Την ίδια ώρα που η αρμόδια αρχή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις διαπραγματεύσεις της TTIP υποστηρίζει ότι στην διαδικασία συμμετέχουν εκτός από πολυεθνικές και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έρχονται στη δημοσιότητα στοιχεία που αποδεικνύουν την σοβαρή διαστρέβλωση της διαδικασίας. Μόνο το 3% των συναντήσεων για την TTIP έγιναν με σωματεία και οργανώσεις ενώ στο υπόλοιπο 97% συμπεριλαμβάνονται ισχυρότατα lobby, πολυεθνικές επιχειρήσεις και οργανώσεις εμπορικών συμφερόντων.
Category Archives: ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
Ποιoς μας εκπροσωπεί στις διαπραγματεύσεις της TTIP;
ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΘΩΩΝ Η ΓΑΛΛΙΑ «ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ» ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ «ΑΝΑΘΕΩΡΕΙ» ΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Δήλωση – Απειλή Πέρες – Αν δεν δεχτείτε την Παγκόσμια Κυβέρνηση θα πεθάνετε από την πείνα!!! (Βίντεο)
Η ελευθερία μας αρχίζει αμφισβητώντας την εξουσία τους! Mάθε. Σκέψου. Κρίνε.
Το πείραμα που θα δείτε, γνωστό και ως πείραμα του Μilgram, επαναλήφθηκε πολλές φορές οδηγώντας στο ίδιο συμπέρασμα.
-Το 70% των συμμετεχόντων στο πείραμα έπρεπε να σταματηθεί για να μη φθάσει…
-Το 70% των ανθρώπων θα δεχθεί ακόμη και την πιο εξωφρενική απαίτηση που προέρχεται από οποιαδήποτε μορφή εξουσίας.
Είναι απίστευτο το τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος υπακούοντας τυφλά στην…
εξουσία που με την σοβαροφάνειά της και το υποτιθέμενο κύρος της προσπαθεί να χειραγωγήσει τις μάζες δημιουργώντας «κοινωνίες προβάτων»…
Το βίντεο εστάλει από το Μακεδονική Φάλαγγα.
Το βίντεο είναι από το κανάλι του Ιδεάπολις Περιοδικό στο YouTube.
Eπιμέλεια ΗΠΕΙΡΟΣ ΕΛΛΑΣ.
Η θέση μας στην Παγκοσμιοποίηση. Θα είναι ή Ελληνική ή Τραπεζική;
Μπούς) που δίνουν έτοιμα πακέτα, α λα κάρτ απαντήσεις στο ερώτημα του θανάτου κι ο καθημερινός φοβος αυτου, από μονος του σε μετατρέπει ήδη σε νεκρό-φάντασμα. Περπατάς χωρίς να ζεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ! ..Απειλές για τον Ελληνισμό
Το σχέδιο εφαρμογής της παγκόσμιας διακυβέρνησης….(Διαβάστε το αξίζει)
«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε σας αρέσει είτε όχι. Το μόνο ζήτημα θα είναι να ξέρουμε αν θα προκύψει απο κατάκτηση ή απο συγκατάθεση».
ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
Ομπάμα: ‘Εχθροί’ όσοι δεν υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση
Παρά το γεγονός ότι δεν έγινε γνωστό από τα mainstream μέσα ενημέρωσης, ο Μπαράκ Ομπάμα έκανε μερικές παρατηρήσεις σχετικά με την Παγκοσμιοποίηση κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βομβάη της Ινδίας, που ‘έβγαζαν μάτια’….
Καθώς συζητούσε τις νέες πραγματικότητες του παγκόσμιου εμπορίου στο 2010, ο Ομπάμα προειδοποίησε «εκείνους που βλέπουν την παγκοσμιοποίηση ως απειλή» και μίλησε για τον «ενοποιημένο κόσμο», στον οποίο όλοι πλέον ζούμε. Αλλά είναι η συγχώνευση ολόκληρου του κόσμου σε μια παγκόσμια οικονομία, σε ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και σε μία παγκόσμια αγορά εργασίας πραγματικά το καλύτερο πράγμα για τον αμερικανικό λαό;
Για τις δύο τελευταίες δεκαετίες, όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ έχουν προαναγγείλει τα οφέλη από τη συγχώνευση της αμερικανικής οικονομίας με τον υπόλοιπο πλανήτη. Ο Τζορτζ Μπους ο πρεσβύτερος, ο Μπιλ Κλίντον, ο Τζορτζ Μπους τζούνιορ και ο Μπαράκ Ομπάμα έχουν όλοι επίμονα υποστηρίξει την αναδυόμενη Μία Παγκόσμια Οικονομία. Οι πρόεδροι έχουν κάνει χρήση διαφορετικών όρων για την περιγραφή αυτής της διαδικασίας, όπως «παγκοσμιότητα», «παγκοσμιοποίηση», «ενοποιημένος κόσμος», «παγκόσμια οικονομία» και ακόμα «Μία Νέα Παγκόσμια Τάξη», αλλά όλα αυτά σημαίνουν το ίδιο πράγμα. Όλοι αυτοί οι πρόεδροι έχουν επιδιώξει να ενσωματώσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη πιο βαθειά στην ανάπτυξη ενός παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Ο Μπαράκ Ομπάμα έδειξε πολύ καθαρά πώς αισθάνεται για την Παγκοσμιοποίηση, όταν έκανε την ακόλουθη δήλωση κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βομβάη ….
«Αυτό θα κρατήσει την Αμερική στα πόδια της. Η Αμερική θα πρέπει να ανταγωνιστεί. Πρόκειται να διεξαχθεί μία πάλη στο εσωτερικό των ΗΠΑ μεταξύ εκείνων που βλέπουν την παγκοσμιοποίηση ως απειλή και εκείνων που αποδέχονται ότι ζούμε σε έναν ανοιχτό ενοποιημένο κόσμο, ο οποίος έχει προκλήσεις και ευκαιρίες. «
Αυτό είναι κάτι για το οποίο ο Ομπάμα προφανώς έχει κάνει αρκετές σκέψεις. Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια της ίδιας ομιλίας, προειδοποίησε ότι όσοι υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση θα πρέπει να «διαφυλαχθούν» από εκείνους που θα επιδιώξουν να βάλουν εμπόδια για την πλήρη ενοποίηση των οικονομιών του κόσμου ….
«Εάν ο αμερικανικός λαός αισθάνεται ότι το εμπόριο είναι απλώς ένας μονόδρομος όπου όλοι πωλούν στην τεράστια αγορά των ΗΠΑ, αλλά εμείς δεν μπορούμε ποτέ να πουλήσουμε ό, τι φτιάχνουμε οπουδήποτε αλλού, τότε οι πολίτες των ΗΠΑ θα αρχίσουν να σκέφτονται ότι αυτό είναι μια κακή διαπραγμάτευση για εμάς και θα μπορούσαν να καταλήξουν σε ένα μεγαλύτερο ένστικτο προστατευτισμού και στα δύο μέρη, όχι μόνο μεταξύ των Δημοκρατικών αλλά και των Ρεπουμπλικάνων. Έτσι, αυτό είναι από το οποίο πρέπει να προφυλαχθούμε».
Αλλά σε αυτή τη νέα «παγκόσμια οικονομία», δεν σημαίνει θέσεις εργασίας που φεύγουν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατευθύνονται προς τα αναπτυσσόμενα κράτη με φρενήρη ρυθμό; Φυσικά, αλλά προφανώς υποτίθεται ότι απλά θα πρέπει να το βουλώσουμε και να δεχθούμε αυτή τη νέα πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα, ο Ομπάμα λέει ότι η επίμονα υψηλή ανεργία είναι «μία νέα φυσιολογική κατάσταση» την οποία πρέπει όλοι μας να συνηθίσουμε.
Άρθρο από: The Economic Collapse
Η Ιερά εξέταση στην Ευρώπη αναζήτα τους νέους διαφώτιστες
- herein Nika
- Οκνηρία που δημιουργεί χρέος (acedia), δαίμονας ο Βηλφεγώρ[Belphegor].
- Αλαζονεία προς τις προσταγες του Κυρίου σου (superbia), δαίμονας ο Διάβολος-Εωσφόρος[Lucifer].
- Έλλειμμα, δαίμονας ο Βελζεβούλ[Beelzebub].
- Λαγνεία και καλοπέραση- ευδαιμονία (luxuria), δαίμονας ο Ασμοδαίος[Asmodeus].
- Απληστία κατανάλωση χωρίς μετρό (avaritia), δαίμονας ο Μαμμωνάς[Mammon].
- Οργή για τους τραπεζίτες και τα θεία που πηγάζουν από τον ουρανό (ira), δαίμονας ο Σατανάς[Satan/Amon].
- Ζηλοφθονία για τα golden boys και όσα ο θεός τους χαρίζει (invidia), δαίμονας ο Λεβιάθαν[Leviathan].
άμφιο του καρδινάλιου και το μεγάλο ρουμπινί δαχτυλίδι που πιστοποιει την θεια προέλευση των εξουσιών του. Η αγαμία είναι (προφανές ότι δεν…) τους έχει βαρέσει στο κεφάλι.
Το Ευρωπαϊκό (παγκόσμιο) διεστραμμένο παιχνίδι … δεν έχει τέλος
Το ό,τι βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση μπορεί να το σκεφτεί ο καθένας από μας. Όποιος όμως μιλά για οικονομική κρίση είναι βαθιά νυχτωμένος και κάνει ένα μεγάλο και μοιραίο λάθος. Αυτό που βλέπουμε δεν είναι τίποτε! Οι ταχυδακτυλουργοί της Ευρώπης, οι υπεύθυνοι της κρίσης μπορούν να τα κάνουν και χειρότερα. Δηλάδή εντελώς σκ@τ@. Αυτή είναι η άποψη ορισμένων Ευρωπαίων, που μπορεί να μην έχουν το επάνω χέρι στις αποφάσεις, μπορούν όμως να σχηματίσουν άποψη για τις «ακαταλαβίστικες» οικονομικές κινήσεις των «ειδικών«. Ο οικονομικός σχολιαστής του Ν 24 λέει ξεκάθαρα:»Όσο μεγαλύτερη μπορεί να είναι η απόδοση του κεφαλαίου, τόσο πιο πολύ κοντόφθαλμοι είναι οι οικονομικοί έμποροι και επενδυτές«. Η χειρότερη κρίση του καπιταλισμού σχεδόν ξεχάστηκε. Η κατάρρευση των τραπεζικών κολοσσών, όπως η Lehman-Brother για παράδειγμα, ξεχάστηκαν πολύ εύκολα. Τώρα εμφανίζονται ξανά χάρτες και σχεδιαγράμματα με φανταστικές επενδύσεις και «προϊόντα επενδύσεων» με φανταστικές αλλά πειστικά ανοδικές τάσεις. Οι παραγγελίες του γερμανικού εξαγωγικού εμπορίου είναι μαζικές και πολύ μεγάλες. Τα υποσχόμενα κέρδη σε ορισμένους τομείς ξεφυτρώνουν καθημερινά σαν μανιτάρια.
Μήπως όλα αυτά είναι προετοιμασία για νέο εγκλωβισμό της ευρύτερης επενδυτικής μάζας; Οι «ειδήμονες» Ευρωπαίοι στο ΕΚΟΦΙΝ και στην Ευρωζώνη το «παίζουν«ανήξεροι και τρελοί. Θέλουν να μας οδηγήσουν ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια, να μην έχουμε ούτε ευρουλάκι στην τσέπη μας. Εμείς, όμως, τι περιμένουμε για να αντιδράσουμε;
kapistri
Ένα φάντασμα από το παρελθόν
G20 – Λονδίνο 2009: «Μια παγκόσμια κρίση απαιτεί μια παγκόσμια λύση»
ποινα, όπως για παράδειγμα να αρχίσουν τις αγορές αεροσκαφών από την Airbus αντί της Boeing και πυρηνικών αντιδραστήρων από τη Γαλλία αντί τις ΗΠΑ. Και φυσικά οι Αμερικανοί θα απαντήσουν ανάλογα».
Πώς μπορώ να σώσω τη χώρα μου, αν κάθομαι σπίτι μου;
.
Ακολουθεί απόσπασμα της ομιλίας του πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου στην ετησία διάσκεψη για την ευρωπαϊκή προοπτική της Σερβίας στο Βελιγράδι (5 Οκτωβρίου):
“Οι πολίτες στη χώρα μου συχνά αναρωτιούνται, γιατί πρέπει να ταξιδεύω στο εξωτερικό, τη στιγμή που υπάρχουν τόσα προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας, στην Ελλάδα.
Γνωρίζουμε, όμως, ότι τα προβλήματα στη χώρα μου, συχνά, επηρεάζονται σημαντικά από τα παγκόσμια γεγονότα, από τις χρηματοπιστωτικές αγορές που βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αλλά και από τις εξελίξεις στην περιφέρεια. Πώς μπορώ να σώσω τη χώρα μου, αν κάθομαι σπίτι μου;
Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, ο αγώνας για δημοκρατία και δικαιοσύνη είναι παγκόσμιος”.
Σχόλιο:
Κάτσε Γιώργο στο σπίτι πριν έρθει κανένας άλλος και καθίσει στη θέση σου…
Τι είπε πάλι ο άνθρωπος;
E, βέβαια, εμείς στην Ελλάδα έχουμε το πλεονέκτημα, να διαθέτουμε δύο πρωθυπουργούς, έναν Εξωτερικών και έναν Εσωτερικών…
Όλα τα έχει ρυθμίσει ο μεγάλος ταξιδευτής.
Σαν να μην έφταναν τα δικά μας προβλήματα έχουμε και την παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Από δω το πήγε, από εκεί το πήγε, το έφερε πάλι το θέμα της παγκοσμιοποίησης.
Όσες φορές και να το πεις Γιώργο, εμείς δεν θα το εμπεδώσουμε.
Ποιοι οδηγούν τους παρασιτικούς στην εξουσία; Ποιοι είναι οι στόχοι;
Χωρίς λεφτά δεν γίνεται επανάσταση, χωρίς λεφτά δεν θα υπήρχε ποτέ Χίτλερ. Ποιοι χρηματοδοτούν μέχρι και σήμερα τη μετάλλαξη των λαών;
Με βιολιά και με ζουρνάδες
γύφτοι, οβραίοι, αράπηδες, πασάδες
και τα γόνατά τους θα λυγίσουν,
οι τρανοί σου
και θα γίνουν των ραγιάδων
οι ραγιάδες…
Κωστής Παλαμάς
«Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»
των Ροκφέλερ: Ο σκηνοθέτης του Χόλυγουντ και παραγωγός ντοκιμαντέρ Ααρών Ρούσσο αποκάλυψε τις κυνικές ομολογίες του Νίκ Ροκφέλερ, που προσωπικά του είπε ότι ο τελικός στόχος της «ελίτ» είναι να δημιουργήσει έναν ελεγχόμενο μέσω μικροτσίπ πληθυσμό ότι ο πόλεμος για την τρομοκρατία είναι μια απάτη, ο Ροκφέλερ επίσης αναφέρθηκε και για «καταλυτικό γεγονός» που θα πυροδοτούσε τις εισβολές σε Ιράκ και Αφγανιστάν 11 μήνες πριν την 11η Σεπτεμβρίου.
Ο Ροκφέλερ είπε επίσης στο Ρούσσο ότι τα ιδρύματα της δυναστείας του δημιούργησαν και χρηματοδότησαν το κίνημα για τη γυναικεία απελευθέρωση με πραγματικό στόχο να διαλύσει την οικογένεια και τα παιδιά να μεγαλώνουν από την κυβέρνηση, καθώς και ότι ο πληθυσμιακός αποδεκατισμός (προγράμματα πληθυσμιακού ελέγχου – ευγονική) ήταν πάντα ένας θεμελιώδης στόχος της παγκόσμιας «ελιτ».
O Ρούσσο είναι πιθανόν περισσότερο γνωστός από την παραγωγή του Trading Places στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Eddie Murphy αλλά μπήκε τελευταία περισσότερο στο προσκήνιο με το ξεσκέπασμα του εγκληματικού -με σκοπό το ιδιωτικό κέρδος- συστήματος της Federal Reserve, στο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ «Αμερική: Από την Ελευθερία στο Φασισμό».
Ο ΓΑΠ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΒΗΜΑΤΟΣ ΟΗΕ. ΑΛΙΜΟΝΟ !!! Η ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΟΗΕ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΠΑΤΕΩΝΑ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΚΛΕΙΔΩΣΕΙ
ΕΔΩ ΘΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΑΣ ΟΤΙ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΜΑΣ
ΜΕ ΤΙΤΛΟ Πολυθεσίτες «Golden boys» ΕΙΧΑΜΕ ΠΡΩΤΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ …ΜΕ ΤΑΚΤ ΒΕΒΑΙΑ ……ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΠΑΤΕΩΝΑ ΓΑΠ ……. ΣΤΟΝ ΟΗΕ….. ΚΑΤΟΠΙΝ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΡΙΟΥ
Παγκόσμια διακυβέρνηση και Ελλάδα
Η απάντηση στο ανοιχτό ερώτημα με το οποίο καταλήγει το προηγούμενο άρθρο μου: «προτεσταντικός φονταμενταλισμός αμερικανοποίηση του πλανήτη και παγκόσμια διακυβέρνηση», δηλαδή για ποιό λόγο επελέγη η Ελλάδα να παίξει ρόλο δούρειου ίππου για την προσαρμογή της κοινωνικής ευρώπης στα κελεύσματα της διεθνούς χρηματοπιστωτικής αριστοκρατίας, μπορεί να ανιχνευθεί σε δύο επίπεδα. Το πολιτικό και το κοινωνικό.
Το πολιτικό έχει να κάνει κατ’ αρχάς με την παρουσία ενός πρόθυμου πρωθυπουργού επικεφαλής μιάς πρόθυμης κυβέρνησης, που στηρίζεται σε πρόθυμους βουλευτές του ενός από τα δύο κόμματα εξουσίας στυλοβάτες του πολιτικού συστήματος. Ενός πολιτικού συστήματος σε μεγάλο βαθμό ΑΥΤΟΝΟΜΗΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ. Και αυτό με ευθύνη της ίδιας της κοινωνίας η οποία επειδή «ευημέρευσε» σχετικά τις προηγούμενες δεκαετίες, μεταξύ των άλλων και από τα χρήματα της ΕΕ (επιδοτήσεις, προγράμματα κ.λ.π που χρησιμοποιήθηκαν εντελώς αεριτζίδικα), έπαψε να ασχολείται με τα κοινά. Το αποτέλεσμα; Η διακυβέρνηση της χώρας ανατέθηκε εργολαβικά σε ορισμένες οικογένειες και στις κομματικές γραφειοκρατίες των δύο κομμάτων του δικομματισμού. Θέλετε επιχείρημα γι αυτό; Πάρτε τα ονόματα των σημερινών βουλευτών, αφαιρέστε τους πάσης φύσεως προβεβλημένους από τα ΜΜΕ (τραγουδιστές, ηθοποιούς, ποδοσφαιριστές, μπασκετμπωλίστες, αθλητές στίβου, τηλεοπτικούς αστέρες κ.λ.π) και συγκρίνετέ τα με τα ονόματα των βουλευτών πριν από 30 χρόνια π.χ. Τι θα διαπιστώσετε; Ότι είναι τα ίδια! Το σύστημα είναι κληρονομικό! Η εξουσία μεταβιβάζεται από πατέρα σε παιδί ή από θείο σε ανήψια αν δεν υπάρχουν παιδιά!
Μα θα μου πείτε ότι υπάρχουν και τα μικρότερα κόμματα. Τα κόμματα της αριστεράς. Τί γίνεται εκεί; Στην αριστερά υπάρχει ένας βασικός σχηματισμός ο οποίος προέρχεται από την αριστερή παράδοση του τόπου (εθνική αντίσταση, εμφύλιος κ.λ.π) και ο οποίος προσπαθεί να σταθεί πολιτικά χρησιμοποιώντας νοητικά εργαλεία του 19ου αιώνα. Παρ’ όλα αυτά οι αναλύσεις του οδηγούν ενίοτε σε σωστά συμπεράσματα όσον αφορά την καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης πλην όμως είναι προς το παρόν, εντελώς ανίκανος να μετουσιώσει αυτά τα συμπεράσματα σε πολιτική ικανή να παρέμβει στις εξελίξεις. Η σχέση αυτού του κόμματος με τους οπαδούς του είναι κατά βάση συναισθηματική. Ο άλλος πόλος της αριστεράς που και αυτός προέρχεται από την αριστερή παράδοση του τόπου πλήν όμως έχει μετεξελιχθεί, χρησιμοποιεί πιό σύγχρονα εργαλεία ανάλυσης είναι όμως εγκλωβισμένος αφ’ ενός μεν στη διαμάχη του με τον προηγούμενο σχηματισμό αφ’ ετέρου δέ στις προσωπικές στρατηγικές των στελεχών του, που στο σημείο αυτό ελάχιστα διαφέρουν από τα στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων. Είναι λοιπόν η δυνατότητα παρέμβασής του εκ των πραγμάτων περιορισμένη άρα και η ικανότητά του να εκπροσωπήσει κάποια στρώματα της κοινωνίας, αναιμική.
Μήπως όμως υπάρχει μιά κοινωνία πολιτών που λειτουργεί ως αντίβαρο στα παραπάνω; Και βέβαια όχι καθώς τα πάντα σ’ αυτή τη χώρα έχουν κομματικοποιηθεί οπότε οι ηγεσίες των διαφόρων οργανώσεων (συνδικαλιστικών και άλλων με εξαίρεση ίσως τίς εργοδοτικές ενώσεις) δεν εκπροσωπούν παρά τα ίδια τα κόμματα!
Σε ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον δεν θα πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός των τόσο συχνών φαινομένων πολιτικών που αντιμετωπίζουν τις θέσεις που καταλαμβάνουν ως εφαλτήριο για την προώθηση προσωπικών συμφερόντων. Όπως επίσης δεν πρέπει να εκπλήσσει και το γεγονός, κόμματα να υφαρπάζουν την πλειοψηφία στις εκλογές εξαγγέλοντας συγκεκριμένα «φιλολαικά» προγράμματα, ενώ στη συνέχεια να πράττουν τα εντελώς αντίθετα.
Στο κοινωνικό πεδίο τώρα η κατάσταση εμφανίζεται ως εξής: Υπάρχει μιά ολιγάριθμη αριστοκρατία μεγαλοεπιχειρηματιών οι οποίοι είναι συνδεδεμένοι με τη διεθνή χρηματοπιστωτική ελίτ. Δίπλα σ’ αυτούς και σε στενή σύνδεση μαζί τους υπάρχει ένα ολιγάριθμο επίσης στρώμα μεγαλοεπιχειρηματιών συνδεδεμένων με το κράτος (διάφοροι προμηθευτές του δημοσίου, μεσάζοντες, εργολάβοι κ.λ.π). Όλοι οι παραπάνω απολαμβάνουν προνόμια πάσης φύσεως όπως ειδική χαμηλή φορολογία, ειδικό εργασιακό καθεστώς για τα στελέχη τους κ.α.
Στόν αντίποδα συναντάμε τούς εργαζόμενους η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων ζεί δύσκολα με μισθούς των 600, 700 και 800 ευρώ. Για να τα βγάλουν πέρα
αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη ή πολλές φορές και τρίτη δουλειά. Από τα μέσα της δεκαετίας του 90 δέχονται την επίθεση του νεοφιλελευθερισμού καί βρίσκονται σε συνεχή υποχώρηση. Τώρα δε με το καθεστώς της τρόικας, τα εναπομείναντα δικαιώματα τους αποτελειώνονται και παράλληλα καταστρέφεται και ότι έχει απομείνει από τον λεγόμενο «κοινωνικό μισθό». Η παλιά κρατική πρόνοια αποδιαρθρώνεται και τη θέση της παίρνει η φιλανθρωπία. Με γοργά βήματα περνάμε στην εποχή της ελάχιστα εγγυημένης ζωής. Ελάχιστα εγγυημένη σύνταξη, φιλανθρωπικού χαρακτήρα μικροεπιδόματα προκειμένου αυτοί που βρίσκονται στη χειρότερη θέση να διατηρούνται στα όρια της επιβίωσης. Σε λίγο και καθώς η ανεργία θα αυξάνεται αλματωδώς, δεν αποκλείεται να δούμε και την οργάνωση συσσιτίων. Εικόνες δηλαδή, που οι εν ζωή γενιές τις ξέρουν από κινηματογραφικές ταινίες εποχής. Υπάρχει βέβαια και μιά ομάδα εργαζομένων που βρίσκονται σε καλή οικονομική κατάσταση οι οποίοι όμως και αυτοί έχουν μπεί σε ένα δρόμο συνεχούς συρρίκνωσης των εισοδημάτων τους. Πρόκειται κυρίως γιά εργαζόμενους των ΔΕΚΟ ή του εναπομείναντος δημόσιου τραπεζικού τομέα ή και γιά ομάδες εργαζομένων του δημοσίου που βρίσκονται κυρίως σε οικονομικά υπουργεία που έχουν έσοδα και είχαν στο παρελθόν τη δυνατότητα να δίνουν επιδόματα από κοινωνικούς πόρους χωρίς να φαίνεται επιβάρυνση στον προυπολογισμό. Ορισμένες από αυτές τις ομάδες είναι αλήθεια ότι είχαν πετύχει σκανδαλωδώς μεγαλύτερες αποδοχές σε σχέση με τις μέσες αποδοχές των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων εκμεταλλευόμενες τη θέση τους δίπλα στους υπουργούς ή έναν «συνδικαλισμό» δημοσίων σχέσεων καί συναλλαγής. Το παράλογο αυτής της ιστορίας είναι ότι οι ίδιοι οι πολιτικοί οι οποίοι ενέδιδαν πολύ εύκολα σε σκανδαλώδεις παροχές προς αυτές τις ομάδες έβγαιναν κατόπιν στα ΜΜΕ και κατηγορούσαν συλληβδην όλους τους εργαζόμενους του δημοσίου για συντεχνιακή νοοτροπία!
Μεταξύ των δύο παραπάνω τάξεων παρεμβάλλεται ένα πολυάριθμο στρώμα μικροεπιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών το πολυπληθέστερο, ως ποσοστό επί του πληθυσμού, σε ολόκληρη την ευρώπη. Αγγίζει το 35% όταν στις άλλες ευρωπαικές χώρες δεν ξεπερνά το 20%. Αυτή είναι και η βασική κοινωνική ιδιομορφία της Ελλάδας. Το στρώμα αυτό ουσιαστικά ενισχύεται συνεχώς από το κράτος μέσω της φοροδιαφυγής. Στην κυριολεξία στηρίζει την ευημερία του στα λεγόμενα «μαύρα χρήματα». Η φοροαποφυγή εδώ δεν είναι νόμιμη όπως στις προηγούμενες ολιγάριθμες επιχειρηματικές ελίτ δεν είναι όμως και απολύτως καταδικαστέα. Φαίνεται σα να υπάρχει μιά συμφωνία «κάτω από το τραπέζι» μεταξύ κράτους και ελεύθερων, γιά τη μη αυστηρή εφαρμογή του νόμου. Ή να το πούμε αλλιώς, το κράτος «τους κλείνει πονηρά το μάτι» όταν πρόκειται να τους φορολογήσει. Το μικρομεσαίο κομμάτι της διαφθοράς, αφορά παράνομες συναλλαγές μεταξύ αυτού του τμήματος της κοινωνίας και μερίδας δημοσίων υπαλλήλων ή αυτού του τμήματος και του υπόλοιπου κόσμου (φακελάκια, μαύρες συναλλαγές χωρίς ΦΠΑ κ.λ.π). Και λέμε το μικρομεσαίο γιατί το μεγάλο αφορά παράνομες συναλλαγές μεταξύ της ελίτ των μεγαλοεπιχειρηματιών και της πολιτικής εξουσίας.
Καθώς το προηγούμενο στρώμα είναι πολυπληθές και το πιό δυναμικό της κοινωνίας, καθορίζει και την κυρίαρχη ιδεολογία της χώρας, που είναι ο μηδενισμός. «Σ’ αυτή τη χώρα τίποτε δεν πάει καλά, οι Έλληνες είναι απατεώνες, κλέφτες, δεν αξίζουν τίποτα, το κράτος είναι διαλυμένο, να έρθουν απ’ έξω να μας διοικήσουν, εμείς μόνοι μας δεν τα καταφέρνουμε, είμαστε τεμπέληδες, μόνο για το φραπέ είμαστε, κωλλοέλληνες, όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι τα παίρνουν, κ.λ.π, κ.λ.π». Αυτές είναι οι εκφράσεις που κυριαρχούν όταν γίνονται πολιτικές συζητήσεις στις συναναστροφές. Καί βέβαια αν όλα είναι έτσι που περιγράφονται γιατί εγώ να μην φοροδιαφεύγω αν το μπορώ; Γιατί να μη λαδώνω γιά να έχω καλύτερη μεταχείριση; Γιατί να μη παίρνω φακελάκι; Εγώ θα σώσω τη χώρα; Η ιδεολογία του μηδενισμού λειτουργεί όπως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Μπαίνεις μέσα και εξαγνίζεσαι για όλα όσα κάνεις εναντίον της πατρίδας σου και του λαού της. Δε νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο, της οποίας ο λαός να κατηγορεί (κυριολεκτικά να φτύνει) τόσο πολύ τον εαυτό του. Και βέβαια όλα αυτά που οδηγούν; Στη ρήξη της κοινωνικής συνοχής, Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΕΠΕΛΘΕΙ.
Έχουμε λοιπόν μία χώρα με ελαττωμένη κοινωνική συνοχή και με πολιτικό σύστημα που δεν εκπροσωπεί παρά τον εαυτό του. Άρα, η συγκυρία εδώ είναι η καλύτερη δυνατή για να χρησιμοποιηθούμε ως Δούρειος Ίππος γ
ια την καταστροφή του κοινωνικού κράτους και την οριστική καθιέρωση του ακραίου νεοφιλελευθερισμού στην ευρώπη. Και πάλι βέβαια, για να συμβούν όλα αυτά χρειάστηκε να μεσολαβήσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απραξίας (σκόπιμης;) της νέας κυβέρνησης που εκλέχτηκε πέρσι τον Οκτώβριο (με κευνσιανού τύπου πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής!), μιά σειρά από ανόητες εως ύποπτες δηλώσεις πολιτικών και οικονομικών παραγόντων που έκαναν τον γύρο του κόσμου από τα διεθνή δίκτυα ενημέρωσης και τελικά μιά πρωτοφανής ενορχηστρωμένη ανθελληνική προπαγάνδα των διεθνών ΜΜΕ αναπαραγόμενη από τα εγχώρια ΜΜΕ, που οδήγησε τελικά αφ’ ενός μεν στην υπονόμευση της ικανότητας δανεισμού της χώρας αφ’ ετέρου δε στο να φορτωθεί με τύψεις ο «τεμπέλης» λαός (κυρίως οι εργαζόμενοι) και να παραλύσουν οι αντιδράσεις του. Έτσι «χάσαμε μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας» όπως δήλωσε ο κ πρωθυπουργός (πρωτοφανής δήλωση από τον κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα ο οποίος οφείλει να διαφυλάττει την εθνική κυριαρχία!) και γίναμε ο μπαμπούλας, το παράδειγμα προς αποφυγήν. Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να υποταχτούν αλλιώς θα πάθουν ότι κι εμείς.
Και τώρα τι κάνουμε; Είμαστε καταδικασμένοι να γίνουμε διεθνές προτεκτοράτο με ότι αυτό συνεπάγεται; Κάτι σαν το Κόσσοβο δηλαδή, που σημειωτέον έχει και νόμισμα το .. ευρώ; Νομίζω όχι. Πρέπει να αντιδράσουμε και θα αντιδράσουμε γιατί δε γίνεται διαφορετικά…
πηγη
Πως η Wall Street έστειλε την Ελλάδα στο ΔΝΤ, σε απλά ελληνικά
Τα αμερικανάκια της Wall Street αποφάσισαν μια μέρα : <<Θα δώσουμε δάνεια και σε πιθήκους>>, όπερ και εγένετο. Άσπροι, μαύροι και κόκκινοι έπαιρναν πανεύκολα στεγαστικά δάνεια ακόμη και χωρίς κανένα εισόδημα. Τα μπόνους έπεφταν βροχή, μελλοντικά κέρδη γραφόντουσαν στους ισολογισμούς και τα χαμόγελα κυκλοφορούσαν φαρδιά πλατιά στην διάσημη οδό.
Τι συνέβαινε όμως πίσω από την κουρτίνα; Οι τράπεζες, όπως και οι θυγατρικές τους οι ασφαλιστικές χρησιμοποιούν εξελιγμένους αλγόριθμους που μπορούν να προβλέψουν πολλά πράγματα στο οικονομικό πεδίο. Ένα απ’ αυτά είναι και οι επισφάλειες, κοινώς οι πιστολιές στα χρέη. Στα δάνεια των <> οι αριθμοί χτυπούσαν κόκκινο. Αντί όμως οι εν λόγω εταιρίες να θορυβηθούν τι πραγματικά συνέβη;
Πάνω σε αυτά τα μελλοντικά κέρδη (τα βεβαίως μη εισπραχθέντα ποτέ) εκδόθηκαν ομολογίες δεκαπλάσιας αξίας που μοσχοπουλήθηκαν στους πελάτες των κολοσσών (Lehman Brothers κλπ) και έπειτα επάνω σε αυτές τις ομολογίες εκδόθηκαν παράγωγα και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα πολλαπλάσιας αξίας που εκτόξευσαν τα μετρητά των εμπλεκομένων στελεχών – manager σε αστρονομικά ύψη. Κοινώς επάνω στην άμμο χτίστηκαν παλάτια που τα αγόραζαν αφελείς επενδυτές ανά τον κόσμο με την εμπιστοσύνη ότι οι κολοσσοί δεν πεθαίνουν ποτέ.
Είναι προφανές ότι έκαναν λάθος. Είναι επίσης σαφές ότι οι επικεφαλείς των κολοσσών γνώριζαν τον γκρεμό και το πότε με ακρίβεια χιλιοστού. Τέλος είναι επίσης βέβαιο ότι γνώριζαν πως θα διασωθούν. Πως το γνώριζαν; Πρόεδρος των Η.Π.Α τότε ήταν ένα ‘’καλόπαιδο’’ που λεγόταν George W. Bush. Αυτό και μόνο τους έφτανε. Ήταν το δικό τους παιδί, το παιδί του μπαμπά Bush και των πετρελαϊκών εταιριών και ήταν όλα συμφωνημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Αντίθετη περίπτωση δεν υπάρχει καθώς τότε θα μιλούσαμε για σχιζοφρένεια τραπεζών, μια αρρώστια που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τους.
Το χρήμα έχει μια μοναδική ιδιότητα. Από τη στιγμή που θα εκδοθεί (είτε από κεντρική τράπεζα είτε από απλή) δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Κάπου υπάρχει σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή. Σήμερα ακούμε παντού για κρίση ρευστότητας, ταμειακές δυσκολίες κλπ. Αυτό δεν έγινε γιατί κάποια ποσότητα χρήματος έχει καταργηθεί αλλά γιατί αυτή η ποσότητα χρήματος έχει συγκεντρωθεί κάπου. Που;
Σίγουρα εκτός της παραδοσιακής αγοράς. Κυρίως σε θυρίδες και ‘’μυστήριους’’ τραπεζικούς λογαριασμούς εξωτικών νησιών. Αποτελούν τα κέρδη, τα μπόνους και τους χρυσαφένιους μισθούς των γερακιών που περιγράφηκαν παραπάνω. Προσέξτε! Αποτελούν τα ατομικά τους κέρδη και όχι των εταιριών καθώς τέτοια δεν υπήρξαν ποτέ. Έτσι φτάσαμε στους πλούσιους υπαλλήλους και αφεντικά και τις φαλιρισμένες εταιρίες που διασώθηκαν κακήν κακώς.
Τι σχέση έχει η πτώχευση της Ελλάδας με όλ’ αυτά; Οι κολοσσοί που περιγράφηκαν παραπάνω επένδυαν τα χρήματα των απλών ανθρώπων σε ομόλογα, μετοχές κλπ. Και υπήρχε ρευστότητα στο σύστημα. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι δεν υπάρχουν πια. Πανικόβλητοι τοποθετούν τα χρήματα τους σε άλλες πιο σίγουρες επενδύσεις όπως γη, χρυσό κ.α, και μιλάμε για όσους έχουν ακόμη μετρητά, καθώς πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι ή σε υποβαθμισμένη εργασία με μειωμένες αποδοχές.
Έτσι η Ελλάδα δεν χρηματοδοτήθηκε φέτος από αυτό το σύστημα και ίσως και για πολλά χρόνια ακόμα. Μεσολάβησαν βέβαια τραγικοί χειρισμοί του πολιτικού προσωπικού που απλά όμως επιτάχυναν μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Αντί για το 2012 ή το ‘18 η Ελλάδα πτώχευσε το 2010. Ίσως να είναι και καλύτερα τελικά.
Τέλος θα αναφερθώ στην λε
όμενη ανάπτυξη και πως αυτή θα επανέλθει. Και μιλώ για την παγκόσμια ανάπτυξη καθώς η ελληνική έχει πολλά να λύσει πριν μπει στην ανοδική της πορεία. Κάποια στιγμή και για ανεξήγητο λόγο θα βγουν τα χρήματα από τα σεντούκια και τις θυρίδες και θα επενδυθούν πάλι. Έτσι γίνεται για αιώνες έτσι θα γίνει ξανά. Μην ξεχνάτε, το χρήμα δεν καταστρέφεται, ούτε εξαφανίζεται, τα χρήματα που ‘’χάθηκαν’’ όπως λένε τα μέσα δεν υπάρχουν. Υπάρχουν χρήματα που απλώς άλλαξαν χέρια και πήγαν από τους πολλούς στους λίγους.
Το μόνο ερωτηματικό είναι πως θα συμπεριφερθούν οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο (στο επόμενο παγκόσμιο κόλπο που σαν φάρσα θα ξαναζήσουμε) στους νεόπλουτους-κερδοσκόπους που θα στερέψουν το σύστημα από ρευστό για άλλη μια φορά. Αν αποφασίσει να τους τιμωρήσει ο κόσμος θα αναπνεύσει και θα υπάρξει μια υποτυπώδης αναδιανομή πλούτου, σε αντίθετη περίπτωση δεν μένει παρά η τελική λύση.
Εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικάνοι αντιδρούν στην τυραννία της κυβέρνησης και ζητάνε επιστροφή στον Θεό.
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ – Άνθρωποι κάθε φυλής και χρώματος με μπλουζάκια με τα χρώματα των ΗΠΑ, κόκκινο, λευκό και μπλε, συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα της Αμερικής, το Σάββατο 28 Αυγούστου, στο Μνημείο Λίνκολν για το συλλαλητήριο με την ονομασία «Restoring Honor» (‘Αποκατάσταση της Τιμής’), που οργάνωσε ο σχολιαστής του δικτύου Fox News Glenn Beck για την «επιστροφή της Αμερικής στο Θεό».
Η Anita Crane από το WND, που ήταν παρούσα στην συγκέντρωση, ανέφερε: «Τα πλήθη ήταν ενθουσιώδη και με τάξη όσο το μάτι μπορεί να δει, ανεμίζοντας σημαίες, φορώντας μπλουζάκια με αναφορές στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, το Σύνταγμα και το «ο Θεός ευλογεί την Αμερική » («God Bless America»).
Το βίντεο του δείχνει πλήθη να έχουν γεμίσει τον χώρο γύρω από την Reflecting Pool, το Lincoln Memorial και το μνημείο της Ουάσιγκτον. Έως το τέλος του ράλι, ο Beck ανακοίνωσε τις εκτιμήσεις των μέσων ενημέρωσης σε 300.000 έως 500.000 άτομα.
Όταν ο Beck ανέβηκε στην πλατφόρμα, ωστόσο, αστειεύτηκε για το μέγεθος της συγκέντρωσης.
«Έμαθα από τα media», είπε, «ότι υπάρχουν πάνω από χίλια άτομα σήμερα εδώ.»
Περισσότερα στο http://redskywarning.blogspot.com
Μια χρεοκοπημένη κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε χρεοκοπία! (Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ)
Μπορεί ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου να αισθάνεται πανευτυχής για το έργο του στις αμέτρητες ανά την υφήλιο συνεντεύξεις που δίνει, αλλά δεν υπάρχει πλέον οικονομολόγος σοβαρός σε διεθνές επίπεδο, προοδευτικός ή συντηρητικός, ο οποίος να μην δηλώνει ότι μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς υποτέλειας προς το ΔΝΤ και την ΕΕ θεωρεί πιθανότατο πως η χώρα μας θα χρεοκοπήσει, υποχρεούμενη σε αναδιάρθρωση χρέους. Την πεποίθηση ότι έχουμε εισέλθει σε εποχή χρεοκοπίας κρατών έχει και η γερμανική κυβέρνηση της καγκελαρίου Μέρκελ, γι’ αυτό και… προωθεί με εξαιρετική επιμονή στην ΕΕ την άποψή της ότι πρέπει να καταρτιστεί και να συμφωνηθεί από όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες συγκεκριμένη διαδικασία «συντεταγμένης», κατά τη γερμανική ορολογία, χρεοκοπίας κρατών της Ευρωζώνης, η οποία και θα αντικαταστήσει το σήμερα υφιστάμενο «πακέτο στήριξης» των 750 δις ευρώ…
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, επιβάλλεται μια καλύτερη ενημέρωση γύρω από το τι σημαίνει χρεοκοπία και αναδιάρθρωση χρέους, όσο κι αν η συζήτηση αυτή είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστη. Ο καθοριστικός παράγοντας στην αναδιάρθρωση χρέους είναι αν την πρωτοβουλία της απόφασης την έχει η κυβέρνηση μιας χώρας ή αν αυτό το αποφασίζουν οι δανειστές, οι οποίοι τότε επιβάλλουν και τους όρους της αναδιάρθρωσης. Ας εξετάσουμε αναλυτικά αυτές τις δύο εκδοχές και τις δυνητικές επιπτώσεις τους στην περίπτωση της χώρας μας. Αν αποφασίζαμε εμείς Στην περίπτωση που η κυβέρνηση μιας χώρας αποφασίσει να προχωρήσει σε στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους της, πληροφορεί τους δανειστές της ότι σταματά να πληρώνει τις δόσεις της. Ανακοινώνει η ίδια ότι, αντί να αποπληρώσει το σύνολο των δανείων της, θα πληρώσει, π.χ., το 60% μόνο. Επίσης, ανακοινώνει ότι αντί να πληρώσει, π.χ., σε έξι χρόνια θα πληρώσει σε δεκαπέντε, ότι αντί να πληρώνει με επιτόκιο 8% θα υπολογίζει τα χρέη της με επιτόκιο 4%, ότι επί τρία χρόνια δεν θα πληρώνει ούτε τόκους ούτε τοκοχρεολύσια μέχρι να ορθοποδήσει η οικονομία της κ.λπ. Πάνω σε αυτούς τους όρους γίνεται μια διαπραγμάτευση με τους δανειστές, οι οποίοι συνήθως είναι υποχρεωμένοι να συμφωνήσουν, γιατί η κυβέρνηση της χρεοκοπημένης χώρας προβάλλει το ακαταμάχητο επιχείρημα «αν σας αρέσει, αλλιώς δεν παίρνετε φράγκο»! Η λύση αυτή έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα ότι είναι η ίδια η κυβέρνηση της πληττόμενης χώρας που χαράζει τη στρατηγική και την τακτική της εξόδου από την κρίση και της ανόρθωσης της οικονομίας. Ακολουθεί αναπτυξιακή πολιτική, αδιαφορώντας για τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος, προτάσσοντας την απασχόληση των εργαζομένων. Η επιλογή αυτή προϋποθέτει την προσωρινή εθνικοποίηση των τραπεζών.
Η περίπτωση της Ελλάδας
Αν υποθέσουμε ότι κάποια άλλη ελληνική κυβέρνηση έκανε αυτή την επιλογή –γιατί είναι προφανές ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αποκλείεται να την κάνει– θα ήταν υποχρεωμένη να προχωρήσει σε μια στρατηγικής σημασίας κίνηση: να αποσύρει την Ελλάδα από το ευρώ! Ο λόγος είναι ότι αν παραμέναμε στην Ευρωζώνη, καθώς η Τράπεζα της Ελλάδος δεν έχει δικαίωμα έκδοσης χρήματος, οι εταίροι της ΕΕ θα μας στραγγάλιζαν οικονομικά σε ελάχιστα 24ωρα και η χώρα θα περιέπιπτε σε κατάσταση χάους. Θα ήταν αναγκαία, επομένως, η επιστροφή στη δραχμή προκειμένου να λειτουργήσει η οικονομία στο εσωτερικό της Ελλάδας. Προσωρινά η δραχμή δεν θα ήταν ελεύθερα διαπραγματεύσιμη στις χρηματαγορές. Θα είχε αυθαιρέτως καθορισμένη σταθερή ισοτιμία στην αρχή, προκειμένου να περιορίσει τις κερδοσκοπικές επιθέσεις. Ούτως ή άλλως οι εισαγωγές θα αντιμετώπιζαν σοβαρότατα προβλήματα, σε αντίθεση με τις εξαγωγές που θα σημείωναν αύξηση. Υποχρεωτική θα ήταν επίσης η προσωρινή τ
ουλάχιστον εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, δεδομένου ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα μπορούσαν να δανειστούν στη διεθνή διατραπεζική αγορά. Βεβαίως, πρέπει να γνωρίζουμε ότι ούτε σήμερα οι ελληνικές τράπεζες μπορούν να δανειστούν στη διατραπεζική αγορά και η ρευστότητά τους εξαρτάται αποκλειστικά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στην οποία ήδη χρωστούν κάπου… 100 δις ευρώ! Στην περίπτωση όμως της επιστροφής στη δραχμή, το εθνικοποιημένο τραπεζικό νόμισμα θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως αποφασιστικής σημασίας μοχλός χρηματοδότησης των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών προκειμένου να λειτουργήσει η οικονομία σε πλαίσιο μεγάλων αρχικών δυσκολιών, όπως είναι αυτονόητο. Ευνοϊκή ιδιομορφία συνιστά το γεγονός ότι τα δισεκατομμύρια ευρώ που κυκλοφορούν στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας θα θέσουν αυτομάτως στη διάθεση της κυβέρνησης τεράστια ποσά συναλλάγματος που θα διευκολύνουν την αντιμετώπιση των αρχικών προβλημάτων με τις εισαγωγές.
Όταν αποφασίζει η Μέρκελ
Η δεύτερη εκδοχή, απείρως πιθανότερη στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι να αποφασίσουν οι ηγέτες της ΕΕ –δηλαδή η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους– και να κηρύξουν αυτοί τη χώρα μας χρεοκοπημένη, αποφασίζοντας και τους όρους της αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους στο εξωτερικό. Στην περίπτωση αυτή δεν θα βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, παρόλο που υπάρχουν πολλοί Γερμανοί οικονομολόγοι και πολιτικοί, οι οποίοι υποστηρίζουν με πάθος την εκδίωξη της Ελλάδας και άλλων μεσογειακών ευρωπαϊκών χωρών από το ευρώ. Η γραμμή των Γερμανών τραπεζιτών όμως είναι υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη για να πάρουν πίσω τα λεφτά που τους χρωστάμε, άρα πρέπει να θεωρείται βέβαιο με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ότι αν μας χρεοκοπήσουν οι Ευρωπαίοι υπό την ηγεσία των Γερμανών, δεν θα μας διώξουν από το ευρώ. Το αντίτιμο θα είναι πολύ πιο βαρύ από όσο φαντάζεται κανείς. Προκειμένου να διασφαλίσουν ότι στη συνέχεια όλος ο ελληνικός λαός θα δουλεύει για να πληρώνει τις γερμανικές, γαλλικές και λοιπές ξένες τράπεζες που μας έχουν δανείσει, θα αφαιρέσουν από την ελληνική κυβέρνηση τη… διακυβέρνηση της Ελλάδας! Όπως προβλέπει σχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης που αποκάλυψε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, όποια χώρα της Ευρωζώνης πτωχεύει θα περιέρχεται υπό τη διακυβέρνηση της υπό ίδρυση Λέσχης του Βερολίνου!
Κατοχικός διοικητής
Η κυβέρνηση Μέρκελ είναι αποφασισμένη να προωθήσει τη λήψη αποφάσεων για τη «συντεταγμένη χρεοκοπία» των χωρών της Ευρωζώνης γι’ αυτό και ανέθεσε μυστικά σε ομάδα δώδεκα Γερμανών «σοφών» να της παρουσιάσουν σχετικό σχέδιο, πράγμα που έκαναν. Φρίκη αισθάνεται όποιος διαβάσει το κείμενό τους. Κατά το γερμανικό σχέδιο, το ΔΝΤ είναι εκείνο που θα αποφασίζει πότε απαιτείται η αναδιάρθρωση του χρέους χώρας της Ευρωζώνης. Τότε θα μπαίνουν στο παιχνίδι οι Γερμανοί. Όπως αναφέρει το σχέδιο του Βερολίνου «τότε πρέπει να υπάρξει μια συρρίκνωση της διαθεσιμότητας κυρίαρχων εξουσιών» κατά το κείμενο. «Η κυβέρνηση της εν λόγω χώρας δεν θα επιτρέπεται πλέον να αποφασίζει για το κρατικό ταμείο με απεριόριστες εξουσίες», εξηγεί το Der Spiegel και αναλύει πώς θα γίνεται αυτό: «Στη θέση της, θα διαφυλάσσει τα συμφέροντα της περιουσίας του χρεοκοπημένου κράτους “μια συνδεόμενη με τις ιδιαιτερότητες της περιοχής προσωπικότητα εμπιστοσύνης ή ομάδα προσωπικοτήτων” που θα ορίζεται από τη Λέσχη του Βερολίνου». Αυτή η υπό ίδρυση Λέσχη του Βερολίνου θα είναι ένας «νομικά ανεξάρτητος θεσμός» κατά τους Γερμανούς που την προτείνουν. Θα συγκεντρώνει τη δραστηριότητά της στα κρατικά ομόλογα και τα αξιόγραφα που προκύπτουν από αυτά και θα είναι έτοιμη να αναλάβει τη διακυβέρνηση όσων χωρών της Ευρωζώνης προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους.
Η σκέψη είναι εφιαλτική: ένας Γερμανός «γκαουλάιτερ», κατοχικός διοικητής διορισ
μένος από τη Λέσχη του Βερολίνου, να διοικεί την Ελλάδα και να αποφασίζει αυτός την έκδοση ελληνικών κρατικών ομολόγων που θα τα αγοράζει η γερμανική Deutsche Bank με επιτόκια που θα αποφασίζουν οι Γερμανοί μεταξύ τους, αλλά τα δάνεια θα τα πληρώνει ο ελληνικός λαός!
Πηγή:ethnos.gr