποιεί τι πρέπει ν’ αποφεύγει, για να μην την κολλήσει.

Η πρώτη πληγή θα αφορά σίγουρα τον «μολυσμένο» τόπο, που προκαλεί την αρρώστια. Μόνον αν κάποιος δεν κατορθώσει ν’ αποφύγει αυτήν την πρώτη και βασική πληγή, σίγουρα θ’ ακολουθήσει η δεύτερη πληγή, εφόσον θα «κολλήσει» την αρρώστια. Στη συνέχεια ακολουθεί όλη η συμπτωματολογία μιας αρρώστιας, η οποία έχει κι αυτή τη δική της λογική. Πρώτα βγάζεις εξάνθημα και μετά αυτό, αν δεν αντιμετωπιστεί καταλλήλως, γίνεται σπυρί και στη συνέχεια πληγή. Πρώτα γίνεται πληγή και μετά ακολουθεί η σήψη και ο ακρωτηριασμός. Η κάθε νέα πληγή πρέπει να επιβαρύνει την προηγούμενη κατάσταση και αργά αλλά σταθερά να οδηγεί στον θάνατο. Άρα, για να έχουν νόημα οι Πληγές του Φαραώ, θα πρέπει να σέβονται αυτήν τη σειρά. Για να έχουν «προβολή» στο πρόβλημα των ΗΠΑ, θα πρέπει να σέβονται αυτήν τη λογική.

Αυτά όλα μας δίνουν τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε αυτήν την ιδιόμορφη ανάλυσή μας. Ξεκινάμε λοιπόν από το «πού» δημιουργήθηκε το πρόβλημα, το οποίο στη συνέχεια οδήγησε στον «θάνατο» των ΗΠΑ. Από το «πού» ξεκινάς και αυτό σου προσδιορίζει ταυτόχρονα και το χρονικό σημείο απ’ όπου ξεκινάς την ανάλυση. Για εμάς —με βάση τη γνώση μας— η «αρρώστια» των ΗΠΑ ξεκινάει από τη στιγμή που έχασαν τον έλεγχο του θεμελίου μιας αυτοκρατορίας και άρα από τη στιγμή που οι Εβραίοι κατόρθωσαν και έλεγξαν την ανώτατη παιδεία τους. Ο σημερινός θάνατος ξεκίνησε όταν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο οι Εβραίοι άρχισαν να «αλώνουν» τα μεγάλα Κολέγια των ΗΠΑ.

Με επικεφαλής κυρίως Γερμανοεβραίους επιστήμονες, οι οποίοι, άλλες φορές ως υπερδιαφημισμένοι «φωστήρες» και άλλες φορές ως βασανισμένα «θύματα» του ναζισμού, άλωναν τα πανεπιστήμια το ένα μετά το άλλο. Καταλαμβάνοντας τις περισσότερες φορές καταχρηστικά τις έδρες τους, λειτουργούσαν περισσότερο συνωμοτικά παρά επιστημονικά. Σ’ αυτήν την εγκληματική τους δραστηριότητα δεν έβρισκαν σοβαρές αντιστάσεις, γιατί οι Αμερικανοί νόμιζαν ότι ήταν αναγκαία θυσία για τα συμφέροντά τους. Όλοι αυτοί οι «περίεργοι» Γερμανοεβραίοι έδιναν ευρωπαϊκό «αέρα» στους «επαρχιώτες» Αμερικανούς, οι οποίοι εισέβαλαν ως «κατακτητές» στην Ευρώπη και ήθελαν να βελτιώσουν την «εικόνα» τους.

Λειτουργώντας αυτοί ως γνήσια συμμορία, έστρωσαν τη διαδοχή τους αποκλειστικά από ομοεθνείς τους. Με πιο επιφανείς και διάσημους τον Αϊνστάιν και τον Οπενχάιμερ, σταδιακά πήραν τον τομέα της έρευνας και της τεχνολογίας από τους Αμερικανούς και μέσα σε λίγα χρόνια, χρησιμοποιώντας τα αμερικανικά μέσα, χρήματα και υποδομές, οι Εβραίοι βρέθηκαν με τεράστιο κεφάλαιο γνώσης στα χέρια τους. Αν σκεφτεί κάποιος ότι οι Αμερικανοί είχαν λεηλατήσει την τεχνογνωσία της Ευρώπης και την είχαν μεταφέρει στην Αμερική, αντιλαμβάνεται κάποιος τι είδους και μεγέθους γνώση έπεσε κατ’ ευθείαν στα χέρια των Εβραίων.

Ό,τι ανακάλυψε η ανθρωπότητα και κυρίως ο χριστιανισμός με τεράστιο κόπο και θυσία χιλιάδων χρόνων, έγινε «πακέτο» και βρέθηκε στην ιδιοκτησία των Εβραίων. Αυτήν την ιδιοκτησία αφαίρεσαν οι Εβραίοι από τις ΗΠΑ και αυτή η απώλεια ήταν στην πραγματικότητα ο «θάνατος», όχι μόνον ο δικός τους, αλλά και της χριστιανικής αυτοκρατορίας στο σύνολό της. Αυτός ο «θάνατος» όμως δεν ήταν ακαριαίος ή ατυχηματικός, αλλά προϊόν μακρόχρονης βαριάς «αρρώστιας». Αυτήν την «αρρώστια» και τα συμπτώματά της περιγράφουν οι «Δέκα Πληγές του Φαραώ». Την «αρρώστια», η οποία είναι η νόσος, που οδηγεί τις αυτοκρατορίες στον «θάνατο».

Οι δέκα πληγές ήταν οι εξής:

Τα νερά του ποταμού Νείλου μετατράπηκαν σε αίμα,

με αποτέλεσμα να ψοφήσουν τα πλάσματα που ζούσαν σε αυτόν

και να υπάρχει έλλειψη πόσιμου νερού (εδ. 7:14-21)

Τα νερά, που «ξεδιψούν» έναν λαό, είναι η γνώση …και τα ποτάμια, όπου αυτά κυλάνε, είναι οι μηχανισμοί εκπαίδευσης. Η γνώση συνδέεται με τα νερά, γιατί είναι απαραίτητη για να ζήσεις, αλλά δεν μπορεί να σε ταΐσει, όπως το κεφάλαιο. Η γνώση «ποτίζει» το κεφάλαιο για ν’ αναπτυχθεί, αλλά δεν είναι η ίδια κεφάλαιο, για να παράγει προϊόντα. Η γνώση λοιπόν είναι για ένα σύστημα και έναν λαό ό,τι είναι το νερό για τον άνθρωπο και τη γη που τον ταΐζει. Η γνώση είναι ζωογόνος, αλλά το κεφάλαιο είναι ζωοδότης.

Οι Εβραίοι, από τη στιγμή που κατόρθωσαν και έλεγξαν την αμερικανική γνώση στο ανώτατο επίπεδό της, μπορούσαν να ελέγχουν τα πάντα. Ελέγχοντας τα πιο ισχυρά κολέγια, στην πραγματικότητα έλεγχαν το σύνολο της γνώσης. Τόσο της γνώσης που μπορούσε να αποδώσει κέρδη, εφόσον την «πακετάρισαν» σε πνευματικά δικαιώματα, τα οποία οι ίδιοι κράτησαν για λογαριασμό τους, όσο και της γνώσης που δινόταν στους απλούς Αμερικανούς μέσω των σχολείων τους.

Η κορυφαία γνώση έγινε «αίμα», που πλέον ανήκε σε ιδιώτες ιδιοκτήτες —οι οποίοι μόνοι τους αποφάσιζαν ποιος θα «ζήσει» και ποιος θα «πεθάνει» στην παραγωγή— και η απλή γνώση, που «ξεδιψά» τον άνθρωπο, απλά δινόταν με το «σταγονόμετρο». Το αποτέλεσμα ήταν η «δίψα» για τους ανθρώπους και ο «θάνατος» για τα πλάσματα και τα μέσα της παραγωγής. Όποιος παραγωγός δεν είχε τα χρήματα να πληρώσει στους Εβραίους τα πνευματικά δικαιώματα της παραγωγής, ήταν θέμα χρόνου να «πεθάνει» και να βγει από την αγορά. Όποιος απλός άνθρωπος δεν είχε χρήματα να πληρώσει τα ακριβά κολέγια για να «ξεδιψάσει», ήταν θέμα χρόνου να καταδικαστεί σε αιώνια «δίψα», ζώντας φτωχός σε κάποιο γκέτο.

Οι Αμερικανοί, από τη στιγμή που έχασαν τον έλεγχο των υδάτων του συστήματός τους, βρίσκονταν στο έλεος των Εβραίων. Η γνώση, που θα έπαιρναν πλέον, ήταν εξαρτώμενη από την ποιότητα εκείνων που την έλεγχαν. Αν οι Εβραίοι ήταν «καθαροί», θα ήταν «καθαρή» και η γνώση που θα έπαιρναν οι Αμερικανοί. Αν οι Εβραίοι ήταν «βρομεροί», ανάλογη θα ήταν και η γνώση που θα έδιναν. Οι Εβραίοι ήταν «βρομεροί» και δυστυχώς για τους Αμερικανούς λειτούργησαν όπως ένα φακελάκι τσάι μέσα σε ένα κύπελλο. Η παρουσία τους μέσα στον μηχανισμό εκπαίδευσης της υπερδύναμης «βρόμισε» τα πάντα. Στο «νερό», που έπιναν οι Αμερικανοί και έδιναν και στα παιδιά τους, οι «μολυσματικοί» Εβραίοι έβαλαν τα «βρακιά» τους.

Βάτραχοι κάλυψαν όλη την επικράτεια της Αιγύπτου,

μπαίνοντας στα σπίτια των ανθρώπων (εδ. 8:1-15)

Οι «Βάτραχοι» είναι οι άνθρωποι, τους οποίους «παράγουν» οι «δεξαμενές» και τα «ποτάμια» της γνώσης, όταν η γνώση είναι σφραγισμένη ή «δηλητηριασμένη». Οι «Βάτραχοι», που κάλυψαν τις ΗΠΑ, ήταν η πρώτη μεταπολεμική «παραγωγή» των ελεγχόμενων από τους Εβραίους αμερικανικών πανεπιστημίων. Άνθρωποι με νέα και περίεργα για εκείνη την εποχή επαγγέλματα. Άνθρωποι, οι οποίοι διαφοροποιούνταν από τους κλασσικούς επιστήμονες της προηγούμενης εποχής. Κοινωνιολόγοι, μάνατζερ, ψυχαναλυτές, ψυχολόγοι, επικοινωνιολόγοι, δημοσκόποι, διαφημιστές, στυλίστες, δημοσιοσχεσίτες, ειδικοί μάρκετινγκ κλπ..

«Αεριτζήδες» με πτυχία πολυτελείας. Τόσο «αεριτζίδικα», που ποτέ δεν τόλμησαν να τα εμφανίσουν σαν ανεξάρτητους επιστημονικούς κλάδους, παρά τα έκρυβαν πίσω από τους τίτλους των Χάρβαρντ ή των Γέιλ, τα οποία είχαν καλό «όνομα», εξαιτίας των καθαρά θετικών επιστημονικών κλάδων τους. Πτυχίο Χάρβαρντ έπαιρνε μια ευφυΐα της μηχανικής και το ίδιο πτυχίο έπαιρνε και ένας τενεκές της κοινωνιολογίας. Πτυχίο Γέιλ έπαιρνε ένας ταλαντούχος ερευνητής της ιατρικής και το ίδιο πτυχίο έπαιρνε και ένας καραγκιοζοπαίχτης της ψυχολογίας. Ας προσπαθήσει κάποιος να σκεφτεί μια διάσημη σχολή κοινωνιολογίας των εξειδικευμένων στην κοινωνιολογία ΗΠΑ. Κρυμμένα είναι τα «βατράχια» πίσω από τους τίτλους των γιατρών και των μηχανικών.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι με την εβραϊκή «παιδεία» προόδευαν ανεξέλεγκτα σε παρθένους χώρους, τους οποίους «πριμοδοτούσε» η «μήτρα» που τους «γεννούσε». Αυτοί σταδιακά κατέκλυσαν τα πάντα. Έγιναν οι υπερπροβαλλόμενοι Celebrities της αμερικανικής κοινωνίας, που έπαιρναν τον δημόσιο «λόγο» και μιλούσαν στους Αμερικανούς. Πολιτικοί, συγγραφείς, φιλόσοφοι, σεναριογράφοι, δημοσιογράφοι, οι οποίοι με τη «βοήθεια» των πλούσιων «ευεργετών» τους έπιασαν όλα τα πόστα, τα οποία μπορούσαν να διαμορφώσουν τη «νέα» αμερικανική κοινωνική γνώμη των ΗΠΑ. Την αμερικανοεβραϊκή πλέον κοινωνική γνώμη των αμερικανοεβραϊκών ΗΠΑ. Αυτοί, οι οποίοι θα αναλάμβαναν να δημιουργήσουν το νέο «American dream».

Όλο αυτοί ήταν απευθείας «προϊόν» των εβραϊκών κολεγίων. Όσοι δεν ήταν οι ίδιοι Εβραίοι, ήταν χρηματοδοτούμενοι και άρα εξαρτώμενοι από τους Εβραίους, οι οποίοι έλεγχαν τα πάντα. Κολέγια, τηλεοπτικά κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς, εφημερίδες, πολιτικά κόμματα κλπ.. Έλεγχαν ό,τι τους επέτρεπε να μπαίνουν καθημερινά στα σπίτια των ανθρώπων. Οι Αμερικανοί νόμιζαν ότι, κλειδώνοντας τις πόρτες των σπιτιών τους, άφηναν τα πορνεία έξω από αυτά και δεν έβλεπαν ότι αυτά έμπαιναν κάθε μέρα στο σαλόνι τους μέσω της τηλεόρασης. Στους δρόμους να τα παρατούσαν τα παιδιά τους, λιγότερε πιθανότητες θα είχαν να συναντήσουν αλήτες των «κυβικών» του Εβραίου Lary King. Έναν Εβραίο «βάτραχο», ο οποίος καλεί μόνιμα στην εκπομπή του Εβραίους «βατράχους», για να εισβάλουν στα σπίτια των Αμερικανών.

Ο αέρας της Αιγύπτου γέμισε με σκνίπες,

παρενοχλώντας ανθρώπους και ζώα (εδ. 8:16-19)

Με τη βοήθεια των «βατράχων» και των άπειρων χρημάτων οι Εβραίοι άρχισαν να ελέγχουν απόλυτα τη «βιομηχανία» παραγωγής μαζικών προτύπων. Από τις «ακαθαρσίες» των «βατράχων» γεννήθηκαν οι «σκνίπες». Από τις άρρωστες απόψεις τους, τις υπέρμετρες φιλοδοξίες τους, τις αυθαίρετες απαιτήσεις τους και τα σχεδόν ανώμαλα όνειρά τους. Ο Εβραίος Γούντυ Άλλεν ήταν ένας τέτοιος βρομερός «βάτραχος», από τις «ακαθαρσίες» του οποίου προέκυψαν
πολλές «σκνίπες». Αυτά τα «περίεργα» άρχισαν να σκορπίζονται από τη «βιομηχανία» του Χόλυγουντ. Το «σχολείο» των αγράμματων —και όχι μόνον— μαζών.

Τα εβραϊκής εμπνεύσεως χολιγουντιανά πρότυπα γέμισαν τον «αέρα» των ΗΠΑ, παρενοχλώντας όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι μέχρι τότε ακολουθούσαν την απλή αμερικανική λογική. Ο αμερικανικός λαός μέχρι τότε ήταν ένας λαός, που, ως λαός εποίκων, λάτρευε την ιδιοκτησία κεφαλαίου και άρα και την εργασία που η ιδιοκτησία αυτή συνεπάγεται. Ήταν ένας λαός εργατικός, ο οποίος χαιρόταν όταν έβαζε κόπο, για να βγάλει το ψωμί του. Ένας λαός αγαθός, φιλόπονος και σε γενικές γραμμές καλοπροαίρετος. Αυτός ο λαός με τη μέχρι τότε παιδεία του είχε τα ανάλογα απλά και αγαθά πρότυπα. Πρότυπα, όπως ο τίμιος, εργατικός, γενναίος και άρα και καλός «γαμπρός» Τζων Γουέιν.

Με την επικράτηση των Εβραίων στο Χόλυγουντ τα πρότυπα άλλαξαν. «Πετυχημένοι» της αμερικανικής κοινωνίας δεν ήταν πλέον οι τίμιοι πολίτες, οι εργατικοί αγρότες, οι συνεπείς εργάτες, οι επιμελείς μαθητές και ό,τι έχει ανάγκη μια υγιής κοινωνία για να λειτουργήσει. «Πετυχημένοι» έγιναν οι «αεριτζήδες», οι τεμπέληδες και τα παράσιτα, όταν κατάφερναν και έβγαζαν χρήματα. Ακόμα πιο «πετυχημένοι» ήταν οι απατεώνες, οι οποίοι γίνονταν πραγματικά πλούσιοι και δεν τους έπιανε ο νόμος. Τα «αριστεία» της νέας εποχής τα έπαιρναν οι δικηγόροι, που ήταν καί μορφωμένοι καί μάγκες, εφόσον κονομούσαν, «σώζοντας» τους απατεώνες από τον νόμο. Ταινίες επί ταινιών γυρίστηκαν, για να πειστούν οι Αμερικανοί πόσο «μάγκες» ήταν κάποιοι νταβατζήδες, δικηγόροι, χρηματιστές, χαρτοπαίκτες, πόρνες, κλέφτες και ψεύτες, που γίνονταν πλούσιοι εις βάρος της κοινωνίας.

Οι Εβραίοι έβγαζαν τα εθνικά τους «πρότυπά» σε κοινή θέα. Μεγάλες μέρες για τον ιουδαϊσμό. Για πρώτη φορά «μοίραζαν» τον «πολιτισμό» τους και είχαν βρεθεί άνθρωποι που να τον θέλουν. Αυτά όλα τα «προχωρημένα» πρότυπα στις αρχές βρήκαν αντιστάσεις στη συντηρητική και εργατική αμερικανική κοινωνία. Όποιος έβγαζε χρήματα, είτε «σταυροπόδι» είτε με τον «κώλο» του, ήταν μια ενοχλητική «σκνίπα» για τον συντηρητικό εργατικό Αμερικανό. Όλα αυτά τα παράσιτα ενοχλούσαν τους Αμερικανούς, αλλά δεν ήταν τόσο ισχυρά για να τους καταστρέψουν ή να τους δημιουργήσουν προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή. Ενοχλούσαν με τη νοοτροπία τους τούς Αμερικανούς, είτε αυτοί ήταν κεφαλαιοκράτες είτε κοινοί εργαζόμενοι. Τους ενοχλούσαν, γιατί δεν μπορείς να πας από τον Τζων Γουέιν κατευθείαν σε ένα μονίμως πορνοερεθισμένο «μυγόχεσμα», που παριστάνει τον εραστή, όπως ο Γούντυ Άλλεν.

Σμήνη από αλογόμυγες εισέβαλλαν σε κάθε κατοικία των Αιγυπτίων

σε σημείο που, όπως αναφέρει η αφήγηση,

«η γη καταστράφηκε από τις αλογόμυγες» (εδ. 8:20-32)

Με την πάροδο του χρόνου οι εβραϊκής εμπνεύσεως «σκνίπες» έγιναν επικίνδυνες «αλογόμυγες». Τα εβραϊκά «πρότυπα» έπιασαν τόπο και η νέα γενιά των Αμερικανών δεν ήθελε 

OI ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ