Εγκαταλείποντας το Ευρώ: Ένας Πρακτικός Οδηγός!

Εισαγωγή ενός νέου νομίσματος σε ισοτιμία 1 προς 1 με το ευρώ την 1η ημέρα της εξόδου από την ευρωζώνη και η μετατροπή όλων των μισθών, τιμών, δανείων και καταθέσεων στο καινούργιο νόμισμα. Τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα σε ευρώ θα παραμείνουν σε χρήση για μικρές συναλλαγές για διάστημα έως 6 μήνες.

Πώς θα γίνει αυτό; Οι βασικοί συντελεστές της κυβέρνησης συναντώνται μυστικά ένα μήνα πριν να ανακοινωθεί δημόσια η ημέρα εξόδου – ‘D’ Day. Οι εταίροι στην Ευρωζώνη, το ΔΝΤ και άλλοι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί ενημερώνονται σχετικά με την ‘D’ Day, τρείς ημέρες πριν (D-3) –κατά προτίμηση ημέρα Παρασκευή – με δημόσια ανακοίνωση ότι η μετάβαση στο νέο νόμισμα θα πραγματοποιηθεί στις αρχές της επόμενης βδομάδας . Αμέσως μετά την ανακοίνωση…………

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ GREXIT – ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ

Ύστερα από πεντέμισι χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, η Ελλάδα βρίσκεται σ’ ένα θανάσιμο αδιέξοδο. Η παραγωγική βάση της οικονομίας έχει διαλυθεί, ο λαός φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται, ενώ το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο απεργάζεται σχέδια
– ιδιωτικοποιήσεις τα λένε – για την αρπαγή, αντί «πινακίου φακής», των στρατηγικών υποδομών και του φυσικού πλούτου της χώρας, στερώντας της έτσι τα εργαλεία μιας μελλοντικής ανάπτυξης.

Η Ελλάδα πρέπει να βγει από τη μέγγενη του ευρω-μάρκου και να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της, εισάγοντας σε κυκλοφορία το δικό της νόμισμα, ώστε να πάψει να αποτελεί αποικία χρέους των δανειστών και των διεθνών αγορών. Ο Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτής του ιστότοπου Stratfor στο βιβλίο του «Η Επόμενη Δεκαετία» γράφει : «Ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπιστωτικό του σύστημα έχει χάσει την κυριαρχία του».

Η πρωθύστερη κυκλοφορία του ευρώ το 2002, πριν, δηλαδή, υπάρξει η πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση, δημιούργησε τον πύργο της «ευρω-Βαβέλ». Τα κράτη-μέλη δανείζονται, με την…………..

Ολοι λοιπόν τα ήξεραν όλα, μέχρι που τους πούλησε ο Βλ. Πούτιν

Μανώλης Κοττάκης

Τελικά δεν χρειάζεται και μεγάλη φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ: Το τελευταίο επεισόδιο Βαρουφάκη συσχετιζόμενο με διάφορα άλλα γεγονότα (συνέντευξη Τσίπρα – ΕΡΤ) μας δείχνει ότι η διάσπαση του κόμματος αποτελεί εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα για έναν απλό λόγο: Σχεδόν όλοι οι υπουργοί ήταν από την αρχή ενήμεροι για το κόλπο του παράλληλου νομίσματος. Απλώς, όταν τα πράγματα «στράβωσαν» και οι υπολογισμοί δεν βγήκαν, κάποιοι με πρώτο τον πρωθυπουργό έκαναν πίσω και εγκατέλειψαν το συγκλονιστικής επικινδυνότητας παιχνίδι της……….

Λαπαβίτσας: Υπάρχει από καιρό αναλυτικός σχεδιασμός εξόδου από το ευρώ – Τι είναι και τι δεν είναι το Εναλλακτικό Σχέδιο

«Υπάρχει από καιρό αναλυτικός σχεδιασμός εξόδου από το ευρώ» αναφέρει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Λαπαβίτσας με άρθρο του στην προσωπική του ιστοσελίδα.

Ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι η συζήτηση «δεν θα γίνει στον χρόνο που θα επιλέξουν τα ΜΜΕ και το λόμπι των ευρωμανών», τα οποία όπως τονίζει «έχουν χάσει κάθε μέτρο στη δημόσια συζήτηση και από τη δαιμονοποίηση πέρασαν στην ασύστολη………

ΔΡΑΧΜΗ: ΣΩΤΗΡΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ; Η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη απαντάει σε σχετικές δηλώσεις του κ. Πρωθυπουργού

 Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

1.Τι θα πει «η χώρα δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα»; Βεβαίως έχει αυτά που της εξασφαλίζουν οι εξαγωγές της . Θα πρέπει, συνεπώς, μέχρι που να ξαναφτιάξει την  κατεστραμμένη της παραγωγική βάση (με τη βοήθεια της δραχμής, γιατί διαφορετικά το εγχείρημα είναι αδύνατον), να περιορίσουμε τις εισαγωγές στα απολύτως αναγκαία είδη, κόβοντας όλα τα πολυτελή και ημιπολυτελή αγαθά και υπηρεσίες. Η υπόθεση ότι μια σύνταξη 800 ευρώ που έφθανε για 1 μήνα, θα καταλήξει…….

Πόσο βοηθάει η ύπαρξη εθνικού νομίσματος την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας;…

Τα χρόνια της ελληνικής οικονομικής κρίσης, αναπτύχθηκε ένας διάλογος σχετικά με την αναγκαιότητα ή μη μιας οικειοθελούς αποχώρησης της Ελλάδας από την Ζώνη του Ευρώ (ΖτΕ), προκειμένου να αποκτήσει εθνικό νόμισμα που θα μπορούσε στην συνέχεια να υποτιμήσει και έτσι να καταστήσει την οικονομία της πιο ανταγωνιστική.

Οι υπέρμαχοι της λύσης του εθνικού νομίσματος παρουσιάζουν την εξής απλοϊκή θα λέγαμε οπτική:…….

ΔΝΤ: «Εντός του ευρώ δεν θα επανακάμψει η Ελλάδα»

Το έδαφος καλλιεργεί σταδιακά το ΔΝΤ για να εδραιωθεί η άποψη ότι μόνη διέξοδος για την Ελλάδα είναι η επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα.

Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι σε ανύποπτο χρόνο ο ίδιος ο Πολ Τόσμεν σε μία από τις συνεντεύξεις του είχε δηλώσει ότι “η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση εντός ευρώ είναι κάτι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο”.
Σήμερα το ΔΝΤ μέσω διαρροών από κύκλους του επανέρχεται με στέλεχός του να δηλώσει κατά την συζήτηση που είχε με ξένους δημοσιογράφους στην Ουάσινγκτον ότι “όσο περνάει ο καιρός βλέπουμε ότι η υποτίμηση εντός ευρώ είναι κάτι που δεν φαίνεται να αποδίδει αποτελέσματα. Εντός του ευρώ δεν θα επανακάμψει η Ελλάδα, αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση με τόσο βαθιά ύφεση και τόσο υψηλή ανεργία”.
Η δήλωση-σοκ προέρχεται από ανώτατο αξιωματούχο ο οποίος έχει πολύ στενή επαφή με το ελληνικό πρόγραμμα “διάσωσης”. Μπορεί το ΔΝΤ επισήμως να επιμένει ότι το Μνημόνιο θα βγάλει την Ελλάδα από την κρίση, ωστόσο διευρύνονται οι αμφιβολίες για το κατά πόσον η παραμονή της εντός της ζώνης του ευρώ λειτουργεί ευεργετικά για την ίδια την χώρα.
Στο σημείο αυτό οι Έλληνες πρέπει να γνωρίζουν όλη την αλήθεια: όσο το Μνημόνιο και η πολιτική που εφαρμόζουν στην χώρα επιφέρει αντίθετα από τα αναμενόμενα αποτελέσματα, τόσο οι δανειστές μας θα πλάθουν τα δικά τους “άλλοθι”.
Μέχρι πρότινος το άλλοθι ήταν ότι ”η Ελλάδα δεν εφαρμόζει το Μνημόνιο” κια γι’ αυτό δεν πετυχαίνει. Σήμερα αρχίζει να κατασκευάζεται ένα δεύτερο πιο επικίνδυνο άλλοθι από τη μεριά του. Ότι δηλαδή “δεν φταίει το Μνημόνιο, αλλά η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ είναι αυτή που αποτελεί τροχοπέδη στην ανάκαμψη”.
Γι’ αυτό και ασχέτως τι λένε τα συστηματικά ΜΜΕ στην χώρα, η πραγματικότητα είναι αυτή που καταθέτουν ως άποψη πολλοί αναλυτές και ανεξάρτητα ινστιτούτα οικονομικής έρευνας του εξωτερικού: ότι η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ δεν είναι διασφαλισμένη όσο οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ επιμένουν να μην βλέπουν τα αδιέξοδα της πολιτικής που εφαρμόζουν στην χώρα.
Όσα τα αδιέξοδα μεγαλώνουν, τόσο θα συνεχίζουν να ρίχνουν κάπου αλλού την ευθύνη… Και η Ελλάδα είναι ένα μόνιμο θύμα.

newsbomb.gr

Η έξοδος από το ευρώ ως αναγκαία κι εφικτή επιλογή

Η έξοδος από το ευρώ ως αναγκαία κι εφικτή επιλογή 

του Λεωνίδα  Βατικιώτη

Η ανάκτηση νομισματικής κυριαρχίας αποτελεί όρο εκ των ων ουκ άνευ για τον τερματισμό της λιτότητας, την χορήγηση αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις και την διεύρυνση των κοινωνικών παροχών

«Η υιοθέτηση από την Ελλάδα του ευρώ συνεπάγεται στο οικονομικό πεδίο συγκεκριμένα οφέλη, τα οποία θα δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα, με τις δικές της δυναμικές ανάπτυξης και ποιότητας ζωής όλων μας.

Θα αναφέρω επιγραμματικά ορισμένα: Ο χαμηλός πληθωρισμός και τα χαμηλά επιτόκια… η ενίσχυση των επενδύσεων και η συνακόλουθη ενίσχυση της απασχόλησης, η μείωση του κόστους απόκτησης κατοικίας, η μεγαλύτερη διαφάνεια προς όφελος του καταναλωτή, η διάνοιξη ευκαιριών για τους αποταμιευτές, η διευκόλυνση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η θωράκιση συνολικά της οικονομίας μας από τις απειλές των διακυμάνσεων στις διεθνείς χρηματαγορές.

Κάποιοι θεωρούν ότι όλα αυτά αφορούν αποκλειστικά τις επιχειρήσεις, τους τραπεζίτες, το χρηματιστήριο. Κάνουν λάθος ή παραπλανούν συνειδητά τον απλό κόσμο. Όλα αυτά συνθέτουν μια νέα οικονομική πραγματικότητα, τα πολλαπλασιαστικά οφέλη της οποίας θα τα καρπωθούν και οι μισθωτοί και οι καταναλωτές και όλοι όσοι έχουν πράγματι ανάγκη στήριξης… Η ΟΝΕ δεν αφορά τις οικονομικές σελίδες των εφημερίδων. Αφορά το βιοτικό επίπεδο του καθενός μας»!

Από τις παραπάνω ειδυλλιακές υποσχέσεις του Κώστα Σημίτη, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Για μια Ελλάδα οικονομικά ισχυρή και κοινωνικά δίκαιη» (εκδ. Καστανιώτης, 2002) τι έχει απομείνει 15 χρόνια μετά; Η μεγαλύτερη οικονομική κρίση που γνώρισε η μεταπολεμική Ελλάδα με την ανεργία να καταγράφει κάθε μήνα ρεκόρ φτάνοντας στο πρωτοφανές ποσοστό του 28%, τα λουκέτα να έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας με 574.532 μικρομεσαίες επιχειρήσεις να έχουν κλείσει μεταξύ 2008 και 2013, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, την μετανάστευση να έχει στείλει στο εξωτερικό δεκάδες χιλιάδες νέους επιστήμονες και ταυτόχρονα μισθοί και εργασιακά δικαιώματα (από ώρες εργασίας και συλλογικές συμβάσεις μέχρι αποζημιώσεις απόλυσης και το ίδιο το δικαίωμα του συνδικαλισμού) να έχουν δεχτεί ένα συντριπτικό πλήγμα, που κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί το 2008. 

Για να συντελεστεί αυτή η ιστορικής σημασίας οπισθοδρόμηση το ευρώ έπαιξε ρόλο καταλύτη κατά πολλούς τρόπους: Από την μορφή και τη σφοδρότητα που προσέδωσε στην συγκεκριμένη διεθνή κρίση όταν παρέσυρε την ευρωπαϊκή περιφέρεια, το σημείο αφετηρίας της δηλαδή, μέχρι τον ακριβή προσδιορισμό των λύσεων κοινωνικής γενοκτονίας οι οποίες προκρίθηκαν με τα Μνημόνια, που συνιστά συμβατικά το σημείο τερματισμού της. Από το περίφημο «κοινό σπίτι των λαών» ξεκινούν οι 2 εκ των 3 της Τρόικας για να πραγματοποιήσουν τον τακτικό έλεγχο της ελληνικής οικονομίας που μετά από ένα σταθερά επαναλαμβανόμενο όργιο εκβιασμών και ταπεινώσεων ανοίγει τελικά το πράσινο φως για να πάρ
ουμε την δόση μας.     

Αυστηρή προϋπόθεση για να μην ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας με τον εφιάλτη του βασικού μισθού στα 480 ευρώ και να μην υλοποιηθεί το σχέδιο μείωσης των συντάξεων στα 350 ευρώ είναι η έξοδος από το ευρώ.

Η αποχώρηση από την ευρωζώνη αποτελεί μονόδρομο λόγω του ότι το ευρώ δεν αποτελεί ένα συνηθισμένο νόμισμα, όπως σήμερα το δολάριο ή παλιότερα η δραχμή, καθώς έχει εξ αρχής αποκλειστεί οποιαδήποτε πολιτική παρέμβαση στην διαμόρφωση της νομισματικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ακόμη δηλαδή κι αν άλλαζαν οι πολιτικοί συσχετισμοί και στα 17 κράτη μέλη της ευρωζώνης, οι Γερμανοί που σχεδίασαν το ευρώ κατ’ εικόνα και ομοίωση του μάρκου πρόβλεψαν ώστε καμιά πλειοψηφία πρωθυπουργών ή αρχηγών κρατών να μην έχει άποψη, ούτε συμβουλευτική, στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ. 

Αποτέλεσμα της θεσμικής θωράκισης της ΕΚΤ, υπό τον μανδύα της  ανεξαρτητοποίησης, είναι οι συγκρούσεις που συχνά ανακύπτουν μεταξύ εκλεγμένων πολιτικών ηγεσιών και διοίκησης των κεντρικών τραπεζών, όπως συνέβη τον Σεπτέμβριο στην Κύπρο, μεταξύ του δεξιού προέδρου Ν. Αναστασιάδη και του κεντρικού τραπεζίτη Πανίκου Δημητριάδη, που λειτουργεί σαν πέμπτη φάλαγγα της Γερμανίας. Η κατοχυρωμένη δυνατότητα του θεματοφύλακα του ευρώ να διεμβολίζει και να αλλάζει επί το νεοφιλελεύθερο, πάντα, τις οικονομικές πολιτικές φάνηκε κι επί προεδρίας Δημ. Χριστόφια στην Κύπρο, όταν η κατά τ’ άλλα η αριστερή κυβέρνηση έχοντας αναγάγει ως προτεραιότητα την παραμονή στο ευρώ έφτασε στο σημείο να αποδεχθεί την Τρόικα και το πρώτο Μνημόνιο. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα να επιδίδεται σε μαθήματα πολιτικής προσαρμοστικότητας επικροτώντας με αρθρογραφία στελεχών του στην Αυγή και την Εποχή το «καλό Μνημόνιο»… Κατά συνέπεια οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα του ευρώ. 

Πολύ περισσότερο αδιάφορη είναι η μεταβολή των συσχετισμών σε μία μόνο χώρα της ευρωζώνης, που συχνά προβάλλεται ως ο όρος εκείνος που θα επιτρέψει την αλλαγή της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Με ποιά μέσα θα απαιτηθεί η κατάργηση της λιτότητας και της συνεχούς τάσης μείωσης των μισθών όταν η εξαγωγική πλημμυρίδα (άμεσο αποτέλεσμα της κατάργησης των νομισματικών φραγμών) ωθεί μικρούς και μεγάλους καπιταλισμούς στην αναίρεση εργατικών δικαιωμάτων;

ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ

Υπ’ αυτό το πρίσμα η λιτότητα που επιβάλλεται εντός της ευρωζώνης έχει μια θεμελιώδη διαφορά με την εξ ίσου αιματηρή λιτότητα που εφαρμόζεται εκτός, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αγγλία που ο Ντέιβιντ Κάμερον φορολογεί ακόμη και τις …κρεβατοκάμαρες. Στην Αγγλία η συνέχιση της λιτότητας επαφίεται αποκλειστικά και μόνο στην βούληση των ψηφοφόρων. 

Στην Ελλάδα και τις άλλες 16 χώρες της ευρωζώνης οι ψηφοφόροι ακόμη και να θελήσουν, εν τέλει οι κυβερνήσεις τους δεν θα μπορούν να αυξήσουν τις κοινωνικές δαπάνες και τους μισθούς στον βαθμό που επιλέγουν να λειτουργούν εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου, όπως χαρακτηρίζεται η υποταγή στο δόγμα της ευρω-λιτότητας, από τη στιγμή που θα επιλέξουν να καταρτίζουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Διαφορετικά ειπωμένο, εντός της ευρωζώνης η λιτότητα έχει επαυξημένη, διπλή θωράκιση.

Η αμφισβήτησή της δε, μέσω της υιοθέτησης εθνικού νομίσματος κατά κανέναν τρόπο δεν συνιστά πλήγμα στους εργαζόμενους των άλλων κρατών της ευρωζώνης, όπως συχνά υποστηρίζεται από τους αριστερούς υπέρμαχους του ευρώ, που ξεπερνούν σε πάθος κι ευρηματικότητα ακόμη και τους νεοφιλελεύθερους όταν καλούνται να υποστηρίξουν το ευρώ. Το κοινό νόμισμα δεν το απαίτησε το εργατικό κίνημα, κανένας αγώνας δεν είχε στις σημαίες του την νομισματική ενοποίηση της Ευρώπης. Την επικρότησε μόνο η πιο εκφυλισμένη και γραφειοκρατικοποιημένη, μπουκωμένη από χρηματοδοτήσεις, συνδικαλιστική ηγεσία. 

Έμπνευση και γέννημα-θρέμμα των πιο επιθετικών κύκλων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, των πολυεθνικών, ήταν εξ αρχής το ευρώ κι επίσης των τραπεζών. Γι’ αυτό κι η ΕΚΤ την ίδια ώρα που στεγνώνει τους κρατικούς προϋπολογισμούς επιβάλλοντας περικοπές ασκεί την πιο γενναιόδωρη πολιτική παροχών απέναντι στις μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες μέσω των πράξεων μακροπρόθεσμης αναχρηματοδότησης (LTRO), προσφέροντάς τους την τριετία 2011-2013 περισσότερα από 1 τρισ. ευρώ!

Η συνειδητοποίηση αυτών των σκληρών κι ανεπίδεκτων μεταρρύθμισης κανόνων λειτουργίας του ευρώ έχει δώσει ώθηση τα τελευταία χρόνια σε ένα πολύμορφο ρεύμα αμφισβήτησης του ευρώ. 

Κορυφαία στιγμή σε αυτή την (αριστερή!) αμφισβήτηση αποτέλεσε η πρόταση του ιδρυτή του αριστερού γερμανικού κόμματος Όσκαρ Λαφοντέν στις 30 Απριλίου για μια συντεταγμένη διάλυση της ευρωζώνης και επιστροφή σε ένα καθεστώς εθνικών νομισμάτων με την ισοτιμία τους να διακυμαίνεται σε ένα περιορισμένο εύρος τιμών. Ό,τι σε αδρές γραμμές ίσχυε και πριν την εισαγωγή του ευρώ, στο πλαίσιο του Μηχανισμού Συναλλαγματικών Ισοτιμιών. Από την πρόταση του πρώτου υπουργού Οικονομικών του Σρέντερ, που είχε την σπάνια εντιμότητα να παραιτηθεί όταν κλήθηκε να συνεχίσει την πολιτική του Χέλμουτ Κολ, αξίζει να κρατήσουμε την σημασία που αποδίδει στο ευρώ ως τον μηχανισμό εκείνο που ενισχύει την γερμανική ηγεμονία και υποκινεί το μισθολογικό ντάμπινγκ.

Στην Ελλάδα το πρώτο ζητούμενο της εξόδου από το ευρώ είναι η χορήγηση μισθολογικών αυξήσεων και η αφειδώλευτη χρηματοδότηση του κράτους πρόνοιας που έχει ανάγκη ο σύγχρονος άνθρωπος. 

Η νομισματική ανεξαρτησία μπορεί να προσφέρει τα αναγκαία μέσα (το ζεστό χρήμα!) για να γίνουν αθρόες προσλήψεις στον δημόσιο τομέα, με προτεραιότητα στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική ασφάλιση και τον πολιτισμό. Οι νεοφιλελεύθεροι ας μην το θεωρήσουν ύβρη: στην Ελλάδα, με βάση πρόσφατα στοιχεία του ΟΟΣΑ, μόνο το 7,9% του εργατικού δυναμικού απασχολείται στον δημόσιο τομέα, όταν ακόμη και στην Αγγλία απασχολούνται υπερδιπλάσιοι: το 18,3%! 

Ο στόχος αύξησης των εισοδημάτων δεν αποτελεί μόνο μέσο για την επανεκκίνηση της ζήτησης στην οικονομία, αλλά αυτοτελή στόχο για κάθε οικονομική πολιτική. Η άνοδος του βιοτικού επιπέδου και της ευημερίας της κοινωνικής πλειοψηφίας οφείλει να αποτελεί μέτρο αξιολόγησης κάθε οικονομικής πολιτικής, ειδικά σε μια εποχή που η τεχνολογία εκτινάσσει την παραγωγικότητα και τον πλούτο.

Στο πλαίσιο του ευρώ κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Η Γερμανία το είχε ξεκόψει από το 1943 ακόμη που σχεδίαζε και προπαγάνδιζε το «ράιχσμακ» ως νόμισμα όλης της κατακτημένης Ευρώπης δίνοντας έμφαση «στους περιορισμούς τους επιβληθέντες επί της καταναλώσεως εκ μέρους του αστικού πληθυσμού». (Περιλαμβάνετα�
� στον τόμο Το Βήμα 90 χρόνια, τόμος Γ’ 1942-1951, στο άρθρο με τίτλο «Το ράιχσμαρκ και αι βάσεις μιας ευρωπαϊκής νομισματικής πολιτικής». Συντάκτης του άρθρου ήταν ένας …«Γερμανός ειδικός οικονομικός αρθρογράφος»).

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ

Κίνδυνος παρενεργειών, όπως για παράδειγμα φαινόμενα υπερπληθωρισμού με ανεξέλεγκτες αυξήσεις τιμών, από την αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος δεν υφίσταται για τρεις λόγους. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε κατάσταση αποπληθωρισμού, κατέχοντας με βάση την Γιούροστατ το σχετικό ρεκόρ σε όλη την ΕΕ. Το Νοέμβριο όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη ο πληθωρισμός αυξανόταν με ρυθμούς 1%, στην Ελλάδα υποχωρούσε κατά 2,9%! Μείωση είχαμε και τον Οκτώβριο (-1,9%) και τον Σεπτέμβριο (-1%) και τον Αύγουστο (-1%). Ο αποπληθωρισμός επομένως δεν εμφανίστηκε συμπτωματικά, ήρθε για να μείνει. Αποτελώντας δε πολύ μεγαλύτερη απειλή από τον πληθωρισμό, μια οικονομική πολιτική που δεν θα είχε ως στόχο την εξαθλίωση του λαού όφειλε συνειδητά και σχεδιασμένα να προκαλέσει πληθωρισμό, όπως κάνει για παράδειγμα η Ιαπωνία, κι όχι να τον επικαλείται ως απειλή. 

Κατά δεύτερο, η υποαπασχόληση του παραγωγικού δυναμικού φτάνει το 33%. Για να αρχίσει η ενεργοποίηση του να προκαλεί αυξήσεις τιμών θα απαιτηθεί πολύς, μα πολύς χρόνος. Ακόμη και τότε όμως υπάρχει το εργαλείο του ελέγχου των τιμών, δηλαδή της επιβολής ανώτατων τιμών που αποδεδειγμένα τις συγκρατούν σε χαμηλά επίπεδα σε όφελος των καταναλωτών και σε βάρος των επιχειρηματικών κερδών. Αδιάψευστος μάρτυρας ό,τι συνέβαινε με τα καύσιμα πριν απελευθερώσει την τιμή τους ο Ανδριανόπουλος επί κυβέρνησης Μητσοτάκη κι ό,τι συμβαίνει ακόμη και σήμερα στο ψωμί.

Η εξάρτηση της Ελλάδας από τις πρώτες ύλες δεν πρόκειται να λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά στο επίπεδο τιμών, προκαλώντας για παράδειγμα αυξήσεις στα εισαγόμενα που γρήγορα θα μεταφερθούν στην τελική τιμή. Η συναλλαγματική ισοτιμία του νέου νομίσματος θα παραμείνει μεσοπρόθεσμα σταθερή έτσι ώστε η νέα δραχμή να μην γίνει σάκος του μποξ της διεθνούς κερδοσκοπίας που θα σπεύσει, ως τιμωρός, να διασφαλίσει ότι το ελληνικό παράδειγμα δεν θα βρει συνεχιστές. 

Μια διοικητικά καθορισμένη ισοτιμία της νέας δραχμής με το ευρώ στο επίπεδο 1-1 και εκτός διεθνών ανταλλαγών μεταθέτει χρονικά τις αναγκαίες προσαρμογές στον διεθνή τομέα, ενώ στο εσωτερικό θα αυξάνεται το πραγματικό εισόδημα κι η ζήτηση. 

Έτσι, το αυξημένο βιοτικό επίπεδο θα αναλάβει το βάρος της επανεκκίνησης της οικονομίας και της επανίδρυσης ακόμη και ολόκληρων κλάδων, που σήμερα στο πλαίσιο του καταμερισμού εντός της ευρωζώνης, πνέουν τα λοίσθια, παρότι υπάρχουν ακόμη αξιοζήλευτες υποδομές και τεράστια τεχνογνωσία στο εργατικό δυναμικό. 

Ας φανταστούμε για παράδειγμα ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων με άξονα τις μεταφορές που θα δημιουργούσε απανωτές παραγγελίες στα (κρατικοποιημένα) ναυπηγεία όχι μόνο για νέα καράβια που θα λύσουν το πρόβλημα της σύνδεσης της ηπειρωτικής Ελλάδας με τα νησιά αλλά και για τρένα (στο τμήμα τροχαίου υλικού των ναυπηγείων) που θα δημιουργούσε ένα μοντέρνο δίκτυο το οποίο θα ικανοποιούσε τις ανάγκες μετακίνησης σε όλη την Ελλάδα, παρέχοντας σε όλη την κοινωνία φθηνές, γρήγορες και τακτικές μετακινήσεις. 

Ένα τέτοιο πρόγραμμα (που εκτός των άλλων απ�
�τελεί και μονόδρομο για την μείωση τη ανεργίας) δεν μπορεί να υλοποιηθεί εντός του ευρώ όχι μόνο γιατί η ΕΚΤ δεν πρόκειται ποτέ να ανοίξει τις στρόφιγγες (που ανοίγει αφειδώς για τις τράπεζες) αλλά και για έναν επιπλέον λόγο: Η Γερμανία, στο πλαίσιο του καταμερισμού που επιβάλει, κρατάει για την ίδια στρατηγικής σημασίας βιομηχανίες όπως τα ναυπηγεία ή οι μεταλλικές κατασκευές, αφήνοντας για την Ελλάδα δραστηριότητες περιβαλλοντικά καταστροφικές, έντασης εργασίας και στεγνές από τεχνολογία, όπως ο τουρισμός, οι εργασίες τελικής συναρμολόγησης και οι εφοδιαστικές αλυσίδες (logistics).

ΚΡΑΤΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ Η ΕΛΛΑΔΑ

Το κρίσιμο σε αυτή την διαδικασία είναι να πάψει η ένταξη της ελληνικής οικονομίας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, όπως συντελείται σήμερα, να χαρακτηρίζεται επίτευγμα και να θεωρείται επωφελής για τον ελληνικό λαό, παραβλέποντας όχι μόνο το καθεστώς αποικίας και κράτους περιορισμένης κυριαρχίας που έχουν επιβάλλει εσχάτως Τρόικα και Τασκ Φορς αλλά και την υποβάθμιση που έχει επέλθει στο πλαίσιο της ένταξης στην ΕΕ και το ευρώ, σε βάρος της απασχόλησης και της πάσης φύσης ασφάλειας που παρέχει η κάλυψη από το εσωτερικό των πολυποίκιλων αναγκών. 

(Όποιοι σπεύσουν να χαρακτηρίσουν ως εθνικιστική αναδίπλωση το επιχείρημα ας το ξανασκεφτούν αναλογιζόμενοι την αυστηρότητα με την οποία Γερμανία και ΗΠΑ κρατούν προστατευμένους και μακριά από την περιλάλητη απελευθέρωση κρίσιμους κλάδους της δικής τους οικονομίας: από τράπεζες και τηλεφωνία η πρώτη, μέχρι λιμάνια και γεωργία η δεύτερη). 

Εδώ μάλιστα συχνά η δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα η Ελλάδα χρησιμοποιείται σαν φόβητρο απέναντι στο αίτημα ρήξης αυτών των ολέθριων σχέσεων και ανάσχεσής της. Κλασσικό παράδειγμα η διατροφική επάρκεια, που υποτίθεται απειλείται αν βγούμε από το ευρώ. Κι αυτό το επιχείρημα λέγεται παρότι με βάση στοιχεία της ίδιας της ΠΑΣΕΓΕΣ (Ιανουάριος 2012), «το ποσοστό αυτάρκειας της χώρας σε μια σειρά βασικών αγροτικών – διατροφικών προϊόντων φυτικής και ζωικής παραγωγής για το έτος 2010 ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 94% περίπου»! 

Ακόμη κι έτσι όμως μια δεύτερη ματιά στα κρίσιμα αγροτικά προϊόντα που η Ελλάδα έχει χαμηλή αυτάρκεια, όπως στο αγελαδινό γάλα (61,05%, με παραγωγή 674.000 τόνων και κατανάλωση 1.104.000) δείχνει πως η συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ και την ΕΕ δεν αποτελεί την λύση, αλλά το πρόβλημα. Γιατί η Ελλάδα από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 που ο Κ. Σημίτης ήταν υπουργός Γεωργίας υποχρεώθηκε να μειώσει την παραγόμενη ποσότητα γάλακτος (πληρώνοντας πρόστιμα μάλιστα όταν την υπερέβαινε!) μόνο και μόνο για να μπορούν να εξάγουν οι βορειοευρωπαϊκές χώρες που είχαν καιρό πριν  βιομηχανοποιήσει την κτηνοτροφία τους. Η ελληνική κτηνοτροφία δηλαδή συρρικνώθηκε για να επιβιώσει και να μεγαλώσει τα μερίδια πωλήσεών της η βορειοευρωπαϊκή. Πραγματικότητα που σήμερα, όταν πια οι γεωργικές επιδοτήσεις απορροφούνται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από βιομηχανίες όπως η Νούτρια και δεν περισσεύει σχεδόν τίποτε για την μεγάλη μάζα των αγροτών, γίνεται αντιληπτή με οδυνηρό τρόπο.

Λύσεις, παρά τις δυσκολίες που θα προκύψουν, μπορούν να βρεθούν για όλα τα πραγματικά προβλήματα που θα ανακύψουν κατά την έξοδο από το ευρώ. Στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια για παράδειγμα, μετά την υποτίμηση του νέου νομίσματος, θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα και δεν θα είναι πλέον σε ευρώ. Οι καταθέσεις μπορούν να μετατραπούν στο νέο νόμισμα με διαφορετική ισοτιμία σε συνάρτηση με το ύψος τους έτσι ώστε η μετατροπή να επιφέρει αυτόματα και αναδιανομή του συσσωρευμένου πλούτου, ενώ η κάλυψη των αναγκών από το εξωτερικό μπορεί να γίνει μέσω διακρατικών συμφωνιών και στο πλαίσιο αντα�
�λαγών.

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι το πλαίσιο που θα γίνει η έξοδος από το ευρώ, δηλαδή τα μέτρα που θα εφαρμοστούν ταυτόχρονα ώστε η αποχώρηση από την ευρωζώνη (και την ίδια την ΕΕ μελλοντικά) να αποτελέσει την πρώτη πράξη στην μακρά διαδικασία ανατροπής των σημερινών καταθλιπτικών συσχετισμών, που φυσικά θα παρασύρει κι όσες κυβερνήσεις υπηρετούν αυτή την πολιτική. 

Έτσι, η υιοθέτηση εθνικού νομίσματος ταυτόχρονα με την επιβολή φραγμών στην κίνηση των κεφαλαίων (όπως έγινε πρόσφατα στην Κύπρο, ώστε να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα των αντιλαϊκών μέτρων που επιβλήθηκαν), με την εθνικοποίηση των τραπεζών (που ούτως ή άλλως έχουν χρεοκοπήσει κι επιβιώνουν χάρη σε επιδοτήσεις μέχρι να τις αγοράσει για 1 ευρώ η Ντόιτσε Μπανκ) και την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους ή και όλου του δημόσιου χρέους (που είναι παράνομο και απεχθές) αποτελούν την μοναδική εναλλακτική απέναντι στη σημερινή βαρβαρότητα, που δεν έχει κανένα, μα κανένα σημείο λήξης.

πηγή: Unfollow

Ευρώ και δραχμή

Μια παραπλανητική συζήτηση, ένα λάθος σύνθημα, μια πιθανή «τελική προβοκάτσια»

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το ζήτημα του ευρώ είναι από τα σημαντικότερα που αντιμετωπίζει η χώρα, θέμα που μπορεί να επηρεάσει για πολλές δεκαετίες τη θέση της, και οικονομικά και γεωπολιτικά. Εντούτοις το θέμα αυτό αντιμετωπίζεται και συζητείται με χαρακτηριστική ελαφρότητα και επιπολαιότητα, εν μέσω σύγχυσης και προσπαθειών παραπλάνησης (που ενδεχομένως κατευθύνονται από ισχυρά όσο και αφανή διεθνή κέντρα).

Μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν στη σχετική συζήτηση είναι τα εξής:

• Μας συμφέρει η έξοδος από την ΟΝΕ (ή/και την ΕΕ), είναι η εισαγωγή της νέας δραχμής η λύση στα προβλήματά μας;
• Ποιες θα είναι οι πιθανές συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ (ή/και την ΕΕ);
• Είναι δυνατόν να καταγγελθεί το μνημόνιο και οι δανειακές και να μείνουμε στην ευρωζώνη;
• Πρέπει να ζητήσουμε να φύγουμε από το μνημόνιο εντός ευρωζώνης, ή να επιδιώξουμε να φύγουμε από την ευρωζώνη;
• Ποιες είναι οι πιθανές γεωπολιτικές συνέπειες μιας εξόδου από το ευρώ; Θα γίνουμε περισσότερο ανεξάρτητο κράτος ή μήπως γίνουμε καταστρεφόμενο προτεκτοράτο ενός άξονα «ναυτικών δυνάμεων» (ΗΠΑ-Ισραήλ-Βρετανία, ίσως και Τουρκία);

Θα επιδιώξουμε να αντιμετωπίσουμε μερικά από αυτά τα ερωτήματα, όσο βέβαια είναι δυνατό στα πλαίσια ενός κατ’ ανάγκη σύντομου άρθρου.

Είναι πρόβλημα το ευρώ;
Αναντίρρητα, μόνο που δεν είναι το μόνο, ούτε το οξύτερο. Το ευρώ και η όλη δομή της ΕΕ συνέβαλαν για να βρεθούμε στην κατάσταση που βρεθήκαμε τον Μάιο 2010, αλλά σε αυτό συνέβαλε και πληθώρα άλλων παραγόντων (παγκοσμιοποίηση, φούσκα χρέους, εσωτερικές επιδόσεις ελληνικού «κλεπτοκρατικού καπιταλισμού», ύπαρξη μιας εξαιρετικά διεφθαρμένης, εξαρτημένης και ανίκανης πολιτικής τάξης και κρατικής ελίτ). 

Δεν μας εμπόδισε η ισοτιμία του ευρώ να φτιάξουμε χωματερές, ούτε επέβαλε να πηγαίνουν όλα σχεδόν τα λεφτά των ευρωπαϊκών κονδυλίων στον κορβανά της διαφθοράς και της διαπλοκής. Δεν μας υποχρέωσε το ευρώ ή η συμμετοχή στην ΕΕ να ξοδέψουμε όσα ξοδέψαμε για τους Ολυμπιακούς, για να δώσουμε μερικά από τα άπειρα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να επικαλεσθούμε. Κυρίως όμως, δεν ήταν το Μάαστριχτ ή κάποιος υποχρεωτικός ευρωπαϊκός μηχανισμός που μας ανάγκασε να εκλέξουμε έναν τόσο απερίγραπτο τύπο όπως ο Γιώργος Παπανδρέου ως Πρωθυπουργό και να πάμε στα Μνημόνια και τις Δανειακές. Οικεία βουλήσει και πανηγυρίζοντες προσχωρήσαμε!

Η εισαγωγή εθνικού νομίσματος θα βοηθήσει την ανταγωνιστικότητα;
Ναι, γιατί το νόμισμα αυτό θα υποτιμηθεί πιθανότατα αμέσως και πολύ. Μόνο που ήδη έχουμε κάνει μια μεγάλη εσωτερική υποτίμηση της αμοιβής και κάθε προστασίας της εργασίας και όλων των κοινωνικών μισθών. Σκοπεύουμε να φτάσουμε σε επίπεδο Νίγηρα με νέες υποτιμήσεις;

Αλλά η ανταγωνιστικότητα δεν είναι μόνο τεχνική συνάρτηση της ισοτιμίας του νομίσματος, είναι πολύ περισσότερα. Παραδόξως, αυτό το απέδειξε το ίδιο το Μνημόνιο. Η εσωτερική υποτίμηση (που είναι και αυτή μορφή υποτίμησης) είχε πολύ λιγότερα οφέλη για την ελληνική οικονομία, από όσα περίμενε αίφνης το ΔΝΤ.

Η εισαγωγή εθνικού νομίσματος έχει μόνο πλεονεκτήματα;
Φανταστείτε προς στιγμήν τι προσπάθεια θα χρειαστεί ένα ανάπηρο, κατεστραμμένο κράτος για να εισάγει νέο νόμισμα σε συνθήκες διεθνούς σύγκρουσης, όταν δεν μπορεί να σκάψει μια λακούβα σε έναν δρόμο. Υπάρχουν σοβαρά πολιτικά και νομικά ζητήματα για την αποχώρηση της Ελλάδας από την ΟΝΕ. Οι περισσότεροι αναλυτές υποστηρίζουν ότι πρέπει να φύγει και από την ΕΕ. Προφανώς μια τέτοια διαδικασία θα την κάνει και πιο ευάλωτη στις γεωπολιτικές πιέσεις από όλες τις κατευθύνσεις του ορίζοντα. Επιπλέον, η αποχώρηση υπό συγκρουσιακούς όρους από το ευρώ, κινδυνεύει να προκαλέσει υπερπληθωρισμό και τιμωρητικές επιθέσεις των αγορών.

‘Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι πρέπει να μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ. Σημαίνουν όμως ότι δεν πρέπει να θεωρούμε περίπατο την έξοδό μας.

Είναι η ανταγωνιστικότητα το πρόβλημα;
Είναι, αλλά για «κανονικά» κράτη και οικονομίες. Η Ελλάδα δεν είναι πλέον. Αντιμετωπίζει ένα σοβαρότερο πρόβλημα από την ισοτιμία του νομίσματός της, έχει μετατραπεί σε (καταστρεφόμενη) αποικία χρέους. Το βουνό του μ�
� βιώσιμου χρέους, που καταστρέφεται για να αποπληρώσει, οι αποικιακές δεσμεύσεις των δανειακών συμβάσεων που έχει υπογράψει και η καταστροφή της διεθνούς εικόνας της είναι τα προβλήματά της. Πρέπει ασφαλώς να γίνει ανταγωνιστική, αλλά αυτό δεν φτάνει, αφού, όσο ανταγωνιστική κι αν γίνει, δεν θα μπορέσει να ξεπληρώσει το χρέος της. Η Ελλάδα έχει πάθει έμφραγμα και πεθαίνει, αν και αρνούμαστε να το πιστέψουμε. Πρέπει το ταχύτερο να τη σώσουμε από το έμφραγμα και, αφού το κάνουμε, να τη γιατρέψουμε κι από τις άλλες αρρώστιες της.

Τι πρέπει να κάνουμε;
Χρειαζόμαστε επειγόντως διαγραφή χρέους, αναθεώρηση των δανειακών συμβάσεων, ρήτρα ύφεσης, εγγυήσεις, ανθρωπιστική και αναπτυξιακή βοήθεια. Αν δεν μας τα δώσουν πρέπει να τα πάρουμε μόνοι μας οργανώνοντας στάση πληρωμών, καταγγέλλοντας τις ηγεσίες της ΕΕ, αντιδρώντας με όλα τα πολιτικο-θεσμικά μέσα στη διάθεσή μας, ως μελών της ΟΝΕ και της ΕΕ, περιλαμβανομένου του μπλοκαρίσματος της λειτουργίας της ‘Ενωσης, που σε πολλά ζητήματα λειτουργεί πάντα με την αρχή της ομοφωνίας.

Καλύτερα μέσα ή έξω;
Αυτά όλα είναι πολύ πιο εύκολο να τα ζητήσουμε και να τα διαπραγματευτούμε εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ, παρά ζητώντας να φύγουμε. Φεύγοντας από την ευρωζώνη (ως ανεπρόκοποι, αποτυχημένοι «μπαταχτζήδες») δεν μεταβάλλεται το χρέος (που παγιώθηκε σε ευρώ με το αγγλικό δίκαιο), ούτε παύουν να ισχύουν οι αποικιακές συμβάσεις, ούτε βελτιώνεται η ισχύς της χώρας.

Αλλωστε αν έχουμε αρκετό θάρρος για να επαναστατήσουμε κατά του … παγκόσμιου καπιταλισμού, θα βρούμε οπωσδήποτε αρκετό για να κάνουμε μπάχαλο την ΟΝΕ και την ΕΕ, αν δεν μας προσφέρουν ικανοποιητική λύση επιβίωσης.

Καλώς ή κακώς, βρεθήκαμε σε ένα από τα ισχυρότερα κλαμπ παγκοσμίως. Προτού σηκωθούμε και φύγουμε, μοιάζει πιο λογικό και έξυπνο να χαλάσουμε τον κόσμο εκεί μέσα, ζητώντας μια άλλη λύση για την Ελλάδα και μια άλλη πολιτική για την Ευρώπη και διεκδικώντας τα δικαιώματά μας ως ισότιμου κράτους-μέλους.Γιατί να διευκολύνουμε τη Μέρκελ φεύγοντας μόνοι μας. Ας αναλάβει αυτή, αν θέλει, το κόστος της εκδίωξής μας και της κρίσης που αναπόφευκτα θα προκαλέσει σε όλο το οικοδόμημα. Στο βάθος, το σύνθημα αποχώρησης από το ευρώ αντανακλά βαθιά πεποίθηση εθνικής κατωτερότητας και ηττοπάθεια. Επαναλαμβάνουμε. Το πρόβλημά μας είναι το μη βιώσιμο χρέος και πώς να ξαναφέρουμε την Ελλάδα στη ζωή. Αν η Μέρκελ διαγράψει τα χρέη μας για να φύγουμε από το ευρώ γιατί όχι; Αμφιβάλλουμε πάντως ότι η Γερμανία, αν δεν χρηματοδοτεί την οικοδόμηση, θα χρηματοδοτήσει την αποσύνθεση της ευρωζώνης.

Ψυχολογία «ραγιά» και «ιδεολογία Ψωροκώσταινας»
Κατά βάθος, «ευρωπαϊστές» και «αντιευρωπαϊστές» ξεκινάνε συχνά και οι μεν και οι δε από την ψυχολογία του ραγιά και την ιδεολογία «της Ψωροκώσταινας». Οι μεν λένε «να κάνουμε ότι μας λένε, για να μη μας πετάξουν έξω», οι δε απαντάνε «να φύγουμε για να μην κάνουμε αυτά που λένε». Και στις δύο περιπτώσεις, η Ελλάδα δεν ενεργεί ως υποκείμενο, αλλά ως υποδεέστερη οντότητα. Να μην το ξεχνάμε άλλωστε: Μνημόνια, Δανειακές και PSI δεν προέκυψαν αυτομάτως από κάποια κείμενα ή μηχανισμούς της ΕΕ – για να επιβληθούν χρειάστηκε και προσφέρθηκε η ενθουσιώδης υποστήριξη και οι υπογραφές διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, που δεν είναι λιγότερο υπεύθυνες από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για την καταστροφή της χώρας

Δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα αν διακόψουμε το Μνημόνιο;
Αυτή είναι η θέση της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζει ότι δεν μπορούν να μας πετάξουν έξω, ότι είμαστε συστημικός κίνδυνος κι ότι θα είναι καταστροφή γι’ αυτούς η αποχώρησή μας. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Οι άρχουσες τάξεις της Ευρωγερμανίας και η Αυτοκρατορία του παγκόσμιου Χρήματος δεν θα αποδεχθούν με τόση ευκολία μια απείθαρχη Ελλάδα. Εν πάση περιπτώσει κανείς δεν μπορεί να βασιστεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και να μην προετοιμάζεται και για το αναγκαίο, αν δεν πετύχει το σχέδιο Α, σχέδιο Β. Η ύπαρξη και η ατσαλένια, γνωστή στον αντίπαλο, αποφασιστικότητα να εφαρμοσθεί το σχέδιο Β’, σε περίπτωση αποτυχίας της διαπραγμάτευσης, είναι στοιχειώδης προϋπόθεση για να γίνει διαπραγμάτευση.

Η ΕΚΤ μπορεί να αποφασίσει τη διακοπή της χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών προκαλώντας έμφραγμα στην ελληνική οικονομία και υποχρεώνοντας ενδεχομένως, από ένα σημείο και πέρα, στην εισαγωγή εσωτερικού μέσου πληρωμής. Το αν θα το κάνει ή όχι, εξαρτάται από το πολιτικό κλίμα στην Ευρώπη. Γι’ αυτό και απαιτείται, όσο είναι καιρός, η οργάνωση μιας π
ολύ μεγάλης και ποιοτικά πολύ ικανοποιητικής καμπάνιας υπεράσπισης της Ελλάδας (και της Κύπρου) διεθνώς, αλλά και η ανάπτυξη ενός πυκνότατου διεθνούς δικτύου επαφών και συμμαχιών, και μέσα στη Γερμανία, με επιχειρήματα βαθιά και «πανευρωπαϊκά», που θα δημιουργήσουν προσκόμματα και κόστος αν αύριο η γερμανική κυβέρνηση ή η ΕΚΤ αποφασίσουν να στραφούν κατά της Ελλάδας. ‘Εχει ήδη χαθεί «υπερπολύτιμος» χρόνος και ο ελληνικός λαός ενδέχεται να πληρώσει πολύ ακριβά αυτή την παράλειψη, που δείχνει μη επίγνωση της οξύτητας του προβλήματος που θα αντιμετωπίσει μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση αύριο

Για να σωθεί η Ελλάδα χρειάζεται να γίνει πόλεμος. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ετοιμαστεί με τη μεγαλύτερη δυνατή σοβαρότητα και επιμονή, προετοιμάζοντας και εμψυχώνοντας τον ελληνικό λαό και δραστηριοποιούμενη επιτέλους στο εξωτερικό. Δεν ωφελεί σε τίποτα να εξωραϊζει την πραγματικότητα, καθησυχάζοντας εαυτήν και την κοινωνία.

Νόμισμα, ‘Εθνος, Παγκοσμιοποίηση
‘Όπως προκύπτει από τα όσα προαναφέρθηκαν, είναι σφάλμα να αναγορεύεται σε «φετίχ» το νόμισμα. Η λογική όμως επιβάλει να δοθεί η μάχη εντός Ευρώπης, προτού πάμε σε αποχωρήσεις ή «αποβολές». Ας αναλάβει, αν θέλει, η Γερμανία της Μέρκελ και η Κομισιόν του Μπαρόζο την ευθύνη «αποβολής» της Ελλάδας και μιας πρωτοφανούς στην ιστορία της ΕΕ κρίσης. Η θέση να ζητήσουμε μόνοι μας να φύγουμε είναι «αριστερίστικη», δήθεν «επαναστατική» θέση, που απομακρύνει την αριστερά από την εξουσία, αλλά μπορεί να νομιμοποιήσει άλλες γεωπολιτικές προβοκάτσιες.

Στην πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζουμε απλά μια «δυσλειτουργία» της ‘Ενωσης, ούτε καν μια απλή προσπάθεια της Γερμανίας να μας επιβληθεί, ένα 4ο Ράιχ, μια γερμανική Ευρώπη, όπως ισχυρίζονται όσοι βλέπουν τον μικρό, για να μη δουν τον μεγάλο «νταβατζή». Αντιμετωπίζουμε κάτι πολύ πιο θεμελιώδες: α) την επίθεση της Αυτοκρατορίας του Χρήματος κατά όλης της Ευρώπης, που άρχισε από την Ελλάδα, β) την επιλογή των ιθυνουσών τάξεων της Ευρωγερμανίας να «ενώσουν» την Ευρώπη κάτω και όχι ανθιστάμενες στην ηγεμονία των Αγορών.

Ταυτόχρονα, στην περίπτωση Ελλάδας και Κύπρου έχουμε, κρυμμένες στις οικονομικές σκοπιμότητες, και τις γνωστές γεωπολιτικές επιδιώξεις των διαφόρων «Προστατών» (ΗΠΑ, Βρετανία, Χρήμα) να ελέγξουν ασφυκτικά τον ελληνικό χώρο, καταργώντας ει δυνατόν την ανεξαρτησία και κυριαρχία των δύο κρατών του, όπως φάνηκε ανάγλυφα στην απόπειρα κατάλυσης του κυπριακού κράτους με το σχέδιο Ανάν.

Επιπλέον, είναι πιθανό Ελλάδα και Κύπρος να χρησιμοποιούνται σε ευρύτερες στρατηγικές που αποβλέπουν στη διάλυση της ΕΕ. (*)

Πρέπει λοιπόν να υπερασπίσουμε το έθνος που απειλείται σήμερα από την παγκοσμιοποίηση, από τη δικτατορία δηλ. του χρηματιστικού κεφαλαίου και των εθνών που το ελέγχουν, γιατί κανείς άλλος δεν θα το κάνει στη θέση μας, γιατί είναι το μόνο επίπεδο όπου μπορεί να πραγματοποιηθεί μια κάποια κοινωνική και οικονομική δημοκρατία, για να σταματήσουμε τον επελαύνοντα ολοκληρωτισμό. Απέναντί του, το έθνος είναι απαραίτητη μεν, ανεπαρκής δε βάση άμυνας. Η δραχμή, η λίρα, η πεσέτα, μοιάζουν λίγο με τα ξύλινα τείχη των αρχαίων Αθηναίων. Αντιπροσωπεύουν το απερχόμενο παρελθόν των εθνών – κρατών. Χρειαζόμαστε μια συμμαχία εθνών και ένα άλλο πρόγραμμα για την Ευρώπη για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την Αυτοκρατορία του Χρήματος και τις ευρωπαϊκές πραγματώσεις της. Και είναι πιο αποτελεσματικό και δημιουργεί έδαφος συμμαχιών να δώσουμε τη μάχη για τη σωτηρία μας εν ονόματι της Ευρώπης, όχι κατ’ αντίθεση προς την ιδέα της.

(*) Είναι πιθανό να έχουμε σύγκλιση σε ένα σχέδιο «αποβολής» Ελλάδας και Κύπρου από την ευρωζώνη ή/και την ΕΕ διαφορετικών δυνάμεων για διαφορετικούς λόγους. Η γερμανική συστημική ακροδεξιά που νομίζει ότι δεν χρειάζεται τους «ανεπρόκοπους Νότιους», κύκλοι του βαθέος συστήματος των ΗΠΑ ή ριζοσπαστικές δυνάμεις του Χρήματος, που μπορεί να θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα και την Κύπρο για να ξεκινήσουν μια κρίση που υπερβαίνει την πολιτική δυνατότητα της ΕΕ να την αντιμετωπίσει και επομένως οδηγεί στη διάλυση του ευρώ, αν όχι της ΕΕ. Το μοντέλο αυτό χρησιμοποιήθηκε στην περίπτωση της ΕΣΣΔ, όταν επιμέρους τακτικοί παίκτες σπρώχτηκαν καταλλήλως σε τροχιές αποσταθεροποίησης του συστήματος, των οποίων αγνοούσαν τις στρατηγικές συνέπειες και κατέληξαν να γίνουν είδος «έξυπνων βομβών» που ανατίναξαν το ίδιο το σύστημά τους. Εμείς τουλάχιστο δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι σχεδιάζεται σε αυτ�
� το επίπεδο των παγκόσμιων εξουσιών, αλλά δεν νομίζουμε φρόνιμο να αποκλείσουμε προκαταβολικά την ύπαρξη τέτοιων επιδιώξεων.

konstantakopoulos.blogspot.com

Η τσέπη αδειάζει, η ΔΡΑΧΜΗ πλησιάζει;

Αν επιχειρήσουμε μια σύγκριση της αποδοχής της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα σήμερα με πριν από τρία χρόνια, θα παρατηρήσουμε μια τρομακτική διαφορά της ισορροπίας υπέρ της δραχμής.

του Στρατή Μαζίδη

Η πιθανότητα εγκατάλειψης της ευρωζώνης δεν τρομάζει πλέον όσους τρόμαζε το 2010 ενώ κι όσους φοβίζει είναι σε πολύ μικρότερο βαθμό.

Ο βασικότερος παράγοντας είναι η τσέπη που αδειάζει. Ο άνεργος ξέρει ότι δεν έχει δουλειά κι ο άστεγος σπίτι. Τι να το κάνει το ευρώ; Όσο θα συνεχίζουμε την πορεία σε αυτό το θανατηφόρο οικονομικά σπιράλ με φόρους, φόρους, φορούς και φόρους παράλληλα με στράγγιγμα, ο κόσμος θα επιζητά όλο και περισσότερο να στείλει στον αγύριστο και το ευρώ και την Ευρώπη.

«Ξέρεις τι σημαίνει να γυρίσουμε στη δραχμή;» μου λέει ένα κομματικό στέλεχος της ΝΔ. Του απήντησα «Ξέρεις αν έχει αυτό καμία σημασία για 2.000.000 ανέργους που κι αν βρουν δουλειά θα είναι για 300 ευρώ τα οποία εσύ χαλάς ένα Σαββατοκύριακο;». Απάντηση έλαβα δια άλλης ερώτησης «και πως θα πάρουμε καύσιμα τον πρώτο καιρό;» και απήντησα «η Αλβανία πως τα προμηθεύεται;».

Άλλωστε η δυναμική της οικονομίας μιας χώρας δεν εξαρτάται από το νόμισμα. Αυτό αποδείχθηκε στην περίπτωσή μας. Ακόμη για τα μπάζα μας έχουν. Έχεις κύριε νοικοκυρεμένο δημόσιο; Έχεις σταθερό και ελκυστικό φορολογικό σύστημα για όλους; Έχεις νομοθεσία που αγκαλιάζει και βοηθά όποιον επιχειρεί; Εμείς ακόμη να διώξουμε τους επίορκους, πόσο μάλλον να περιορίσουμε επιτέλους όπως πρέπει το δημόσιο στέλνοντας σπίτι τους λουφαδόρους, ημέτερους κτλ. Όσο για το φορολογικό, κάθε πέντε – έξι μήνες καταθέτουμε νέο νομοσχέδιο. Είμαστε για τα πανηγύρια και το γνωρίζουν όλοι. Δεν είναι λοιπόν το νόμισμα το πρόβλημά μας. Εμείς είμαστε το πρόβλημα.

Κι έπειτα αυτή η αβεβαιότητα της μετάβασης μειώνεται μέρα με τη μέρα όσο θα κατεβαίνει το βιοτικό μας επίπεδο, όσο οι μισθοί θα εξατμίζονται τόσο πολύ ώστε το τέλος να πληρώνουμε την εργοδοσία γιατί μας βοηθά να απασχολούμαστε στον ελεύθερο χρόνο μας, όσο τα σπίτια μας έχασαν το 60% της αξίας τους κι ας μείναμε στην ευρωζώνη και όσο το γάλα με το τυρί θα τραβούν την ανηφόρα κι ας μιλούν κάποιοι για αποπληθωρισμό.

Η έξοδος από την ευρωζώνη τρόμαζε όσο το ρίσκο ήταν μεγάλο. Όπως όμως οδηγείται η κατάσταση, δεν είναι μακριά η ώρα που θα αποτελέσει λαϊκή απαίτηση.

Πώς το έλεγε ο Γιώργος Κωνσταντίνου στο «Ξύπνα Βασίλη» προς το τέλος της ταινίας; «Αρχίζω να γυρίζω! Το νιώθω ότι αρχίζω να γυρίζω».

Μόνο που θα ήταν πολύ διαφορετικά αν είχαμε γυρίσει το 2009, με τους έξω απροειδοποίητους και τα «πουλάκια» εδώ εγκλωβισμένα και όχι ελεύθερα να φύγουν στην Ελβετία!

New York Times: Θα είχε αποτραπεί η ύφεση αν υπήρχε η δραχμή

 

Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Μπλούμπεργκ, η Ελλάδα εθεωρείτο μέχρι πρόσφατα ότι θα επιτύγχανε τους στόχους, αλλά οι προβλέψεις αποδείχθηκαν υπεραισιόδοξες.

Eάν η υποτίμηση του ελληνικού χρέους είχε γίνει σε δραχμές, θα είχε αποτραπεί η ύφεση, υποστηρίζεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας New York Times, στο οποίο γίνεται αναφορά στα «συγκριτικά πλεονεκτήματα» που κατέχουν οι ΗΠΑ από πλευράς δανειοληψίας, σε σχέση με άλλες χώρες που δανείζονται σε ξένο νόμισμα.

Όπως τονίζεται, οι ΗΠΑ μπορούν και δανείζονται σε δικό τους νόμισμα, με εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, αλλά και υπό την αμερικανική νομοθεσία, γεγονός που καθιστά αδύνατη την προοπτική μιας αναγκαστικής χρεοκοπίας.

Αντιθέτως, πολλά κράτη δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια, καθώς όταν δανείζονται σε διεθνές επίπεδο, ο δανεισμός πραγματοποιείται σε ξένο νόμισμα και τα ομόλογα διευκρινίζουν συχνά ότι οποιοδήποτε μελλοντική διαφωνία θα διευθετηθεί υπό ξένη νομοθεσία, συνήθως υπό τον αμερικανικό ή το βρετανικό νόμο, σημειώνεται.

Στη συνέχεια, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην Ελλάδα, με την επισήμανση ότι εάν η υποτίμηση του ελληνικού χρέους είχε γίνει σε δραχμές, θα είχαν βοηθηθεί κυρίως ορισμένοι Έλληνες εξαγωγείς και θα είχε σημειώσει αξιοσημείωτη άνοδο ο ελληνικός τουρισμός. Αυτό δεν θα είχε επιλύσει τα βασικά προβλήματα της Ελλάδας, που περιλαμβάνουν ένα υπέρογκο κρατικό μισθολόγιο και μια τεράστια φοροδιαφυγή, όπως υποστηρίζεται, αλλά τουλάχιστον θα είχε αποτραπεί η ύφεση στην οποία βρίσκεται ακόμη και σήμερα.

Παράλληλα, τονίζεται, ότι από πλευράς νομοθεσίας, η πλειοψηφία των ελληνικών ομολόγων είχε εκδοθεί υπό ελληνική νομοθεσία, με αποτέλεσμα η ελληνική κυβέρνηση να παρέμβει και να υποχρεώσει τους κατόχους ομολόγων να ανταλλάξουν τα ομόλογά τους για νέα, μικρότερης αξίας. Ωστόσο, για τα ομόλογα που εκδόθηκαν υπό ξένη νομοθεσία, οι κάτοχοί τους δεν ενέδωσαν και σήμερα και ένα τέτοιο ομόλογο εκτιμάται στα 90 λεπτά του ευρώ, ενώ το καλοκαίρι του 2012, ανάλογο ομόλογο πωλείτο στα 14 λεπτά.

Στο μεταξύ, σε δημοσίευμα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Μπλούμπεργκ γίνεται αναφορά στην έκθεση του ΔΝΤ και, όπως υπογραμμίζεται η Ελλάδα εθεωρείτο μέχρι πρόσφατα ότι θα επιτύγχανε τους στόχους, αλλά οι προβλέψεις αποδείχθηκαν υπεραισιόδοξες. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η περισυλλογή φόρων παρουσιάζει προβλήματα, η χώρα συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση, ενώ η πορεία ιδιωτικοποιήσεων εξελίσσεται βραδύτερα από ό,τι είχε σχεδιασθεί. Το ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών αντέδρασε αμέσως στις νέες προβλέψεις του ΔΝΤ, υποστηρίζοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πράξει ό,τι είναι δυνατό για να επιτύχει τον στόχο του 1,5%, είτε με την περικοπή δαπανών, είτε με την αύξηση των φορολογικών εσόδων, είτε και με τα δύο.

Όπως αναφέρεται, οι περαιτέρω περικοπές ωστόσο φαντάζουν πολιτικά ανέφικτες, λόγω της δυσφορίας κατά των μέτρων λιτότητας. Η αδυναμία επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει στην καθυστέρηση εκταμίευσης της δόσης από το ΔΝΤ και την Ευρωζώνη.

Τέλος, διατυπώνεται η άποψη ότι μια νέα ελληνική κρίση είναι εξαιρετικά πιθανή για το 2014.

Κάντε κλιλ εδώ για να διαβάσετε το σχετικό άρθρο

kathimerini.gr

Αυξάνονται οι δυνάμεις επιστροφής στο εθνικό νόμισμα.

«Η διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους Αργεντινούς είναι πως οι Έλληνες είναι δειλοί. Ο ελληνικός λαός είναι εκ φύσεως δειλός [….] δεν υπάρχει κάποια φωνή κατά του ευρώ» Observer.
Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς εθνική ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία. Δεν νοείται αυτοδιάθεση και ελεύθερη δημοκρατική απόφαση μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι εντολές τρίτων. Αυτό είναι αδύνατον.
Όμως, εθνική ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και κυρίως χωρίς κυριαρχία ενός λαού πάνω στο νόμισμά του. Εθνική ανεξαρτησία όταν σε ταΐζουν άλλοι και όταν δεν έχεις δικό σου νόμισμα, δεν νοείται.
Επομένως, κατά λογική συνεκδοχή, δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και κυρίως χωρίς κυριαρχία ενός λαού πάνω στο εθνικό του νόμισμα.
Στην περίπτωσή μας, όλα τα προγράμματα της τρόϊκας έχουν αποτύχει παταγωδώς και όπως αποδεικνύεται τώρα, αυτό δεν ήταν και τόσο λάθος εκτίμηση, αλλά μάλλον εσκεμμένη προσπάθεια μόνιμης υποδούλωσης και ξεπουλήματος της χώρας και του λαού μας, μέσα σε ένα περιβάλλον Δ΄ Ράϊχ.
«Η διαφορά ανάμεσα στους Έλληνες και τους Αργεντινούς είναι πως οι Έλληνες είναι δειλοί. Ο ελληνικός λαός είναι εκ φύσεως δειλός [….] δεν υπάρχει κάποια φωνή κατά του ευρώ», διαβάζουμε στον Observer. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι οι Έλληνες είναι δειλοί. Απλά βρίσκονται ακόμα κάτω από το ξαφνικό σόκ που τους βρήκε. Αρνούνται να το χωνέψουν και πιστεύουν ότι θα επανέλθουν σύντομα στον χαμένο τους Παράδεισο. Επομένως, τρομοκρατούνται εύκολα από το καθεστώς και υποθάλπεται ο κοινωνικός αυτοματισμός για να διατηρούνται  αδρανοποιημένοι στον μακάβριο καναπέ τους. Αυτή η δύναμη της αδράνειας είναι το κενό που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ντόπια και ξένα συμφέροντα. Αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ.
Μεγάλη πλέον μερίδα του λαού αφυπνίζεται και συνειδητοποιεί την αδήριτη ανάγκη επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Αντιλαμβάνεται ότι είναι προτιμότερη μια δύσκολη περίοδος με προοπτική αυτοδύναμης ανάπτυξης και προόδου, παρά μια αιώνια εξάρτηση και εθνικός εξευτελισμός. Έτσι, τελευταία παρατηρείται μια συνεχής αύξηση των δυνάμεων επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας.
Προς το παρόν αυτές οι δυνάμεις είναι διάσπαρτες και χωρίς σοβαρή στελεχιακή παρουσία, αλλά σιγά σιγά θα δυναμώνουν και θα συγκλίνουν σε ένα μεγάλο ρεύμα που θα βάλει την Ελλάδα στο δρόμο της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, της ανάπτυξης και της προόδου.
Όπως είναι φυσικό, το σημερινό πολιτικοοικονομικό σύστημα θα ανατραπεί και οι δυνάμεις που σήμερα χαρακτηρίζονται από τα συστημικά ΜΜΕ ως περιθωριακές, πολύ σύντομα θα γίνουν κυρίαρχες στην πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας.
Είναι η μεγάλη ευκαιρία όλων όσων είναι αποκλεισμένοι από το σημερινό κλειστό, διαπλεκόμενο και κληρονομικό πολιτικοοικονομικό σύστημα, να αναλάβουν τα ηνία της χώρας.
Είναι μια μαθηματική νομοτέλεια που δεν θα αργήσει να επιβληθεί.
Πέτρος  Χασάπης

olympia

Μόνο η δραχμή θα μας απαλλάξει από το Mνημόνιο

Του Θ. Κατσανέβα* 

Στην ελληνική πολιτική σκηνή του τέλους του 19ου αιώνα, ο Θεόδωρος Δηληγιάννης, αρχηγός του τότε Εθνικού κόμματος, απόγονος κοτζαμπάσηδων και κλασικός εκπρόσωπος της πολιτικής φαυλότητας, αντιπολιτευόταν με πάθος το μεγάλο πολιτικό ηγέτη Χαρίλαο Τρικούπη. Όταν ο τελευταίος, ο οποίος το 1893 υποχρεώθηκε να πει το ιστορικό «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», τον ρώτησε: «Τελικά, ποια είναι η δική σας πολιτική κύριε Δηληγιάννη», εκείνος του απάντησε : « Η πολιτική μου είναι ακριβώς η αντίθετη της δικής σας, κύριε Τρικούπη»! 

Ο οξύς καταγγελτικός λόγος, η αντίθεση στη θέση χωρίς θέση, υπήρξε πάντοτε γνωστό υποπροϊόν του πολιτικού λαϊκισμού και της ανευθυνότητας. Η έλλειψη πολιτικής πλατφόρμας, η αοριστολογία, η αντιφατικότητα, είναι συχνό φαινόμενο, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων και μάλιστα σε χώρες με έντονο κοινωνικό παρορμητισμό και ευκολοπιστία όπως η δική μας. Βολεύει την πολιτική πατρονία και ανακολουθία πονηρών πολιτευτών που οσφυοκάμπτουν πρόθυμα στους ισχυρούς της παραεξουσίας, εγχώριας και διεθνούς. Οφείλεται επιπλέον σε σύγχυση ιδεών, πείσματος, ανεπάρκεια γνώσεων, πείρας και πολιτικού οράματος. Στην εκ του πονηρού στάση, να μην γίνονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες μπορεί να δυσαρεστήσουν κάποιους. Άλλωστε, όταν δεν υπάρχουν προτάσεις, μπορεί όταν κερδηθεί η εξουσία, να παρθούν οποιαδήποτε μέτρα, που θα είναι χειρότερα από τα προϋπάρχοντα ! 

Μια ολοκληρωμένη πολιτική παρέμβαση, δεν μπορεί να στέκεται μόνο στον καταγγελτικό λόγο. Η πολιτική δεν είναι μόνο αγανάκτηση, άρνηση, διαμαρτυρία. Είναι πάνω απ’ όλα πρόταση ευθύνης για το μέλλον. Η προσδοκία της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο, προϋποθέτει το όραμα. Στην τραγική Ελλάδα του σήμερα, ακούγεται πλούσιος καταγγελτικός λόγος, που δικαιολογείται φυσικά από την εγκληματική πολιτική πρακτική των τελευταίων δεκαπέντε ετών. Η καταγγελία του απαράδεκτου Μνημονίου είναι ασφαλώς κατανοητή. Ορθό είναι επίσης να αναζητούνται ευθύνες για τους υπεύθυνους της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. 

Όμως, ο καταγγελτικός λόγος δεν μπορεί να μη συνοδεύεται από ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση. Μια μεγάλη αυτονόητη αντίφαση, στην ουσία μια μη-πρόταση, είναι η άρνηση του Μνημονίου, με ταυτόχρονη επαιτεία των δανεικών σε ευρώ. Γιατί δεν μπορεί να έχουμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. 

Υπεύθυνη πολιτική πλατφόρμα 

Καιρός είναι να υπάρξουν συγκεκριμένες υπεύθυνες προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, το νοικοκύρεμα, την ανάταξη της χώρας. Με πίστη στις δυνάμεις μας, να σταθούμε στα πόδια μας και να γυρίσουμε στο εθνικό μας νόμισμα για να αναστήσουμε την ανταγωνιστικότητα της. Όπως θα έλεγε και ο παμπόνηρος μεγαλοτραπεζίτης Ρότσιλντ « δώστε μου εμένα τη διαχείριση του νομίσματος και αφήστε τους άλλους να φτιάχνουν νόμους!». Φυσικά η επιστροφή στη δραχμή δε θα είναι στρωμένη με ρόδα. Η αρχική περίοδος θα είναι επώδυνη, με αναστάτωση στην αγορά, στο τραπεζικό σύστημα, με προσωρινές ελλείψεις εισαγόμενων αγαθών, υψηλό πληθωρισμό, κλπ. Όμως, όπως έχει δείξει και το παράδειγμα άλλων χωρών και ειδικότερα της Αργεντινής, αλλά και τελευταία έκθεση εμπειρογνωμόνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (!), από το 2013, θα υπάρξει φως στην άκρη του τούνελ. Σ΄αυτόν το δρόμο υπάρχει ελπίδα. Ενώ τώρα με το σκληρό ευρώ, με την πορεία προς τα Τάρταρα, η ελπίδα έχει αποδράσει. Το Μνημόνιο, ας το εκλάβουμε ως ένα τραγικό τρανταχτό χαστούκι ως ένα χρήσιμο μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, να βγούμε από την πλαστή ευημερία της εύφορης κοιλάδας των δανεικών που μας οδηγεί στην υποτέλεια. Ίσως κάπου να μας χρειαζόταν ο Γερμανός μας. Αλλά όχι οι Γερμανοί με κατοχική προοπτική. Άλλωστε, ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. 

Το καταστροφικό ευρ
ώ 

Το κυρίαρχο εδώ πολιτικοδημοσιογραφικό κατεστημένο, πειθήνιο στα Τροϊκανά κελεύσματα, εξορκίζει την επιστροφή στη δραχμή ως τον Εξαποδώ που θα μας γυρίσει στο Μεσαίωνα. Αντιπαρέρχεται το γεγονός ότι, ενώ η ένταξή μας στην Ευρωζώνη το 2001 έγινε για να στηριχθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία, συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τα τελευταία εκατό χρόνια με τη δραχμή, ουδέποτε ζήσαμε παρόμοια τραγωδία όπως η σημερινή. Ασφαλώς και μέρος της ευθύνης οφείλεται στο άθλιο πελατειακό μας σύστημα και το ξεχαρβάλωμα των δημόσιων οικονομικών από ανεύθυνες ηγεσίες των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, που πρέπει κάποτε να λογοδοτήσουν. Αλλά η σημερινή ελληνική τραγωδία έχει πλήξει όλες τις περιφερειακές οικονομίες και ειδικότερα τα αποκαλούμενα και GIPSI (Greece, Italy, Portugal, Spain, Ireland, Paul Krugman, The New York Times, 26-2-2012). Χώρες δηλ. που είναι ενταγμένες στην ευρωζώνη και καταρρεύσαν με την οικονομική κρίση του 2009. Και ενώ οι περισσότερες χώρες μέσα στην ευρωζώνη βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, το αντίθετο συμβαίνει με όσες είναι απ’ έξω, αλλά και όσες βρίσκονται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια ενδελεχής σύγκριση της πορείας του ισοζυγίου πληρωμών και άλλων οικονομικών μεγεθών των χωρών μέσα και έξω από την ευρωζώνη, αποδεικνύει αυτή τη διαπίστωση. (βλ. European Central Bank, Harmonized real exchange rates και διάφορες μελέτες, μεταξύ των οποίων του Hans-Werner Sin (Spiegel, 20-2-2012 και 6-3-2012, βλ. ιστόγραμμα εδώ και ερευνητικών εργασιών υπό την επίβλεψή μου στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς).

Με το σκληρό ευρώ, το συγκεκαλυμμένο αυτό μάρκο που ανατιμάται συνεχώς και την οικονομία μας σε ελεύθερη πτώση, είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι θα γίνουμε ανταγωνιστικοί και θα ανακάμψουμε. Η τελευταία ημιθανής αναδιάρθρωση του χρέους με το χλωμό κούρεμα, από το οποίο το 30% έγινε σε δικές μας τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και ομόλογα Ελλήνων πολιτών, θεωρήθηκε ελεγχόμενη πτώχευση, με συνέπεια να καταπέσουν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και οι διεθνείς κερδοσκόποι να εισπράξουν τα στοιχήματα ύψους 2-3 δις δολαρίων. Την ίδια ώρα, το ελληνικό κράτος έχει ήδη κάνει μερική στάση πληρωμών, αφού δεν καταβάλλει μεγάλο μέρος των υποχρεώσεών του. Και τον Ιούνιο αναμένονται νέα εξοντωτικά μέτρα που θα επιτείνουν περισσότερο την υφεσιακή περιδίνηση της ελληνικής οικονομίας και τη δυστυχία των πολιτών. Η αδυναμία ελέγχου του νομίσματος μιας περιφερειακής οικονομίας, η αδυναμία υποτίμησης του, την αφοπλίζει αφού βρίσκεται σε διαφορετική παραγωγική και νομισματική ζώνη (Robert Mandel) και την καθιστά υποχείρια στο διεθνή ανταγωνισμό, στις κυρίαρχες αγορές, στους κερδοσκόπους και στους άτεγκτους Γερμανούς. Αντί να εκδώσουμε χρήμα- με σύνεση και φειδώ βέβαια- για να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις, απλώνουμε το χέρι ως κακόμοιροι επαίτες για να μας δανείσει η φοβερή Τρόικα με επαίσχυντους όρους χώρας-αποικίας. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δανείων κατευθύνεται σε παλαιότερα χρέη, τα οποία γιγαντώνονται συνεχώς, ως ένας δολοφονικός φαύλος κύκλος. Και το χειρότερο, με υποθήκευση του εθνικού μας πλούτου και ένταξη των όποιων διαφορών στο Αγγλικό δίκαιο. 

Η Αργεντινή, ύστερα από την αποσύνδεση του νομίσματός της από το σκληρό δολάριο και αφού μεσολάβησε μια αρχική δύσκολη περίοδος, έχει σήμερα απογειωθεί. Το ίδιο έγινε με το Μεξικό το 1994 (The December mistake), που σήμερα πληρώνει τα χρέη της ακόμα και πριν την ώρα τους! Ανάλογη είναι και η περίπτωση πολλών άλλων χωρών που υιοθέτησαν υποτιμήσεις και διολισθήσεις των νομισμάτων τους, όπως η Τουρκία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία και όχι μόνο, αλλά και η Ρωσία που δεν επιτρέπει τη λειτουργία του καζινοκαπιταλισμού. Για να μην αναφερθούμε στην Κίνα που με το μαλακό Γουάν έχει σήμερα σωρευτικό πλεόνασμα πάνω από 3,5 τρις. Και ας μην ξεχνάμε ότι, η απογείωση της ελληνικής οικονομίας έγινε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, όταν ο «δεξιός» Σπύρος Μαρκεζίνης έκοψε την ισοτιμία της τότε δραχμής με το δολάριο στη μέση. 

Σε όλο το φάσμα των διεθνών συζητήσεων, από τα αριστερά έως τα δεξιά, μεταξύ αυτών οι Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ, Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χέλμουτ Σλέσιγκερ, Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώρτζ Σόρος, Σίμον Ντρέικ, Τζώρτζ Φρίτμαν του Statfort Institute, οι
Ιάπωνες του Νoμούρα, ο Σίμον Ντέρικ της Mellon Bank of New York και πολλοί άλλοι, βλέπουν την αναγκαιότητα εξόδου από την ευρωζώνη. 

Αλλά εδώ το κατεστημένο μιλά για τη «συμμορία της δραχμής». Προφανώς γνωρίζει καλά από συμμορίες. 

Ελλείμματα και πλεονάσματα Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας, 

Ιρλανδίας, Ελλάδας, Πορτογαλίας

Πηγή : Spiegel, Hans-Werner Sinn, 6-3-2012

Τι κάνουμε 

Η ανατροπή με τη δραχμή, για την Ελλάδα της ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της λαϊκής κυριαρχίας, της εθνικής αξιοπρέπειας, είναι σήμερα μονόδρομος. Η έξοδος από το καταστροφικό ευρώ, με νοικοκύρεμα του δημόσιου τομέα, με χρηστή και αποτελεσματική διοίκηση, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, είναι η μόνη αντιπρόταση στο εξοντωτικό Μνημόνιο. 

Με τις σκέψεις αυτές, παραθέτουμε πιο κάτω, ένα πλαίσιο συγκεκριμένων προτάσεων για την έξοδο από την κρίση, για την ανάπτυξη, για την κοινωνία που μπορούμε να οραματιζόμαστε για το μέλλον. Με την απαράβατη προϋπόθεση ότι, η χώρα θα κυβερνάται με την αίσθηση του μέτρου και του δικαίου, με αποτελεσματικότητα, ικανότητα και εντιμότητα από τους άριστους και όχι τους αρεστούς. 

Οι προτάσεις-δράσεις κωδικοποιούνται ως εξής: 

• Επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, για διεύρυνση της περιόδου συνολικής αποπληρωμής του, με περίοδο χάριτος 2-3 ετών και κούρεμα σε επίπεδα της τάξης του 30-50%.

• Έξοδος από την ευρωζώνη και επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, που θα εκδίδεται ισορροπημένα και με φειδώ από το Χολαργό, με διολίσθηση της ισοτιμίας του με το ευρώ, σε αρχικά επίπεδα της τάξης του 20-30%.

• Παραμονή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως πολλές άλλες χώρες ( Μ. Βρετανία, Δανία, Σουηδία,Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, κλπ ), με παράλληλη αναζήτηση διεθνών ερεισμάτων στην Κίνα, στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στο Ισραήλ, αλλά και στις περιφερειακές Ευρωπαϊκές χώρες, ως ανάχωμα απέναντι στη Γερμανοποίηση της Ευρώπης.

• Διεκδίκηση των πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία, όπως και διεθνούς αναπτυξιακής βοήθειας, σε συνδυασμό με την προώθηση της απορροφητικότητας των Κοινοτικών κονδυλίων.

• Επιβολή κεντρικών επιλογών και ενισχύσεων στο τραπεζικό σύστημα χωρίς κρατικοποίησή του, με ειδική διασφάλιση των καταθέσεων και των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών.

• Επιβολή ελέγχων σε κερδοσκοπικές και πληθωριστικές εξελίξεις, με συνδυασμό παρεμβάσεων και κυρώσεων στην αγορά και το Χρηματιστήριο.

• Λήψη κρατικής μέριμνας για την επάρκεια της αγοράς σε βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης, τρόφιμα, φάρμακα,καύσιμα, κλπ., ιδιαίτερα στην πρώτη περίοδο της εξόδου από την ευρωζώνη. (Μετά την αρχική περίοδο 4-6 μηνών, η αγορά αναμένεται να αρχίσει να ομαλοποιείται, να υπάρχει επάρκεια αγαθών, ενώ η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας, η ενίσχυση της εσωτερικής ζήτησης θα οδηγήσει σε επανεκκίνηση του αργούντος παραγωγικού δυναμικού, με ευνοϊκές συνέπειες για την απασχόληση, την ανάπτυξη, την οικονομία γενικότερα).

• Εντατικοποίηση των δράσεων κατά της φοροκλοπής, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, απλούστευση, αντικειμενικοποίηση και εκσυγχρονισμός του φορολογικού συστήματος και μείωση του ΦΠΑ.

• Περιστολή των δημόσιων δαπανών, ορθολογικοπο�
  �ηση της δημόσιας διοίκησης, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, της κοινωνικής ασφάλισης, κατάρτιση λίστας και εφαρμογή της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης φαρμάκων, βελτίωση και στοχοποίηση των κοινωνικών παροχών στους πραγματικά έχοντες ανάγκη.

• Κατάρτιση προϋπολογισμών μηδενικής βάσης, σε συνδυασμό με ορθολογική κατανομή του ανθρώπινου δυναμικού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την τοπική αυτοδιοίκηση.

• Λήψη άμεσων και αποτελεσματικών μέτρων για την πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, με απλούστευση και εκσυγχρονισμό των διαδικασιών και την επιβολή αυστηρών κυρώσεων, με ενίσχυση των ελεγκτικών και κυρωτικών μηχανισμών.

• Λήψη αποτελεσματικών μέτρων για επίσπευση απονομής της δικαιοσύνης

• Κατάρτιση προγραμμάτων επιδοτούμενης απασχόλησης, ενίσχυση της επιχειρηματικότητας και του επαγγελματικού προσανατολισμού, αποτροπή των παρασιτικών δραστηριοτήτων και ενίσχυση της εγχώριας ζήτησης και παραγωγής.

• Ενίσχυση της περιφερειακής ανάπτυξης και της αποκέντρωση, με παράλληλη αποτροπή φαινομένων ακραίου τοπικισμού.

• Κίνητρα για την αποτροπή πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και αποκλεισμός των πρωτόγνωρων διεθνώς πρακτικών της εφεδρείας, των απολύσεων, της περαιτέρω συμπίεσης των εισοδημάτων, που εκτός από απάνθρωπες είναι και αντιοικονομικές, αφού οδηγούν σε συρρίκνωση της εσωτερικής ζήτησης και σε κοινωνικές συγκρούσεις που παραλύουν την κοινωνική συνοχή και την οικονομική εξυγίανση.

• Διασφάλιση της εθνικής ταυτότητας της χώρας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με στήριξη του ελληνικού πολιτισμού, των παραδόσεων, της επιστήμης και των τεχνών, ενίσχυση των δεσμών με την Ομογένεια, αποφυγή δημιουργίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας που οδηγεί σε αλλοίωση της εθνολογικής σύνθεσης, σε φυλετικές συγκρούσεις, σε διάλυση της χώρας, όπως έχει αποδειχθεί από πολλά άλλα ιστορικά παραδείγματα (Λίβανος, Βοσνία, Κόσοβο, Κύπρος, κλπ).

• Λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την προσέλκυση επενδύσεων και κεφάλαιων που θα εισρεύσουν στη χώρα και στις ελληνικές τράπεζες, μετά την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στην οικονομία της χώρας, με παράλληλη λήψη μέτρων για την αποτροπή απεχθών μονοπωλιακών εξαγορών από διεθνή συμφέροντα.

• Δράσεις για την αποτροπή της φυγής των Ελλήνων στο εξωτερικό, επιλογή επιθυμητών μεταναστευτικών εισροών, μηδενική ανοχή στη λαθρομετανάστευση, διασφάλιση των συνόρων, πάταξη της δουλεμπορίας και της εγκληματικότητας.

• Ενίσχυση της αμυντικής επάρκειας της χώρας με εξορθολογισμό και εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων και ενίσχυση της αμυντικής μας βιομηχανίας

• Κατάρτιση ενεργού αναπτυξιακού προγράμματος, με στήριξη της εγχώριας παραγωγής, των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, των υγιών βιομηχανικών και κατασκευαστικών μονάδων.

• Άμεση αξιοποίηση του ορυκτού και ενεργειακού πλούτου της χώρας, με κατάρτιση της ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ.

• Ενίσχυση στρατηγικών τομέων της οικονομίας στη βιομηχανία και τις κατασκευές, στην εναλλακτική ενέργεια, στον ποιοτικό και θαλάσσιο τουρισμό, στη ναυτιλία, τις σύγχρονες, τις εναλλακτικές και θερμοκηπευτικές καλλιέργειες, την ιχθυοκαλλιέργεια, τη βιομηχανία τροφίμων και λιπασμάτων, των αμυντικών προϊόντων, των ναυπηγείων, τη φαρμακοβιομηχανία, τις μεταφορές και logistics, τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες τις νέες τεχνολογίες, την εκπαίδευση, την έρευνα και την καινοτομία. 

*Ο Θεόδωρος Κατσανέβας είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραίως 

Πηγή: Free Pen

Σοκ απο κορυφαίο τραπεζίτη χθες βράδι:"Φοβάμαι μην κόβουμε δραχμές χριστουγεννιάτικα!.".

Από την Ιόλη Πιερίδη

Ήταν γύρω στις 11 το βράδι της Δευτέρας όταν ένας από τους κορυφαίους τραπεζίτες της χώρας σταμάτησε με την συνοδεία του στο ζαχαροπλαστείο «Αλέα» του Νέου Ψυχικού….

Πριν μπει στην είσοδο του καταστήματος χτύπησε το κινητό του, κοίταξε στην οθόνη το όνομα του καλούντος και απάντησε.

Για την ώρα δεν θα αποκαλύψουμε τον συνομιλητή του-το όνομα του οποίου αντιληφθήκαμε από τα συμφραζόμενα. Θα σας μεταφέρουμε όμως όσα έλεγε ο τραπεζίτης.

-Κοίτα αυτό που με τρομάζει περισσότερο απ’ όλα είναι η κατάρρευση της Γαλλίας. Ναι, ναι…Αυτό κάνει τον Σόιμπλε να κλείνεται στο καβούκι του. Οι Γερμανοί ξέρουν ότι οι Γάλλοι έχουν τα κακά τους τα χάλια. Τρομάζουν και μόνο στην ιδέα να σηκώσουν το χαλί…Θέλεις να πεταχθείς από το σπίτι να τα πούμε;

Aνησυχώ μήπως χρειασθεί να κόβουμε χριστουγεννιάτικα δραχμές για να είμαστε έτοιμοι μέσα Μαρτίου για το «γύρισμα». Τι να σου πω, δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Ακόμη και να δώσουν τα λεφτά, αυτά θα είναι τα τελευταία. Είναι και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ που με προβληματίζει. Οι Αμερκάνοι τον έχουν στα ώπα-ώπα τον Alexis, ενώ τον δικό μας τον έχουν μάλλον ξεγραμμένο…

Σας μεταφέραμε αυτολεξί όσα ακούσαμε χθες βράδι για να καταλάβετε πως βρισκόμαστε μια ανάσα από την κόλαση της δραχμής. Κι αυτή τη φορά εκείνοι που μας οδήγησαν εδώ και τώρα συγκαλύπτουν τους φοροφυγάδες της λίστας Λαγκάρντ απαξιώνοντας την Ελλάδα στον πλανήτη, δεν θα μπορούν να τα φορτώσουν στο λόμπυ του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα σβήνει στα χέρια του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Κουβέλη. Και από την δολοφονία μιας χώρας θα υπάρχουν ακόμη και τα video-ντοκουμέντα…

kourdistoportocali.com/articles/15917.htm

Pat Cradock: Το θέμα της δραχμής… ήταν μια γιγαντιαία μπλόφα

Η Ελλάδα, όπως η Ιρλανδία, ανακάλυψαν ότι υπάρχει μικρή ανταμοιβή από την ευρωζώνη για την καλή συμπεριφορά, γράφει ο Pat Cradock.
Θυμηθείτε τη δημοσιονομική συνθήκη που υποτίθεται ότι θα έφερνε την σταθερότητα στην ευρωζώνη. Μια γερμανική ιδέα, αλλά οι Γερμανοί δεν την έχουν επικυρώσει ακόμα. Η ευρωζώνη φαίνεται να είναι πιο έτοιμη από ποτέ να καταρρεύσει. Η συνθήκη δεν έχει κάνει τίποτα για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση, μια σαφής απόδειξη είναι το γεγονός ότι δεν έχει κάνει τίποτα για την παρούσα κρίση.
Στην ελληνική προεκλογική εκστρατεία, ασκήθηκε εκστρατεία φόβου από τους ηγέτες της Ευρωζώνης, φόβος ότι η Ελλάδα θα πρέπει να πεταχτεί από το ευρώ, εάν τα μέρη που υποστηρίζουν την διάσωση δεν κερδίσουν τις εκλογές.

Ο αρχηγός του κύριου κόμματος υπέρ της διάσωσης της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, διακήρυξε την προσήλωσή του στο ευρώ, ενώ ανακοίνωνε την πρόθεσή του για επαναδιαπραγμάτευση της διάσωσης. Ισχυρίστηκε ότι ο κύριος αντίπαλος του, Αλέξης Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ, θα επισπεύσει την επιστροφή στην δραχμή, αν καταργηθεί το πακέτο διάσωσης, όπως υποσχέθηκε.

Η καταστροφή αυτή ήταν βαμμένη με χρώματα και η μακάβρια λέξη «drachmageddon επινοήθηκε για αυτό. Φυσικά, κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς η επαναφορά του παλιού νομίσματος θα περιλαμβάνει και τα στοιχεία που αναπαράγονται για την πτώση του βιοτικού επιπέδου κλπ ήταν εντελώς θεωρητικά.

Η εκλογική συζήτηση στην Ελλάδα έγινε με έμφαση στην διάσωση, η επιλογή του «ευρώ έναντι δραχμής» κυριάρχησε στη διεθνή κάλυψη από τα ΜΜΕ. Οι ηγέτες της ευρωζώνης επαναλαμβάνουν ότι η Ελλάδα έπρεπε να τηρήσει τις δεσμεύσεις της να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, αγνοώντας την πραγματικότητα της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα.

Το Σαββατοκύριακο των εκλογών, η γερμανική εφημερίδα Die Welt, που είναι ιδεολογικά κοντά στο κόμμα CDU της Μέρκελ και καλά ενημερωμένη για το κόμμα, διέρρευσε ότι αξιολόγηση από το γραφείο της Μέρκελ, ήταν ότι θα ήταν πολύ επικίνδυνο να βγει Ελλάδα από το ευρώ.

Φαίνεται ότι η ευρωζώνη είναι το νέο “Hotel California” – με τα λόγια του τραγουδιού: “Μπορείτε να κάνετε check in όποια στιγμή θέλετε αλλά δεν μπορείτε ποτέ να φύγετε.”
Εκτός από το φόβο των επιπτώσεων της σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, το ελληνικό κράτος υπολογίζεται ότι χρωστάει 90 δις € στη Γερμανία, από τα χρήματα που οφείλονται στην Bundesbank στο πλαίσιο των συμφωνιών μεταξύ των κεντρικών τραπεζών. Έτσι, το όλο θέμα φαίνεται ήταν μια γιγαντιαία μπλόφα και η ανάλυση των αντιμνημονιακών στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά σωστή.
Όσον αφορά το δεύτερο στοιχείο του προγράμματος του, η επαναδιαπραγμάτευση της διάσωσης… Ο Σαμαράς πήρε ελάχιστη ή καμία ενθάρρυνση από τις Βρυξέλλες ή το Βερολίνο. Μιλώντας σε μια συνάντηση του CDU στην Hesse λίγο πριν τις εκλογές, η Μέρκελ απέκλεισε κατηγορηματικά οποιαδήποτε αλλαγή στη συμφωνία διάσωσης, με δυνατά χειροκροτήματα από τους συγκεντρωμένους. Έκανε μια παρόμοια δήλωση και με τη G7 στο Μεξικό.
Εδώ πάλι, επισημαίνουμε ότι ήταν σωστή η σκέψη… ότι ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει το θέμα της διάσωσης ήταν να παύσει μονομερώς η εφαρμογή της.
Πού βρισκόμαστε λοιπόν τώρα μετά τις εκλογές;

Η Νέα Δημοκρατία έχει διατηρήσει τη θέση της ως πρώτο κόμμα και ως εκ τούτου παίρνει το μπόνους των 50 εδρών ..
Ένας συνασπισμός μαζί με το ΠΑΣΟΚ (σοσιαλιστές), μια σκιά του προηγούμενου εαυτού του με 12 %, μαζί με την ΔΗΜΑΡ. Ο Σαμαράς έχει ορκίστηκε ως πρωθυπουργός, εκπληρώνοντας μια μακροχρόνια φιλοδοξία του.
Το συμπεράσμα στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες ότι θα υπάρξει επιστροφή στο “business as usual” θα είναι απατηλό.
Σύμφωνα με το σχέδιο διάσωσης που συμφωνήθηκαν το Μάρτιο Ελλάδα υποτίθεται ότι θα αποφασισθούν μέχρι το τέλος αυτού του μήνα επιπλέον περικοπές άνω των 11 δις €, στους προϋπολογισμούς για το 2013/14. Το πώς η δέσμευση αυτή θα αντιμετωπισθεί, θα αποτελέσει ένα δείκτη για το μέλλον των σχέσεων με τους δανειστές.
Οποιαδήποτε προσπάθεια για περαιτέρω περικοπές των μισθών και «εσωτερική υποτίμηση», θα επαναφέρει αναπόφευκτα τη σύγκρουση και πάλι στους δρόμους.

* Ο Padraic (Pat) Cradock είναι ένας συνταξιούχος πρεσβευτής της Ιρλανδίας που ζει τώρα στην Ελλάδα

Πηγή

ΓΙΑΤΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ…!!!

 Γράφει ο Αθανασόπουλος Περικλής

Να τελειώσει το παραμύθι με την παραμονή στο ευρώ που έχει  στερήσει την οποιαδήποτε παραγωγή στην χώρα μας και την πλήρη εξάρτηση μας στα καταναλωτικά  προϊόντα από τους διεθνής παραγωγικούς κύκλους που εκπροσωπούνται στην Ελλάδα από το ΚΑΡΤΕΛ των 4 εταιρειών προώθησης και που είναι κυρίως ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ και ΓΑΛΛΙΚΩΝ συμφερόντων.

Ας έρθουμε αρκετά χρόνια πίσω και να δούμε γιατί έφυγαν οι ξένες βιομηχανίες από την χώρα μας.

Στην Ελλάδα λειτουργούσαν για να καλύψουν την εγχώρια κατανάλωση μερικές ξένες βιομηχανίες όπως:

1. H ιταλική PIRELLI για να καλύπτει τις ανάγκες της Ελλάδας σε λάστιχα αυτοκινήτων.
2. H Γερμανική και Ολλανδική LOWENBRAU –AMSTEEL   για να καλύπτουν τις ανάγκες των Ελλήνων σε μπύρα.
3. H Ιαπωνική NISSAN για να καλύπτει τις ανάγκες σε μικρά και μεσαία αυτοκίνητα των Ελλήνων.

 

Οι παραπάνω επιχειρήσεις είχαν έρθει να στήσουν τα εργοστάσια τους στην Ελλάδα μονό και μόνο  για να μην επιβάλλονταν δασμοί στα προϊόντα τους ως εισαγόμενα, ενώ ταυτόχρονα απασχολούσαν  χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους.

Που ακριβώς όμως είναι το πρόβλημα που πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό από όλο τον Ελληνικό λαό πράγμα που τα συμφέροντα δεν θέλουν και προσπαθούν να τον τρομοκρατούν.

 Αυτό που  φοβούνται είναι ότι με την επιβολή δασμούς στα εισαγόμενα, απο την μία θα ελαχιστοποιηθούν τα εισαγόμενα προϊόντα ενώ από την άλλη  θα ελέγχεται η παρα�
�ωγή από τους  ντόπιους πραγματικούς παραγωγούς και όχι από τα διεθνή καρτέλ που έχουν τις παραγωγικές μονάδες σε χώρες τριτοκοσμικές,κυρίως της Αφρικής με χαμηλή και αμφίβολη ποιότητα σε χαμηλό εργατικό και γενικά χαμηλό κόστος παραγωγής.

Με το που θα βγει η Ελλάδα από το Ευρώ, αμέσως θα προβεί σε δύο κινήσεις:

1. Άμεση κοπή δραχμής τόση όση χρειαζόμαστε ώστε να σταματήσουμε κάθε μορφή δανειοδότησης από τις αγορές, ενώ ο  πληθωρισμός που θα εκτοξευτεί θα είναι προσωρινός έως ότου αποκτήσουμε αυτάρκεια στα απαιτούμενα καταναλωτικά αγαθά και κυρίως στα ειδή διατροφής και ένδυσης.
2. Επιβολή δασμολογικής κλίμακας στα εισαγόμενα ώστε να ανέβει άμεσα η εγχώρια παραγωγή και με την δασμολογική κλίμακα θα καθορίζουμε τς ανάγκες μας και θα φορολογούμε τα προϊόντα εισαγωγής σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

Μόνο αυτά τα δύο αν συμβούν θα δημιουργηθούν τουλάχιστον 500.000 θέσεις εργασίας σε ένα χρόνο και θα ιδρυθούν τουλάχιστον 60.000 μικρές επιχειρήσεις, ενώ οι οικονομία της χώρας θα ανοίξει και άλλους ορίζοντες συνεργασίας έξω από την Ευρωπαϊκή αγορά, Κίνα, Ρωσία κλπ.

Είναι χαζές οι χώρες που ενώ ανήκουν στην αγορά της Ευρώπης, όπως οι, Αγγλία, Δανία, Σουηδία, κλπ , δεν ανήκουν στην νομισματική Ευρώπη ασκώντας δική τους νομισματική και δασμολογική πολιτική;

Άρα όσοι κόπτονται για την παραμονή μας στην ενωμένη νομισματική Ευρώπη είναι αυτοί που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να κόβουν χρήμα και να το δανείζουν στα κράτη και στις κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα την άνθιση των «κρατικών χρεών» στους τραπεζικούς οίκους.

Με το δεδομένο ότι η ΓΕΡΜΑΝΙΑ και η ΓΑΛΛΙΑ είναι οι βασικές χώρες που έχουν παραγωγικές μονάδες σε τριτοκοσμικές χώρες, φέρνουν τα προϊόντα τους στην Ευρώπη και τα προωθούν και  στην Ελληνική αγορά, καλύπτοντας περίπου το 80% στα ράφια σε τιμές κόστους 50% φτηνότερα από τα αντίστοιχα της Ελληνικής παραγωγής που στην ουσία την καταργούν.

 Έχουν σοβαρό λόγο και  ΤΡΕΜΟΥΝ την έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ οι δανειστές και οι τοκογλύφοι.

Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που πολλοί έφυγαν η περιθωριοποιήθηκαν στο ΠΑ.ΣΟ.Κ επειδή διαφωνούσαν με τον τότε εκφραστή του σοσιαλισμού των πλουσίων ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ , όπως ο  ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ, ΚΟΤΖΙΑΣ, ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ κλπ., για να επικρατήσουν οι εκφραστές των ΚΑΡΤΕΛ και οι διαχειριστές της λεηλασίας  του δημοσίου χρήματος είτε σε άμεση κλοπή με τα κουρέματα των ταμείων , είτε σε έμμεση με την δημιουργία των τοξικών ομολόγων, την κλοπή μέσα απο το χρηματιστήριο, την υπερκοστολόγιση των προμηθειών του δημοσίου (SIEMENS),  των εξοπλιστικών κλπ.

Τότε ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΙΔΗΣ μιλούσε για μια Ελλάδα από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη και από την Ηγουμενίτσα έως την Ρόδο και το Καστελόριζο στηριζόμενη στη γεωοικονομική της ανάπτυξη.

Ο οποιοσδήποτε πολιτικός στη χώρα μας, και κυρίως οι ΣΑΜΑΡΑΣ και ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ που  κορωνίζουν ότι αν βγούμε από το Ευρώ θα καταστραφούμε, είναι αυτοί που κατ, εντολή ΤΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ και ΝΤΟΠΙΩΝ  ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ  που δεν παράγουν τίποτα σε αυτή τη χώρα παρά μόνο νέμονται τον πλούτο της, προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν  τις επόμενες γενιές των Ελλήνων.

Επειδή ο Ελληνικός λαός κάποια στιγμή θα ξυπνήσει, και θα τους πνίξει, προσπαθούν αυτοί να τον αφομοιώσουν με τα 2.500.000 λαθρομετανάστες που στοχεύουν να τους προωθήσουν στις μονάδες που θα στήσουν οι ΓΕΡΜΑΝΟΙ και θα είναι αυτές που θα μεταφέρουν από την ΤΟΥΡΚΙΑ μετά τον διαμελισμό της που έπεται..

Τρομερη ανάλυση για ευρω δραχμή απο πρωην στελεχος της τράπεζας του καναδά Σπύρο Λαβδιώτη

Οι τόκοι του 2011 αντιστοιχούν στα έξοδα τεσσάρων υπουργείων! Άμυνας, Υγείας, Παδείας και Προστασίας του πολίτη.
Η λύση μέσα από το Εθνικό νόμισμα και διαγραφή των δανείων που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από τα νοικοκυριά»
Ένα από τα πιο αξιότιμα στελέχη της οικονομικής επιστήμης, ο Σπύρος Λαβδιώτης – συγγραφέας του «Ευρώ: Η Θηλιά στον λαιμό της Ελληνικής κοινωνίας» και του «Σεισάχθεια Χρειαζόμαστε έναν νέο Σόλωνα»- Εξηγεί σε μια πολύ επιμορφωτική συνέντευξη, τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσει το Ελληνικό Κράτος ώστε να ανακάμψει. «Φυσικά και η λύσης περνάει μέσα από το εθνικό νόμισμα και την διαγραφή χρεών» τόνισε. ενώ παρομοίασε την σημερινές οικονομικές τεχνικές, με αυτές τις αρχαίας Ελλάδας.

 

anti-ntp

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ €ΥΡΩ ΚΑΙ Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ €ΥΡΩ·ΔΡΑΧΜΗΣ

 ΑΣ ΕΤΟΙΜΑΣΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΜΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ (ΕΥΡΩ) ΚΑΙ ΑΣ ΟΧΥΡΩΘΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ! ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ «ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΛΛΑΔΟΣ»!!!!
ΑΣ ΑΦΗΣΩΜΕ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΩΝ, ΣΤΑ ΚΡΥΑ ΤΟΥ ΛΟΥΤΡΟΥ!

ΠΟΙΟΙ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ; ΠΟΣΟ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΘΗ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΙ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ;;; ΕΝΘΥΜΗΣΘΕ ΠΟΣΟ ΥΠΕΤΙΜΗΘΗ ΗΔΡΑΧΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ;; 1 ΕΥΡΩ =340,75 ΔΡΑΧΜΕΣ!!!! ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΠΕΦΑΣΙΣΑΝ. ΕΡΩΤΗΘΗ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ;
ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΘΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΙΣΘΟΥΣ 130-200 ΕΥΡΩ;; ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΑΓΩΝΣΙΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ ΜΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΕΡΙ ΤΑ 50 ΔΟΛΑΡΙΑ ΜΗΝΙΑΙΩΣ;;; (ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ 1.350.000.000 !). ΤΟΥΣ ΙΝΔΟΥΣ (1.100.000.000 !);;
ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΔΡΑΧΜΗ, ΤΟΥΣ ΔΑΣΜΟΥΣ ΣΤΑ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΑ, ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΣΙ Η ΟΠΟΙΑ ΕΥΝΟΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ;;; ΜΗΠΩΣ ΜΙΑ ΙΣΟΤΙΜΙΑ 1 ΔΡΑΧΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙ 1 ΕΥΡΩ (!!) ΘΑ ΑΠΕΤΡΕΠΕ ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΣ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΞΑΓΟΡΑΣΟΥΝ;
ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΜΕΝΩΝ, ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΕΩΣ Η ΜΗ ΕΓΧΩΡΙΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΞΑΓΩΓΩΝ ΣΕ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ (ΚΑΙ ΧΑΡΙΝ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ) ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ!
«ΕΚΠΤΩΤΙΚΑ ΚΟΥΠΟΝΙΑ» ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ.

ΑΛΛΙΩΣ, ΣΕ 2-3 ΧΡΟΝΙΑ, ΘΑ ΠΑΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ!!! (ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΕΞΑΓΟΡΑΣΕΙ ΑΥΤΟΙ!)
ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ! ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΑΣΙΣ Η ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΘΗ ΜΕ ΥΨΗΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ (Π.Χ. 75%!), ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΗ!
ΜΗΠΩΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΟΚΙΜΑΣΩΜΕ;
ΤΙ ΕΧΩΜΕ ΝΑ ΧΑΣΩΜΕ ;;
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΘΑ ΠΕΡΙΣΩΣΩΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΙΚΑ ΜΑΣ, ΤΑ «ΑΣΗΜΙΚΑ’ ΜΑΣ (ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ:

 

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ €ΥΡΩ ΚΑΙ Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ €ΥΡΩ·ΔΡΑΧΜΗΣ

 

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ €ΥΡΩ ΚΑΙ Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ €ΥΡΩ·ΔΡΑΧΜΗΣ

Η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και αποτελεί θεμελιώδες προνόμιο ενός κράτους που είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο. Το δίλημμα που τίθεται για €ΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί με το ερώτημα:

ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, €ΥΡΩ Ή €ΥΡΩ·ΔΡΑΧΜΗ;

Διότι όταν μιλάμε γιά Δραχμή, θα πρέπει να προσδιορίσουμε ποιός χρηματοπιστωτικός οργανισμός θα έχει το εκδοτικό προνόμιο: Έντοκη €υρώ·Δραχμή από την ιδιωτική ΤτΕ – έντοκα (έχει ανώνυμη μετοχική σύνθεση και το καταστατικό της επιτρέπει μόνον την μέχρι του 30 τοις εκατό κρατική συμμέτοχη) ή άτοκη Δραχμή από μία εθνικοποιημένη ΤτΕ; Η διάκριση είναι σημαντική.

Αντίστοιχα, το εκδοτικό προνόμιο του €υρώ ανήκει στην ΕΚΤ. Ως νόμισμα δε το €υρώ δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας), αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους)!

Δηλαδή το €υρώ μπαίνει στην οικονομία μας ως ΧΡΕΟΣ (και μάλιστα έντοκα). Πρώτα δημιουργείται και μετά δανείζεται σε εμπορικές τράπεζες με 1 τοις εκατό· κατόπιν, μέσω της αγοράς ομολόγων, οι εμπορικές τράπεζες το δανείζουν με 4, 5 ή και 6 τοις εκατό,.

Τα ομόλογα όμως αποτελούν μία επένδυση και ως επένδυση εμπεριέχουν και επενδυτικό ρίσκο. Μέχρι και το 2009 (την έναρξη της κρίσης) τα ομόλογα αποτελούσαν μία καλή επένδυση και γι’ αυτό έφεραν την διαβάθμιση ΑΑΑ (τώρα πιά στην κατηγορία σκουπίδια –junk ).

Μέσω των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και σε συνδυασμό με τα άγρια μέτρα λιτότητας και υψηλής φορολογίας, τα τραπεζικά καρτέλ αναγκάζουν τα κράτη και τους λαούς τους να
πληρώσουν την άστοχη επένδυση και την χασούρα των τραπεζών. Ζούμε δηλαδή το φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης του κέρδους και της κοινωνικοποίησης της ζημιάς των τραπεζικών καρτέλ, με τον γνωστός όρο: ‘privatize the gains and socialize the losses’.

Όταν εκδίδεις ένα oμόλογο δημιουργείς χρέος, όταν βγαίνεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές δημιουργείς χρέος, όταν υπογράφεις μία δανειακή σύμβαση δημιουργείς χρέος και όταν μιλάς για εύρω-ομόλογα, πάλι μιλάς για χρέος, με την συνολική εγγύηση όλης της ευρωζώνης. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όμως δυνατόν να λύσεις ένα πρόβλημα χρέους με ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΕΟΣ, όπως ακριβώς δεν είναι δυνατόν να κάνεις νηφάλιο έναν ήδη μεθυσμένο με περισσότερο αλκοόλ.

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ (ΠΟΥ ΘΑ ΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΑΤΟΚΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ), ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ (ΠΟΥ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 1881 ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΞΟΦΛΗΣΕΙ), ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤτΕ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΗ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (ΠΟΥ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 2012 ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 200 ΔΙΣ ΣΕ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΥΣΤΟ), ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑΣ, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ, ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ, ΤΕΛΟΣ, ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΜΕΝΟΙ ΤΑ ΤΡΙΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Ε. Γ.

Πανικός στη Λέσχη Bilderberg για πιθανή έξοδο Ελλάδας από το ευρώ…

Η Λέσχη Bilderberg δείχνει να έχει τρομοκρατηθεί για την πιθανότητα της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την συνακόλουθη εντυπωσιακή οικονομική της ανάκαμψη, πράγμα που θα δώσει το παράδειγμα και…σε άλλες χώρες να κάνουν ακριβώς το ίδιο.
Μια τέτοια έκβαση είναι βέβαιο ότι θα απειλήσει το ενιαίο νόμισμα της ευρωζώνης και, το σημαντικότερο, το όλο σχέδιο για την οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού υπερκράτους.
Ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης στην επικείμενη ετήσια σύνοδο της Λέσχης Bilderberg στο Chantilly της πολιτείας Virginia θα είναι ο τρόπος με τον οποίο οι παγκοσμιοποιητές της οικονομικής ελίτ θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που απειλεί να καταστρέψει την ατζέντα τους για μια παγκόσμια διακυβέρνηση: την κρίση της ευρωζώνης.
Ο ολοένα αυξανόμενος κίνδυνος αθέτησης της υπόσχεσης της Ελλάδας ότι θα τηρήσει τους δρακόντειους όρους «διάσωσης» που της έχουν επιβληθεί από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο και η απειλή εξόδου της από την ευρωζώνη ανάγκασαν χθες το βράδυ την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να παραδεχθεί για πρώτη φορά ότι η Ελλάδα ίσως και να βγει από την ευρωζώνη, εκτίμηση που προκάλεσε απότομη «βουτιά» του ευρώ, αλλά και των χρηματοπιστωτικών αγορών.
Η κρίση της ευρωζώνης βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο πιο καίριο σημείο που βίωσε ποτέ η Ευρώπη, και έχει αποδειχθεί πολύ χειρότερη από άλλες κρίσεις, που όλως τυχαίως ξέσπασαν και εκείνες λίγο πριν από τις ετήσιες συνόδους της Λέσχης Bilderberg, το 2010 και το 2011.
Και στις δύο εκείνες περιπτώσεις, η πολιτική συναίνεση που υπήρξε ανάμεσα στα μέλη της Λέσχης Bilderberg ήταν αρκετή για να δοθεί η ευκαιρία στην ευρωζώνη να αναπνεύσει – έστω και με μάσκα οξυγόνου – για άλλους 12 μήνες, και το 2010 αλλά και το 2011.
Φέτος, τα ίδια αυτά άτομα, που η κοινή γνώμη αναγνωρίζει πλέον ως διαχειριστές της παγκοσμιοποίησης, θα προσπαθήσουν και πάλι να χαράξουν μια στρατηγική κεκλεισμένων των θυρών, η οποία θα διασώσει το «μονάκριβο» κατασκεύασμά τους: το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.
Στη προπερσινή σύνοδο της λέσχης το 2010 στην Ισπανία, «το μέλλον του ευρώ» βρέθηκε στο επίκεντρο, καθώς ο Ισπανός πρωθυπουργός Luis Rodriguez Zapatero, πλαισιωμένος από αρκετούς οικονομικούς εγκεφάλους, κατέβαλε προσπάθειες να επιλύσει την κρίση, την ίδια ώρα που τα μέλη της Bilderberg πανικόβλητα συνεδρίαζαν, εξετάζοντας σενάρια σε περίπτωση κατάρρευσης του ενιαίου νομίσματος.
Ένα χρόνο αργότερα, το 2011, κατά τη διάρκεια της συνόδου στο St Moritz της Ελβετίας, η κρίση του ευρώ ήταν και πάλι στην κορυφή της ατζέντας της Λέσχης Βilderberg. Οι παγκοσμιοποιητές εξέφρασαν φόβους ότι η διάλυση της ζώνης του ενιαίου νομίσματος θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να τορπιλίσει τις ελπίδες για την δημιουργία πολλών περιφερειακών νομισμάτων.
Η Λέσχη Bilderberg δεν φοβάται απλά ότι η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ, αλλά ότι με την έξοδό της θα βιώσει τεράστια οικονομική ανάκαμψη και θα αποτελέσει παράδειγμα για άλλες χώρες της Ευρωζώνης να ακολουθήσουν την ίδια πορεία.
Ο φόβος αυτός διακρίνεται καθαρά σε άρθρο που δημοσίευσε σήμερα το φερέφωνο της Λέσχης Bilderberg, η ελεγχόμενη από την εν λόγω λέσχη εφημερίδα «Financial Times» με τίτλο «Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα την μετατρέψει σε πρότυπο για άλλες χώρες».
«Αν η Ελλάδα βγει από την ευρωζώνη, θα μπορούσε να αποδειχθεί πιο επικίνδυνη για το σύστημα από ό,τι ήταν ποτέ όσο βρισκόταν μέσα σε αυτήν, δίνοντας το παράδειγμα της αποτελεσματικής αντίδρασης», σχολιάζει ο Arvind Subramanian.
Ο Subramanian δεν είναι τυχαίος αναλυτής. Είναι επίτιμο μέλος του γνωστού «Peter G. Peterson Institute for International Economics», ανάμεσα στα κορυφαία μέλη του οποίου συμπεριλαμβάνονται πολλά μέλη της Λέσχης Βilderberg. Ανάμεσα σε αυτά είναι και ο πρώην πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve), Paul Volcker, ο πρώην υπ. Οικονομικών των ΗΠΑ, Lawrence Summers, και το διαχρονικό έμβλημα της Βilderberg, ο David Rockefeller.
«Ας υποθέσουμε ότι από τα μέσα του 2013 θα αρχίσει μια ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, ενώ το υπόλοιπο της ευρωζώνης θα παραμένει σε ύφεση. Η επίδραση μιας τέτοιας εξέλιξης στην Ισπανία και την Πορτογαλία, που μαστίζονται από την λιτότητα, αλλά ακόμη και στην Ιταλία, θα είναι ισχυρή. Οι ψηφοφόροι εκεί αποκλείεται να μην επηρεαστούν από τη βελτ�
�ωση της οικονομικής κατάστασης των Ελλήνων, των γειτόνων τους που σήμερα έχουν γίνει αντικείμενο περιφρόνησης. Θα αρχίσουν να διερωτώνται για ποιό λόγο και οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές επιλογές με των Ελλήνων και θα απαιτήσουν την έξοδό τους από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, η ελληνική εμπειρία μπορεί να μεταβάλει ριζικά τα κίνητρα της παραμονής αυτών των χωρών στην ευρωζώνη, κυρίως εάν οι οικονομικές συνθήκες εξακολουθήσουν να είναι ζοφερές», γράφει ο Subramanian, προσθέτοντας τα εξής:
«Η δυνατότητα εξόδου της Ελλάδας μπορεί να αποδειχθεί κάτι σαν μεταδοτική νόσος και να οδηγήσει στη διάλυση της ευρωζώνης και ίσως και του όλου ευρωπαϊκού σχεδίου».
Η Bilderberg δείχνει κάτι παραπάνω από πρόθυμη να σώσει την ευρωζώνη, αφού αντιπροσωπεύει την ίδια την βάση της παγκόσμιας οικονομικής ατζέντας των νεοταξιτώνγια τη δημιουργία περιφερειακών νομισμάτων και προσεκτικά σχεδιασμένων ομοσπονδιών σε διάφορες ηπείρους, που θα βασίζονται στο ίδιο μοντέλο με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Εάν τελικά η ευρωζώνη αποτύχει, η προοπτική της επίτευξης του τελικού στόχου ενός παγκόσμιου νομίσματος νεκρώνεται για τουλάχιστον άλλα 100 χρόνια.
Η πρόεδρος της Bilderberg, Etienne Davignon, καυχήθηκε κάποτε σε συνέντευξή της ότι η Bilderberg συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία του ευρώ, συντάσσοντας πρώτη την ατζέντα των πολιτικών που θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι χώρες της ΕΕ προκειμένου να υπάρξει ένα ενιαίο νόμισμα στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το οποίο αργότερα επισημοποιήθηκε μέσω της Συνθήκης του Μάαστριχτ το 1992.
Αυτό που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος είναι ότι οι πρώτες συζητήσεις για την δημιουργία ενιαίου νομίσματος έλαβαν χώρα περίπου τέσσερις δεκαετίες πριν, στη συνεδρίαση της Bilderberg στο Garmisch-Partenkirchen της Δυτικής Γερμανίας το 1955.
Έγγραφα από εκείνη την σύνοδο, που διέρρευσαν αργότερα, αποκαλύπτουν ότι οι σύνεδροι της λέσχης – και ήδη γνωστοί νεοταξίτες – μίλησαν για την ανάγκη «να εισέλθει ο γερμανικός λαός σε μια κοινή ευρωπαϊκή αγορά το συντομότερο δυνατό», προσθέτοντας ότι «το μέλλον του θα είναι αμφίβολο χωρίς μια Ενωμένη Ευρώπη»!
Η ατζέντα αυτή περιλαμβάνει «την ανάγκη να επιτευχθεί ένα κοινό νόμισμα», καθώς και η δημιουργία μιας «κεντρικής πολιτικής εξουσίας».
Δεδομένου του γεγονότος ότι η συνομωσία που οδήγησε τελικά στην θέσπιση του ευρώ διήρκεσε τουλάχιστον 50 χρόνια, δεν υπάρχει πιθανότητα η παγκόσμια ελίτ να εγκαταλείψει το «πόνημά» της αμαχητί.
Aλλά να είστε βέβαιοι ότι η κρίση της ευρωζώνης θα βρεθεί στο επίκεντρο της φετινής συνόδου της Λέσχης Bilderberg και πάλι, καθώς τα μέλη της θα προσπαθούν να συναινέσουν σε άλλη μια μεγάλη προσπάθεια να διασώσουν το ενιαίο νόμισμα.

press gr

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ;(ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ)

Ολόκληρο το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό καθεστώς με την βοήθεια και της τρόϊκας των δανειστών, μας εκβιάζει και μας τρομοκρατεί πως αν δεν ψηφίσουμε τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή δεν συνηγορήσουμε στην δική μας εξαθλίωση και στο ξεπούλημα της χώρας, τότε θα φύγουμε από τον παράδεισο του ευρώ και θα γυρίσουμε στην κόλαση της δραχμής. Μας λένε ότι θα γυρίσουμε πίσω στην δεκαετία του 50. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Αφορμή για….το άρθρο αυτό και υλικό για σκέψη δόθηκε από ένα άρθρο από το πολύ καλό blog Ιδεοπηγή.   




Ποιο είναι το πραγματικό μας πρόβλημα σήμερα; Το πραγματικό μας πρόβλημα είναι ότι το ευρώ είναι ένα σκληρό νόμισμα, δηλαδή δεν υποτιμάται και είναι περιορισμένο σε ποσότητα. Προκειμένου λοιπόν μια χώρα να έχει ικανές ποσότητες ευρώ, χωρίς να απαιτούνται συνεχώς δανεικά, θα πρέπει να έχει αυξημένη παραγωγή και ανταγωνιστικότητα, ώστε να αυξάνει τις εξαγωγές της και να εισρέουν ευρώ στη χώρα. Όμως με την χαμηλή παραγωγή που έχουμε εμείς, την χαμηλή ανταγωνιστικότητα (τόσο από άποψη ποιότητας αγαθών, όσο κυρίως από άποψη κόστους παραγωγής) και την συνεχή εισαγωγή αγαθών, δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσουμε. Το ευρώ στέγνωσε και εξαφανίστηκε από την ελληνική αγορά και θα συνεχίσουμε να ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού.


Το μνημονιακό φάρμακο της τρόϊκας με την εσωτερική υποτίμηση (δηλαδή τις μειώσεις στους μισθούς, τις συντάξεις και τις απολύσεις) προκειμένου να αυξήσουμε την ανταγωνιστικότητα μιας ανύπαρκτης παραγωγής, χειροτερεύει τα πράγματα και αυξάνει την οικονομική ύφεση και την καταστροφή του ΑΕΠ. Η επιστροφή στη δραχμή μοιάζει πλέον και μαθηματικά αναπόφευκτη.


Θα γυρίσουμε στη δεκαετία του 50; 


Στη δεκαετία του 50 η Ελλάδα είχε την ίδια χωρική έκταση που έχει και σήμερα, όμως σήμερα έχει έτοιμη μια τεράστια υποδομή με σύγχρονους δρόμους, δίκτυα, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π. που δεν είχε τότε. Άρα λοιπόν έχουμε έτοιμη μια σύγχρονη υποδομή. 


Στη δεκαετία του 50 η αγροτιά διέθετε ελάχιστα τρακτέρ και άλλα γεωργικά μηχανήματα, ενώ σήμερα έχει υπερπληθώρα γεωργικών μηχανημάτων, ακόμα και πανάκριβων τζίπ. Επομένως η αγροτιά σήμερα είναι πλήρως εξοπλισμένη για να αντιμετωπίσει την ζήτηση γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων που θα απαιτηθεί. 


Στη δεκαετία του 50, ο τουρισμός ήταν σε άθλιες συνθήκες. Λίγα ξενοδοχεία, υποτυπώδη λιμάνια και αεροδρόμια, αρχαιολογικοί χώροι σε άθλια κατάσταση. Σήμερα διαθέτουμε τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες, εκατοντάδες χιλιάδες ενοικιαζόμενα δωμάτια, φυλαγμένους και προσεγμένους αρχαιολογικούς χώρους, σύγχρονα μουσεία, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π. 


Στη δεκαετία του 50, είχαμε μια τεράστια αιμορραγία εργατικού δυναμικού προς το εξωτερικό. Σήμερα, εκτός από το ελληνικό εργατικό δυναμικό, υπάρχει στη χώρα μας ένας τεράστιος αριθμός αλλοδαπών εργατών με τη βοήθεια των οποίων θα μπορούσαμε να κάνουμε παραγωγικά θαύματα.


Δεν χρειάζεται πιστεύουμε να αναφέρουμε ένα σωρό άλλα πράγματα που διαθέτει σήμερα η Ελλάδα και για τα οποία δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε ούτε στο ορυκτό πλούτο, τον ήλιο και τον αέρα που διαθέτει.


Τι λείπει όμως από τη χώρα μας και τι θα κάνει η δραχμή; 


Από τη χώρα μας λείπουν δύο πράγματα:
1) Λείπει η αξιοποίηση όλων αυτών των παραγωγικών δυνατοτήτων που διαθέτουμε. Μέχρι τώρα μάθαμε να
ζούμε με τα έτοιμα, με τις επιδοτήσεις και τα επιδόματα, με πανάκριβες και ταυτόχρονα κακές υπηρεσίες, τεράστια και αδιαπέραστη γραφειοκρατία και με μια επιχειρηματική νοοτροπία της αρπαχτής. Ο μεν ελληνικός πληθυσμός μένει ανενεργός (με τεράστια ανεργία)  και ασυντόνιστος, οι δε αλλοδαποί περιφέρονται ασκόπως στη χώρα μας, επιδιδόμενοι σε εγκλήματα. Όταν όμως μείνουμε χωρίς ευρώ, θα αναγκαστούμε να κάνουμε τις υποδομές και το ανθρώπινο δυναμικό που έχουμε να δουλέψουν.


2) Λείπει φυσικά και το κατάλληλο πολιτικό σύστημα. Εδώ είναι και το πραγματικό μας πρόβλημα. Το υπάρχον πολιτικό σύστημα μας έφτασε στο σημερινό κατάντημα. Ελπίζουμε πως όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό δεν μπορεί να είναι και το μέλλον μας. Πρέπει να αλλάξει, με πρώτο τον καταστατικό χάρτη της χώρας. Χρειαζόμαστε άλλο καταστατικό και άλλους διαχειριστές. Άλλο πολίτευμα πιο δημοκρατικό και άλλους πολιτικούς.


Αλίμονο, αν γυρίσουμε στη δραχμή, χωρίς πρώτα να αλλάξουμε το σάπιο και διεφθαρμένο κρατικοδίαιτο πελατειακό και οικογενειοκρατικό πολιτικό σύστημα, θα αναγκαστούμε να πουλάμε τις περιουσίες μας που έχουμε αποκτήσει για πενταροδεκάρες για να ζήσουμε τα παιδιά μας.


Με το ίδιο πολιτικό σύστημα, η επιστροφή στη δραχμή, θα είναι σκέτη αυτοκτονία, σκέτη κόλαση. Αυτό το πολιτικό σύστημα θα μας ξεπουλήσει, χωρίς να καταλάβουμε τι μας κτύπησε.
Αλίμονο, ούτε σκέψη γι’ αυτό!!!!!  
Πρώτα γκρεμίζουμε το πολιτικό σύστημα και μετά προχωράμε..
Οι επόμενες εκλογές θα πρέπει να ολοκληρώσουν αυτό που άφησαν στη μέση οι προηγούμενες. 
Πλήρη κατάρρευση του παλιού δικομματισμού. 



hassapis

Δραχμή ή Ευρώ;

Για τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ η επιστροφή στην δραχμή ισοδυναμεί με καταστροφή! Για ποιο λόγο, δεν λένε. Σερβίρεται σαν αξίωμα και οι εξηγήσεις περιττεύουν. Είναι καταστροφή, επειδή είναι …καταστροφή, πάει και τελείωσε!

«Καταστροφικό για την Ελλάδα χαρακτήρισε ο…
κ. Ευ. Μυτιληναίος το σενάριο επιστροφής στη δραχμή», διαβάζουμε στο ΒΗΜΑ. Πουθενά εξήγηση να θεμελιώνει τον ισχυρισμό…

Τα ίδια και Παπαρήγα, η οποία μάλιστα δεν κουράζεται να μας προειδοποιεί: «Η επιστροφή στη δραχμή στις παρούσες συνθήκες είναι καταστροφική»!

Το πώς και το γιατί το κρατάει μόνο για τον εαυτό της.

Μιλάνε βέβαια και οι ευρωπαίου ιθύνοντες για καταστροφή, αυτούς όμως τους κατανοούμε. Π.χ., ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ υποστηρίζει ότι θα είναι: Καταστροφική για την ευρωζώνη η επιστροφή στη δραχμή. Δεν το λέει για την Ελλάδα. Θα συμφωνήσουμε μαζί του, με την έννοια ότι η αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα σημάνει την αρχή του τέλους μιας τυχοδιωκτικής, ηλίθιας και εγκληματικής απόπειρας να καθιερωθεί ενιαίο νόμισμα χωρίς ενιαία οικονομία και κράτος. Η ευθύνη ανήκει στους αρχιτέκτονες της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, με θύμα την Ελλάδα και τις άλλες χώρες τους ευρωπαϊκού Νότου.

Υπάρχουν και κάποιοι που λένε ότι λόγω έλλειψης παρόμοιας εμπειρίας, η τίμια απάντηση στο ερώτημα «τι θα συμβεί αν επιστρέψουμε στην δραχμή» είναι απλά: «δεν ξέρω»!

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ

Στην πραγματικότητα υπάρχει εμπειρία, όχι μία αλλά πολλές. Τυπικά δεν είναι ακριβώς ίδιες, ουσιαστικά όμως δεν διαφέρουν. Και πριν πάμε παρακάτω, ας μου επιτραπεί να δώσω ένα υποθετικό παράδειγμα για να γίνω καλύτερα κατανοητός:

Ας υποθέσουμε ότι είχαμε κρατήσει την δραχμή αλλά την είχαμε προσδέσει σε ένα σκληρό νόμισμα, πράγμα καθόλου σπάνιο στην διεθνή πρακτική. Π.χ. στο Ευρώ. Όποιος μας έφερνε μια δραχμή θα του δίναμε πίσω ένα ευρώ. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί στις αρχές της δεκαετίας 1990 με το αργεντίνικο πέσο. Για να αντιμετωπιστεί, είπαν, ο πληθωρισμός, προσδέθηκε στο δολάριο. Ένα πέσο = ένα δολάριο, και το αντίστροφο. Κι αυτό με υπόδειξη των «φωστήρων» του ΔΝΤ!

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Το πρόβλημα της αργεντίνικης οικονομίας βρισκόταν στο νόμισμά της; Μεγάλη πλάνη. Περίπτωση φετιχισμού, που συναντάτε μόνο στην περιοχή των θρησκειών. Όπου ο αγιογράφος φιλοτεχνεί πάνω στον καμβά την μορφή της Παναγίας και μετά πέφτει στα γόνατα, μπροστά στο έργο του και του ζητά να τον σώσει! Έτσι και ο άνθρωπος στην κοινωνία της εμπορευματικής παραγωγής έχοντας χάσει πρακτικά απ’ τα μάτια του την πραγματική του σχέση με τους συνανθρώπους του και τον μεταξύ τους καταμερισμό της παραγωγικής εργασίας, χάριν της κοινής επιβίωσης, φαντάζεται ότι η ζωή του ορίζεται όχι από την σχέση του με τους συνανθρώπους του αλλά από τα δημιουργήματα του, π.χ από ένα τυπωμένο χαρτί, όπως το πέσο, το οποίο καθεαυτό έχει μηδενική αξία.

Λάθος η διάγνωση λάθος και το φάρμακο που επιλέγεται. Ο ασθενής δεν ήταν το τυπωμένο χαρτί, όπως πιστεύει πάντα η μονεταριστική αστική οικονομολογία, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της αργεντίνικης οικονομίας, στην διεθνή αγορά. Το γιατρικό που επιλέχτηκε, να γίνει το πέσο τόσο σκληρό όσο και το δολάριο, χωρίς να έχει πίσω του τον δυναμισμό της αμερικάνικης οικονομίας, το μόνο που θα μπορούσε να πετύχει ήταν καταστρέψει ολοσχερώς την ανταγωνιστικότητα της αργεντίνικης οικονομίας. Όπως και έγινε.

Έπρεπε να πελαγοδρομήσει η Αργεντινή, να μαρτυρήσει ο λαός της μια δεκαετία, να πτωχεύσει αναγκαστικά, να διαγραφεί το 75% του χρέους, να αποδεσμευτεί το πέσο απ’ το δολάριο και να υποτιμηθεί. Για να αρχίσει να ανακάμπτει η χειμαζόμενη οικονομία της χώρας. Φυσικά το πρόβλημα δεν λύθηκε οριστικά, η οικονομία της Αργεντινής είναι μέρος της παγκόσμιας οικονομίας και σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης δεν μπορεί παρά να επηρεαστούν όλες οι εθνικές οικον�
�μίες. Δεν παύει όμως η εγκατάλειψη της πολιτικής του σκληρού νομίσματος για την Αργεντινή να είναι η σωστή και επιβεβλημένη επιλογή.

Με την Ελλάδα, προπολεμικά, έχει συμβεί το ίδιο. Ο Βενιζέλος, κι αυτός στο όνομα του αντιπληθωρισμού, πρόσδεσε την δραχμή στην εγγλέζικη στερλίνα, και αργότερα στο δολάριο. Σαν αποτέλεσμα οι εισαγωγές αυγάτισαν σε βάρος των εξαγωγών, τα ελλείμματα μεγάλωσαν, το ίδιο και το χρέος. Ο Βενιζέλος αντέδρασε με εντατικοποίηση της φορομπηχτικής πολιτικής, με περικοπές, απολύσεις, αυταρχισμό και κρατική βία. Το 1932 η χώρα αναγκάστηκε να κηρύξει πτώχευση, αποδέσμευση της δραχμής από το δολάριο και υποτίμηση. Λόγω της πολιτικής που είχε ακολουθήσει, το κόμμα των φιλελευθέρων συρρικνώθηκε και ο Βενιζέλος αναγκάστηκε να τερματίσει την πολιτική του καριέρα. Από την παράλογη επιμονή του στην σκληρή δραχμή ωφελήθηκε πολιτικά το δίδυμο Γκλύξμπουργκ-Μεταξά ενώ η δικτατορία που ακολούθησε διεμήνυσε στους δανειστές ότι η Ελλάδα δεν θα συνεχίσει να πληρώνει το χρέος.

Όπως και η Αργεντινή στις μέρες μας, η Ελλάδα όχι μόνο δεν καταστράφηκε, όπως πρόβλεπαν οι προπολεμικές Κασσάνδρες, αλλά με όπλο την εθνική νομισματική πολιτική και την άρνηση της να συνεχίσει να πληρώνει το απεχθές χρέος, σημείωσε εκπληκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης κατακτώντας τον τρίτο μεγαλύτερο στον κόσμο, μετά την Ιαπωνία και την Σοβιετική Ένωση!

Ποια είναι η διαφορά μιας αποδέσμευσης από οποιοδήποτε σκληρό νόμισμα (ή από το σκληρό ευρώ -αν αυτή ήταν η σχέση) από την εκούσια ή ακούσια έξοδο της χώρας μας από την ευρωζώνη; -Καμία, απολύτως καμία. Ας μη μας λένε λοιπόν ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο, ότι δεν έχουμε εμπειρία και δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες της επιστροφής μας στο εθνικό μας νόμισμα.

Αναφέρθηκα σε δύο παραδείγματα αλλά υπάρχουν δεκάδες. Ας αφήσουν λοιπόν οι επιτήδειοι την καταστροφολογία. Δεν θα εκμηδενιστεί η Ελλάδα και το ελληνικό έθνος για να πουλήσουν κάποιοι εκδούλευση στα ευρωατλαντικά αφεντικά τους, προστατεύοντας την έτσι κι αλλιώς καταδικασμένη ευρωζώνη.

ΑΣΤΗΡΙΧΤΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΚΟΙ ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ

Στον Τύπο και στο διαδίκτυο βρίσκεις αφορισμούς κατά της ιδέας επανόδου στην δραχμή, όχι όμως και επιχειρήματα. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Δεν έψαξα εξαντλητικά αλλά στο βαθμό που προσπάθησα το μόνο που βρήκα είναι τρεις τέσσερεις παραγράφους του Πέτρου Δούκα με τις οποίες προσπαθεί να μας πείσει ότι η επιστροφή στην δραχμή θα είναι καταστροφή. Για όσους δεν γνωρίζουν σχετικά, να πούμε ότι χρημάτισε υφυπουργός Οικονομικών δε δύο κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας, σπούδασε οικονομικά και διεθνείς σχέσεις στο πανεπιστήμιο George Washington, διοίκηση επιχειρήσεων και χρηματοοικονομικά στο πανεπιστήμιο Columbia και οικονομικά στο New York University, του οποίου αναδείχτηκε διδάκτωρ των οικονομικών. Επίσης εργάστηκε στην Citibank της Νέας Υόρκης και έγινε γενικός διευθυντής της ίδιας τράπεζας στην Ελλάδα.

Ο Π. Δούκας υποστηρίζει ότι:

«Η συζήτηση και το «εκβιαστικό» δίλημμα για επάνοδο στη δραχμή είναι αδιανόητη και αυτοκαταστροφική για τη Πατρίδα μας.

Και αμέσως παρακάτω εκθέτει το πρώτο «πλήγμα» που θα δεχθούμε ως Έλληνες!

1) Θα αποτελούσε αποδοχή ότι εμείς οι Έλληνες αποτύχαμε πλήρως, ότι είμαστε ανίκανοι να ανταγωνισθούμε και πέφτουμε στη Γ’ Εθνική Ευρώπης.

Οι Έλληνες ούτε ενημερώθηκαν ούτε ρωτήθηκαν αν ήθελαν η Ελλάδα να γίνει μέλος της ΕΟΚ. Όσοι ανάμεσα τους είχαν στοιχειώδη γνώση γνώριζαν ότι η Ελλάδα ριχνόταν βορά σε λάκκο λεόντων, διότι χωρίς εμπορικό προστατευτισμό ήταν αδύνατο να ανταγωνιστεί τα δυτικό-ευρωπαϊκά μεγαθήρια, όταν μάλιστα, χωρίς να ρωτηθούν οι λαοί, ο κανόνας της κοινοτικής προτίμησης, στην βάση του οποίου έγινε η Ένωση ποτέ δεν λειτούργησε γιατί έτσι αποφάσισαν ανεξέλεγκτα κέντρα στις Βρυξέλες. Ακόμα χειρότερα, δεν υπήρξαν ποτέ ευρωπαϊκά εμπορικά σύνορα. Με τις συμφωνίες κορυφών για την ΓΚΑΤΤ και αργότερα του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) η ευρωπαϊκή αγορά μετατράπηκε και επισήμως σε ενιαία παγκόσμια αγορά, ερήμην των λαών. Η προσχώρηση της Ελλάδας το 2001 στην ζώνη του ευρώ ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της ελληνικής οικονομίας. Η μοίρα της ελληνικής οικονομίας είχε κριθεί και αυτό πρέπει να το γνώριζαν οι πολιτικοί μας, (μεταξύ αυτών και ο Δούκας) εκτός αν δεχτούμε ότι τους διαλέγουν μεταξύ των π�
�έον ηλιθίων.

2) Η ‘Νέα Δραχμή’, αναγκαστικά θα ήταν εξαιρετικά υποτιμημένη για να μπορούσε να βοηθήσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών. Αλλά ποτέ η υποτίμηση δεν είχε ουσιαστικά μεσο-πρόθεσμα αποτελέσματα. Οδηγούσε σε φαύλο κύκλο πληθωρισμού, φόβο για νέα υποτίμηση, έξοδο κεφαλαίων και τελικά σε νέα υποτίμηση.

Παραπάνω ο διδάκτωρ των οικονομικών και υφυπουργός οικονομικών (μη το ξεχνάμε) μας λέει «ότι αποτύχαμε πλήρως, ότι είμαστε ανίκανοι να ανταγωνισθούμε και πέφτουμε στη Γ’ Εθνική Ευρώπης». Όμως στην παράγραφο (2) παραδέχεται ότι η υποτιμημένη δραχμή θα «βοηθήσει την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών» συνεπώς παραδέχεται ότι το υπερτιμημένο για τα ελληνικά μέτρα ευρώ θα υπέσκαπτε την ανταγωνιστικότητα μας. Αυτό δεν τον εμποδίζει να ισχυρίζεται (εντελώς ανακόλουθα) ότι η επιστροφή στην δραχμή είναι καταστροφή! Προφανώς θεωρεί ότι απευθύνεται σε κάφρους…

ΤΡΟΜΟ-ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ

Και από πού βγαίνει ότι η υποτιμημένη δραχμή ισοδυναμεί με πληθωρισμό; Ή ότι ο πληθωρισμός φέρνει περισσότερο πληθωρισμό και γι’ αυτό θα δραπετεύσουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό; Όλα αυτά δεν είναι παρά αρλούμπες με τις οποίες ο κύριος διδάκτωρ προσπαθεί να τρομάξει τον κόσμο.

Πληθωρισμός προκαλείται όταν σπανίζουν τα αγαθά στην αγορά σε σχέση με την ζήτηση, οπότε προκαλείται αύξηση των τιμών. Ή όταν το κράτος αναγκάζεται να τυπώσει χαρτονόμισμα από αέρα, επειδή έχει δημιουργήσει υποχρεώσεις που τα ταμειακά του διαθέσιμα δεν αρκούν για να τις εξυπηρετήσει.

Η νέα δραχμή θα είναι υποτιμημένη όχι σε σχέση με τον εαυτό της αλλά με την αρχική τιμή 1 ευρώ=340,75 δρχ. που ήταν την 1η Ιανουαρίου του 2001. Όχι επειδή είναι γραμμένο στο ριζικό της, αλλά επειδή πρέπει και είναι προς το συμφέρον της χώρας. Και πρέπει διότι η Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, με τα κυριαρχικά της δικαιώματα παραχωρημένα σε ξένα κέντρα και με τον βρόχο του ευρώ στο λαιμό, απώλεσε όλα αυτά τα χρόνια 50% της ανταγωνιστικότητας της.

Επιπτώσεις στο επίπεδο της ζωής δεν θα υπάρξουν παρά μόνο θετικές. Αν το γερμανικό ευρώ δεν μπορεί να υποτιμηθεί μόνο για τον ελληνικό χώρο, οι δωσίλογοι που μας κυβερνούν βρήκαν την λύση στην βάναυση υποτίμηση της ζωής μας. Πως αλλιώς θα ταΐσουμε τους τοκογλύφους και θα σώσουνε την ετοιμοθάνατη ευρωζώνη! Αποστραγγίζουν και την τελευταία δεκάρα που κυκλοφορεί στην χώρα προκαλώντας ύφεση, μαζική ανεργία, πετσοκόβουν ξανά και ξανά τις αμοιβές, τις συντάξεις, εξαπέλυσαν άγριο φορομπηχτικό κυνηγητό, κάνουν αλλεπάλληλες αυξήσεις στα καύσιμα, στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, στις τιμές των βασικών ειδών κατανάλωσης, κατεδαφίζουν το κοινωνικό κράτος, τις κοινωφελείς υπηρεσίες, την υγεία, την παιδεία, τα πάντα.

Η «Νέα Δραχμή» που θα αντικαταστήσει το ευρώ θα έχει την ίδια περίπου μορφή, ένα ευρώ = μία νέα δραχμή η οποία κατ’ εξαίρεση πρέπει να γίνει χαρτονόμισμα, με τις ίδιες υποδιαιρέσεις και τα χάρτινα πολλαπλάσια, για να αποτραπεί οποιαδήποτε κερδοσκοπία σε βάρος των καταναλωτών. Ό,τι αγοραζόταν με ένα ευρώ θα αγοράζεται με μία δραχμή. Ένας μισθός 800 ευρώ θα γίνει μισθός 800 δραχμών. Η αναγκαία υποτίμηση αφορά την σχέση της δραχμής με το ευρώ και τα ξένα νομίσματα. Το 2001 ήταν 1 ευρώ=340,75 δρχ. Λόγω της οικονομικής συρρίκνωσης που υπέστη η χώρα με ευθύνη του διεφθαρμένου πολιτικού προσωπικού η σχέση αυτή θα αλλάξει σε βάρος της δραχμής αν θέλουμε να προωθήσουμε τις εξαγωγές μας και τον τουρισμό μας. Μπορεί να γίνει π.χ. 1 ευρώ=440,75 δρχ. Η υποτίμηση αυτή σε σχέση με τα ξένα νομίσματα είναι δυνατό να επηρεάσει ως ένα βαθμό και τις τιμές στην εσωτερική αγορά, όχι όμως αν στην χώρα υπάρχει κυβέρνηση που θα αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες μας στο εξωτερικό και τις σχέσεις μας με το εξωτερικό. Περιττό να πούμε ότι η επιστροφή στην δραχμή από μόνη της δεν αρκεί για να ορθοποδήσει η χώρα. Πρέπει να αποτελέσει μόνο αρχή μιας άλλης πορείας, της ανεξάρτητης και εθνικά κυρίαρχης Ελλάδας, έτοιμης για καινοτομίες και ανοιχτής σε όλες τις εποικοδομητικές συνεργασίες με τους λαούς όλου του πλανήτη, στην βάση του αμοιβαίου συμφέροντος και μόνο.

Και για να πάμε παρακάτω: για ποια «έξοδο κεφαλαίων» από τον φόβο του πληθωρισμού, μιλάει ο Δούκας. Υπάρχουν περί τα 350 δισ ευρώ και δολάρια στην τράπεζα Ελλάδος. Αυτά είναι τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας και καν
είς δεν έχει δικαίωμα να τα αγγίξει. Και το κράτος όταν έχει την βούληση είναι σε θέση να τα προστατεύσει. Ας ξεχάσουμε λοιπόν τις διαρροές κεφαλαίων. Ούτε η Αργεντινή στις μέρες μας, ούτε η Ελλάδα το 1932 αντιμετώπισε τέτοιο προβλήματα με την πτώχευση και δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει τώρα. Ο πλανήτης ολόκληρος βιώνει την πιο πολύπλοκη την πιο εκρηκτική κρίση της ιστορίας και δεν υπάρχει πουθενά ασφαλές καταφύγιο, για κανένα νόμισμα σε καμιά χώρα. Όσο φεύγουν τα κεφάλαια απ’ την Τουρκία που έχει το δικό της εθνικό νόμισμα άλλο τόσο θα φύγουν απ’ την Ελλάδα…

3) Το τεράστιο χρέος μας σε ευρώ θα έπρεπε να αποπληρωθεί με υποτιμημένες δραχμές. Σαν συνέπεια το χρέος μας θα ανέβαινε τουλάχιστον στο 250% του ΑΕΠ!

Θα μας τρελάνει ο κύριος διδάκτωρ: Εκτός του ότι το «τεράστιο χρέος» έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αποπληρωθεί (και ο νοών νοείτω) δεν μετατρέπεται μόνο το χρέος σε δραχμές αλλά και το ΑΕΠ. Επομένως η σχέση χρέους ΑΕΠ, μένει σταθερή, δεν αλλάζει επειδή θα αλλάξουμε νόμισμα.

4) Όλοι οι πολίτες που είχαν καταθέσεις και επενδύσεις στη χώρα μας θα κοίταζαν να αποφύγουν τις ζημιές από την επάνοδο στη Δραχμή και θα έβγαζαν έγκαιρα τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα την άμεση κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και της οικονομικής δραστηριότητας!

Η αξιοπιστία του νομίσματος μιας χώρας καθορίζεται από την παραγωγικότητα της εργασίας αλλά και από την ποιότητα των παραγόμενων αγαθών. Και βελτιώνεται ή φθείρεται από την εξέλιξη αυτών των δύο παραγόντων. Αν σου επιβληθεί ένα νόμισμα όπως είναι το ευρώ του οποίου η αξιοπιστία και η τιμή του στην χρηματαγορά είναι υψηλή καθώς, βασίζεται στην γερμανική παραγωγικότητα και ποιότητα, αυτή είναι πραγματικά παράλογη και αφύσικη κατάσταση γιατί δυσχεραίνει σοβαρά τις εξαγωγές, όπως παραδέχεται στην δεύτερη (2) παράγραφο του ο κύριος «διδάκτωρ των οικονομικών» και ευνοεί τις εισαγωγές. Με το ευρώ (αλλά και λόγω άλλων τυχοδιωκτισμών που έχουν επιβάλει οι παγκοσμιοποιητές) η πατρίδα έχει κλείσει στάνταρ ραντεβού με την χρεοκοπία. Επιβάλετε λοιπόν στροφή 180 μοιρών και ένα από τα πρώτα μέτρα για να μπει η χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης είναι η επιστροφή στην φτηνή δραχμή. Όταν γίνει αυτό δεν θα φύγουν κεφάλαια και επενδυτές απ’ την χώρα. Ο νεοδημοκράτης «διδάκτωρ οικονομικών» εξαπατά και προσπαθεί να χειραγωγήσει τον ελληνικό λαό. Με την φτηνή δραχμή θα εισρεύσουν κεφάλαια στην χώρα. Αν ίσχυε το αντίθετο όπως ισχυρίζεται τότε δεν θα βλέπαμε τα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά κεφάλαια να μεταναστεύουν στην Κίνα με το φτηνό Ρενμίμπι αλλά τα κινέζικα, τα κορεάτικα, τα ταϊβανέζικα κλπ να μεταναστεύουν στην δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ!

Όσο για τις τράπεζες που είδαμε να χρεοκοπούν σαν από επιδημία στις ΗΠΑ και την Μ. Βρετανία αυτό συνέβη όχι επειδή διέρρευσαν τα κεφάλαια τους στο εξωτερικό (για να βρουν ασφαλές λιμάνι; που άραγε;) αλλά διότι έχουν έλλειψη ρευστού, μια και τα αποθεματικά τους είναι «τοξικά», είναι δηλαδή υποχρεώσεις δανειοληπτών που αδυνατούν να πληρώσουν. Γι’ αυτό κάθε τόσο τα κράτη κάνουν ενέσεις ρευστότητας στις τράπεζες για να τις κρατήσουν στην ζωή με χρήματα των πολιτών τους. Κι αυτό, βέβαια, συμβαίνει επειδή είναι στη φύση της αγοράς (η οποία έχει σκόπιμα θεοποιηθεί) να κονταίνει το πάπλωμα και να μακραίνει τα ποδάρια. Η αγορά είναι δημιούργημα του ανθρώπου, και το δημιούργημα δεν μπορεί να ρυθμίζει την ζωή του δημιουργού του. Ο δημιουργός άνθρωπος θα ρυθμίζει αύριο την αγορά και έτσι την ζωή του.

Απελάτης

Zητούν συμβόλαια σε δραχμές από τις 21 Μαρτίου 2012..

Γερμανικές και Ολλανδικές εταιρείες φέρονται να προεξοφλούν πως τα ελληνικά ομόλογα αξίας 14,4 δισ. ευρώ που λήγουν στις 20 Μαρτίου η χώρα μας δεν θα καταφέρει να τα αποπληρώσει καθώς θεωρούν πως είναι σχεδόν απίθανο να λάβουμε την (7η παλαιά, ή 1η νέα) δόση των 88 δισ. από την τρόικα..

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες… προερχόμενες από εγχώριες επιχειρήσεις, που παραδοσιακά εξάγουν προϊόντα τους σε αγορές της Γερμανίας (Μόναχο κ.λπ.) και της Ολλανδίας (Άμστερνταμ κ.λπ.), με εύσχημο πλην σαφή τρόπο, καλούνται να είναι έτοιμες από τώρα, για την αλλαγή των συμβολαίων τους από ρήτρες ευρώ, που ισχύουν σήμερα, σε ρήτρες δραχμής! Και αυτό όχι σε αόριστο χρόνο, αλλά σε πολύ συγκεκριμένο. Από τις 20 Μαρτίου 2012 και μετά!

Εταιρείες και μεγάλοι παραγωγοί, από την Κρήτη μέχρι και τον Έβρο, αιφνιδιάστηκαν δυσάρεστα και προσέτρεξαν σε δικηγορικά γραφεία και τράπεζες, ζητώντας συμβουλές και επεξηγήσεις, ώστε να δουν πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την ανατρεπτική, για τους ίδιους, αλλά, πολύ περισσότερο, για τη χώρα, κατάσταση.

Παρόμοιες «ειδοποιήσεις» λέγεται ότι έλαβαν και αρκετά τοπικά καταστήματα τραπεζών, μέσω των οποίων διεκπεραιώνονται οι εξαγωγές και εισαγωγές προϊόντων. Αποστολείς, τα αντίστοιχα καταστήματα τραπεζών των δύο χωρών -Γερμανίας και Ολλανδίας- με τα οποία συνεργάζονται οι εκεί επιχειρήσεις τους για τις συναλλαγές τους.

Το γεγονός δεν επιβεβαιώνεται, φυσικά, από πλευράς τραπεζών. Παράγοντες όμως της αγοράς, εξαγωγικοί φορείς, και πολιτικοί παράγοντες, δεν θεωρούν καθόλου τυχαίο ότι πρωτοστατούν στο γεγονός αυτό γερμανικές (καταρχήν) επιχειρήσεις και ολλανδικές, για τις οποίες, έτσι κι αλλιώς, ουδόλως εκπλήσσονται.

Άλλωστε, οι Ολλανδοί, σε κάθε ευκαιρία και συνήθως απροκάλυπτα, καταφέρονται εναντίον της Ελλάδος. Ενώ είναι πάρα πολύ συχνά τα επεισόδια ακόμα και με στελέχη και υπαλλήλους της Μόνιμης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στις Βρυξέλλες.
Γιατί τον Μάρτιο

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, όμως, έχει να κάνει με την ημερομηνία, η οποία αναφέρεται στις προειδοποιήσεις αλλαγής των συμβολαίων από γερμανικές και ολλανδικές επιχειρήσεις, προς τις συνεργαζόμενες ελληνικές εταιρείες. Και αυτό γιατί, όπως επισημαίνεται από πολιτικές και τραπεζικές πηγές, στις 20 Μαρτίου λήγουν ελληνικά ομόλογα αξίας 14,4 δισ. ευρώ, τα οποία θα αδυνατεί να αποπληρώσει η χώρα μας, αν δεν λάβει την (7η παλαιά, ή 1η νέα) δόση των 88 δισ. από την τρόικα.

Η οποία, για να δοθεί περί τα τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου, το αργότερο, θα πρέπει να προηγηθεί συμφωνία με τους ιδιώτες ομολογιούχους για το PSI+, για να μην εκδηλωθεί «πιστωτικό γεγονός», και, συνεπώς, χρεοκοπία για την Ελλάδα.

Πέραν βεβαίως, των άλλων δεσμεύσεων, που έχει αναλάβει η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο. Αλλά και σε σχέση με το αν και πότε θα διεξαχθούν εκλογές, ή αν θα υπάρξουν έκτακτα και δυσάρεστα γεγονότα, που θα ανατρέψουν όλα τα σχέδια, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στο σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης.

Σημειώνεται, επίσης, ότι οι ξένες τράπεζες, που προειδοποιούν τα εδώ κατά τόπους τραπεζικά καταστήματα, προφορικά αναφέρουν ότι για τις «οριστικές ισοτιμίες» θα ειδοποιηθούν σχετικά, λίγες ημέρες πριν από την 20ή Μαρτίου, ώστε να συνταχθούν τα τελικά συμβόλαια!

Με απλά λόγια, προκύπτει ότι δεκάδες γερμανικές και ολλανδικές επιχειρήσεις θεωρούν βέβαιη την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, και την επιστροφή της στη δραχμή. Και προετοιμάζονται, και προετοιμάζουν από τώρα τις συνεργαζόμενες ελληνικές εταιρείες. Η βεβαιότητά τους αυτή, δεν μπορεί παρά να απορρέει από την πληροφόρηση «από πρώτο χέρι», που απολαμβάνουν από τις κυβερνήσεις τους, τις τράπεζές τους και τις πολιτικές τους ηγεσίες.

Από πλευράς των ελληνικών επιχειρήσεων, πάντως, διατυπώνεται έντονος προβληματισμός για τις κινήσεις αυτές, των συνεργαζόμενων ξένων εταιρειών, αλλά και αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι με τα προϊόντα τους. Κι αυτό γιατί η αναζήτηση νέων αγορών, εκτός της ζώνης του ευρώ, αυτή ειδ�
�κά την περίοδο φαντάζει δύσκολη, έως αδύνατη.
Χρ.Τσατσαρώνης

greece-salonika.

Ετοιμάζονται να τυπώσουν εθνικό νόμισμα!

Eτοιμες για όλα τα σενάρια, ακόμη και για την πλήρη διάλυση της ευρωζώνης, είναι οι κεντρικές τράπεζες αρκετών ευρωπαϊκών χωρών που έχουν διαπιστώσει ότι το μέλλον της ευρωζώνης και της Ε.Ε. συνολικότερα παίζεται κορώνα-γράμματα στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών. Δημοσίευμα της «Wall Street Journal» με τον τίτλο «Οι τράπεζες προετοιμάζονται για τη μετα-ευρώ ζωή» υποστηρίζει ότι ήδη εκπονούνται σχέδια έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση «επιστροφής στο παρελθόν».

Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται η οικονομική εφημερίδα, οι τράπεζες εξετάζουν «σενάρια επαναφοράς εθνικών νομισμάτων που αποσύρθηκαν μετά την είσοδο του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος» στο μπλοκ της ευρωζώνης. Το δημοσίευμα κάνει συγκεκριμένη αναφορά στην Κεντρική Τράπεζα της Ιρλανδίας, που εξετάζει σε ποια νομισματοκοπεία θα απευθυνθεί εάν κληθεί να επανατυπώσει το νόμισμά της, καθώς τίθεται και το θέμα της πρόσβασης «σε περισσότερες εκτυπωτικές μηχανές σε περίπτωση που αναγκαστεί να τυπώσει εθνικό νόμισμα». Η ιρλανδική Κεντρική Τράπεζα υποχρεώθηκε σε διάψευση χαρακτηρίζοντας «φήμες» το δημοσίευμα.

Αναφορά γίνεται και στην Ελλάδα, ενώ φιλοξενούνται δηλώσεις εκπροσώπου της Τραπέζης της Ελλάδος, που υποστηρίζει ότι δεν αναζητούνται τρόποι αύξησης της ικανότητάς της να εκτυπώνει και ότι «δεν υπήρξε καμία συζήτηση σχετικά με το θέμα».

Σύμφωνα με τη «WSJ» κι άλλες κεντρικές τράπεζες εκτός ευρωζώνης λαμβάνουν προληπτικά μέτρα. Η Ελβετία ήδη σχεδιάζει την αποσύνδεσή της από το ευρώ ως «εξωτερικό σημείο αναφοράς ισοτιμίας, σε μια προσπάθεια να κρατήσει την αξία του νομίσματος της σταθερή». Αναφορά γίνεται επίσης στο Μαυροβούνιο που, αν και δεν είναι στην ευρωζώνη, χρησιμοποιεί το ευρώ ως επίσημο νόμισμα και αναζητά το νέο εθνικό του νόμισμα σε περίπτωση που το ευρώ καταρρεύσει. Οι άλλες κεντρικές τράπεζες που αναφέρονται είναι της Αγγλίας, της Βοσνίας Ερζεγοβίνης και της Λετονίας. Στην περίπτωση μάλιστα της Κεντρικής Τράπεζας της Αγγλίας επισημαίνεται η ανησυχία για την κατάσταση που θα δημιουργηθεί στην εταιρία De La Rue PLC στο Γκέιτσχεντ, όπου εκτός από τις αγγλικές στερλίνες τυπώνονται και ευρώ.

«Ο προγραμματισμός των κεντρικών τραπεζών είναι προληπτικός. Δεν συνεπάγεται εκτίμηση για διάλυση της ευρωζώνης» καταλήγει η «Wall Street Journal» και συμπληρώνει: «Το γεγονός όμως ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες εξετάζουν μια πιθανότητα που ως το φθινόπωρο θεωρούνταν αδιανόητη επισημαίνει πόσο ραγδαία έχουν επιδεινωθεί οι συνθήκες». Αυτά που διακυβεύονται είναι πολλά. Μια ενδεχόμενη αποτυχία των Ευρωπαίων ηγετών να επιλύσουν την κρίση θα πυροδοτήσει τις ήδη αυξανόμενες αμφιβολίες για τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης. Τραπεζίτες και ειδικοί φοβούνται ότι η διάλυση της ευρωζώνης θα ανοίξει την πόρτα στο οικονομικό χάος.

Η JP Morgan στην ανάλυσή της συμβουλεύει επενδυτές και εταιρίες να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο κατάρρευσης της ευρωζώνης, αν και η τράπεζα εκτιμά ότι οι πιθανότητες είναι στο 20%. Πριν από δέκα ημέρες ο Αντριου Μπέιλι, ανώτατο στέλεχος της εποπτικής αρχής του χρηματοπιστωτικού συστήματος της Βρετανίας, είχε αποκαλύψει ότι οι βρετανικές τράπεζες προετοιμάζονται για όλα τα ενδεχόμενα.

δημπκρατια

WSJ: ICAP και CLS Bank ετοιμάζονται για δραχμή

Για διάλυση του ευρώ και επιστροφή εθνικών νομισμάτων ετοιμάζονται κορυφαίες εταιρίες συναλλαγών. Σύμφωνα με τη Wall Street Journal, η ICAP Plc., η οποία λειτουργεί το μεγαλύτερο σύστημα διατραπεζικών νομισματικών συναλλαγών, δήλωσε την Κυριακή ότι δοκιμάζει συστήματα ηλεκτρονικών συναλλαγών για πιθανή έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή.

Ανώτατα στελέχη της δηλώνουν πως οι προετοιμασίες έχουν επικεντρωθεί στον καθορισμό της σχέσης μεταξύ της δραχμής και άλλων νομισμάτων και στο πώς θα διαμορφωθούν οι συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Όπως τόνισαν, η εταιρία δοκιμάζει τεχνολογία που θα επέτρεπε στις τράπεζες να κάνουν συναλλαγές σε δραχμή έναντι του δολαρίου και του ευρώ, διευκρινίζοντας πως τα μέτρα που ελήφθησαν τις τελευταίες εβδομάδες είναι προληπτικά και ότι δεν θα πραγματοποιηθούν συναλλαγές σε δραχμή, εκτός και αν το απαιτήσουν οι συνθήκες της αγοράς.

Επίσης, η CLS Bank International, η πλατφόρμα της οποία δίνει τη δυνατότητα στις τράπεζες να διακανονίζουν τις συναλλαγές τους σε νομίσματα, πραγματοποιεί stress test για να προετοιμαστεί σε πιθανή διάλυση του ευρώ, με βάση πηγές που γνωρίζουν το θέμα.
euro2day.gr

WSJ: Εκτός Ευρωζώνης η Ελλάδα και με διπλή δραχμή

Eξοδο της χώρας μας από την Ευρωζώνη και χρήση διπλού νομίσματος προτείνει σε σχετικό της δημοσίευμα η Wall Street Journal, με τίτλο «Πιθανή ελληνική λύση: Δυο δραχμές». «Η λύση για την Ελλάδα και για την κρίση χρέους της ευρωζώνης είναι η υποτίμηση νομίσματος» αναφέρει ο αρθρογράφος Vincent Cignarella κάνοντας λόγο για διπλή δραχμή, όπου η μία θα χρησιμοποιείται για τις εμπορικές συναλλαγές και η δεύτερη θα αποτελεί λογιστική μονάδα για τις χρηματοοικονομικές πράξεις χωρίς να κυκλοφορεί σε φυσική μορφή.
Σύμφωνα με το άρθρο, η ισοτιμία της πρώτης δραχμής θα κυμαίνεται ελεύθερα στην αγορά, υπό την επίβλεψη της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ η ισοτιμία του δεύτερου νομίσματος θα παραμένει σταθερή και θα καθοριστεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Όπως τονίζει ο συντάκτης, η Ελλάδα με το δικό της νόμισμα θα κερδίσει πάλι το εμπορικό της πλεονέκτημα και θα μπορέσει να βρεθεί εκ νέου σε αναπτυξιακή πορεία. 

sofokleousin