Γιώργος Κοντογιώργης: Η Ελλάδα είναι ένα κράτος υπό καθεστώς διπλής κατοχής, ντόπιας και ξένης!

Για τον διακεκριμένο καθηγητή πολιτικής επιστήμης, πρώην Πρύτανη της Παντείου και εκλεκτό συμπατριώτη μας κ. Γιώργο Κοντογιώργη, το παιχνίδι στη χώρα μας είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο…

Πολιτικοί «καρμπόν», μέσα σ’ ένα «σικέ» πολιτικό σύστημα, που επιμένει να «λεηλατεί» την ελληνική κοινωνία, από την εποχή του Όθωνα μέχρι σήμερα, με απώτερο σκοπό –τι άλλο;- το προσωπικό όφελος!

Είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί, κατά τον κ. Κοντογιώργη, που εξωθούν τον πολίτη στην διαπλοκή και στο ρουσφέτι. Είναι αυτοί που υπερδάνεισαν τη χώρα για να φάνε και να σπαταλήσουν περισσότερα –όπως λέει-, κάνοντας κακή διαχείριση και αδιαφορώντας για το συμφέρον της κοινωνίας. Είναι αυτοί που καθημερινά διαπράττουν «εγκλήματα», χωρίς να δικάζονται γι’ αυτά, αλλά και χωρίς να ………..

Πολιτική Ο Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΣΤΙΚΗ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ – (VIDEO)

Ο Γιώργος Κοντογιώργης παρουσίασε το βιβλίο του «Η Συριζαία Αριστερά ως Νέα Δεξιά». Το συντηρητικό ιδιώνυμο της Αριστεράς» στον Ιανό (11/4/2016) και συνομίλησε με τους παρευρισκόμενους πολίτες..

 

 

 

 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:…………

Γιώργος Κοντογιώργης: «Οι πολίτες δεν πρέπει να αφήσουν τους πολιτικούς σε χλωρό κλαρί»

Ο λόγος του πάντα διαχρονικός και διαφωτιστικός όσον αφορά το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και όχι μόνο.
Σύμφωνα με τον κύριο Κοντογιώργη, η λαϊκή ελληνική σκέψη για τη ζωή ακολουθεί μία αδιάπτωτη πορεία από τα Ομηρικά έτη μέχρι τους νεότερους χρόνους. Ο χριστιανισμός όπως αποδίδεται από το δημοτικό τραγούδι δεν είναι παρά ένας τρόπος του θρησκεύεσθαι της αρχαιότητας και πολλών παραστάσεων της ολύμπιας θρησκείας που έχουν μεταλλαχθεί και θεωρούνται χριστιανικές. Περιλαμβάνει ακόμα και αρχαίους θεούς όπως είναι ο Χάρος, συνεπώς το γεγονός αυτό αποδεικνύει τη συνέχεια.
Οι κοινωνίες των Ελλήνων, αυτές που προσδιόρισαν την εξέλιξη όχι μόνο του ελληνικού κόσμου αλλά………….

Γ. Κοντογιώργης, Το Ελληνικό Πρόβλημα – Αίτια και προοπτική

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Το Ελληνικό Πρόβλημα – Αίτια και προοπτική», που έγινε στις 9 Δεκεμβρίου 2015 στο Δημοτικό θέατρο Ρόδου και διοργάνωσε η ομάδα «Ενεργοί Πολίτες Ρόδου».

ΔΕΙΤΕ TO BINTEO……..

ΤΣΙΠΡΑΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΣΥΡΕ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΕΙ ΤΑ…ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ!

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΣΩΛΗΝΑ, ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΟΓΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Μέχρι να ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ο πολύς κόσμος, ο κοινός λαός, εκτιμούσε ότι υπάρχει βρε αδερφέ και κάτι που δε δοκιμάστηκε και…μπορεί να μας δώσει κάτι καινούριο.

Ήρθε λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και διαπιστώσαμε, είναι ηλίου φαεινότερο, ότι …………..

Γ. Κοντογιώργης στην ERTopen: Βαθιά καθεστωτικό το πολιτικό σύστημα όποιος κι αν εκλέγεται.

Στην εκπομπή της Εύας Μαυρογένη στην ERTopen μίλησε ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης Γιώργος Κοντογιώργης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου για την πολιτική κατάσταση της χώρας μετά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου. Απομαγνητοφωνήσαμε το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξής του και μπορείτε να τη διαβάσετε αλλά και να την ακούσετε ολόκληρη παρακάτω:……..

Κάντο όπως η Δεξιά… Με Τασία και με Σία

Γ.Κοντογιώργης.

Κάντο όπως η Δεξιά. Ο ανασχηματισμός ως αναπαραγωγή του βαθέως πολιτικού «πουτανάτου» της Συριζαίας Αριστεράς. Πώς το προσωνύμιο της Αριστεράς αποθεώνει, νομιμοποιώντας την πιο ακραία εκδοχή της ολιγαρχικής κομματοκρατίας και «αποσώνοντας» ότι απέμεινε από τη χώρα. Το κράτος ως λάφυρο των πειναλέων της……..

Πολιτική Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ – ΟΙ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ (VIDEO)

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ…..

Η ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ ΩΣ ΚΙΝΗΣΗ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΣΤΟ «ΕΚΦΥΛΟ» ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗΣ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:….

«Η Ολιγαρχία των συμμοριών».

Ο Γιώργος Κοντογιώργης, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του «Κομματοκρατία και Δυναστικό Κράτος», το οποίο εμπεριέχει και την απάντησή του στην Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύται στο tvxs, μιλώντας στην Κρυσταλία Πατούλη, για τις ολιγαρχικές συμμορίες που κυβερνούν την Ελλάδα, ερμηνεύει το φαινόμενο του πελατειακού κράτους και κυρίως, προτείνει λύσεις για την έξοδο από την κρίση.

Το βιβλίο σας, κυκλοφόρησε πριν μία εβδομάδα από τις εκδόσεις Πατάκη και βρίσκεται στην τρίτη του έκδοση. Θα μας πείτε περισσότερα για το περιεχόμενό του;……………….

Το έθνος του κράτους και το έθνος της κοινωνίας.

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το έθνος είναι επινόηση του κράτους κάνουν ιδεολογία, επιχειρούν να το οικειοποιηθούν, αποσπώντας το από τον φυσικό του φορέα, την κοινωνία, προκειμένου να νομιμοποιήσουν τη μονοσήμαντη νομή τους επί του κράτους.

Οι χρήσεις της έννοιας έθνος, αλλά και συναφών πολιτικών εννοιών, από τη νεοτερικότητα, έχει αποκτήσει στις ημέρες μας μια βαθιά

ιδεολογική χροιά με άκρως συντηρητική προσημείωση που διέρχεται το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων. Στο πλαίσιο αυτό, το ενδιαφέρον για τη γνωσιολογία των εννοιών βαίνει μειούμενο, με αποτέλεσμα ειδικοί και ίσως έγκυροι επί ενός γνωστικού αντικειμένου να εκτίθενται, πολυπραγμοσύνης ένεκεν, ως «ξερόλες»………

Γ. Κοντογιώργης «μηδενικά» θέλουν να μας κυβερνήσουν

Η άποψη του καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργη για αυτούς που εκμεταλευόμενοι την οικονομική κρίση φιλοδοξούν να μας κυβερνήσουν..Διαφέρουν στην πραγματικότητα από τους προηγούμενους;;;

(Από την εκπομπή του Γιώργου Αυτιά στον ΣΚΑΙ)

Από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΝΑΛΙ μέσω ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Γ. Κοντογιώργης: Το «Ποτάμι» ως ακραία ομολογία εκφυλισμού της κομματοκρατίας – 18.3.2014

“Το «Ποτάμι» ως ακραία ομολογία εκφυλισμού της κομματοκρατίας και της εξάντλησης των περιθωρίων της ολιγαρχίας των συγκατανευσιφάγων να παλινορθώσει το παλαιό καθεστώς.”

Συνέντευξη στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ 100,3 και στην Κατερίνα Ακριβοπούλου.

Ο αποκλεισμός της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα

Η στροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς τη Χ.Α. έγινε μετά από τριάμισι χρόνια, αφότου εισήλθε η χώρα στην κρίση, και αφού η ελληνική κοινωνία δοκίμασε όλους τους τρόπους (μαζικές διαδηλώσεις, κίνημα αγανακτισμένων, ατομικές αυτοδικίες, κλπ) για να συνετίσει την πολιτική τάξη, να αποκηρύξει το απεχθές παρελθόν της, και να την εξαναγκάσει να εναρμονισθεί με το συμφέρον του τόπου.

Σήμερα, η πολιτική τάξη χρησιμοποιεί το επιχείρημα “Χρυσή Αυγή” για να ανακτήσει νομιμοποίηση και όχι γιατί κόπτεται για τη “δημοκρατία”.

Απόδειξη, ότι ούτε άλλαξε στο παραμικρό ούτε και προτίθεται να αλλάξει τα διεθνώς προκλητικά προνόμια ασυλίας που έχει οικοδομήσει και προφανώς τις λεηλατικές “πολιτικές” της.

Είναι εμφανές ότι η επιλογή της Χ.Α. από μέρος του εκλογικού σώματος δεν συμβαδίζει με την ιδεολογία του.

Συνομολογεί, όμως, ότι η κοινωνία στο σύνολό της δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι το πρόβλημα είναι ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός της από το πολιτικό σύστημα -από τη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων- που αφήνει στους πολιτικούς το έδαφος ελεύθερο να ποδοπατούν και να καταστρέφουν τη χώρα.

Διότι εντέλει η Χ.Α. είναι αυτάδελφο κόμμα, δηλαδή παράγωγο της κομματοκρατίας, που χρησιμοποιεί άλλωστε τα όπλα που η ίδια έχει θεσμοθετήσει. Εάν οι μεν τα χρησιμοποιούν για να αυτοδικούν επί των πολιτών, οι δε για να λεηλατούν και να υποτάσσουν τη χώρα δεν τους κάνει διαφορετικούς.

Η κοινωνία των πολιτών ένα μόνο δρόμο έχει να επιλέξει: να υπερβεί το παρόν πολιτικό σύστημα και να αξιώσει την επέκταση της πολιτείας δικαίου στην πολιτική τάξη και την ανάκτηση μέρους (του αντιπροσωπευτικού μέρους) της πολιτικής της κυριαρχίας. Να γίνει θεσμός της πολιτείας και όχι παράκλητος της κομματοκρατίας και δρομοδιαδηλωτής

Γιώργος Κοντογιώργης

Γ. Κοντογιώργης: "Για να σωθεί η Ελλάδα…βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους".

Επιλογές ολιγαρχικής πολιτικής

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει εγκολπωθεί τις πολιτικές επιλογές της παγκόσμιας ολιγαρχίας των «αγορών», πραγματοποιώντας μια ασύμμετρη φυγή προς το παρελθόν, στο οποίο αναγνωρίζει τον εαυτό του. Με τον εγκιβωτισμό της χώρας στο παρελθόν και τη στήριξη της διεθνούς και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, που οδηγεί η Γερμανία, διασφαλίζει για τον εαυτό του και τους συγκατανευσιφάγους του συστήματος, μια προνομιακή νομή του κράτους και του δημόσιου αγαθού.

Εξ ού και το πολιτικό προσωπικό στο όνομα της «δημοκρατίας» έχει ιδιοποιηθεί διαχρονικά το Σύνταγμα, έχει κάνει δυσδιάκριτη τη διαφορά μεταξύ νομιμότητας και ανομίας, λειτουργώντας μέσα σε ένα αθέσμητο και προσωποπαγές περιβάλλον. Το κράτος είναι το κόμμα και νομείς του, η δημοκρατία είναι η κομματοκρατία, η πολιτεία δικαίου είναι για τους άλλους, το δημόσιο αγαθό είναι δικό τους.

Αντί να ανασυγκροτήσουν την χώρα, την μεταβάλλουν σε χώρο προς λεηλασία. Αντιμετωπίζουν με υψηλή περιφρόνηση την κοινωνία των πολιτών την οποία αποψιλώνουν από τα καλύτερα παιδιά της. Το πολιτικό κόστος εστιάζεται στις αντιδράσεις των ομοτράπεζών τους στο μεγάλο γλέντι και όχι στην κοινωνία των πολιτών. Οι πολίτες αισθάνονται οργή, φόβο, ντροπή, απογοήτευση, αλλά αυτοί του δείχνουν καταφρονητικά ή και απειλητικά το δάχτυλο.

Το άλμα προς τα εμπρός απαιτεί ένα μνημόνιο εναντίον των πυλώνων της καταστροφής και όχι εναντίον της κοινωνίας. Ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα μεταβάλλει την κοινωνία των πολιτών σε θεσμικό του συντελεστή, ένα κράτος που θα υπηρετεί τον πολίτη, μια νομοθεσία που θα απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις της χώρας και θα εξαναγκάζει την πολιτική τάξη να πολιτεύεται και το κοινό συμφέρον.

Οι εμμονές της καθεστωτικής κομματοκρατίας στο παρελθόν, στη νομή του κράτους και η επιλογή της να προσφεύγει διαχρονικά στην εξωτερική νομιμοποίηση για να αντιμετωπίζει την οργή της εθνικής κοινωνίας, συνομολογεί ότι δεν μπορεί από τους κόλπους της να προκύψει το νέο. Ώστε, η υπέρβασή της και όχι η εναλλαγή, θα ελευθερώσει τη χώρα από τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς της κατακτητές.

Όπως θα έλεγε και ο ποιητής «για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους». 

hassapis-peter

Η αναχρονιστική και αντιδραστική "Δημοκρατία" μας…

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Δηλώνω εξαρχής ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι αναχρονιστικό και συνάμα αντιδραστικό. Είναι αναχρονιστικό, διότι ανάγεται στις διανοητικές επεξεργασίες και ανάγκες του 18ου αιώνα, όταν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αγωνιούσαν να αποτινάξουν τη φεουδαρχία. Επομένως, δεν απαντά στα σημερινά προβλήματα, ούτε ανταποκρίνεται στις….

πραγματικές συνθήκες. Είναι αντιδραστικό, διότι χρησιμοποιείται ως όχημα για να εμποδιστεί η κοινωνία να χειραφετηθεί, να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της, και κυρίως για να ποδηγετηθεί από τη διεθνή των αγορών.

Από την άλλη, η νεοτερικότητα, από άγνοια αλλά και από βαθιά ολιγαρχική αφετηρία, επιχειρεί να το νομιμοποιήσει, διατεινόμενη ότι πέτυχε το θαύμα: ότι το σημερινό σύστημα είναι και αντιπροσωπευτικό και δημοκρατικό, τη στιγμή που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, και πάντως τα δύο αυτά συστήματα είναι ασύμβατα μεταξύ τους.

Τι είναι δημοκρατία;

Στη δημοκρατία το πολιτικό σύστημα ανήκει στην κοινωνία των πολιτών, η οποία έτσι γίνεται συστατικός θεσμός της πολιτείας, δήμος. Συγχρόνως, η κοινωνία των πολιτών κατέχει όλη την πολιτική αρμοδιότητα, αυτοκυβερνάται. Στον αντίποδα, στις μέρες μας, το πολιτικό σύστημα το κατέχει το κράτος, στο σύνολο του, και μαζί την πολιτική κυριαρχία. Η κοινωνία στη δημοκρατία είναι δήμος, σήμερα είναι ένας απλός (εξω-πολιτειακός) ιδιώτης.

Η δημοκρατία διαφέρει, επίσης, από την αντιπροσώπευση. Και τις δύο αυτές πολιτείες η κοινωνία των πολιτών είναι δήμος, θεσμός/μέτοχος της πολιτείας. Όμως, στην αντιπροσώπευση κατέχει μόνο την ιδιότητα/τις αρμοδιότητες του εντολέα, ενώ οι αρμοδιότητες του εντολοδόχου ανήκουν στον φορέα της πολιτικής εξουσίας. Εξού και δεν γίνεται στην ίδια χώρα να συνυπάρξουν αντιπροσώπευση και δημοκρατία.

Γιατί επικαλούμαστε τη δημοκρατία;

Γιατί τόση εμμονή της εποχής μας να δηλώνει αυτάρεσκα ότι το σύστημά της είναι δημοκρατία, ενώ δεν είναι; Τι ανώτερο έχει η δημοκρατία από τα άλλα πολιτεύματα, ώστε θέλουμε να αισθανθούμε ή έστω να δείξουμε ότι το κατέχουμε; Θα αναφέρω δύο από τους κύριους λόγους.

Ο ένας αφορά σ’ αυτό που έρχεται να εμπραγματώσει η δημοκρατία. Την καθολική (ατομική, κοινωνική και πολιτική) ελευθερία. Ο σκοπός αυτός της δημοκρατίας σήμερα περνάει απαρατήρητος, διότι οι αξίες της εποχής μας περιορίζονται μόνο στην ατομική ελευθερία. Είμαστε έτοιμοι να ξεσηκωθούμε εάν μας περιορίσουν την ατομική μας διαθεσιμότητα, στην ιδιωτική μας ζωή, και ορισμένα κοινωνικοπολιτικά δικαιώματα. Όμως, κανείς δεν αισθάνεται μη ελεύθερος στο κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό πεδίο, όπου αποφασίζουν άλλοι, οι ιδιοκτήτες των αντίστοιχων συστημάτων (του οικονομικού και του πολιτικού), για τη ζωή του.

Ο άλλος λόγος, έχει να κάνει με τους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώνουν το περιβάλλον της ζωής μας. Εάν η κοινωνία σήμερα έχει περιέλθει σε μειονεκτική θέση, με αποτέλεσμα να χάνει και τα ολίγα που κατέκτησε τις προηγούμενες δεκαετίες με πολλούς αγώνες, οφείλεται στο γεγονός ότι η μεν ίδια βρίσκεται εκτός πολιτείας, η δε οικονομία (με τη μορφή της αγοράς) έχει κερδίσει μια συντριπτική υπεροχή ισχύος. Έτσι, η αγορά έθεσε σε ομηρία την πολιτική τάξη και δι’ αυτής το κράτος και τις αποφάσεις του. Η σχετική ισορροπία μεταξύ κοινωνίας, κράτους και αγοράς, που είχε διαμορφωθεί στο παρελθόν, έχει ολοκλ
ηρωτικά ανατραπεί.

Πώς θα αποκατασταθεί η ισορροπία;

Προφανώς όχι με όχημα το παρόν πολιτικό σύστημα, ούτε με τους παραδοσιακούς τρόπους πολιτικής δράσης. Διαπιστώνουμε καθημερινά την αναποτελεσματικότητα της «πολιτικής του δρόμου», όπως και την ολοένα μεγαλύτερη εξάρτηση των φορέων του πολιτικού συστήματος από το «διακύβευμα» των αγορών. Άλλωστε, οι πολιτικές ηγεσίες δεν κρύβουν ότι έχουν τάξει ως σκοπό της πολιτικής του κράτους το συμφέρον των αγορών και όχι το κοινωνικό συμφέρον. Για να είμαι ακριβής, οι ίδιοι οι θεμελιώδεις χάρτες εντέλλονται όπως οι πολιτικοί πολιτεύονται με γνώμονα τη «συνείδηση» τους και όχι το κοινό συμφέρον.

Να υποθέσουμε άτι η λύση εντοπίζεται στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας; Προφανώς όχι. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η δημοκρατία δεν είναι εφικτή στις μέρες μας. Αποτελεί την πολιτεία της κοινωνικής ωριμότητας και όχι της βρεφικής φάσης που διέρχεται ο κόσμος της εποχής μας. Όπως ο ατομικός άνθρωπος δεν μπορεί εξ αποφάσεως να μεταβεί από την ηλικία των δέκα ετών σε εκείνη των εξήντα ή των εβδομήντα, έτσι και οι κοινωνίες.

Η βιολογία των συγχρόνων κοινωνιών μάς καλεί να σκεφθούμε πάνω στο ζήτημα της μετάβασης τους από το μη αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, που βιώνουμε, στην αντιπροσώπευση . Από τη στιγμή που η κοινωνία θα εγκατασταθεί στο εσωτερικό της πολιτείας και θα λειτουργήσει ως εντολέας, οι κοινωνικοί συσχετισμοί, που υπαγορεύουν τις πολιτικές αποφάσεις, θα ανατραπούν δραματικά υπέρ της. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι αρκεί γι’ αυτό μια προσομοίωση αντιπροσώπευσης, που θα έδινε στην κοινωνία των πολιτών τη δυνατότητα του «ελέγχειν» και του «ευθύνεσθαι» της πολιτικής τάξης.

Η αρμοδιότητα αυτή, σε συνδυασμό με την εκλογική νομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού, θα της επέτρεπε, αντί να χτυπάει έξωθεν την πόρτα της εξουσίας, να ανοίξει, έστω κατά μικρόν, μια χαραμάδα παρουσίας στο εσωτερικό της, με ασύμμετρες επιπτώσεις. Οι αγορές, και μαζί τους πια η πολιτική τάξη, γνωρίζουν ότι η αντιπροσωπευτική μετάλλαξη της πολιτείας αποτελεί τη μείζονα απειλή για τα συμφέροντα τους. Εξού και η κοινωνία των πολιτών έχει εξελιχθεί στον πρωταρχικό τους αντίπαλο.

Κατά τούτο, εκτιμώ ότι ο πόλεμος των εννοιών -και όχι των ιδεών- θα είναι αδυσώπητος στο προσεχές διάστημα. Διότι από αυτόν θα κριθεί, σε σημαντικό βαθμό, ο χρόνος ανασυγκρότησης του πολιτικού προτάγματος της κοινωνίας, η απελευθέρωσή της από τα στερεότυπα που την θέλουν εγκιβωτισμένη στον ιδιωτικό χώρο, μακράν του πολιτειακού κέντρου, όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις για τη μοίρα της.

O Καθηγητής και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Γ.Κοντογιώργης στο anti-ntp.net

Δείτε το βίντεο…
«Χειμαρρώδης συνέντευξη του καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου, κ. Γιώργου Κοντογιώργη στο Anti-NTP.net. Ο κ. Κοντογιώργης αποτελεί μία εξέχουσα μορφή της ελληνικής διανόησης, έναν φάρο ελπίδας για την πραγματική απελευθέρωση της ελληνικής κοινωνίας από τους δυνάστες της. Οι αντισυμβατικές του απόψεις για την ιστορία του ελληνικού κράτους, την δημοκρατία, την ελευθερία, την αντιπροσώπευση…. κ.α. προφανώς και δεν τον συμπεριλαμβάνουν στους αγαπημένους πανεπιστημιακούς των πολιτικών συμμοριών, αφού ξεμπροστιάζει έτσι το ελληνικό κομματικό κράτος και το πολιτικό σύστημα που μας σερβίρουν ως «δημοκρατία».
 

Γ. Κοντογιώργης – Το ψευδές δίλημμα των εκλογών

Μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη!!!
Ο Καθηγητής μιλάει για όλα σε λιγότερο από μισή ώρα!
 

UDemand

Να συλληφθεί ο πρωθυπουργός ως πολιτικός εγκληματίας. Άρθρο-βόμβα του διεθνούς κύρους καθηγητή Κοντογιώργη

του Γεώργιου Κοντογιώργη,*

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Ο Γ.Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με απάτη διακηρύσσοντας ότι “λεφτά υπάρχουν”, ενώ γνώριζε ότι η χώρα ευρίσκετο ένα βήμα πριν από το αδιέξοδο, έχοντας επί μακρόν, με συστηματικό τρόπο, λεηλατηθεί ο δημόσιος πλούτος και το κράτος διαφθαρεί από την πολιτική τάξη. Ως πρωθυπουργός, για πολλούς μήνες, δεν έπραξε το παραμικρό για να προλάβει τη συμφορά, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη την υπαγωγή της στη διεθνή επιτροπεία υπό την τρόικα. Αλλά και καθόλη τη μετέπειτα περίοδο έως σήμερα, πολιτεύθηκε ως κατακτητής επί της κοινωνίας, μετακυλίοντας σ’αυτήν το σύνολο των βαρών που συσσώρευσε η πολιτική τάξη. Μοναδική του μέριμνα ήταν να διατηρήσει ατόφιους τους πυλώνες του δυναστικού και διεφθαρμένου κράτους, τα προνόμια της πολιτικής τάξης και των συμμάχων της.

Στο διάστημα αυτό…
όχι μόνο δεν ελήφθησαν μέτρα για τη μεταρρύθμιση του κράτους, αλλά και βάθυνε η διαφθορά, διευρύνθηκε η φοροδιαφυγή, η ευνοιοκρατία και η αναποτελεσματικότητά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σώμα της νομοθεσίας που συντηρεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αντί να μειωθεί, ενισχύθηκε. Ακόμη και τα κραυγαλέα και ομολογημένα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν. Κανένας πολιτικός δεν προσήχθη στη δικαιοσύνη. Ούτε ο πιο ευφάνταστος κακοποιός δεν θα είχε στήσει τόσα συνταγματικά, νομικά και πραγματικά αναχώματα, προκειμένου να προστατευθεί από τις ανομίες του, όσα η πολιτική τάξη της χώρας. Η κοινωνία έχει αναδειχθεί σε μείζονα εχθρό της πολιτικής τάξης. Και η κοινωνία την έχει στοχοποιήσει ως την μείζονα αιτία της δυστυχίας της. Μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει την παραμικρή νομιμοποίηση στην κοινωνία δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα.

Η πολιτική Ευρώπη επέλεξε δυστυχώς να στηριχθεί και να στηρίξει την ηγεσία αυτή για τη διαχείριση της κρίσης, βλάπτοντας την ελληνική κοινωνία, χωρίς να αναλογισθεί ότι αργά ή γρήγορα θα εκκαλείτο να καταβάλει το τίμημα. Η ελληνική κοινωνία, αντιμέτωπη με τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης, σε κατάσταση ασφυξίας, με τη βεβαιότητα ότι δεν διαγράφεται στον ορίζοντα καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες στις οποίες υπεβλήθη, οδηγήθηκε στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού μίγματος επιθετικής συμπεριφοράς κατά της πολιτικής τάξης, ιδίως κατά της κυβέρνησης. Η τελευταία, επέλεξε με προκλητικό τρόπο την καταστροφή της χώρας, από την απαλλοτρίωση του προνομίου της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού, το οποίο εμμένει να διατηρεί ατόφιο μέχρι και σήμερα. Το αδιέξοδο αυτό έγινε πασιφανές όταν κατά την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, η κοινωνία κατέβασε από τις εξέδρες των επισήμων τους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του μικρού ανθρώπου που έστησε η πολιτική τάξη στην προεδρία της πολιτείας.

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.
Η πολιτική Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, να συμπήξει συμμαχία με την ελληνική κοινωνία, να την βοηθήσει -βοηθώντας έτσι τον εαυτό της- να απαλλαγεί από τη δυναστική κομματοκρατία, η οποία είναι σε δυσαρμονία με το εθνικό – και το ευρωπαϊκό- συμφέρον. Να αντιληφθεί ότι η ελληνική πολιτι�
�ή τάξη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της ελληνικής κρίσης και, κατά τούτο, συνιστά “συστημική απειλή” εφεξής και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και, όπως όλα δείχνουν, για τον κόσμο.

Όσο και αν για τα ευρωπαϊκά ήθη φαντάζει υπερβολικό, είναι επείγον να συνδράμει την ελληνική κοινωνία: (α) με την έκδοση διεθνούς εντάλματος για την σύλληψη του πρωθυπουργού και την προσαγωγή του στη δικαιοσύνη, για το ενσυνείδητο έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και, περαιτέρω, εναντίον της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα καλείται να πράξει αυτό που το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει. Η σύλληψή του θα λειτουργήσει παραδειγματικά, ως καταλύτης, για να συνετισθεί το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας, που διακατέχεται από την ίδια λεηλατική λογική. (β) επιλέγοντας να στηρίξει τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης στη χώρα, αποκλειστικά από εξωπολιτικούς παράγοντες, με συγκεκριμένη εντολή την υπέρβαση του δυναστικού κράτους και την αποκάθαρση του πολιτικού συστήματος από τις πολιτικές συμμορίες που το λυμαίνονται.

Η ελληνική κοινωνία, μια κατά παράδοση και φύσει ευρωπαϊκή κοινωνία, αξίζει τη συμπαράσταση αυτή. Για το συμφέρον της ίδιας της πολιτικής Ευρώπης. Πολλώ μάλλον, αφού η εναντίωση της κοινωνίας στην πολιτική τάξη και, ειδικά, στην κυβέρνηση της χώρας, δεν στοιχειοθετεί την επιλογή της υπέρ της χρεωκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο δίλημμα αυτό σπρώχνει την ελληνική κοινωνία ο τυχοδιωκτισμός του Γ. Παπανδρέου, δεν την αντιπροσωπεύει.



[1] Μετάφραση από τα γαλλικά.
udemand.wordpress.com


*Ο Γεώργιος Κοντογιώργης είναι ένας από τους πλέον διακεκριμένους καθηγητές Πολιτικής Επιστήμης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.


Χρημάτισε Πρύτανης του Παντείου Παν/μίου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Πολιτικής Επιστήμης, ιδρυτικό μέλος του European Political Science Network (EPSNET), μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας, τιτουλάριος της έδρας Francqui του Ελεύθερου Παν/μίου των Βρυξελλών, Διευθυντής Ερευνών στο CNRS της Γαλλίας κ.ά. Έχει διδάξει σε πολλά ξένα πανεπιστήμια. Είναι αντεπιστέλλον μέλος της Διεθνούς Ακαδημίας του Πολιτισμού της Πορτογαλίας.